Тетка ми често се лути дека со парите бил “дупена рака” и дека повеќе трошел одошто заработувал, а тој само ќе намигне и гајле си нема.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Човекот што бараше, ха, - ќе го сукнеше малку генералското мустаче стрикото Лентен, ќе намигнеше одвисоко, весело, па како којзнае колку да размислува гледа, гледа во детето и најпосле ќе рече: - Ами, ништо мило мое! Пустиниче некое, хе!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Цар е Љубе, уживање е со него! Со татко ми неможе така.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)