ќе (чест.) - мора (гл.)

Краста: Штом ќе видам печена мисирка ми се одземаат нозете и веднаш се губам. (Околу вратот врзува бела крпа со негови иницијали) Напросто не можам да се сопрам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А пронајдов и влакно во кафето. Тоа е непростиво.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ќе се напалам ко трудна жена, а после ќе морам да го вознемирувам доктор Џуџу.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Среќко: Значи и на готвачката ќе морам да ѝ дадам отказ.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но оној кој направи да те засакам ќе морам да го казнам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Морам прво тоа да ти го кажам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мајките го споредуваа со Бога, ние со Сталина, се разбира скришум, мислејќи дека по неговото исчезнување од сликите со Тито, ќе мораме да си имаме друг Сталин.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сега веќе ништо не знам да кажам повеќе за оваа метафора зашто ова е сонување, но кога ќе се разбудам, ќе морам на овој сон да се сетам и, ако се сетам, ќе успеам метафората да ја опишам од што ќе произлезат и објаснението и значењето.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Струјата станува бесплатна. Ќе морам што побрзо да го патентирам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Бев свесен дека за толку голема и неизвесна работа како што е копањето бунар, треба да се има трпение и мудрост и дека јас ќе морам да се усогласам со тоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вода, се констатира уште еднаш, ќе мора да се влече не од падините на Сината Планина, од дарванскиот крај, што беше далеку позгодно, доколку овие води не беа узурпирани, туку од западната Билга Планина. Јас реков: Влечете, сечете, уривајте!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имајќи ме мене, тој зајде и така се најде во противречност и сега, како што вели и самиот во една своја песна, ќе мора да ја повторува лекцијата на животот, ако воопшто има веќе време и ако воопшто има веќе пред кого, да ја раскаже таа лекција и одново да го положи испитот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога ќе ги посадам јагодите, ќе треба вода што ќе морам да ја влечам дури од едно кладенче близу до реката.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, најпрво ќе морате да ми ветите дека цврсто ќе верувате во сè што ќе ви речам.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Наместо: од работа - дома, ќе биде: од работа - дома - па на шетање. (Таа сигурно мисли дека животот ќе ни се претвори во пеколни маки поради тоа што секојдневно би морале да го шетаме детето, па и суптилно ми напоменува дека сака да биде машко, рече - ќе мораме него да го шетаме).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Е па сакаше да бидеш писател нели? Повели, еве, ги испраќам до тебе најцрните човечки судбини, ќе мора отсега, па натаму, да ги сослушуваш, колку и да не ти се допаѓа тоа што ќе го чуеш ... а ќе чуеш секакви приказни, за болести, за кои не си знаел досега, за надежи засекогаш загубени, за сакатења, сквернавења на човечки судбини, какви не си имал прилика да видиш, а си бил убеден дека знаеш дури и за редовните посетители пред прагот на инферното, за сите пороци што ги измислил светот, откако постои...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Уште утре ќе купиме куче и потоа нема да имаме потреба од преговарање дали сакаме да шетаме во паркот, секогаш ќе мора да шетаме, ќе мора него да го шетаме, шетањето ќе стане нужност. (Кога не му паѓа на памет да шетаме дете - ќе шетаме куче).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ќе морам сама, предизвикот е голем. И ветив на мајка ми!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
За жал, презафатен сум, и затоа текстов ќе морам да го прекинам.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Пермисивноста која ги пречекорува цивилизациските конвенции повеќе го злоупотребува либерализмот отколку што го спроведува, бидејќи во една точка тој ќе мора да се заштити со драстични мерки.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Двата случаи покажуваат како премисивната игра се оттргнува од контрола и се претвора во насилство.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Немој да ми кажеш дека ќе морам пеш до долу! горко промрморе во себе.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Само еден пример: ќе мораме категоријата „субјект-објект“ да ја замениме со категоријата „интерсубјективитет“.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ако себе си се признаеме како функција од сите други луѓе а сите други како функции од нас тогаш „одговорноста“ ќе мора да ја заземе местоположбата што сега ја зазема „индивидуалната слобода“.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но, ако се вратам по фластерите, ќе морам да се соочам со презирот на своите познаници. 86.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Нека тоа го доведеме до крајност: ако себе си се признаеме како функција од сите други луѓе а сите други како функции од нас тогаш „одговорноста“ ќе мора да ја заземе местоположбата што сега ја зазема „индивидуалната слобода“.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Кој се ослободил од мегаломанската фантазија дека судбината на Хрватска е нешто единствено на светот, нешто што ни е сфатливо само нам Хрватите во екстаза од сопственото национално чувство и што белосветските игноранти никогаш ни приближно нема да можат да го разберат, тој знае дека порано или подоцна на местото на овој самиот-себеси-направен аутизам ќе мора да настапи рационалното комуницирање со светот.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Вистински ново е тоа дека ќе мораме да ја прифатиме убавината како единствен мерлив критериум за стварноста. „Уметноста е подобра од стварноста“.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Германците беа стаписани.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Градоначалникот од внатрешниот џеб на своето палто извади уште еден лист и му го предаде на воениот заповедник.  „*Ете ги вашите Евреи*”, прокоментира во тој момент Хрисостом.   „Што е ова”, рече Лит откако погледна во хартијата „Тука стојат само вашите две имиња.  „*Доколку одлучите да ги депортирате Евреите од Закинтос, ќе морате да ме депортирате и мене со нив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сопственото душевно здравје ќе мораме да го разориме многу пред воопшто да биде можно да дојде до термонуклеарна војна.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Мораме да започнеме со тоа што ќе го признаеме, па дури и ќе го прифатиме сопственото насилство, наместо со него слепо да се уништуваме, а тогаш ќе мораме да сфатиме дека сме исто толку длабоко исплашени да живееме и да љубиме, колку и да умреме.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Половината од вас врескате и плачете. Ако продолжите, ќе морам да ви забранам. . .
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А некни, оставајќи го празниот ковчег засекогаш отворен, издивна насолзено: - Отсега, деца, само компири ќе јадеме. Но ќе мораме да внимаваме .. Малку се ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Кутриот, кутриот, - шепотам, - ќе мора да искаже сѐ.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Ќе мораме да му соопштиме на татета, - свика Калчо. - Да, и тоа веднаш.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Завршија часовите за вас. Ќе морам да ве напуштам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Нема. Но тоа се оние исти кои и мене ... Но, ќе морам да дознам...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Обиди се, драги мој, да го сакаш оној што со години ќе мораш секојдневно да го среќаваш, да разговараш со него и да се дружиш.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Поголтна и продолжи: - Утре повторно ќе мораме да се разделиме: поголемиот дел од нас ќе треба да замине и да ја продолжи борбата на друг дел ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ќе мораме да се прибереме во внатрешноста да видиме што ќе стане.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од сега ќе мораме со тоа да живееме, иако тоа не сакаме да го закупиме.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Навистина ново е тоа што ќе мораме, од сега па натаму, да ја сметаме убавината за единствен прифатлив критериум на вистината.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
На оваа област ѝ се давало предност, а не на Приштина, бидејќи, според британските сознанија: а) “Областа меѓу Тетово, Прилеп, Дебар и Битола е предоминантно српска и населението е пријателски настроено. б) Од Пореч групата можела да се спушти“во долината на реката Вардар под заштита на пријатели“, спуштањето на територијата на Приштина било различно поради тоа што членовите на мисијата ќе морале да патуваат “приближно околу 180 км преку непријателска територија со несигурно население“ в) Се сметало дека Порече би бил “подобра база за операции против рудникот Алатини“. 57
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Единствената цена што ќе мораше да ја плати е тоа што ќе стане доживотен папучар, то ест да се потчини на женските принципи и да го прифати матријахатот као домашно васпитање, но јеби га мора и нешто да се жртвуе и истрпи за бракот да опстане.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Ќе мора да одиме на лице место и да напраиме еден третман.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Абе со тупаницата ќе изгледаме револуционерно ама ќе мора да ги соблечеме скупите капути.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Си ги врзуваме рацете. неговото име, како преведувач на сиџилите, ќе мораме да го задржиме во сите томови.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во таа смисла, еден евидентно анахрон концепт за тродимензионален простор кој е тнр. „база“ на медиумот „архитектура“ веќе не може да опстане во своите три димензии туку ги користи придобивките (кадрирање, суспенз, нарација...) на тнр. дводимензионален простор на филмот, на пример (кој, парадоксално, „со една димензија помалку“ - иако и таа се освојува со Виртуелната Реалност - се здоби со повеќе „реалистичко ткиво“, со повеќе „видливост“, да речеме, од множеството тродимензионалност што нѐ опкружува!), или, уште порадикално, архитектурата ќе мора да се соочи и со тнр. мултидимензионален концепт за простор на Хокинг (кора од портокал, како пример!), кој станува парадигма за „просторна ориентација“ на крајот на веков. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 11
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Ќе морам да ги отрујам! - рече Бојан. - Да ги отруеш? Како? - праша Денко. - Лесно. Со лопен. - Лопен! Што е тоа?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Па, ќе морам да се зближам со кучката“, си мислеше додека наближуваше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сега ќе мора да живее од компири, качамаци, јаболка, но тоа не го загрижуваше многу, важно е храна има не за една недела, не за две, туку за повеќе месеци.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не мислев дека летото ќе заврши, дека ќе мораме да се вратиме, дека не ќе стигнеме да се објасниме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таму немаше да сретне никого и пред никого не ќе мораше да наведне глава.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ние сме симуланти, ние сме симулакруми (не во класичната смисла на “привиди”), конкавни огледала озрачени од општественото, зрачење без светлосен извор, власт без корен, без дис­танца, и во тој тактички свет на симулакруми ќе мораме да се бориме - без надеж (надежта е слаба вредност), но исполнети со пркос и занес.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Што ќе кажеш?“ „Ќе викам, слушајте, слушајте, овој подарок е од...“ ќе мора да го кажам твоето име.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ќе мора да употреби повеќе дрвена граѓа отколку што беше предвидено во спецификацијата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ќе мора да кажам каков подарок си донела.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Ако вие не ја отстраните змијата, тогаш Даниел ќе мора да го стори тоа.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
149 Сепак, за уставната тужба да не остане само декларативна заложба, уште пред таа да се воведе ќе мора да се извршат одредени промени пред сѐ во внатрешно-организациониот начин на функционирање на Уставниот суд, односно зголемување на ресурсите и капацитетите поради зголемената активност која неминовно ќе настане, па затоа можеби од аспект на ефикасноста во заштитата на правата и слободите на граѓаните би било подобро сегашниот состав на Судот, во иднина, да биде проширен.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Од ова може да се извлече логичен заклучок дека сега синдикатот на ниво на работодавач за да стекне статус на правно лице, освен уписот во Централниот регистер на РМ, претходно ќе мора да биде впишан и во регистарот на синдикати кој се води во МТСП, што претставува дополнителна отежителна околност при нивното конституирање.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Но, ќе мора да се случи и наредниот, завршен настан, со кој сите разговори и целото мое размислување ќе станат беспредметни во однос на црните луѓе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ми се отна смеа од градите. Ми стана смешно бидејќи си реков дека ќе мора да погледне зад штиците зашто мене таква ми е прикаската.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тој ја наведна главата и рече: „Знаеш што, Лудвик; мислам дека ќе мораш да се покориш на волјата на мнозинството.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јан Лудвик го исмеваше нашиот свет и тврдеше дека тоа е лажен свет, дека е илузија; ние моравме да се браниме себеси, да го одбраниме светот во кој живеевме, оти немавме друг свет, свој свет, како што имаше тој; ако го изгубевме светот на Партијата, ние ќе останевме сами со себе, и ќе моравме да погледнеме во празнотијата на сопствените души.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Некој сепак ќе мора да влезе во одајата источна и да види што, всушност, пишува таму“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ќе дојде некогаш и тој ден кога ќе морам да ја слушнам својата желба!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога втасува Даскалов Огнена седи на една од карпите покрај патот и се обидува со јаготките на прстите да напипа што се има случено со коската под дебелите меса.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, токму така еднаш бев рекол.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Сега ќе мораме и Огнена да ја носиме на раце - вели тој додека ја ослободуваме приклештената нога.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И веќе си мислев како еден ден ќе мораме да се искачиме и на високиот рид.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И знам дека кора ќе се вратиме дома, јагликите ќе зафатат место во најубавата вазна, а јас ќе морам заедно со Билјана да размислувам за приказната на старецот и да одговорам на стотици прашања што Билјана секако ќе ми ги постави.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Знаев дека ќе мораме да се искачуваме преку сите височини што ѝ го запречуваат погледот на Билјана.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Како што не знам ни каде е канарецот Сократ.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Сега, кога твојата сенка е умна, - му реков на Карамба-Барамба, - јас ќе морам да се вратам.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
За да можеше таа алузија на Аида да им значи нешто на своите читатели, во тој свој општествен контекст, многумина припадници на локалната геј-заедница ќе морале да се имале здобиено со значителна претходна културна наобразба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Членовите на мојана тогашна вежбалница не може, сѐ на сѐ, да се опишат како крајно култивиран свет – како луѓе од кои нужно би се очекувало да ги знаат уметностите воопшто, а поконкретно класичната музика, а камоли да ги знаат изворно на италијански сите либрета на Вердиевите опери.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нас на субјективитет нѐ тера барањето да бидеме неавтентични.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А дури и да немаме инстинктивно сознание за тоа што им значела Џоан Крафорд на геј-мажите од претходните ери, барем ја имаме привилегијата да можеме да се извадиме од гравитациското поле на нејзината силна привлечност и да размислиме за природата на таа нејзина привлечност на релативно незасегнат и непристрастен начин – спокојно, љубопитно и од редица можни стојалишта – што значи дека ни е полесно да коваме критички метајазик на кој ќе зборуваме за тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја објаснува двојноста на геј-свеста, ја објаснува таа хиперсензитивност за вештачката природа на семиотичките системи – хиперсензитивност што толку видливо се изразува во кампот и која ја создава онаа особена артилерија од херменевтички техники што геј-мажите ги еволуирале за да ја разобличуваат лукавштината на општественото значење и за да ги извртуваат нејзините кодови и означители на иронични, софистицирани, пркосни, суштински театрални начини. 475 И затоа е благотворна за создавање на геј-културните облици и стилови со кои се запознавме. ‌Сѐ додека настрани деца се раѓаат во хетеросексуални семејства и во општество што е нормативно, поимски хетеросексуално и сѐ додека се и понатаму отуѓени од хетеронормативните општествени облици, ќе мораат самите да си осмислуваат сопствен нестандарден однос кон хетеросексуалната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сите читатели на плакатчето ќе морале веќе да биле запознаени, несомнено еден по еден, со одредени аспекти на великата опера, ним веќе морало да им биле објаснети значењата на одделни зборови и ќе морале да биле воведени во еден посебен универзум на чувствување поврзан со еден особен начин на кој ја живееле својата хомосексуалност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто така, во овој миг го имаме и нужното растојание за да поставиме низа други прашања.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кој е машкиот геј-повик во исказот Ritorna vincitor!?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Обликувањето на машкиот геј-субјективитет во едно изворишно искуство на неавтентичност на многумина геј-мажи им дефинира што е тоа да се биде геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Вистина е, за да ја сфатите алузијата, треба да имате многу повластено потекло или да сте растеле во италијанско или во уметничко домаќинство, каде што сте слушале опера или сте оделе на опера – или треба да сте поминале низ воведување во машка геј-култура која, иако можеби си се претставува како аристократија на вкусот и иако можеби си се идентификува со некаква општествена елита, со луѓе што одат на опера, сепак, во смисла на своите припадници не е баш ограничена на припадници на повисоките класи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како ќе мораше да се смени мојов приказ на машката геј-култура да се однесуваше на некој друг лик?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стрејт-културата секогаш ќе ни биде првата култура, а она што ќе го правиме со неа секогаш ќе воспоставува некој образец за понатамошните, настрани односи кон стандардните културни облици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И силата/страдањето и гламурозноста/абјектноста би можеле да се сведат на поедноставна формула, на општа равенка, на основна структура дефинирана со бинарноста моќ и ранливост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, членарината за користење на мојана сала беше скапа, но не беше толку скапа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-субјективитетот секогаш ќе се обликува од исконската потреба на геј-субјектите да ја настрануваат хетеронормативната култура. ‌Тоа нема да се смени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествените дејства на машката геј-култура, конкретно на нејзините иницијациски практики, ќе морале да надоместуваат за таинствените, елитистички одлики на оперската форма кои, во спротивно, ќе ја ограничеле способноста за нејзино доживување само во кругот на културно софистицираните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нам општествените премрежиња на самото наше постоење ни налагаат да играме улога што подразбира лажирање на сопствениот субјективитет. ‌Тие општествени услови имаат голема објаснителна моќ за појавите што ги проучувавме тука.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И ќе мораат да си наоѓаат начини како да ја разберат, да ја примат и да се постават кон хетеросексуалната култура кои ќе го изразуваат или ќе го вјадруваат отсуството на нивна субјективна сообразност со нејзините протоколи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На едно такво воведување во машката геј-култура ќе морале веќе да биле подложени не само лицето кое го напишало известувањено што си го најдов во шкафчено туку и оние што, како мене, си ги отвораа шкафчињата и го читаа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со дијамантот не ќе мора да работи веќе, а ќе може и да му ги отплати своите долгови на ортакот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Чекај, полека. Ти си во право, но јас ќе морам уште многу да зборувам за тоа – рече старецот, притискајќи му ги рамениците, со своите суви раце, обраснати со долги нокти, буткајќи го кон тревата. –Седни, отпушти се.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Знам, камењата се остри, а јас ќе морам да, газам боса. Па што.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Не помогнаа ни „Sina sek“, ни „Bactrim“, па сега ќе морам да се лекувам со „народни“ лекови.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Уморен-неуморен, ќе морам до таа Струмица.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Од овој одговор на татко ми не разбрав ништо повеќе и ми беше јасно дека ќе морам утре да го дочекам повторното доаѓање на тетка Рајна и неа да ја распрашам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Некаков страв ме исполнуваше, помислувајќи на маќеата што изгледа секако ќе мораме да ја примиме ние со Ели, штом татко ми се решил на тоа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ја носеа в затвор и ја обвинуваа дека дејствува не против општеството, туку против човештвото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И моето срце беше немирно заради помислата дека, ако сакам мојот живот да го наречам живот, ќе морам да го напуштам домот на родителите, и да ја барам, а не знаев дали ќе ја најдам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А кога моите родители умреа и дознав дека сум бил посвоен, јас тргнав во една друга потрага.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега Клара беше посветена на идејата да ги освести жените дека самите ќе мораат да се изборат за она што им припаѓа: сама изработуваше плакати на кои пишуваше дека образованието на девојчињата не треба да биде подготовка за улога на домаќинка туку да биде образование кое ќе им овозможи самостојност, и ги лепеше на фасадите на училиштата; бараше сопругите да имаат право да побараат развод; организираше групи кои бараа жените да имаат право на глас, а политичките партии ја пријавуваа во полиција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Набргу ќе морам да запрам“, си помисли.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Проклетство, рекол некој. - И камењава и двоколката ќе мораме да ги оставиме на пат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чекале неговиот стопан Никифор Ганевски со нож да го избави од маките. Премалувале од глад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе мора да се смислат и пооригинални комбинации, си мислеше, затоа што и луѓето веќе почнаа да чуваат необични миленици.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но тогаш тој, гробарот, ќе мораше да се пријави како технолошки вишок, и да си ја погребе сопствената идина.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но бидејќи идејата за изненадување е помалку налик на другите неформални - а сепак многу полезни - идеи како што се вистината, убавината, шармот, доброто и злото, за да можеме да ја скицираме науката за изненадувањето ќе мораме првин, така да се каже, да го формализираме неформалното: а овој процес на формализација води непосредно до разгледување на карактеристиките на научниот пристап кон изучување на изненадувањето, животот, вселената или што и да било друго. превод и подготовка: Драган Јакимовски извор: John L. Casti, Compexification - Abacus, 1994. 102 okno.mk ЏИМ ВУДРИНГ логика на сонот okno.mk 103 104 okno.mk Даглас Волк СОНОВИДНА ЛОГИКА Џим Вудринг (чиј што еден колор-стрип беше објавен во Темплум-списанието, Лифт, се сеќавате?) е модерен надреалист кој совршено владее со логиката на сонот во рамките на неговите впечатливи предели на стравот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога ќе се појавите на прагот на куќата на некој англиски благородник мошне веројатно е дека слугата ќе ви каже, Почитуваната Госпоѓа се извинува, таа не е дома и ќе морате да чекате да добиете една убава картичка Г-дин и Г-ѓа John Miller дома во Сабота, 5-ти Ноември од 16 часот - не сте повикани лично - кажано ви е дека г-дин и г-ѓа Милер ќе бидат дома и дека ќе очекуваат (можеби со задоволство) да ве видат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Оној веќаваше, оној плачеше, поземајќи ги парите од Башмајсторот, оној дури и му баци рака на Башмајсторот, беше една голема, корава рака, испукана од делкање камен и од варта, сите мислеа дека не можеше да се стори ништо, ни една трошка, поинаку; сите тогаш мислеа дека е сега готово, дека по ова на оној ќе мора да му дојде умот, а Башмајсторот ја тргна својата голема рака, помолче, помолче, а после рече: „Чуј, сине.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И секогаш, кога ќе мораше да се поздрави со тоа старче, Змејко секогаш долго потоа го носеше во прстите впечатокот како да се поздравил со мртовец.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се мачеше да го сметне од себе сето време додека продолжуваше да се мие со снегот пред вратата; се мачеше да го истрие од своето лице неговиот млак допир додека притискаше со белата грутка по слепоочниците и по густо обраснатата брада, а кога не успеа, во него остана знаењето дека вчерашниот ден мораше да ги остави по себе сите свои трагови и дека тој ќе мора нив уште долго да ги носи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше дека ќе мора да му одговори. Дека еднаш ќе мора да го стори тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мислеше дека и тука, во оваа бела пустина, еднаш ќе мора да дојде денот, кога ќе престане тој врнеж.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, уште веднаш, штом бичкијата се закопа во трупецот, а тој се поттргна малку настрана за да здивне, онака скапнат, со две врени клопчиња умора под своите мишки, погледот му запре на прозорецот и уште веднаш знаеше дека сега, само уште кусо време, ќе мора да дојде и крајот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше оставен, еднаш за секогаш, сиот оној далечен јазел на безизлезноста; беа изболедувани во сета нивна полнота сите болки, беа преживеани до последната граница на врзувањето сите беспаќа, а сега беше останато само таа отпуштеност, која што можела да му биде и крајот, но која за него ќе мораше да биде нешто друго, со сево ова лелекање и одминување меѓу голите зимни дрвја.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еднаш, кога-тогаш тие ќе мораат да се досетат за да му ги проверат откорен сите работи и сето тоа да го истераат на чистина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Продолжи првин со одење, во кое имаше и демнеење на мигот, во кој таа и би се вратила, а кога човекот немаше со што да фрли, таа зеде пак да се шиба огромна и блиска, каква што беше, за да можеш да ги здогледаш и црните српови од ноктите на нејзините шепи, за да можеше да го видиш секое превиткување на тупата болка во нејзините скокови, за да можеш да ги видиш и нејзините крвави непца, за сето време испуштајќи некакво подмолно завивање, полно со една ужасна, здржана, придушена бол, а Змејко, кој уште на првиот нејзин чекор знаеше дека ќе мора да отстапи, сега, кога она завивање нараснуваше во некакво ужасно стенкање кај она ѕвере, готово да расчешне сѐ, што ќе му се најде на патот, го сети дивиот ветер како го подига угоре и како го урива во провалијата под неговите петици и расплакан и сосема совладан тој отстапи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Или пак еднаш оние луѓе отстрана ќе мораат да го откријат сето тоа со нив; што доаѓаат да видат како е во нашава Задруга.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше дека нема да помине многу време додека неговата присутност еднаш да мора да го гребне по сознанието она ѕвере, а тогаш тоа ќе мора да се подаде од под својата карпа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мислеше дека тогаш ќе мора пак да успее да го стори она, што се бараше од него, и тоа беше сѐ, што можеше да знае.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И ти ќе мораш да се засолниш некаде со тоа мое зрно во тебе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Младичот беше задоволен и често повторуваше дека ова ќе мора да им успее, му објаснуваше дека ги притиснале в ќорсокак луѓето од монополот, го извеле тоа многу добро, а за она му рече дека тој ќе мора да си однесе и нешто дома, таа пролет; тој веќе беше почнал да се подготвува за одење в село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега мислеше и на тоа дека и заради нив, а и заради него, ќе беше подобро да ги испратеше малку подалеку, барем уште малку да им разгазеше, да ги пуштеше сами на почетокот на вистински добро сѐ со вишни стебла обрастената угорница, што синојка толку бргу ја слегоа само затоа што се стуруваа по неа, а сега ќе мораат да ја искачуваат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Госпоѓо, ќе мора да дојдете во Бечеј за процедуралните работи околу наследството. Ве очекуваме за една недела.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе мора прво да го испровоцира Томо да ѝ открие некоја од неговите авантури.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сега е жетва и ќе морам да завршам некои работи околу откупот на житото, - се сети Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во спротивно ќе мораме насилно да ве приведеме.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Донесе одлука: " Ќе ме имаш, но прво ќе мораш да паднеш на колена".
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Се извинувам, ме гази времето, ќе морам да одам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Добро е што вечерва не ќе морам да му се правдам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе морам на ден или два да отидам во Качарево.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Веројатно ќе морам да одам на два три дена во Скопје.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, вие заради својата бруталност и повредите што сте ѝ ги нанеле, ќе морате да појдете со нас за да дадете изјава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Колега, повредата е санирана. - Ја прекина ортопедот размислата на Виктор - Но, пациентот ќе мора да користи помагало за движење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Претрчај до вратата на магазинот. Оној таму ќе мора да го убиеш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А, ако не биде, тогаш сигурно ќе морам уште малку да почекам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ем ќе ме чува по цел ден, ем не ќе мора да ја плаќаш“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, не дека нема да нѐ биде, зашто сме поднаучиле и ние по нешто под јорган сиве овие години живот, ама борделот ќе мора да се вика „Кај баба“, за да нема забуна при влезот во бордо обоениот хол, во кој гостите ќе ги дочекува хостеса во црвен фустан со длабоко деколте и, со насмевка, распеана ќе ги разнесува по собите... или, уште подобро, со фотогалерија што ќе оди на видеобим ќе ги нуди нашите вработени и пријавени работнички со бенефициран стаж.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Или дека водата „Пелистерка“ од 250 гр. за прскање на постелата е, за да ви тргне и малку е скапа, дека од Израел ја носиш, или уште од подалеку, ама гарантира дека од мртов коњ ќе го направи „пастув“ и дека ќе мораш полиција да викаш за да го симнат од тебе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Дека во понуда од петмина мажи кои професионално снимаат свадби секогаш ја избираат младата жена да им ја заврши работата, не затоа што ѝ веруваат повеќе на способностите туку затоа што таа ги прима дома кај себе, вари добро кафе, ги подготвува за сите изненадувања што ги чекаат на свадбата и ги подучува како отприлика тече целата „дешавка“ на тој ден, заедно со сите обичаи, што, сакале или не, ќе мораат да ги одживеат и преживеат дента.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Особено е битно да не се лепите до апаратот зашто вратата, ако не ви е Бетменска, не ќе можете да ја отворите, а кога ќе го откриете тоа, позади вас ќе има веќе две аута што чекаат ред, па ќе мора и тие да се враќаат во „рикверц“, додека вие маневрирате вешто, напред-назад.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јали ти сам ќе мораш да побегнеш во Бугарија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Остануваат уште многу такви столбови, незнајни и значајни, мисли на четирите турски кули и на нивните господари, со кои ако не тој и неговите врсници, децата ќе мораат да се потфатат еднаш, зашто се туѓинци и поробувачи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Отсега ќе ви се зголемат давачките, ќе морате да плаќате даноци за сѐ што подигнавте. Сами сте си виновни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Си одиме, му велам на Васила и зачекорувам по патчето спрема шумата над која, на долни крај, како порта низ која се влегува и се излегува од шумата, се извишува полупрстенот останат од куполата на Латинска Црква.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Колку повеќе им ги отворате устите, толку повеќе ќе морате да ставите во нив. Значи, очекувате да си отидат, се огласи тој, Дамче.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Станкоските и сите други кои живеат во Дупка, ако не сакаат да заобиколуваат толку многу, ќе мораат да си разгазат нов пат - овдека, над училишниот и општинскиот ѕид и накосо по падините на цел Станкоски Рид.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога ќе ги снема, а ќе ги снема, зашто ќе мораат да си отидат, тогаш сѐ ќе биде по старо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По две недели ќе биде Свето Благовештение; дотогаш во ливаѓето и оградите ќе стаса зелјето па за да зготват жените за празникот Риба на зелје под вршник, тие, мажите, ќе мораат да отидат на Црна и во Блатото за да изнафатат риби.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не, не, ќе мора малку и бос да оди. Тоа е економично.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И ќе мораш да го заколиш. Не можеш да се разбереш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Година, година и пол се појавуваше на нивните трибини и зборуваше за нужните промени што општеството мора да ги направи, така што за почеток ќе мора да се одржат фер избори и генералот Стојан да замине од власта.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Таксистот беше фер. Им рече дека со оглед на тоа дека гардата им е зад петици, ќе мора да ги слезе што е можно побрзо.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тоа Германците го имаат измислено за да ни земаат повеќе пари (Петрович сакаше да ги боцне Германците во секој згоден случај); а што се однесува до шинелот, изгледа, ќе мора да си направите нов.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во секој од овие три случаи ќе мораш да објаснуваш од каде ти е.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само, овде ќе мора како предлошка да биде некој женски сон, па ќе искористиме еден што го сонувала мојата полусестра.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Уште сум далеку од станот, брзам, а потоа почнувам панично да трчам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Долу, во градот, слегувавме на смени, и тоа само за празници.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од купот весници, тој извлече еден и ми ја подаде вашата приказна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, додека ја затворам чантата и мавтам да ми ја донесат бундата, а сето семејство се збрало, таткото, подмириснувајќи ја чашата рум што ја држи в рака, а мајката најверојатно разочарана – па што, всушност, очекуваат овие луѓе од мене? – сета облеана во солзи си ги гризе усните, а сестрата мавта со шамичето натопено со многу крв, јас сум некако подготвен, под извесни околности, да признаам дека младичот, можеби, е сепак болен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Колата морам да ја извлечам од свињарникот; и доколку случајно нема коњи, ќе мора свињи да ја влечат мојата кола.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе дојде ден кога, само што ќе стигнеме на врвот, ќе мораме веднаш да слегуваме.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не е ли тој само резидуа на анималната сексуалност, којашто некои луѓе секогаш ќе мораат да ја потиснуваат, како на пример во монаштвото, или којашто напротив, ќе мора да се толерира заради опуштање?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На почетокот на тие неугледни скали кои портокаловото осветлување нежно ги простираше угоре, кон ликот на Мари-Клод во својот стан, опкружена со својот мебел, гола и заспана, ја бакнав во косата, ѝ ги погалив рацете; таа не ја побара мојата уста, постепено се одвојуваше и од грб видов како се качува низ уште едни од безбројните скалила што најпосле сите ги одведуваат а јас не можам да ги следам; дома се вратив пеш, без пајаците, празен и испран за ново исчекување; сега тие не ми можат ништо, играта уште еднаш ќе почне како толку пати порано но само за Мари-Клод, во понеделник - симнување кај станицата Курон наутро, излегување на Макс-Дормоа среде ноќта, во вторник влегување на Криме, во среда на Филип Огист, прецизно правило на играта: петнаесет станици од кои четири се спојуваат со други врски, а тогаш, на првата од тие четири, знаејќи дека ми претстои линијата Севр-Монтреј како што на другата ќе морам да ја земам врската Клиши-Порт Дофин, секој итинерер е одбран без посебна причина бидејќи никакви причини и немаше, Мари-Клод можеби ќе се качи блиску до својата куќа, кај Данфер-Рошро или на Корвизар, можеби токму ќе преседи на Пастер за да продолжи кон Фалгиер - мондријановско дрво со исушени гранки, случајноста на црвеното, плавото, белото, точкастото искушение; четврток, петок, сабота.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мили ми се нештата, особено ако знам дека кога-тогаш ќе мора да ги напуштам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Пајо, реков. И кога ќе се раздвоите, пак ќе бидете пријатели.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Мил си ми. Никогаш не ќе се разделиме. - Ќе мораме, Додо.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ние ќе мораме, како што веќе ти реков, клучните битки да ги извојуваме во нас самите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој со тивок, но авторитетен глас се надоврза: Ние, мој Камилски, ќе мораме, сепак, сакале или не, првин да ги почитуваме резултатите на лингвистичката наука во третирањето на турцизмите во различните балкански јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И кога во еден период Татко конечно согледа дека ќе мора да ја одложи за други времиња работата врз својот проект на животот, пишувањето на книгата Историјата на Балканот Балканот низ падовите на империите, реши да изврши нова значајна реформа во својата библиотека, да го промени распоредот на читањето на книгите, во потрага по нови идеи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сепак ќе морам да се вратам еден ден, си мислев, се заколнав во душата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе ти се уфрли некој во мерењето, ќе те избуни, ќе мораш од почеток.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Малечок, сега ќе мораш да ги затвориш очите, - тоа беше наредба.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таа пак, ах, ќе морам еднаш со неа поподробно да ве запознаам, - таа имаше свој метод на казнување, совршено подруг од оној на татенцето, но по суровост беа мошне блиски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не можеше да се скамени, да стане сурово молчење во себе, зашто ако сакаше да го убие својот бог ќе мораше да го стрела своето небо, тоа црно пространство под татарски голото теме, ќе мораше да го уништи разумот, сеќавањето, а оддалеку, од едно време оставено зад грбот, му се клештеа призраци - Оче Симеоне, не откажувај се од себе или удави се во буре со ракија и стани заборав.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сите ќе мораат да знаат дека сум ТУКА, на таа тераса, невклопена со стилот на она на кое е прикачена, а сепак висечка, тешка и ладна под допирот на металот кој го стискав грчевито, затоа што ми беше страв од височина од која секогаш може да се падне, но не може погоре да се искачува.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Преданоста потсетуваше на приказните на зен-учителите, за кои не верував дека ќе морам некогаш дизајнерски да ги применувам.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Зато ќе морам да најдам начин и причина да се извлечам од дома во то време.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Немаше никаква информација за Томаица. Не го сретнуваше ни брат ѝ Тодор, а и да го сретнеше, се плашеше да праша за неа, што се случува со неа, како е, дали сепак ќе мора да се мажи за конзулот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ако не дојде ќе морам сам да возам!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пред да ми се случи тоа, толку се чувствував дека сум умна, а каква грешка доживотна направив.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Какви врвни луѓе ме бараа да ме усреќат, а јас најдов човек што јас ќе морам да го усреќам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ќе мора да зарони во најнечистото од нечистотијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе мора да се навикнете да живеете без резултати и без надеж.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Отсега натаму тој ќе мора не само да мисли исправно; ќе мора и да чувствува исправно и да сонува исправно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога ќе завршиме со тоа, луѓето како тебе ќе мораат одново да го учат целиот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само во неговата свест, која во секој случај ќе мора набргу да биде уништена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најпосле Партијата можеби ќе објави дека два и два се пет и ти ќе мора да веруваш во тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе мора да почне повторно од почеток.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ту, анасана, цела раја се крена за една црква, а да беше за џамија корбачот ќе мораше да игра!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не ја беше видел, а сѐ уште јасно го гледаше нејзиниот лик и по тоа знаеше дека ќе му стане судбина, дека што и да направи, каде и да бега, со неа ќе мора да се сретне и да го стори тоа што му е пишано.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Чаушите го прегледаа грозјето, особено под него, и рекоа дека ќе мораат да го прашаат санџак-бегот дали ќе ги прими.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќе мора тој сега тешко да го расчистува патот до стварното, без помошта на претходното насетување.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кој би знаел, тогаш, колку смрти на ден секој, ко разгневувач, ќе мора да мине...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
А ти ќе мораш да живееш и понатаму, да јадеш, спиеш, па и да се смееш, ама него ќе го нема".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Знаев дека ќе морам да живеам, но, без тебе се чувствувам како половина човек.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Секако, - рече. - И без било кој да советува, еднаш ќе мора и таа работа да се заврши.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Но, додека не најдете работа, ќе морате да го дадете детето на нега и издржување кај татко му... Детето не може да страда...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Да, ќе мораме - се согласи таа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој ќе мора да ѝ испраќа пари!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Сепак ќе морам да појдам...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
За да се ослободиш од него, ќе мораш да најдеш адамово дрвце и да гризеш во него како што тоа го правела змијата кога останала сама по протерувањето на Адам и Ева од рајот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Добро е што не ме притисна малку повеќе па ќе морав и сонот да ѝ го кажувам во кој ја видов Пелагија а таа мене не ме виде, не само што ќе се прашуваше себе си гласно како можело да ти влезе во сонот и да не те види, туку и во неа ќе го наголемеше сомнежот околу тоа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Со светот во нив ќе мораме да го закопаме! помисли Пелагија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Да беше чиста и неизвалкана како до пред ораницата таа не ќе можеше да донесе таква одлука, ќе мораше да ја јави вистината, ама сега е поинаку со неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Значи самата ќе мора да го надополнува писмото а и да најде охрабрување за бабата Петра, не ќе може туку така да ѝ каже дека го преселиле на тумбата кај гробиштата да им биде стражар.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Сета смисла на Gelassenheit можеби е нешто повеќе одошто повлекување пред нештата со кои ќе мораме да се соочиме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ништо,... Сеедно, по една годинка ќе мораме да бегаме од овој град, сакале или не.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Значи јас ќе морам да ставам во неа апарат што ќе го претставува мојот вкус за избор на деловите. ñДали идејата ќе ти се допаѓа и тогаш, кога Брајан Ино сурогатите, ќе почнат да ги прават твоите најдобри дела?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сѐ уште ќе мора да постојат и индустриски направи.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
РЕВШИН: Па што, ќе морате да правите збрка.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога патема помисли дека можеби ќе мора да се раздели од својот питачки стап, кој го носи осумнаесет години, од манастирската торба во која ја носеше иконата од свети Илија закитена со босилкова китка, — сети болка и тага на душата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оооoooопс, ми се испушти! Сега ќе морам да направам мали исправки во текстот. A толку добро звучеше!
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Му закажав војна на инаетот од инает сакав да го згазам и закажав војна на омразата зошто и неа ужасно ја мразам Му закажав војна на гневот го прогонував и кон него се гневев му закажав војна и на гревот за малку и него ќе го средев Му закажав војна на стравот и сакав од страв да го стресам му закажав војна на егото и него да го обесчестам Му закажав војна на лукавиот и лукаво сакав да го сотрам ѕверот се разбуди во мене да го уништам и него ќе морам Си закажав војна со себе безпоштедна со премногу мртви си закажав војна без крај војна со страдања и жртви
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Кога ќе мораше со родителите да појде на задушница или на некој закоп - гледаше што побргу да излезе од гробиштата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Женава си е чист сурогат! рече, мислејќи веројатно на Јана, додека со нескриено самозадоволство си го потчукнуваше заобленото бедро со розовата дланка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш не ќе мораш да ги правиш сите овие операции а притоа да си го тормозиш и градниот кош– ја советуваше Џорџ – нема да мораш дури и да го придржуваш ременот!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Навистина ќе го сториш тоа? - го погледнав изненаден, дури и исплашен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Последнава забелешка, со сите откачени асоцијации што таа ги содржеше, ја придодадов бидејќи забележав како приоѓа Јана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој ги остава четките од двете страни на сандакот, ја вади од фиочето кутијата со разредена течност и дури тогаш ме погледнува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ќе мора да попричекаат. - А што празнуваш денес? - го прашувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Жалам но ќе морам да им го објаснам сето ова на другарите ако ме викнат на разговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се обидов да ја отворам вратата. Но таа беше заклучана и ги издржа сите мои обиди, но џамлакот само од еден удар ми се свлече до нозете.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таа најискрено сметала дека ќе морам најпрвин во себе да ги надраснам чувствата кон Катерина а потоа сè ќе било поинаку и полесно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Колковите навистина ѝ се движеа како клатно на ѕиден часовник, дури ми се пристори дека нешто ми кажуваат тие движења и тој звучен ефект од нишањево не беше ништо друго туку објаснување за нејзината голема дарба: (тоа Катерина ми го рече откако стори неколку чекори), а малку подоцна додаде дека умеела да го изведе она кое Јана; за да посака да го изведе ќе морала најпрвин да го смисли а потоа долго да вежба и тоа само за да постигне нешто што сепак ќе личи на обична имитација.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Така и треба! Инаку, ако ги здогледаше, ќе мораше да им оставаш и бакшиш - му велам јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Мојот бакшиш од Ѓурѓовден на Ѓурѓовден - ми го пропушта Кадрија спремниот одговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Нели? - се засмеа по кој знае кој пат Дуда и го мувна својот Џорџ со левицата во испакнатото меше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И веднаш сфатив дека тоа е единствениот простор низ кој ќе морам да го изведам на слобода моето стадо.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мојот познајник, Самоников - мислам дека се насмевнав (за малку и Катерина да ја прашам дали забележала некои промени на моето лице) - мојот познајник Самоников да беше случајно фараон или некоја слична фаца веројатно ќе мораа и неговите љубовници и метреси да го придружуваат на ова негово големо патување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Стојна тој ден изгледа сакаше малку да си поигра со него и одбиваше да му се покори сè до оној момент додека и нему не му се причини дека ќе мора да си ја проголта како сув краешник желбата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Уживам кога ми се врти во главата“ рече таа и веднаш додаде дека изгледа оти ќе мора да седне.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
КУРТА: Не си ми прв! Знаеш од кога ве барам, наоѓам, требам!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ти душо, ќе мораш да научиш како се читаат нашите легенд.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
„Не можеш да ме убиеш. Прво ќе мораш да ме најдеш!“ „Ќе те најдам!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Сврдле вика дека не ќе морам да се капам“, рече Минк. „Уф, ама ајде, навистина?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Било зајдисонце, а помеѓу тој миг, а тоа е шест навечер и пет наутро, ќе мора да мине преку еден океан и еден континент.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја чув како вели со тивок глас: „Ќе мораме да се обидеме, секако.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Зарем пак!“ „Бартон? Бартон те вика. Ќе мораш напладне да отидеш во градот за да го поставиш телетронот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Не ќе мораме да мислиме на него секогаш кога Јупитер или Сатурн или Марс ќе го осветлат вечерното небо Беше тоа нешто друго.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Градот, откако слушаше, гледаше, вкусуваше, чувствуваше, измери, и одмери, сега ќе мора да ја изврши конечната задача.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Откако ќе здивнеме по овие патила, ќе мораме да се прибереме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Парите ќе ги најдам, во прашање е само време, а тоа што останува е да смислам на кој начин ќе ги шармирам спонзорите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но, мора да се почитува функцијата на секое време да се обиде работите да ги види чисто и да ги изрази на најдобар начин, без мисионерски намери.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Платоновиот опис на земската, а не на небеската Афродита, сосема му одговара на Penthousе магазинот.  Но, зарем лагите меѓу половите не се неминовни поради љубомората и конфликтите меѓу интересите?  Додека Ерусалим не го изградиме во пријатната и зелена земја Англија, ќе мораме да живееме во синагогата на Сатана.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
НОРА: Изборот е ова: Или ќе се решам сè да направам сама или ќе морам сè да направам сама.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Затоа, ако го погледнеме Холивуд денес, Џон Форд (John Ford), Хауард Хокс (Howard Hawks) и Алфред Хичкок изгледаат како единствени наследници на Грифитовата тајна, и, како да не бидеме меланхолични кога по завршувањето на нивните кариери, ќе мораме да зборуваме за „загубените тајни”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Ја? А зошто? - Па, заборавате така. Човекот се сврте, со цигарчето што се чадеше.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Веднаш – го вклучи таксиметарот и појде по првата уличка десно: Извинете,но ќе морам да заобиколам...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Затоа, ако сакате да го запознаете Зоки Поки, првин ќе ви препорачаме да ги прочитате приказниве за него, а ако и покрај тоа сакате да го сретнете, ќе мора да појдете од она што сте го дознале за него, и да го барате. Каде ќе го најдете?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Стариот чичко доктор рече дека ќе мора да остане в постела, ако сака побрзо да оздрави.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тогаш му реков: „Е, во таков случај веројатно оној поставен со рубли генералски шинел ќе мораш ти да го носиш. Но без постава.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само, кога ќе сакаш да легнеш покрај мене ќе мораш убаво да се измиеш“, рекла Босилка и ги затворила очите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А бидејќи такво нешто не се случило Рајна и понатаму продолжила да ја посетува својата симпатија Генералот во неговиот дуќан за сода вода и да ги игра и пред него сите оние игри со кои ги збудалуваше мажите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, за да стори вакво нешто ќе морала да побара согласност и лично од него.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но ќе мораме да внимаваме... малку се. - И ху, прекрасно!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ако продолжите, ќе морам да ви забранам да излегувате на одмор...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
АНА: Ако продолжите, ќе морам да Ве замолам да го напуштите купето.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Неизмерна е радоста, сите сме способни за нови силни чувства, човекот е борец, витез и наследник на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во моментите кога се меша со притоките на ирационалноста, заблудата, кога ветрот ни фрла прашина во очите, настанува поматување и колку и да се прашуваме и да бараме оправдувања и да го потиснуваме бесот кој тлее во нашите срца, ќе мора да се соочиме со сопствените одлуки и чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
„Но, еден ден ќе мора да научиме да бидеме среќни!“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но ќе мораме да се избориме за нов живот, зошто утре не чека ново утро, вистински пријатели и можеби ново среќно заљубување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Господине, се јавуваме од Градска болница. Жал ни е што ќе мора да Ве известиме... Вашата цимерка... мртва е... несреќа... несреќен случај... наполитанка... се засркнала... се задавила... примете сочувство...
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ако не сакаш мачки, ќе мораш да се навикнеш.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Смрдиш - Смрдиш, - ѝ рече Ирена на Ема едно попладне кога се враќаа од училиште.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Единствено тетин ми продолжи да гледа во телевизирот како никој ништо да не рекол.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Нејзиното долго отсуство како да му ги отвори очите, па реши дека единствен начин да дојде до тоа што навистина го сака е решителноста и храброста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Знам дека по некое време ќе почне да ми ги гори и ќе морам да ги тргнам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога Дино и мајка му завршија со ручекот се извинив и отидов во тоалет за тивко да повратам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сигурно ќе мораше да поминам подолг пат со куферот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не, не ми го рече тоа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Не си веќе мала, ако сакаш да бидеш голема ќе мораш да се однесуваш како да си голема, - рече Мони со носот во воздух.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не очекував дека потоа ќе морам да се борам уште петнаесетина минути со неа во обидот да се одбранам од второ парче чоколадна торта.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Само толку. До колку ти го откријам она другото што доаѓа по ова, ќе морам да ги уништам соништата!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но, колку помалку пишував на нејзиниот, мајчиниот јазик, таа с повеќе се оддалечуваше од моите соништа!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И така пред ,небескиот трибунал ќе морам да си се бранам сам, како што тоа го чинев кога пишував на земјата на двата јазика на мојот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
А ако не остане ништо, ќе мораме да смислиме нешто подобро!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ова се 25.000 динари за вас. Жал ми е но ќе морате итно да ја напуштите куќава.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Што ме гледате така глупаво. Не читате весници, господине, весници, а ако сакате да останете кај мене во служба ќе морате да бидете подобро информирани.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Ќе морам со хипноза. СОЊА: Каква хипноза? БОРИС: Имав цимер, хипнотизер. Ме подучуваше СОЊА: Поарно нешто посигурно.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СОЊА: Во право си. (Пауза.) Ќе мораш да се селиш од овој стан. Му го изнајмив на Халил Хабиб. Плати две години однапред во девизи.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
КЛАУС: Само ќе морам претходно да земам цвеќиња за вашите домашни.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
КИРО: Му кажав која цена ќе мора да ја плати. Око за око, брат за брат, сирење за пари.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Многу ме задолживте, господине Живковиќ, ќе морам да побарам начин да ви се заблагодарам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СТЕВО: Господине Клаус, јас ќе морам да одам (Пауза) Морам да одам. (Пауза.) Господине Клаус. (Пауза.) Пуштете ме да си одам, господине Клаус. (Пауза.) Пуштете ме, господине Клаус. (Пауза.) Пуштете ме да си одам, господине Клаус. (Клаус го пушта.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Ќе морам, низ наметот - несигурно и со страв во гласот рече десетарот и почна со раце да го исфрлува снегот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Штом таа денес не се бори. Утре таа ќе мора да работи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако и ние, борците, ќе мораме да работиме, тогаш кој ќе оди на митинзите?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да сфати дека долго ќе мора да гледа на овие ридови кои треба да им станат кошмар и на јаве и на сон.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Честопати мајка ти ми велеше: „Дојдоа, синко, лоши времиња”'. Значи ќе мораат и да одминат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Новите фрагилни демократии во источна Европа веројатно ќе мораат да поминат низ оваа фаза на маркетиншки телевизиски избори манипулирани од “спин-докторите” (стручњаци за правење имиџ, заб. на прев.) и нечесните реклами.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можам да се носам со било која ситуација. Можам да излезам на крај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бебето ќе ѝ падне од рацете во реката и струјата ќе го преземе како Мојсеј.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Толку за темната страна. Добра вест е дека кибернетичките медиуми не можат да бидат контролирани.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа ќе го држи бебето крстено Понекогаш или Лебед или Врба и кога возот ќе пролета покрај нив ќе мораат да се фрлат на челичните носачи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас реков, “Правете што морате, но јас сакам да бидам таму под моето сопствено име.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Никогаш нема да го спомнат паѓањето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој рече, „Добро. Ќе мораме да те ставиме во самица.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во „овој филм“ Дуња-Ѓузел имаше коса долга до половината, очи сини како оние на Снеже, и несмевка како на наставничката Трпана, заради којашто таа мене многу ми се допаѓа, а понекогаш си мислам дека кога ќе пораснам, неизоставно ќе морам да се оженам за жена што ќе личи на неа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога веќе заклучив дека ќе морам, сепак, да чекам до утре за да го откријам неговото значење, ми падна на ум прекрасна идеја.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кажете им на родителите дека ќе мораат да го платат искршеното стакло. и другпат, отворете ги очите четири, да не ви се случи да видите духови, или убијци таму каде што ги нема, - се насмеа таа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ќе мораме да ги известиме сите од бандата, вечерва имаме закажана тепачка на Чешмиче.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ако сакате, можеме некогаш заедно да отидеме на фудбалски натпревар, но ќе морате гласно да навивате за „Вардар“, инаку ништо не правиме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
-Не ми кажа кое ти е другарчево, - ми се сврте пак мене и јас знаев дека ќе морам да ѝ објаснам, оти таа е толку многу љубопитна што не би поднела да не го дознае тоа што ја интересира. Ѝ дадов знак со раката да дојде в кујна, за да не зборува гласно пред Чавка и таа се загледа во мене со големо внимание.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Бабо, - се сетив, - тато ми објасни дека ќе мораме да собереме голем број дозволи за градење и работа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не лутете се, - рече таа, - некое време ќе останете без приказните за заспивање, зашто ќе морам да го пишувам романот, а потоа ќе го правам секогаш откако ќе си легнете. Време за губење немам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Братучедите се свртеа кон војниците, ги погледнаа и сфатија дека ќе мораат да продолжат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Бргу потоа ѝ рече: „Кога ќе се земеме, не ќе мораш да го менуваш презимето“, рече Едо скоро поткаснувајќи си го јазикот поради смелоста што си ја дозволи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Знаеш дека е добро тоа што не ќе морам да го менувам презимето...“ „Знаеш дека ништо повеќе не сакам!“ скоро со восклик во душата рече Едо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не само за тие мигови кога тетка Перса сочувствуваше со нејзината судбина, со нивната судбина, туку токму поради нејзината добрина Пелагија знаеше дека ќе мора да се отвори пред тетка Перса, ќе мора уште еднаш да го преживува она што го има преживеано.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија не беше преокупирана со нереален сон дека некогаш и таа може да има таков стан, знаеше дека во нив ќе дојдат бегалци кои навреме се откажале дека се од онаа Македонија што е зад Кајмакчалан па таа заедно со нејзината Пеличка и Мурџо ќе мораат да го напуштат подрумчето оти и тоа припаѓа на некој од овие станови што се завршуваат и со нејзината мака.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Порано тука се учеше на српски. Ако останевте во Војводина сигурно ќе учеше на српски или, не дај боже, да не побегнела мајка ти наваму туку да останела во другата Македонија што е под Грција, ќе мораше на грчки!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Па овде и да сакаш да те убијат, ќе мораш да си ја платиш услугата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој фатил в раце едно парче коса, ја врти меѓу прстите и вели: барем не ќе морам под капа да ја кријам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Затоа ние ќе мораме да водиме сметка за тој факт за нашата борба да ја усогласиме со интересите со сите тие народности.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Знаев дека ќе мораме да се искачуваме преку сите височини што ѝ го запречуваат погледот на Билјана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И веќе си мислев како еден ден ќе мораме да се искачиме и на високиот рид.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И знам дека кора ќе се вратиме дома, јагликите ќе зафатат место во најубавата вазна, а јас ќе морам заедно со Билјана да размислувам за приказната на старецот и да одговорам на стотици прашања што Билјана секако ќе ми ги постави.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Добро е – си мислев – што татко ми не е тука, оти ако се вклучи во разговорот, пак ќе морам да слушам: „Јас на твои години сум бил пресреќен до Охрид да појдам, а не за странство и за свет да мислам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Истиот миг ние двајцата се смиривме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Почекај малку, порасни, знаеш ли кога прв пат во животот сум ја минал границата? Кога сум бил студент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сета се тресам! Лексилиум ќе морам да се напијам поради вас, скотови едни! – и влезе внатре, треснувајќи ја толку силно вратата што мислев дека не само стаклото туку и ѕидовите од куќата ќе се искршат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Проблемот е во тоа што утре сум претпладне на училиште и што ќе морам да се вратам пред да влезат во мојата соба и да ме разбудат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе дојдеш заедно со нас во паркот, да ни покажеш каде тоа се случило.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе видиш. Само ќе мораш да ми помогнеш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Добив писмо. Драга Бреза, голема, мала моја, Размислувам на почетокот од моево писмо дали да ти се извинувам за големото доцнење.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби сето тоа и натаму ќе продолжеше, или ќе морав, впрочем како што и решив, да измислувам и да се преправам дека и јас сум во некого „зацапана”, но во некого кого и тие го познаваат, ама се случи нешто што сосема ме растрои.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)