ќе (чест.) - молчи (гл.)

Ќе зјапаат во мене без уживање и ќе молчат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Откако старчето од приказната, „што личеше на сенка, на проѕирна пајажина“, прекопувајќи ја Земјата, ќе се најде во градот Оукланд, и од локалниот полицаец ќе биде одведен на бараната адреса, ќе се случи следното: првин ќе молчи десетина минути, а потоа „го симна торбулето од рамото и од него извади две жолти дуњи, две суви китни боселек, едно крајче мувлосан леб и прано пагурче.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И се тргна на замрсеноста. Ја спушти оревовата поцрнета плоча во ковчегот од кој ја извади и стана премудар: го запозна минатото, виде дел од иднината, ќе молчи, господ ги определува за видовити, оние што знаат да ги чуваат неговите тајни.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Знаеш ли, поднаредникот го убија, ќе и рече. Таа ќе молчи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе се растуреа секој ан своја страна, ќе го паметеа настанот, ќе молчеа како смрт.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе молчиме и ќе ја гледаме нашата мртва птица изгубена на модрото небо.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Здивот ми се скуси. Треперив. Можев и да се обесвестам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Добро, Пајо, возвратив со мисла. Ќе молчам и не ќе мудрувам веќе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ќе мижам и ќе молчам, велам, ништо не ќе гледам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Добро, тогаш колете ме, им велам и им се колнам, во едното дете им се колнам, дека ќе молчам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сакав да им кажам дека светот ќе биде обеспокоен од писмата на фантомите од подземниот град но на Кузмана му се заколнав дека ќе молчам и јас молчев.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
РАЈНА: Разбирам јас сѐ, само се прашувам до кога ќе молчам. ЕВТО: До крај! Цел живот! РАЈНА: Ќе видиме тоа.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Прашај ме како оди возот без да го теглат биволи ќе молчам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И ќе го рече она што најмалку го очекуваш а толку ти е потребно да го слушнеш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нели, умно! Ќе молчи, ќе молчи, ќе јава долго на оној негов црн коњ, и наеднаш еве го, се враќа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ви веќавам, пред другите ќе молчам како гроб.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Меѓутоа, трогнат од широкоградоста на постарите браќа, кои заради заедничкото дело биле готови да се откажат од најмилото на светот, најпосле и тој попуштил и ветил дека ќе молчи таа ноќ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Велам нешто свртен со грб кон очите, го отплетувам коланот со реденици, задоволен сум: ја враќам во шошката да стои тука и да се заканува кон црното и сеништата што надлетуваат над куќата небаре утки и други пилиња со зол глас се.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Денгубничке проклета, утре в зори со коритото за алишта на вода да одиш и таму да останеш до ноќ сосе четка и пиралка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Четворица сме: јас и тие: јас од тукутака ќе се расплачам, ќе се размрсулавам, тие по мене, ќе молчам јас, ќе молчат тие, јас тргни кон некаде – тие по мене, ја расипуваат играта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Е, ај, ќе молчам, му велам, ама подобро е да онемам. И се свиткувам пак да работам. Сама си зборувам, сама си слушам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)