ќе (чест.) - има (гл.)

Верувам - знае, ама нејќе да рече.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сега е најважно да се подготвиме за големата журка на која што ќе има богата културно уметничка програма.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
А сега можат да се продаваат само лупени семки, но кој е тој што ќе има време и трпеливост да продава лупени семки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
II Не бој ми се, море! Врз твојата синина остана птица да кружи Змија се веде на твојот брег И даб, Кора од ветришта црна, храбри Ќе има век, Над сите векови ќе има век!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Значи мојот предлог до Владата е под итно да се отворат „Банки за надежни граѓани”, т.е. сперма, со што мислам дека ќе имаме далекусежни ефекти не само во однос на подобрување на севкупната економија туку и во намалување на трговскиот дефицит.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Што нема – нема. Сто илјади аспри од село од триесет куќи, ни имало ни ќе има.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Со надеж дека првите десет броја на Маргина беа само “почеток на едно долго пријателство”, и со ветување (уште едно, дадено на несигурна почва!) дека вакви “авторефлексивни излети” ќе има сѐ помалку, задоцнето ви го честитаме влегувањето во новата и “филмска” 1995-та. Г.Н. Ом 4 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тогаш на рает ќе има време за се па и за Ќосото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дали ќе се оствареше претскажувањето на Игора Лозински - дека ако стаса сталинизмот до Езерото, сигурно ќе страдаат и луѓето, и реката и јагулите, или ќе има некаков излез?!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Не ќе има кој да нѐ закопа. Утре и нашите коски ќе дават намерници и улави денгуби какви што сме ние во ова стојбиште.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
17. Како било... Пак ќе одам кај началникот на логорот. Можеби, овој овдека, ќе има поблага душа, си мислам, и ќе ме тргне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Смешно е што овие мои луѓе просто како да се натпреваруваат кој покисел израз на лицето ќе има.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кога се припи до вратата се вкочани од вџашеност, кога на гумното во нивниот двор, наслушна некои машки гласови: - Ноќеска ќе има бој со нож!; Кој ќе се согласи да се бори ќе добие отсуство!;
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Понекогаш помислувам дека таа има потреба од присуство на сведоци кои некогаш, во некој за неа многу значаен момент ќе имаат храброст да ги потврдат ваквите мигови на нејзината среќа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Дури има луѓе, ќе има и војни, вели Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Исклучок од ова ќе има доколку судот оцени дека отворањето на оваа постапка, со оглед на големината на побарувањата на погоре спомнатите доверители, би било економски неоправдано, а заради остварување што порамномерно и поцелосно намирување на доверителите на меѓународно ниво (чл. 345).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
„Нека излезе“, рече тато, „уште попладнево е слободен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не, всушност, дојдов тука на конференција за екологија, - тактично ја поправив тетка Марија, знаејќи дека оваа грешка почнала одамна, уште кога мајка ми разговараше со тетка ми Олга по телефон и дека сега тешко ќе има изгледи да се поправи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Коментирајќи го „темелниот јаз помеѓу гламурот и хуморот“ и во дрег-изведбата и во машката геј-супкултура во целина, Њутн изнесе низа етнографски согледби за машкиот геј-општествен живот кои и понатаму имаат далекосежно значење. ‌На секоја хомосексуална забава ќе има двајца конкуренти, честопати, сепак, комплементарни, околу кои ќе се вртат интересот и активноста: „најубавиот“, сексуално најпожелниот маж таму, и „најкампестата“, најдраматичната, вербално најзабавната кралица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Требаа да го повикуваат кога ќе има осумдесет и ако, воопшто, биде жив.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ако загине сонцето, ќе има војна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
РАЗДЕЛБАТА Е тешка... корнеш ли кревко цветенце или сечеш столетно дабје... - Дали ќе има СРЕДБА? - ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ќе се задоволевме со животите што изминале и со нивните искуства.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Камења ќе имаме, мајко. Испративме човек во Лесново.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Месо ќе има повеќе отколку што барате, се извлекол од сенката на темницата Богоја Гулабарин.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ете го мојов план накусо: ние треба да почнеме со копањето уште веднаш, та до пролет да ја свршиме оваа работа, ако сте согласни, — заврши иницијаторот на бегството Никола Каранџулов и застана да ги слушне своите другари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пела не покажуваше страв поради средбата со многу деца, туку, напротив, радост дека освен Дончо на Чана ќе има и други деца за другарчиња.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А за да биде такво, треба со општа согласност да се избере едно наречје за општ македонски литературен јазик. 158 Согласност ќе има, ми се чини, само ако секој од нас прави избор не по некакви естетски мерила и не по чисто месни причини, ами од гледиште на општите интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нарамникот е голем, може ќе има за цел ден, ама и тежината во неа исто така станува голема.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Додека целодневното фантазирање ќе го оставиме за некој друг живот, каде ќе живееме многу подолго и ќе имаме слободно време во изобилство.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ќе се обидеме и по вој пат; белки ќе има некој спасибог баре за децата, та за нас се знае оти ќе тргаме маки и ќе и оставиме коските по ридиштата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да се надеваме дека набргу ќе имаме многу согледувања.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Од извештаите на Едмондс било сосема јасно дека „некомитаџиските села силно го поддржуваат СНОФ“ и дека во своите настапи пред селаните “им се кажува дека кралот е одговорен за репресивните мерки на Метаксас спрема Словените и дека под Еамократијата тие ќе имаат еднакви права со Грците“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
А како, по твое мислење ќе се развива понатаму? Ќе има ли пукање?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Значи, колешке, ќе имам ли шанси за некое илегално сместување? - Јок! Нема! - низ смеа одврати Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Вечер ќе има луѓе, пак и да ја види „толку, велиш, мајстор е за готвење?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
По овој срок аскерот ќе ја продолжи својата работа и власта не ќе има никаква милост спрема сите оние што не ќе се теслимат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Кога ќе има повод? - ја прашуваше тој.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
По еден облак од секој тип - цирус, кумулус, кумулонимбус и другите - ќе има доволно за сите; исто така, по еден пример од секој вид време - убаво, дождливо, топло, студено, влажно, суво, мирно, ветровито (и нивните разни комбинации - убаво-топло-суво-мирно, убаво-топло-влажно-мирно, итн.) ќе послужи за сите поединечни денови (и ноќи) на тоа време, и покрај тоа што едно магливо благо мирно рано утро е задоволство кое секако може да се разликува од истите услови напладне или приквечер.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Не мора да бидеме први Алек, ќе има досадни говори, а би ги избегнала камерите на глупавиот црвен тепих.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Еѕрrоnѕ que non! Je voudrais conseiller la lecture de Luan Starova pour quоn y dсоuvrе ce quаuсun des medias qui nous informent chaque jour ne nous racontera jamais. Monique Delaroche Ѕаint-Rаfаl 2 април 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ќе го товарите на коњ и ќе им го однесете на оние продадените од Тополчани јали од Тројкрсти; тие, ако сакаат, нека го закпаат, а ако не, ете ви ја Црна; по Вардар дојде, Црна нека го однесе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во однос на Албанија сметале дека за Советската влада таа е интересна само преку „локалното комунистичко движење на отпорот“ и тоа што можеле да го „поврзат кругот меѓу Тито и ЕАМ во Грција“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Далеку од тоа дека е неизбежна судбина за маж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Има ли надеж дека пак пролет ќе дојде? и пак ќе грее моето сонце и патувања одново ќе има но место на Марс, во новите коридори на животот ќе ги побараме старите траги и сладоста во која уживавме Дозволи да те заборавам и соновите во јавето да бидат заборав и минатост...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Еден богобојазлив автор веројатно не ќе имал храброст да посегне кон светата книга сместувајќи ги на тие страници своите фантазмагорични видувања ако немал притоа вистински повод и причина.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ајде, кажувајте вие, ете понапред и кладоте главите во торбите; шо велите вие, ќе има ли некој спасибог од тоа вие шо го направите? — се замеша сега и коџабашијата Митре, зборувајќи во името на сите селани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овде тој застана, оти таму каде што мислеше дека ќе има нови зборови, најде само празнина.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Потоа зборуваше за другите нешта кои ја радуваа: ме прашуваше дали сум разбрала дека на сопругите им е дозволено да побараат развод, а во бракот да располагаат со својот имот, дали сум дознала дека жените отсега па натаму ќе имаат право да гласаат на изборите, дали знам дека работниците сега смеат да се борат за своите права.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Не влечкај! Дај сега од твоето. - По два дена ќе имаме. - Доцна е два дена.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И уште повеќе се ражалостило зашто разбрало дека не ќе има со што да си ја брише устата и мустаките. И жално, прежално заплакало.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Немало да има ни граѓански отпор, ни борба за човечки права, ниту Роза Паркс ќе седнела на предно автобуско седиште резервирано за белци, ниту Кенеди ќе ги добиел изборите, ниту Мартин Лутер Кинг ќе држел историски говори, ниту Врховниот суд ќе ја укинел расната сегрегација по училиштата и универзитетите, ниту ќе се случел маршот на Вашингтон, ниту Црните пантери ќе имале муда да кренат глава, ниту демократите ќе се степале со полицијата на својата чикашка конвенција, ниту ќе се изродел студентскиот бунт, ниту ќе имало мировни движења, ниту ќе дошло до сексуалната револуција, ниту до флауер-пауер, ниту до мејк-лав-нот-вор, ниту до филозофијата "грлс сеј јес ту гајс ху сеј ноу", ниту до појавата на феминизмот и женската рамноправност, ниту ќе имаше слободен печат да го раскринка она лајно Ричард Никсон, ниту ќе имаше нудистички плажи и кампови, ниту ќе имаше екологија и борба против индустриските штеточини, ниту Латиносите и Азијатите ќе добиеја пристап до раководните места во државната администрација, ниту хомосексуалците ќе се избореа за право на слободна љубов, ниту поп- рок ѕвездите ќе држеа концерти за гладните во Африка, ниту јас како тинејџер ќе можев да носам искинати фармерки пред жива мајка Милена, ниту ќе можевме глас да кренеме против крвожедните корпорации, ниту ќе смеевме попреку да ја погледнеме воената индустрија, ниту ќе беше можен антиглобализмот, ниту пак глобализмот, ниту секоја сабота ќе одевме на протести против војната во Ирак, ниту денешниве манекенки ќе шетаа по писта во танги и со разголени гради, ниту Клинтон ќе смееше да зуцне дека дувал хашиш и ја таклабасал Моника Левински, ниту Џена Џемисон ќе направеше толку пари, ниту Ал Гор ќе можеше да попува против глобалното затоплување, ниту Бил Маер и Мајкл Мур ќе можеа осум години да плукаат по Буш и Чејни, ниту медиумите ќе признаеја дека Сара Пејлин е бимба бимбосана, ниту сега јас и ти ќе седевме овде со зелена карта, со другарот Обама на чело.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Ако геј- мажите меѓу себе држат во оптек извесни делчиња од главнотековната култура, а во таа постапка им внесуваат полнеж од нестандардни значења и врз таа основа зацврстуваат некоја заедничка култура и некој заеднички сензибилитет, тогаш еден факултетски предмет, на пример, кој ги става во оптек тие конкретни нешта исто така ќе има дејство на геј- иницијација, доколку оние студенти што сè уште не се сретнале со нив ги воведува во многубројноста на можните геј- значења што се притаени во околната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Овој час наш човек ми кажа дека овие дни — салам и тој не знае кога — ќе имаш гости од планина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во Потковицата, рече, ниту имало досега, ниту, пак, отсега ќе има српски гробови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За сето тоа време ќе има за што да сонува.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Типичен експонент беше Вајлд, кој ја порекна сета моралност, но умре за она во што веруваше, за моралноста.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секогаш во секој јазик ќе има темни зони, претпоставки на идентитетот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како што стоеше, му ја стави раката врз рамо: „Ќе имаш ти, како ми се гледа, чест од сите, ама и прекор од сите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Беа времиња кога луѓето отстапуваа од прекумерната употреба на шеќерот, како што беше во турските слатки во обилен шербет, како што се служеше уште од почетоците на Османската Империја, па опасноста не беше од семантичка, колку од суштинска причина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа ќе бидат убави денови, исполнети со работа, скитање по околните ридишта и кории и смирување во долгите зимски вечери, покрај огништето полно со жар, покрај саканиот старец кој ќе има можност да се изназборува за сите долги, премолчани месеци во планинската осаменост.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој не го гиба девојчето туку скока на бабата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За тоа време секоја од нас ќе има по една недела за да си ја каже својата приказна.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Да беше член на Партијата, ќе имаше лек, ќе се самокритикуваше и ќе ја откриеше тишината.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Место француски вина, сите ќе пиеме Кока Кола, место егзотични ресторани со добра храна, ќе имаме унифицирани продавници за инстант хамбур­гери и помфрит...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Може и деца ќе има”, нејзиниот глас тука затрепери.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
За тоа каква моќ ќе има не ни помислуваме: ние бевме сигурни дека тоа ќе си ја врши работата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Со болка до мозок Томо продолжи: - Оправдувањата и правдањата остави ги за некое друго подобро време, кога ќе имаш подобри одговори. Во овој миг тешко ќе ги добијам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ја среќавав сѐ поретко и поретко, со секое ново дете на брат ѝ , таа имаше сѐ помалку време а уште еден дом повеќе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кумашинчето уште не знае за адет, ни за ред. Ќе има кога да научи...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Таквата машина ќе има многу задачи.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Еден ден по свети Илија и Ганка ќе има шеснаесет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
— Дали ќе има одаја тој прикрепникот на Нешка, да го постеле? — се праша Доста, радувајќи му се на уште неисткаениот шарен ќелим, па се поправи сама: — Ами еве, овде во тремот ќе си направиме ние со Илка и тука ќе си го постиламе со Нешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Да ги земев, а тоа ни на крај ум, можеби ќе ја подобрев нивната позиција кај наредбодавачите, ќе го дадев својот доказ - „за мојата дволичност”, додека сталиничката држава ќе имаше доказ и право да се пресмета конечно со вратениот емигрант.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но и ќе бидеш на зијан: не ќе имаш на кого да го празниш својот отров...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
- Ама, ќе имаме и деца, важи? - навалуваше таа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ајде, ајде! Ќе има леб за сите. - зборуваше арачлијата подигајќи го старецот од калта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Мислам, ако денес не појдеме, не ќе има кога.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И мојот добар дедо почнувал да раскажува како чевлињата ќе бидат едни црни, светликави, со скобички по ѓоновите, со врвци што на крајот ќе имаат желевца за провирање во дупките но сепак најубавото на нив ќе биде тоа што таму каде што ќе се врзуваат ќе имаат нашарен преклоп.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- А, што ќар ќе имавме и да беа, ќе беа само утрини.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Ќе имаме доволно време за тоа кога ќе стасате ваму“ „Дали е сѐ в ред, мислам таму на Земјата?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таму ќе има цвеќе со опоен мирис, птици со блескави бои, луѓе кои ќе пливаат по брановите, а (сеобложувам во тоа) во текот на денот на небото ќе се појави виножито.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако се разбудев порано тоа утро во Венеција и ако го фатев првото вапорето, тогаш ѓоа ќе го видев Шекспир како окапува броејќи ги вековите на плоштадот Свети Марко – чекај да намине некој поасолен млетачки трговец, чекај да го отворат кафето Флориан, па чекај уште во него да намине Томас Ман, па заедно да го презираат оној Езра Паунд, ем да го презираат ем да го ценат, и најнакрај на Осја Бродски да му покажат како зиме целиот град може да се обвитка со едно ќебе, иако овој ги прашуваше нешто сосема трето – со кој брод тој, Бродски, може да стаса до островот Сан Микеле, оти беше чул од некој шерет Бродски, дека убавината е најтешка на Сан Микеле, потешка и од дождовите што севезден им ги стежнуваат соништата на стаклодувачите од Мурано.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Подоцна ќе имаме време за сѐ да си прикажеме. Од „Кулин бан па сѐ до денешни дни“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А подоцна, кога веќе беше роден, многу често, само и да помислев: "Мој Иван е овде" - веднаш ми се причинуваше дека тоа име го слушам изговорено од некого и тоа на сет глас, иако јас молчев.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но покрај вашите сопствени дела ќе имате многу малку за признавање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, на крајот, и обајцата беа убедени, покрај постојните резерви, дека мора да одат напред, во својата потрага, барем да се пресметаат со стотина зборови, избирајќи ја гротеската, хуморот како најмоќно средство за нивниот наум, верувајќи дека само така ќе има некаква смисла нивниот проект и ќе остават некаква трага за идните времиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А ако минатото се повторува во иднината, дали некогаш луѓето пак ќе имаат опашки и дали преку викенд среќно ќе врткаат со нив како што денеска им вртат пропелерите на глисерите кинисани кон островот Сан Микеле во Венеција, на пример?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Нека биде кај тебе, велам, на местото на црно-белиот, а јас ќе гледам кога ќе има некоја емисија што посебно ме интересира.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Можеби ќе има среќа - си мислеше.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кажи, не можам да не прашам, и ние ли, Македонците, ќе имаме свој тунел? и колкав ќе е тој?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не беше викенд, па мислевме дека ќе имаме среќа, се излажавме, летот беше полн.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
се фаќа за носот и повраќа, некој снебивлив и кревок човек, ние одиме и смрдиме, ни смрдат алиштата, ни смрди и дишењето, душата, одиме меѓу пушки и штикови в затвор, а таму - пак сослушувања, нови премрежиња, кај ви се пасошите, ни велат, ги фрливме в море, велиме, од страв да не бидат откриени, велат, не од страв, туку од радост, велиме, не можеш со ѕидон да се разбереш, ние кажуваме едно, тие прашуваат друго и ништо не помага, нѐ осудуваат на смрт со стрелање, мене, Стевана Докуз, Илија Јованов, Добри Закоски, Јоше Богески и Силета Плевнеш, Стеван се тресе, го собира срцето ко полжав роговите и олкави солзи му се тркалаат по образите, му паѓаат в уста, а тој само шмрка и ги подголтнува и идат две војничиња со муцки од глушец и со ситни очи како топуски и ни собираат сѐ што имавме купено: чевли, шапки, палта, панталони, обетки и прстени за жените, џепни сатови, пари, сѐ, еден зема, другиот ги собира на една мушама, ги подврзаа плачките и ни даваат белешка, што зеле, ја подврзуваат мушамата со крајовите, ја креваат и си заминуваат, отиде печалбата наша и седиме, никој не заспива, од утре ќе имаме напретек време за спиење, уште една ноќ живот, си светкаме со очите и прашуваме кој го фрли прв пасошот,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стечајниот управник може, по претходно добиена писмена согласност од стечајниот судија, да склучува нови договори за вработување на определено време за завршување на започнатите работи и за отстранување на можните штети.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
СЕДМА ПОЈАВА ПОЦКО, АМПО И ЦОНКА
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Така, на триста метри височина, наместо да почнеме да градиме врв, подигнавме нови челични греди, една врз друга, во насока на зенитот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стариот Бен ќе го има она што сака, ви давам збор дека ќе има црвено-бела крава.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Качи се и фати го. Ќе имаме уште еден роб. - Се плашам од височина.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
ДИМИТРИЈА: Ќе има војна. (Пауза.) Ќе има војна. (Пауза.) МАРИЈА: Доста беше и ваков мир. (Пауза.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Никогаш не ќе имаме, ниту сме имале, работа со некаков “транспорт” на чисти означени од еден јазик на друг, или во рамките на еден и ист јазик, што означувачките инструменти би го оставиле невин и недопрен.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Година подоцна и на другите, од Корештата, и ним им рекоа ќе има голем бој и ние од него ќе ве спасиме, во Албанија и од тука со бродови во туѓи поднебја, под туѓи стреи...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ѓаволски врнат, помисли. Ќе имаме време да им се нагледаме.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури и техничарите имаат смисла за хумор и ги доживуваат, на пример, визуелните сугестии исто како и “не- техничарите”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа, според Емери, била "златна можност" но, како што заклучил, "човековата природа е непредвидлива".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во секој конкретен миг жабата или мувата ќе има стратегија што е во склад со конкретното ниво на прелагоденост но организмот, секако, може да си ја менува стратегијата само до едно 90 okno.mk одредено ниво - на пример, можеби жабата би имала предност доколку научи да лета но таа тоа не може да го реализира.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но подоцна, кога пак Трајан ќе разбереше од некого во селото дека свадба ќе има, пак доаѓаше в село, и пак стражарно го враќаа назад.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога ќе му дојдат другари - ќе има другари и другарки како во Кочани - ќе можат да седнат дури и на подот - баба му даде сосем нова черга... ќе има другари и другарки... ќе има... ех, Јана... срипа, ја отвори последната фиока и оттаму го зеде албумот... милата Јана... ја засака како сестричка, пред да се роди Мими... еве ги заедно во забавиште, на приредбите во кои учевствуваа, еве ја и последната - збогум забавиште мило - заминуваме на училиште!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кога некое војниче ќе има слава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но Толе вината за овој неуспех не ја најдуваше во него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да се надеваме дека ќе има резултати од активностите на Еколошката комисија на Европската унија и Регионалниот еколошки центар во Будимпешта.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А беа можеби неискрени па дури и невистинити бидејќи, морам да признаам, Таша не беше грда жена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас ќе имам и други прилики, а ти - отпиши! Никогаш!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ти мислам ли добро, а? Помлади жени ќе имаш, ихтибар голем да ти прават, кардаш!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му се случија две работи: се здоби со доживотен пријател и ја доживеа првата зрелосна болка на којашто не ќе сака да се сеќава, ќе ја пади од мислите како здодевна мува, но што ќе има влијание на дообликувањето на неговиот карактер.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Морам да признам дека се повеќе и повеќе се плашам кога ќе прочитам или ќе слушнам дека во нашата Македонија ќе имаат концерт мајстори од типот на: Ростопович, Карерас, Мехта.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
DD ПТ: Ќе има и ретроспективна изложба на вашите филмови во Whitney Museum? DD ЕВ: Можеби.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„Нека кара, вели Ѓеро, да нѐ голтнеше морето, не ќе имавме кој кому да си ја караме мајката...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Денеска е сабота, ќе има многу луѓе, па продавачките нема да нè забележат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кој знае дали во овој живот ќе имаме можност повторно да се видиме?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
— Демек, ние ќе бидеме заштита на војводите дури тие решаваат нешчо?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Барем ќе имаме евиденција колку курви има во државата. - Сифилисот ќе стане транспарентен човече.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Ќе има веридба и свадба ако даде Господ! - Амин, амин.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако велиш ти да дојда и оти ќе има некрј аир од тоа идење, јас су готов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како кукурикаат петлињата без перчиња?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Може ли да се мисли оти на конференцијата ќе има поголемо едногласје од она што го гледаме сега во постапките на двете заинтересирани држави?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако има потреба од склучување нови договори, приоритет ќе имаат 185 поранешните работници кои биле вработени кај должникот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Токо, којзнае дали ќе има работа на зима овде за мене, — изусти полн со надеж дека ќе им куртули годинава на снегот и селските свињи во неговото Полчишта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Наместо да ја испитуваме логиката што го проткајува преобликувањето на хетеросексуалната култура од страна на машката геј-култура, ние би набљудувале како вторава ги препознава, на оној начин што го консолидира идентитетот, веќе присутните геј-значења во хетеросексуалната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нејзе и беше сеедно дали ќе ја викаат Митро или Мигар: дали ќе има Рифат-бег на село или Арслан-бег во градот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Од друга страна, креативната личност ќе има богато и содржајно доживување, коешто може да ја поттикне подоцна да обработува нови теми на поинаков начин.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тогаш не ќе биде исто, ќе има повеќе СЕЌАВАЊА.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
После, националниот сепаратизам ќе има место и кај луѓе што гледаат од практично гледиште на работите, без да се занимаваат многу со теоријата за нашата народност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Какви услови за живот ќе има твоето дете?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Па, кога ќе мериш за да го одбереш помалото од поголемото помеѓу пушач и пијач, на кантарот помалку тежи зависникот од никотин, а од понудените курвар и коцкар, подобар избор е љубовникот, кој сетики по некој пат ќе донесе некоја нова, научена умешност од понадвор дома, па ќе имаш и ти некој ќар, а не може до крајот на животот да биде тоа, за разлика од другиот, кој ќе испушта душа врз масата за рулет и на сто години или, во подобар случај, ти ќе му ги пополнуваш ливчињата за „спортска“ до крајот... дека помлада.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мојот дух ќе биде слободен ангел, ќе има крилја. ќе имам сè, ќе бидам сечија, несебично сечија..., ќе бидам среќна. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И низ песни прескокнуваа цели епохи Од Самол па до наши дни Што има Македонците да се плеткаат Во подемот и пропаѓањата на сите империи Одвреме навреме во песната на Македонците Ќе им влеташе по некое клето Турче И тогаш ќе се сепнеа и ќе си речеа колку ќе се изрезилеја Ако го скокнеа времето на Отоманската империја Баш во тоа време се збрани сите македонски страдања Сите порази и загушени востанија Баш во тоа време на Македонците им се нанесоа најголемите неправдини И некако природно се прими што Отоманското царство Го урниса човек роден и учен во Македонија Природно беше што во тоа време Некои Македонци влегоа во Стамбол на бели коњи Иако беше сосема неприродно и уште понеправедно Што по по урнисувањето на Царската порта Македонија ја распарчија балканските орли И оттогаш наваму така распарчена се тетерави И во соништата за сите царштини Ја римски ја византиски ја турски биле Тадури и австро-унгарски И на Австро-унгарците Македонците им најдоа маана Да стасаше нивната царштина до Македонија И тука одамна ќе имаше филхармонии и универзитети А не само амами тек и чифте амами и секакви анови Одвреме навреме Македонците ќе запееја Под московски вечери Рабјинушка Калинка и такви песни Знаеја многу такви песни како да не знаеја И од порано беа начуле по некоја Ама особено научија да пеат по руски Откако се најдоа во црвеното царство Неоти знаеја како се најдоа во црвеното царство А отпосле дознаа дека баш во времето На црвениот император Јосиф Висарионович Сталин Се стави печат на старите делби на Македонија За сега Македонците севезден да се прашуваат Има ли во историјата печати што бледнеат Има ли печати на кои им истекува рокот на траење Ако има такви печати тогаш сетики ќе дојде денот Кога на најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Македонците ќе ја качат најубавата им мома Угул гола ќе ја седнат врз знамето со шеснаесеткракото сонце Префрлено наместо седло преку грбот На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Во наизменичен патриотски кас и галоп Да го обиколи сиот свет И да ја разнесе насекаде славата и гордоста на Македонците Секако ќе има и такви кои ќе се противат на ова И ќе велат дека тоа ја навредува честа на Македонците И особено честа на Македонките А Македонките се рамноправни со Македонците Ако не од времето на Роза Луксембург Тогаш барем од времето на Валентина Терешкова Македонките уште пред да се родат знаат дека се рамноправни Македонците нека си мислат дека се порамноправни Впрочем какви и да се Македонците никогаш не се сложиле за ништо Па нема да се сложат ни за голата мома гордо јавната На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Оти сите Македонци знаат дека жена гола ако видат Голема кавга ќе се роди во тие што ќе ја видат и сонуваат А во кавгаџиско настроение се заборават без исклучок Сите соништа од циклусот за пропаднатите империи.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Па и зиме ќе има снеговица и ќе се исцедува со почвата.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Белким ќе имаат среќа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Среќна - дали за секој ќе има по малку среќа!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ако на западната страна ѕвездите, многу порано отколку што е вообичаено, се губат зад планините, свадби ќе има, машки деца, женски телиња.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На добрата забава и во добрата дрег-претстава идеално ќе има и убави младичи и кампести кралици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гледај, што направи од нас таа пуста печалба! Маж - роб! Жена - роб! Син - роб! Ќерка - роб! А мајките; само за солзи се родени!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Впрочем, секогаш ќе има време да се отвори една рестриктивна дискусија, затоа што авторот и понатаму не престанува многу сериозно да го коментира поголемиот дел од својата продукција.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Благодарение на таквиот великодушен гест, јас се почувствував избрана за една од првите, оттука и привилегираните читателки на најновата и засега последна епизода од книжевната серија што толку настојчиво, но и со толку сериозни и автентични причини самиот ја имаш именувано како Балканска сага. Mислам дека нејзиното објавување го следам од самиот почеток, од романот Татковите книги (објавен во 1992 година), кон кој останав и останувам трајно приврзана.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Некако и се стори пополезно да се помачи најпосле да разбере зошто (пак на времето!) некој беше бил рекол дека луѓето без маало и без роден крај, всушност се - слободни луѓе ЛЕБЕЦ И ВИНО Ако има дедовци ќе има и приказни.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ќе го искршиме првиот ќунк на парчиња и ќе ги раз'рваме другите по него и така ќе се промолкниме еден по друг. А ми рекоа дека надвор од двориштево ѓеризот е ѕидан со плочи, четвртаст и толку широк што не ќе има потреба да го прошируваме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Колеги ќе имаме состанок.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Додека има во Македонија почва за национални пропаганди, додека не се отстранат причините туѓите држави да имаат во Македонија повеќе влијание од самата Турција, до тогаш Турција ќе има само расход во Македонија, а не ќе има од неа никаква полза, до тогаш секоја минута ќе треба да се плаши да не ја загуби Македонија; а ако се признае официјално оти во Македонија нема неколку словенски народности, ами има само една одделна, ни бугарска ни српска, и ако се оддели Македонија во самостојна архиепископија, наеднаш Турција ќе се ослободи од мешањето во македонските работи од сите 3 соседни држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа воздивна, влегувајќи внатре: „Мурат-ага. Ќе имаме мака со него, како ми се чини.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Доста не зеде учество во вечерашниот разговор, но остана задоволна оти толку ја подигнаа и и поласкаа овдешните девојки и невести уште од прва средба и се окуражи за понатаму, кога ќе се запознае со нив, ќе има со кого разговор да води, а не да не плаши оти нешто ќе згреши.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се искачи на брегот да види дали од сливањето на дождот во дувалото ќе има поголема пареа и да види дали температурата се покачува.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сонував зелено: гробишта со зелени крстови, на тие крстови зелени врани се кикотат со човечки глас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Многу доживувања во моето ново место на живеење - ново училиште, нови наставнички и еден наставник, другари, другарки - ќе има многу да си кажуваме...“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Сега, кога ние влеговме и застанавме на вратата, небаре влегуваме во мечкина дупка, Петре ги тргна бљудот и плочата од скутот, ги навали до ѕидот кај што ги држеше неколкуте книги и едно шише со муреќе направено од базовички и по него закачено едно орлово перо какви што и ние наскоро ќе имаме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ќе има, ќе има вода за сите!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А во три веќе се враќаме од работа - ќе има родителска грижа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Записот на последната средба на мајка ѝ на Цветаева со пијаното, не ќе имаше смисла доколку таа по еден друг повод не рече: „Песната само тогаш е убедлива кога ја проверуваме со математичка (или музичка, што е исто) формула...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Од задоволството што ми го подари со прикаската за првиот леб.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
За тоа ќе има време, се тешев, но тоа време неповратно го загубив…
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тогаш наеднаш се будев и потресена се прашував дали таму каде што ги водат ќе има ли некој да им избрише солзи, утешни зборови да им прозбори, да ги загали по глава, да им погали образи?...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тогаш во Пионерскиот дом почнавме да се подготвуваме за Првомајската парада и веќе знаевме дека не е убаво да се лаже ни за први април оти тој што лаже и краде и цел живот ќе има вошки и ќе носи ѕиври.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Ќе имаме работа кога ќе израсне плевел.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ја усвоиле и хетеросексуалната етика на еротското осиромашување, која лобира во корист на благотворноста на одрекувањето од сексуалното уживање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
20. ЈАЗИКОТ КОСКИ НЕМА, НО КОСКИТЕ ГИ КРШИ - така да беше денеска многу ќе имаше и мрши, но, еве, тој е хуман и друга функција врши: му мести коски на светот за утре да ги скрши...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Среќна околност беше што Димостена го имаа префрлено негде во внатрешноста, инаку, ако беше во сомборскиот затвор, таа не ќе имаше храброст да го посетува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ај, стани Велико, си велам, нажали се барем за кравата оти таа напролет, ќе ни донесе млекце и ќе има со што да ги залажуваш децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Знаеше како се чуваат доенчиња, иако самиот никогаш немал деца, се впушташе во неверојатно интересни разговори околу исхраната за определена болест, ги предлагаше тие и тие видови пудра, на ливчиња испишуваше рецепти за приготвување лековити масти, ги регулираше квантитетот и квалитетот на напивките за бебиња, дури знаеше и како да ги држи: расплаканото дете веднаш се смируваше кога ќе го кренеше в раце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Точно! На секој агол ќе има нешто такво - како денес телефонските говорници. И како тоа да се плати?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Отишло петлето, бабо Петро, ќе има чорба за внучињата! се огласува гласот на Добра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ако направиш некоја грешка, опрости си себеси, но гледај тоа простување да не биде често, зашто не ќе има важност...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Помеѓу него и Борхес се воспоставува трајно и искрено пријателство и долгогодишна соработка; заедно ќе напишат бројни книги. 1931. член е на уредувачкиот одбор на списанието Sur (Југ) основано од Викторија Окампо и кое ќе има големо влијание во хиспаноамериканскиот културен живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Земјата ни е посна и песоклива. Не ќе има што да се меле. Камења камен не дробат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Имаме милиони и милиони трудбеници готови да се жртвуваат за големите дела, но сигурно ќе имаме и многу непријатели, саботери на нашиот пат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Зар сега и јагулите ќе имаат некакво значење - во воспоставувањето на Империјата на сталинизмот на Балканот?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
ТОМЧЕ: (За себе.) Време е за на лозје, да си ја видам Стојанка.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СУЛТАНА: Кога ќе има сонце. РАЈНА: Имало па си седела дома.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Слутам дека адвентистот и мандолината веќе не ќе имаат причина за кавга. Богоугодно дело за човечки мир.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Маргина“ ќе има двојна функција: од една страна да ги „пополнува дупките“ на комуникациски рудиментарната македонска култура, а од друга страна токму треба да прави дупки!
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ти ако си ваква осетлива сега којзнае каков живот ќе имаш, - рече свекрвата и стана од столот за да ја погали Маци, на која ѝ висеше парче кожа од мустаќот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Да речам: колку е убаво река да тече сред град; да имаш плажа на дланка; ама не е убаво дека не нè оставаат да одиме на река; а кога бегаме велат дека сме непослушни и лоши деца; па и тоа да е точно, нека е така; кога ќе бидеме ние татковци, нема да им пречиме на нашите деца; ако сакаат, секој ден нека одат на Вардар; секако, тогаш ќе има убаво средена Градска плажа - со кабини за соблекување, со ситен песок за лежење, со киосци за сладолед - сè средено така што нашите деца нема да се плашат од витли; и сѐ така некакви штогодерии зборувавме, како што вели баба ми - ПАДНИСТАНИ.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Марна веќе се гради. Во првата сезона ќе има 80.000 жители, трговски центар, универзитет, и простор за 10.000 работни места.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ама од оваа страна на Вардар ни се стори дека повеќ е муштерии ќе имаме, попарајлии.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Еве јас, да одев против власта, зарем ќе го имав овој имот што го имам, зарем ќе имав толку стада и сѐ бели, а?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сега ќе разбериме ќе има ли некоја помош од Бугарија или ќе се прибираме сите внатре.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Исто така, ова е движење кое можеби ќе има поголемо влијание врз меинстримот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По десет години тука ќе има голема шума“ објаснуваше Мими.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Но сега дури и да се двата системи доволно Тјуринг- еквивалентни за да се сметаат како имплементирање на истата програма, излегува дека зависи од нивното не вклучување како каузални компонентни потсистеми дали самите тие ќе имаат ментални состојби...
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ја чувствував нејзината загриженост, како некогаш мајкината, опсесивно обземена од запрашаноста дали ќе има војна. 8 мај 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Така нивниот брак ќе има поголема смисла.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
МАЛИОТ: За подобро утре!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Како ти се очите?, ме прашува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пелагија бескрајно му е благодарна на тоа широко лице, додека е тука барем не ќе бидам сама, ќе има до кого да се потпри.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Така во животот ќе имам можност за две празнувања во ист ден.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дома дојдов наврнат и скиснат. „Има писмо од баба“. рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Секако дека нејзе сето тоа и било мачно, но, не сакала да се откаже од својата замисла и решеност - нејзиниот сакан човек да заснове свој нов дом во кој ќе има и деца.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во замена за тоа ние ќе имаме лице и право да се надеваме од нашиот великодушен господар да добиеме полна автономија во црковното и училишното дело и полна рамноправност пред законот и во месната самоуправа во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сосем друга содржина ќе имаше нашето дело ако беше сврзано со Илинденското востание и со општиот налет на народот по сите линии за премавнување на султанската власт.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Прво се израдував кога чув дека ќе има супа, но кога ја видов супата и сфатив дека всушност е чорба со огромни парчиња бело пилешко месо што се препелкаа во цели реки дебел, надуен ориз, ужасно се разочарав.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Премрежје во живот ќе има на дваесет и осум години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се разбира, комесарот не го очекувал непријателот под земја и не знаел дека ќе има работа со македонски револуционери-самоубијци.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
На крајот, во својот заклучок, Доливети ќе истакне далековидно дека учесниците на тркалезната маса се убедени дека е потребно и "во интерес на балканските земји да остварат полна соработка во рамките на европската демократска заедница и во склоп на светската заедница; и дека таму ќе има целосна соработка со големите сили на Обединетите нации, врз основа на еднаквост".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И штом, во нашево хомофобично и сексофобично општество, е секогаш лесно да се нападне геј-сексот, а е мошне тешко да се брани, изгледа не вреди да ѝ се купува угледност на машката геј-култура со нејзино спасување од неугледната вклученост во машка геј-сексуалност, како што се мачи да направи Лари Крамер (кого Фелоус го цитира двапати): „Сигурно во геј-културата има повеќе од само курови“, вели Крамер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секој народ, и најмалиот, ќе има свој тунел.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Оф... ќе ти порасне космата и па ќе имаш лепа плетенка...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тогаш јас ќе имам склопени очи, бледо лице, неподвижни раце спуштени на стомакот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Да не мисли дека ќе има седум животи, како Баш Челик?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да не беше Македонија во Југославија, им велам, којзнае дали ќе имаше македонски ора?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Глобална религија на иднината ќе биде зголемување на интелигенцијата. Надоградување на рпмс.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Не ќе има поголем грев од тоа! - рече Татко.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, тој друг човек ќе има ѓаволско срце и ѓаволско лице, и убавината ќе исчезне. Од таков човек се плашам.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Јас таму во очај појдов и не ќе беше право да мислам дека ќе има нешто уште полошо и пострашно што би требало да очекувам. Не ќе беше право.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Отпрвин Тодор се порастревожи, но кога Толе му го изложи целиот план, а особено дека и тој ќе има некоја фајдичка од оваа работа, се прибра и се согласи тој да биде посредувач меѓу пленетите и арамиите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сепак, како што покажа Ричард Бернштајн, Дерида прифаќа неговите учења да имаат позитивни морални импликации како што се плурализмот и почитувањето на другиот и при претставувањето на своите гледишта тој е во одреден дел мотивиран од нив.9 Деридините морални интуиции се традиционални.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Или тие служат само за украс, колку да ги нервираат умрените кошарџии, бојаџии и комарџии – живо сведоштво за тоа дека сепак имало минато без сегашност и дека ќе има сегашност без иднина.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ова е движење чија инспирирачка фигура не е шоуменски шаман како Тимоти Лири, туку научен истражувач како Александер Шулгин.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Та таа ќе има свој дом, таа ќе има свој маж кој секој ден ќе биде при неа, таа ќе има свое домаќинство, свои маски, волови, овци, кози, свои ниви, амбар со жито, каци со маст, сирење, сланина, та што ли не ќе има!?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога мислеше дека ќе има доста вода за едно такво ситно животинче, тој почна да се спрема за пат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Малечките балкански државици, што се заинтересирани и ги поддржуваат пропагандите, во прво време ќе ѝ се расрдат на Императорската султанска влада затоа што ќе им ги пресече „вековните“ привилегии, но ќе помине време и тие ќе се примират со отстранувањето на пропагандите, зашто тоа отстранување ќе биде во нивна полза: ќе престанат да ги праќаат во Македонија своите милиони франкови, од кои за нив никогаш немало и не ќе има никаква полза.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во сајберсветот ќе се натпреваруваш, ќе имаш љубовни врски, размени, шаховски игри, разговори, истражувачки проекти, ќе скијаш на кој рид сакаш, со сите оние прекрасни луѓе, и секој сѐ повеќе и повеќе ќе комуницира со помош на тој глобален јазик на икони. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 89
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Вера е трудна. Реши да лежи. Сака да роди по секоја цена. Ете, ќе имаме и внуче.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Е па! Е па, после ќе имале афера, па ќе имале, кога по дома немале ни афера ни дешавка за во тефтер да ја раскажат, како Мерил Стрип со оној Клинт кој не беше Бил и кој како фотограф откри толку сексипил во една средовечна жена облечена во фустан на копчање кој се носи само на пазар и коса врзана во коњски опаш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јас, непоправливо мрзливата бубачка, конечно ќе имам задоволувачко тело: витко, лесно, заводливо, аеродинамично и опасно...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Во случај да се прогласи за туристичко“, продолжи тој, „и државата и самото село, самите луѓе што живеат тука, ќе имаат профит.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога рековте дека било?  К: Идната недела ќе има една година.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но не е важно дали јас имам и ќе имам доволно вода (иако знам колку е тоа тешко по однос на твоето доаѓање овде), посилен од тоа во овој момент е поривот во мене да преземам нешто што ќе биде важно за Маказар и за овие луѓе.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Ќе посадиме, - ѝ реков. - И секогаш ќе имаме елка.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
ЛУКОВ: (По него.) Не ја изврши ли наредбата, не ќе има катче што ќе може да те скрие.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Бројот на приврзаниците јавни и тајни ќе расте, не по дни, а по часови. Важно е тоа што до кога што ќе има во Македонија бугарска пропаганда, ќе има и српска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓу стеблата и високо над врвовите завива ветерот и макаршто небото е исшарано со партали облаци меѓy кои свети по некоја ѕвезда, се чини ќе има бура.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А како до решенијата, до едно поздраво и потолерантно општество кое ќе има широк “луфт” (маргини!) за артикулација на разликите, ова списание се обидува да покаже еве веќе четврта година.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тоа пак што не ми се чинеше, туку бев сигурна дека е така како што гледам, беше Игбал, седнат крснозе, Игбал за кој јас во тој момент уште не знаев ни кој е, ни дека така се вика, ни од каде доаѓа, ни каква значајна улога оттогаш натаму ќе има во мојот живот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од разговорот Толе подразбра дека ноќеска се собрани овдека во овие две колиби војводи и четници од сите страни и дека ќе има нешто важно да се решава, но што ќе биде, никој точно не знаеше да му објасни.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најпосле изјавуваа: Каков интерес имаат Македонците да се соединуваат со Бугарија, кога од тоа соединување ќе има полза повеќе Бугарија отколку Македонија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Споменувал и некоја жена меѓу ѕвезди и сини пеперуги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А вториот, барем, ќе има време цел ден да се вртка околу тебе и да ти се наоѓа ако треба нешто да ти поправи по дома, да ти испазари нешто по жешкото и секогаш да биде одморен за да може да легне со тебе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таа ја беше разбрала длабоката смисла на постојаното мајкино прашање-рефрен: дали ќе има војна, дали ќе има војна!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Така таа ни рече: - Земете игли, па таму каде што ќе одите ќе има волна за влачење и предено за плетење.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А велат, убави земји биле тие; здрав инсан, ќе има што да делат нашите синови што ќе останат живи. – Ех, кој сака да бегува, ќе ги крвави гаќите како ние едно време – им се замеша во разговорот и Фета-бег чиј син пред некој месец се врати од војната сакат во левата рака и десното око.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа е одрекување на самото постоење на геј-културата – укинување на машката хомосексуалност како особено културна практика. ‌Да беа Милдред Пирс и бродвејскиот мјузикл само кодирани претстави на геј-идентитетот, ќе очекувавме дека отворената, изречно геј, излезена и горда, идентитетски заснована култура на постоунволската доба одамна ќе имаше раскрстено со нив, зашто денес геј-мажите имаат пристап до она вистинското, до нецензурираните и директни претстави на она што тие се: веќе не мора да се помируваат со кодирани и фигуративни верзии и не мора толку да се мачат да ги преосвојат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо да биде, како што беше нормално, на крајниот ѕид, од каде ќе имаше преглед на целата просторија, тој беше поставен на подолгиот ѕид, спроти прозорецот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И во своите педесет и три години се надевал дека ќе има деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да наздравиме, ми рече, којзнае дали друг пат ќе имаме прилика заедно да пиеме вотка во воз на пат за Будимпешта!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Бре, луѓе, не си го губите времето да го разрешувате прашањето: ќе има ли востание или не, зашто тоа е решено од нашето раководно тело ЦК.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Аха, се сети Бојан, ќе имаме ново јагне.“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во тој момент реализирањето на таа идеја сигурно ќе имало голем психолошки ефект за сите окупирани држави, а би претставувало удар за силите на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
А кога ќе имаш време позачисти, поспастри и понареди за кога ќе дојдам да си ја земам Антица да биде се во ред.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
На пример, за еден инженер или лабораториски хемичар логично е да се претпостави дека ќе имаат потреба за поголемо количество на технички податоци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да се почитуваше усулот, Балканот ќе имаше друга историја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Новите предложени лични карти ќе бидат „паметни“ (поврзани со база на податоци која е во мрежа и може да се пребарува), ќе имаат биометрика и „најверојатно ќе се користат за широк спектар на активности надвор од полициската контрола и административната функција за која во моментов се користат ваквите документи“.56 Ова отвора значајни прашања во врска со заштитата на приватноста и граѓанските слободи (на пр. слободата на движење).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Се печеа на сонцето во жешко време, се пикаа еден во друг кога ќе застудеше навечер, се покриваа со ќебиња и мутафи кога ќе заврнеше дожд и стануваа жива вода; кога ќе заплускаа громови крај нив, се крстеа и го молеа бога да ги одминат; дење ловеа риби, ги следеа со очи облаците кои се згуснуваа и разретчуваа, го гледаа нивното престорување во некакви чудовишта и нагаѓаа ќе има ли дожд или не; го гледаа сонцето кое час се заплеткуваше во облаците, час подизлегуваше за да светне и да покаже дека е тука; ноќе пред за заспијат гледаа во ѕвездите, кои како што одминуваше ноќта, сѐ повеќе се намножуваа и стануваа поголеми и како да се спуштаа надолу; ја гледаа месечината која секоја ноќ се тенчеше и го изоструваше својот светол срп триејќи се од облаците; го слушаа секој шум на водата што во ноќната тишина јасно се разносуваше час потивок, чад посилен и по него дознаваа дали езерото ќе се вознемири или не.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Да ќе има сув лебец да глодаме сѐ додека не ни се раскрварат жлебиниве! - пцуеше придигнатиот Стојмен. - Бамити го животецот! Дереџево кратко!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Не разбирам - реков. - Мислам на тоа колку сме млади и што сѐ може да си понуди младоста трагајќи по задоволства.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Барем сега чу и ќе знае! Друго е кога ќе имаш абер од една работа, а друго е кога не ќе знаеш ништо.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Мажите во нашето општество не ги повикуваат редовно на сцената за да се покажуваат или за да уживаат на очиглед од мешовити публики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во неделите и во празниците, кој кога ќе има време, да почнеме со кршење камен за општината и за училиштето, за црквата веќе имаме искршено.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа свест не била едноставно препознавање дека геј-мажите како такви отсуствуваат од сцената на културниот происход, туку сознание за безнадежноста дека некогаш ќе добијат признание со таков опис од културните облици што самите ги создале – а со тоа била и сознание за крајната безнадежност дека ќе има какво било признание на геј-идентитетот (32–39).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На предното седиште седеше тој; беше свртен во полупрофил; ќелата му беше црвена, вжарена, брадата му беше накострешена; зборуваше нешто, но не можев да слушнам што; при говорењето, една жила на вратот му се затегаше и се дуеше како да ќе пукне; одеднаш, до мене доплови само откршок од разговорот: „Ти мораш да го пријавиш тоа, ако не го пријавиш, ќе имаш последици“, рече тој; рацете му беа спуштени под воланот; десната му беше подадена кон седиштето на совозачот; во еден миг се навали кон назад на седиштето и на другото седиште ја видов Луција; очите ѝ беа затворени, носниците ѝ се ширеа (и денес не знам дали е тоа возможно, човек од десетина метри, наспроти сонцето, да види дека се шират женски носници: дали тоа беше истата онаа слика на Луција од разбојот); по образите ѝ се слеваа солзи; да, сигурно видов дека Луција плачеше за еден миг, а потем престана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Да ги вратиме. - Немаме камења. - Ќе дојдат кога ќе имаме. Или в гора нека се закулничат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Немам невидливи пари. Вие како трговци не ќе имате никаков ќар од мене.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Мислев дека средбата ќе има некаква цел во врска со најавата од претходниот ден и дека од мојот претпоставен ќе добијам одредени инструкции, но во неврзаниот разговор попусто барав нешто кое би можел да го протолкувам барем како мал дел од она што го очекував.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Влегуваме во свет во кој нема да постои една туку две стварности, како што имаме две очи или слушаме басови и сопрани, токму како што денес имаме стереоскопија и стереофонија: ќе имаме и две стварности - вистинска и виртуелна.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И колку повеќе џагор ќе имаше во нашата куќа за првомајските празници.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тие деца ќе имаат олкави заби, со бради ќе можат да стојат в олтар. Ѓавол да ве земе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
( - Значи, сатирата се движи од богатството на формата кон богатство на содржината, - вели Помошничката. - Токму, - блажено вели Преведувачот, затоа што се чувствува добро, а во сосема догледно време ќе се чувствува уште подобро, за што јасен придонес ќе има токму Помошничката.)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во една пригода и му рече дека, доколку не биде примен во Судот, за него, во Институтот, додека е тој директор, секогаш ќе има место.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ваш Луан Старова XXIX Мојата верна читателка Елен Лејбовиц со големо внимание ги следеше драматичните настани во Mакедонија пролетта 2001 година.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
„Ти мене ме лажеш! Јас трошам време да разговарам со фини, богати луѓе за тебе, да те вдомам во куќа во која ќе имаш добар живот, а ти мене ми се спротивставуваш, ми вадиш некакви модерни теории, ми криеш, прајш работи зад мојо грб и излегваш со непознати??!?!?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Сметате ли дека ќе има тешкотии да го добиеме назад детето?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да беше било така лесно и арно свикувањето на конференција, и сега ќе имавме друг начин за третирање на нашите работи и наместо Европа да ги остави Русија и Австрија да го решаваат нашето прашање – сите европски големи сили ќе сакаа во него да играат еднаква улога.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
ВЕЛКОВ: Кајмакамот не ми кажа дека ќе имаме друштво ОСТОИЌ: Ни мене.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Кога престана да му плеска на она првомајско привидение Пепрутката, веројатно понесена од некое посебно чувство, ми го постави најчудното и најнејасното прашање: дали сум посакувал да учествуваме во некоја заедничка игра, игра во која ќе имало малку свеченост но многу возбуда?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако секогаш бев имал добар сон никогаш не ќе имав напишано ниту еден ред.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во чантата, што ќе ви ја даде, ќе има една копија од книгата на Голдштајн.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја објавува книгата есеи Дискусија. 1933.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Може, и повеќе ќе оставиме, напролет ќе имаме расад за алејата на розите, таму - кај нашата шума.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
СПИРО: А, нити имало, нити има, нити ќе има!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ќе има ли сили? Ќе успее ли?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Денес, кога ја прашав што ќе имаме за ручек, ми одговори дека не е важно зашто што и да е подготвено, има сите да го јадеме, а ако не нѝ се допаѓа, ти и јас сами да си се снаоѓаме, таа нема намера да ги исполнува сите наши желби...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Значи, деца од денеска ќе имаме уште еден ученик во одделението. Вие го знаете.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
МИЛКА: Сеедно. Ќе имаме достатно време за едно кафе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Ги зачував недопишаните тетратки, размислуваше Влатко, ќе имам преку цела година листови за концепт, прибелешки, вежбање и за слободни активности.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Дури и сега, додека ги повторувам овие зборови, ми звучат како прифатливи и одмерени иако верувам дека ќе има и такви кои ќе си помислат дека биле неискрени.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Семјон, ќе има војна?“, праша наеднаш дед Павел онака, како патем, веројатно сакајќи што побрзо да ја напушти таа огромна рамнина која изгледа го плашеше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Да имавме пушка, ќе имавме и вечера.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Патувања одново ќе има, но место на Марс, во новите коридори на животот, ќе ги побараме старите траги и сладоста во која уживавме...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Рекоа – борби големи ќе има и за да биде победата наша, треба и ние да одиме не во бој, ама да копаме, да носиме и да пренесуваме.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ни алишча барам, ни работа барам шо не може да работе алишча имам од Стоанка, ќе има шо да носе, а дал господ и сермиичка, сама да си потправуа по нешчо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Најдобриот излез за Западна Бугарија би бил Солун или, ако не, Кавала.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Господине, Требаше да бидам наивна за да си замислам дека би можела, како што ви реков, да продолжам да ви пишувам без да правам алузии на немирите кои избувнаа во Македонија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Уште при влегувањето, го слушна чеканото прашање од стражарот. — Ќим сн сен!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нешто не е во ред со моите очи. Не можам да плачам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Им рекоа дека ќе има голем бој и од него ние ќе ве спасиме во Албанија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Зашто дечиштата, колку ќе имаше насечени дрва, толку ставаа во пампурите, за да им плапотат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Татко ми, впрочем како придојденик во градот, без рода и блиски, ако се исклучат козите, тие туѓи организми во семејството кои со времето толку соживејаа и станаа дел од него имајќи го на ум брат ми партиец, сметаше дека не е толку мудро да се мешаме во политиката на домородците, зашто и кога ќе имаме право за некоја работа, тешко сите да ни поверуваат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ќе се разбудам и не ќе имам време ни да се насмеам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Од тие причини СОЕ, со лажни документи, на име на бугарски бизнисмен, го прфрлила лицето Х во Лисабон на обука.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Наставникот по фискултура објави дека ќе има натпревари.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сѐ додека ќе има граници на Балканот, тој ќе биде клет, мила моја. – Еден ден, сигурно ќе се кренат границите, ама тие уште долго време ќе останат во луѓето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Меѓутоа нападите треба да продолжат против јавните работи со краткотрајно дејство или ако бидат нападнати ќе имаат краткотраен ефект.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Не можеше ни да претпостави дека со еден истрел ќе има два улова.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Да ја задржиме, те молам“, и додека тој не сакаше да чуе, таа му повторуваше: „Каде нашите две, таму и за нејзе ќе има!“ Остана.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Ако вашата милост останеше во Кулулино, ќе имавме и власт и домаќин.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Друго шо ќе имало! — одговори Доста со голема увереност дека погоди.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бендот ја најави својата најнова композиција, за која што рече дека фановите ќе имаат чест за прв пат да ја слушнат вечерва. „Мара ми се скара“.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Не знам, богами, нешто се случува со неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дали ќе има враќање кон овој систем?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Ведане, - ми се обрати, - утре кога ќе патуваме со возот ќе имаме време за маногу работи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Предизвикот за критичарите и за толкувачите е спротивното: да се открие што е она во поголемиот дел од машката геј-култура – зачувувањето на историски артефакти, да се послужиме со примерот што само ни е најмногу на дофат, или култот кон Џоан Крафорд – што би можело да има некаква врска со куровите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Беше примен и од тогашниот претседател на Рерублика Македонија, Киро Глигоров, од ресорните министри, посети неколку потенцијални фармери, предели во Македонија каде што сметаше дека ќе има најдобри услови за новата козја револуција во земјата на некогашната бела контрареволуција на козите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Баре ќе има на кого да викам, кого да заповелам, па, најпосле ќе има кого и да слушам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„А јас мислам оти ќе има војна“, рече дед Павел кревајќи се од малиот стол до печката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој истакнал дека "на балканските конференции одржани во Атина, Истанбул, Букурешт и во Солун, Бугарите секогаш биле опседнати со нивната сопствена ситна национална работа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ако ништо друго, си мислеше, ќе има доволно време да го запознае овој симпатичен маж и да му го одмери умот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога непријателот навлезе наваму, жандармите ја напуштија куќата и се сневидоа некаде, а луѓето што сметаа дека од вратите и прозорците ќе имаат некаква полза - им ги удрија копачите и скепарите, па ги исподигаа.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Да останеше подолго жив, ќе беше поинаку и денешниот свет ќе имаше друг изглед.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
3. Уште од првото сонување научив Дека доселениците всушност Натрапнички им влегуваат во соништата на староседелците И дека со несечените нокти им ги дупчат на староседелците Мешините полни со резервни соништа Па откако ќе ги обесонеа лесно им ја крадеа земјата И во древната абориџинска црвеница Садеа цели плантажи со нови соништа И тогаш јас разбрав дека има и престорени соништа Престорени и превоспитани соништа Оти првите доселеници беа дојдени по казна Како историска претходница на гулазите Само што нив тука немаше кој да ги тормози И севезден да ги потсетува дека се престапници испратени на издржување на казната Туку баш напротив престапниците почнаа Да ги тормозат староседелците и да им ги дупчат соништата Оттогаш коалите со сите расположиви средства Си ги вардат соништата од натрапници со несечени нокти И си го бранат вековното право На дваесетчасовен сон во едно деноноќие Оттогаш сите ги предупредуваме Да не остават на раат да си го досонуваме сонот И на секој еукалиптус закачуваме парола Кој сонува зло не мисли А се подразбира дека кој многу сонува Кога да е ќе го довстаса јавето И ќе окапе од визити на нервни доктори Па тогаш ќе си ги мериме соништата И ќе ја утврдуваме нивната историска тежина или леснина Тогаш сетики уште ќе има бумеранзи Оти историјата без вратки не ја бидува Што се покажа и во соништата од петокраки Макар што никому се уште не му е јасно Кој и како ќе им ги врати на Абориџините Старите продупчени соништа Оти никој се уште не измислил лепило За продупчени мешини со резерни соништа Штоако сега школски авиончиња Влечат на опашките натписи Sorry како што се влечат реклами за кока кола или нешто такво Sorry sorry ама се знае ли што досега се стори И ако сте љубители на рими знаете ли каков оган гори Во продупчените соништа на староседелците На кои денес лефтерно им велат Sorry Како кога некој не сакајќи да им ги згазнал стопалата Во турканиците пред влезот на Олимпискиот стадион во Сиднеј Или на пазарот близу пристаништето Ако се погодите таму на пазарен ден баш во сабота Како на секој пазар и овде под тезга се продаваат разни нешта Па можете да си купите разни збирки соништа Стари и нови соништа староседелски и дојденски соништа Од такви соништа се учи Дека ако нижиш бисери ќе плачеш Колку повеќе бисери во соништата толку повеќе солзи на јаве Од такви соништа се учи Дека ако најдеш алтани во твоите чевли Ќе отпатуваш надалеку дури до новиот и отаде новиот свет А пак ако таму во новиот ти свет Се бакнуваш на сон со некого уста со уста Ќе те фати ревма а богами и потешки болештини Ако си машко и ако се бакнуваш со машко уста со уста Баш како што се бакнуваше еден од наследниците на Ленин Пу пу скраја да е Џабе ти тогаш и соррѕ и се стори џабе ти и цела сурија нервни доктори.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
- Кога и ние ќе имаме дечковци?! – се поплакуваше Весна додека одевме кон Капиштец. – Гледате, сите веќе имаат, само ние кутрите не.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа што ќе има местенце само за себе колку што ја зарадува толку повеќе и ја натажи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Како што мајка ми беше чувар на соништата на нашите детства, постојано обземена од опсесивната запрашаност, како што добро забележувате во вашето писмо, дали ќе има војна, така и мојот татко трагаше по стратегијата на орстанокот на семејството, жртвувајќи го својот сон крај своите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
— Ќе останат и за нас Турци, мајка му стара, ќе протепаме колку да сакате, не брзајте многу! — Им рече на другарите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Бидете готови! Можеби ќе има потреба! - нареди Планински.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
-Ќе имаш мачка сосе мачиња налето кај баба Мирјана.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И не се излага Иге. Толе ја прегази прв Црна баш на Скаклевите воденици каде што претполагаше и Ѓорче, и под самото Чаниште ги дочека четите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ние седиме и ја гледаме - не ни се верува дека тој труд, тоа читање, измачувањето низ кое поминуваше ќе има ваков епилог.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само, ако фатиш уште еднаш по твоите патишта, кај нас повеќе не ќе имаш кај да се вратиш“.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Среќна сум што ви е невозможно да не пишувате (и после с, да бидете познат во Франција е голема чест за еден писател).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Уште се работеше на зградата а таа влечеше малтер со една друга Егејка, исто, знаеше дека се почнуваа други згради подолу во бавчите и работа ќе има за неа сигурно до идната година, таа сепак појде до Трудот и потпраша за работа во Монополот, повикувајќи се на една белешка во која стоеше дека работела некое време во Монополот во Прилеп.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сите податоци во огласот мораат да бидат релевантни за потрошувачот, што значи треба така да бидат „погодени“ да ги отсликуваат точните внатрешни состојби на примачот на информациите, за тој да ги сфати сериозно и да се однесува според нив.)
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако Татко и Камилски ги разгледаа сите неколку десетици илјади, ќе имаа работа до крајот на животите и пак ќе преостанеше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Машките геј-културни практики подобро и посистематски се разбираат кога ќе се вратат во своите првобитни, конкретни, прагматични дискурзивни и општествени ситуации отколку кога се апстрахираат од нив и се анализираат во смисла на естетска теорија, како што претпочиташе да прави Сузан Зонтаг, колку и да е тоа сјајно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Колку години имаш?“ праша. Ѝ кажав.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ние децата прв пат го слушавме ова и веднаш насетивме дека ќе имаме што да чуеме.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Не ќе има кој да ги исплаши, чесен збор.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тие држави се покултурни од нас, а како такви само тие ќе имаат полза од присоединувањето на Македонија кон нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Месото ќе го печете в дол за да не може никој да го види огнот, сепак придушено се огласил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таа воспита цело поколение Македонци што имаа, имаат и ќе имаат најрешавачко значење во новата историја на Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од овој стан, кој не е твој, направи кочина. Кога ќе имаш свој, ќе се посереш на маса.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Никогаш не ќе имаме пет илјади долари.“ „Знам“, рече тивко.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Секој град ќе има трговски центар, универзитет, одморалиште, рекреативни центри.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако го правиме тоа, до кога ќе го правиме и ќе има ли ефект нашата упорност?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Верувам дека ќе има за нив место во Вашата библиотека. Само Вие заслужувате и да ги имате.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неколку дена порано знаевме дека ќе дојдат за што не имаше известено повисоката команда, но не знаевме дека ќе има толку мали.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
— На кого?... На тој што го имаше и досега, — на султанот, — потфрли и не сакајќи Сарафов, кој веќе беше решен да се прибере во своето гнездо во Софија, каде што го чекаше пријатен пречек на неговите работодатели и награди за успешно свршената работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Нема врска бе Алек, ќе има луѓе од општината, познати спортисти, по некој новинар...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Барем со него ќе имам оправдување за да се вратам назад. Тргнувам, ама и маската ме гледа ко човек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
О, да, пак ги викнав физичките работници и тие до следната недела ќе ги постават гредите за скеле. Ќе имаме струја.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зашто и ако не го пронајде загадочниот Едо Бранов од Сан Диего, со овој Едо Бранов од Охрид, тој пак ќе има задоволитено бројка Едовци. Сакаше бројката да биде непарна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Махмуд Дарвиш ако пее - пее за слободата, тој е роден за да ја именува (како што пее Пол Елијар во песната Слобода), додека Јасер Арафат живее за да ја оствари.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ни рекоа ќе ги носат по државите, таму, велеа, ќе имаат да јадат, ќе бидат обуени и облечени и ќе учат, велеа... ќе станат, велеа, учени, лекари, даскали големи људје ќе станат, ни велеа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе има сигурно расправија со него. И очекуваше судир.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во блиска иднина луѓето нема да страдаат од шизофренија; ќе бидат шизофрени (ако и тогаш) кога ќе имаат желба за тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие коски ќе нѐ задушат. Ќе се обесам, ако не се случи.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Добро, рекла игуменијата. - Сепак, четириесет и кусур воденици се многу.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Неее, Тоа нееее е виииистина, се насмеа Нико, ќе правиме сè подобри и подобри дроги и ќе имаме фантастични деца“. (...) Направивме два концерти за по­ве­ќе од 650 луѓе.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- Ќе има бој со нож! – им рече на другите деца поголеми од него. – Ноќеска ќе има бој со нож!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Илко ја испуфка лулата, ја разгоре и рече: - Катастрофи имало и ќе има... - тргна неколку пати едноподруго на лулата и продолжи: - Мудрецот од Калкута кај кого работев, велеше: природата постојано ќе ни се свети...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А изутрина кога не остана јадење за дежурниот на логорот, Ранч се доближи до Дачо и му рече луго: - Ако не земеше ти да јадеш, ќе имаше јадење за дежурниот...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ако мислев на тие приказни не ќе имаше потреба да се живеат нашите животи и да се создаваат нови приказни.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Европејците досега си имаат направено неправилен заклучок за народноста на Македонците и ете зошто последниве, коишто ги носат на свој грб сите тешкотии и несреќи од сегашното востание, ќе имаат најмалку полза од решението на конференцијата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ќе има Окован Од смрт И Рима. јас Озрачен (Од дална ѕвезда) Медоточен И Порочен. поет Поет: Каков Жален Ек Всегде И нине И присно И Во Век. песната Штедра светлина Лудо пулсирање Песната?
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
„Со Господ напред, за празникот Света Богородица“, ќе имаме вода, се извика некоја од жените.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Па ќе имам голема улога, барем на локално ниво, му одоговори Александар.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Која ќе има касмет да го носи.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АРСО: Ама џумбуш, ама тарапана! Ваква веселба во Скопје ниту имало, ниту ќе има! (Му шепнува нешто на Поцко.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ви кажав... Вие ќе има само да колект мани и кога ќе ти текне - качи се на чоперот и фати така преку, на пазар или каде што сакаш...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
— Ах, да му се невиди во работата, — се издиши длабоко Илко и тргна дома со извесна надеж, дека после недела, месец, ќе се враќа дома и ќе има на кој да му наредува за вечера и постела.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Господи, мојата Катерина премногу сериозно ја беше сфатила играта во која ја вовлекував.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секој ќе има право да исповедува и муслиманство и христијанство во трите главни форми: православјето, католиштвото и протестанството.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Би можел да ти кажам кога ќе има уште секунда пред да полетаат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Има народи кои постојат надвор од нивниот автентичен, прв или роден јазик! Но дали би можел да ми посочиш пример за тоа?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Оваа година ќе имаме машка зима.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тврдејќи дека тенденцијата за консензус и за избегнување на 110 Chantal Mouffe, Democratic Paradox (London: Verso, 2000), 104. 111 Ibid., p. 101. 112 Chantal Mouffe, “Which Public Sphere for a Democratic Society”, Theoria (June 2002): 56. 113 Ibid., p. 56. 95 конфронтација води кон апатија и недостиг на политичко учество, Муф ја нагласува „интегративната улога“ што конфликтот ја има во современото општество и дека консензусот мора да бидат придружени со несогласување.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
— Нека оди кој кај сака; вие гответе го јадењето! — ладно му одговори Толе и ги собра другарите да се напоручаат убаво „оти ќе имаме троа работа денеска" — им рече.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сѐ додека не е така, и понатаму ќе се намалуваат и кршат правата, а студиите од овој тип, за жал, ќе имаат неисцрпен материјал.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Се сети на славјето што го приредија неговите родители.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таков секретар нашата Партија ниту имала ниту ќе има.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А на Марко, блазе си му, место мене ќе има жени колку сака, која од која поубави.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се слушаат гласови дека идната година, на пролет, голем бој ќе има на Грамос. Затоа врвца е патот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
6. ШТОМ СИ ОВЦА И СЕКОЈ ЌЕ ТЕ СТРИЖИ - ќе има ли за секого бар дветри влакна волна?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Ним им беше ова прво доаѓање на есенска прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Јас знам дека и без мене ќе има кој да го чува редот, ама стравот е голем.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Според тоа каква е листата на барања, во театарот ниту имаме ниту, пак, некогаш ќе имаме ѕвезди.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тој се фати за најблиската гранка, но во мигот над мене писна утот раскажувач, пред тоа во мојата сказна со име Утариус и, божем, славен лекар.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ете, во онаа јама каде што се убија двајцата, ќе има за растребување, та после ќе можеш внатре — одговори Ѓузепо и му даде број на Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Лели тој 'рслан допрел до нашето село, белки ќе има некој спасибог.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Владееше некоја сеопшта премолчана доверба, опуштеност на луѓето навикнати на мир, сосема сигурни дека веќе никогаш не ќе има проблеми.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Но не верувам дека утре, по ден, ќе имаме сила да чекориме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вечерва ќе имаме гости, па не бидува да нè најдат растурени. - Кои гости, тате? - праша таа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Уште година, па ќе имаме по триесет.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Другите и без да слушаат што рекол се тркалале по тревата со гровтаво смеење зашто знаеле што можел да шепне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
При тоа, задолжително требаше претходно да се обезбеди мислење од синдикатот, кој беше активно вклучен во целата постапка (чл. 11-12, ЗРО/90). б) во 1993 се избриша и експлицитната одредба која велеше дека откако работникот, кој бил прогласен за технолошки вишок, веќе при- мал двегодишен паричен надоместок – потоа, во наредните две годи- ни (што значи, сè на сè четири години) – ќе има предимство при вра- ботувањето кај истиот работодавец.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тој никако не треба да се сфаќа како претставителен за целата геј-култура, а не го ни отсликува целиот опсег на субјективитетот на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе почнеме со “жетвата“ кога ќе имаме доста “аргати“.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Толку за сега. Потаму ќе ти јавам ако излезе нешто ново, а и ти веднаш чини абер ако забележиш нешто слично во твојот мудурлак".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И го почна своето важно слово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И си мислевме и се прашувавме: дали таму каде што не носат ќе има ли некој кој ќе не погали со топла дланка како дланката на нашите мајки, кој ќе не бакне пред спиење, како што не бакнуваа нашите мајки, кој нежно ќе не погледне како што не погледнуваа нашите мајки, кој ќе ни се насмевне со насмевка на нашите мајки, кој ќе ни раскаже приказна, ќе ни запее приспивна песна, ќе ни избрише стежната солза?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
• И остана Ѓорче со дружината — поп Пана и Игета —тука, а Тоше и Милан тргнаа да ја фатат со ноќ Маргара и да видат ќе има ли однекаде некој абер или паднаа вчера в раце — Ако никој друг, Толе сигурно им има побегнато на агите — го уверуваше Иге Ѓорчета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И така, ќе имаме син кој ќе се вика Иван Ташин“ си велев и мислев на мојот син, кој беше веќе многу многу наближил и секој момент требаше да се појави, да заграби од воздухот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не може да сфати во кој свет таа живее.  „Скоро ќе има војна”, изговара на крајот Хана.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Негова идеја беше дека ќе имаме на располагање библиотека на информации, што ќе можеме брзо и ефикасно да ги пребаруваме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не ќе има место на земјава за тебе, ниту едно местенце, сеедно ќе те прогонуваат, непрестајно како некое мало, исфрлено кученце. Оди, оди!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кога ќе легнете крај мене вие ќе имате стрпливост да чуете сѐ што сте ѝ повериле на мојата невиност, А до тогај нека ве хранат дневниците од нашето продадено пријателство.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Тука, во Франција, денес се слави Денот на победата 8 мај 1945 година!!!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
АМБАРОТ АКО ТИ ТЕЖИ - РААТ ДА СИ! Ќе има лебец и за софрата твоја, и за в питачка торба! ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Го прашав Пишпирик кој купува од него. - Јас, - побрза да одговори Барбут- бег.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Дури има вода, ќе има и маштеница, се смеат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако на неа се изврши интервенција за подоцна да се развие, подоцна да ги активира и лачи хормоните, човекот ќе има подолг живот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И така Татко и Камилски ја завршија работата околу зборот табиет, за кој претходно мислеа дека ќе имаат многу работа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во 21-от век, старите Јудео-Христијански-Муслимански секти сѐ уште ќе бидат наоколу, но ќе имаат мала моќ во споредба со забавувањето и уживањето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во самата вечерна мугра се влечкаше Ѓорчевата чета по ридот кон југ и за неполни два часа дојде до Маргара каде што се стави со главниот штаб и сите што беа со него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Имаа деца. Најнапред дојде стравот; тој се плашеше дека и тие ќе имаат крилја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ако нема тој, не ќе има друг, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако нема дожд, сонце ќе има ли?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
КУРТА: И утре ќе има ноќ!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Покрај Томето и Тина се радуваше што ќе има такво убаво случување во Битола.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Само така ќе имаме прочистен, единствен народ, кој уште поуспешно ќе го води нашата партија кон нови победи на чело со нашиот Водач.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Co овие утешенија го испрати Сефедин мудурот со една патрола во конакот, а сам ги обиколи сите стражарски места, па и Расим чауша и им стави до знаење дека ноќеска ќе има нешто — добро да се држат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Свиња подофицерска“, кркореше врело. „Заплашуваш, зашто кралот те потплатил, зашто бел леб за тебе секогаш ќе има.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ако во следните десет години ни тргне од рака за таа Западна Европа да ги врземе и 350-те милиони источноевропски потрошувачи, ќе имаме шанса одново да ги дефинираме условите на раст не само за Европа, туку и за целата планета.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
(Борис чита седнат на столица. Матеј стои од страна.) БОРИС: „13 ДЕКЕМВРИ. Денот почна подоцна, како што во зима нема доволно сонце, то ест доцна изгрева па почнува доцна. Ќе има грав за ручек.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Белки мојата Пелагија ќе има поинаков живот, подруга судбина!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но конзулот се надевал дека ќе има парада и рекол оти ќе му претставува задоволство лицето Џ да се најде во ложата со конзулот од каде што би имало добар поглед кога ќе поминува Хитлер.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Му годеше што ќе има можност да ја поседува убавината, мудроста и умноста на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Жената се сврте за да го види тој кој праша дали ќе има Грци.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Од тоа сепак ќе имаат корист, така, нема да им ги закачи тешките вериги.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Приказната за мојот живот ќе имаше сосема друг тек...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И на Истокот и на Западов секој ќе проводаџисува за таква израилска свадба, но кога ќе дојде време бракот да се склучи, ќе има отпор од сите сватови”, му рече.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И така, работењето наше ќе треба да биде врз почвата на народното просветување: мирно, легално, еволуционо; тоа ќе има за цел интелигенцијата да биде вистинска слугинка на народот, а не наопаку.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И нагрни нешто врз кошулата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да се видиме и да си го кажеме тоа што ни е во срцето, да го кажеме додека не е касно!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе се смали значењето на вертикалните структури на моќта, работите ќе станат многу подинамични и похаотични. E-mail-от промовира хаос и тоа ќе има позитивен ефект врз институциите.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Си замислував дека еден ден Филип ќе ми стане маж, дека ќе имаме многу деца и убав живот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Ехе, ќе има да раскажуваш, а? - се восхитуваше Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дури и најмала промена во тлоцртот на мојот проект ќе имаше далекосежни последици по исходната слика за машкото геј-постоење што се дава тука.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мака ќе имате со него!“ директорот беше разгневен и строг.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Можеби догодина ќе консумираме пакетиран сладолед и лупени семки и ќе имаме почист град, но лете и зиме, и во најсилниот студ, велат софијанци, не можеме да се спасиме од шумот...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Посебно беше нагласено, што беше од особен интерес за западните сојузници, дека основната парола на НОД не е "победа на комунизмот" туку "смрт на фашизмот, слобода на народот", бидејќи "комунистите во Југославија не можеа да ја наметнат својата волја и доктрина, а по ослободувањето ќе имаме независна Југославија и слободен народ со сите демократски слободи".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
А колку луѓе ќе има овде вечерва приближно? Точно ли јас ги избројав?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Морам да им кажам дека сум многу старомоден, практично пуританец, и дека единствено пушам како оџак - сега кога на секоја кутија цигари се наоѓа предупредување, на секоја цигара има по два филтера - и дека пијам кафе наутро, напладне и ноќе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Иако треба да постои консензус во врска со институциите кои се конститутивни за демократијата и во врска со вредностите кои што ја претставуваат основата за каква било форма на политичко здружување, „секогаш ќе има несогласување околу значењето на тие вредности и начинот на кој тие треба да се спроведуваат“114.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Рационалните луѓе ќе раскинат со нивните предрасуди, ќе станат слободни, и ќе ги откријат најдобрите средства што ќе им овозможат среќа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ајде заколете ме, велам, барем ќе има со што да се пофалите. Не те колиме, вели војводата, ако се омажиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Најпосле, реков, еве, и во Маказар, ќе има доволно вода.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Единствено чистачот на чевли на Plaza de Armas знае дека секој тажен ден е бескрајно долг и не се занесува со сјајот на новата епоха отшто во секоја епоха имало и ќе има чистачи на чевли и бескрајно долги денови на тага и на недоветен занес.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Комплементарноста на двете улоги е најупадлива кога, како што обично бидува, кралицата го држи вниманието на својата публика така што ги коментира (не секогаш пофално) „убавината“ и стратегиите на тие што се обидуваат таа вечер да ја освојат наклонетоста на „убавецот“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали Фаик Коница, алијас Транк Спироберг, ќе има свои приврзаници? запраша внесено Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знаеш ли каква ноќ ќе имаме вечерва?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
ТЕОДОС: (Се стреснува.) Не! (Седнува.) Одете си вие дома... А јас овде си имам работа... со Арсен... за лозјето...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Само ако ја напуштат оваа темна куќа, ќе има надеж за нив.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Пилипчук, што е тоа Озери? - праша наведнатиот без да се сврти. - Село, обично...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дерида го претпочита терминот “регулирана трансформација” наместо преведување, бидејќи тој смета дека ние никогаш не ќе имаме транспорт на чисти означени од еден јазик на друг: Разликата никогаш не е чиста, ниту пак такво е преведувањето, и наместо поимот за преведување ние треба да го супституираме поимот за трансформација: една регулирана трнсформација на еден јазик со друг, на еден текст со друг.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Потоа размислува малку и се прашува: - А што ли ќе имаме кога јас ќе станам дедо?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Па така, работничките права се колатерална штета и нивното жртвување се очекува да биде оправдано со астрономски економски раст и благосостојба од која наводно сите ќе имаме бенефит.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Слушај - новата куќа што ќе ја ѕидам дниве ќе има и горни одаи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И додека Боше и брат му Атанас Цицко ги нажапчуваат капаците, откако пред тоа првин ги отвораат, а потоа и ги затвораат џамовите, (за тоа малку време во одајата шибнува студен воздух и за час го растерува чадот од цигарите и мирисот во восокот на свеќите) тој намерно зборува полека, намерно развлекувајќи ги речениците, за да остане помеѓу зборовите празнина во којашто, се надева, другите ќе имаат време да се досетат за што зборува и да размислат за тоа што зборува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Па и за Влатко: ново училиште, нова средина, ќе имаме многу расходи, а набргу ќе се заесени и разлади“, туривајќи таратур коментира мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Знаеш ли колкава книга досега ќе имавме ако ги запишуваше приказните за бато и моите?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Често ми велеше дека ќе имаме дете, а сега молчиш и тоа ти тежи, знам дека е така, не го порекнувај тоа, но јас не ти се лутам, бидејќи тоа не беше услов да ти легнам, јас те сакав и те сакам како жена која сака маж без никакви услови, како што се сака летањето низ бескрајот во кој се дише само слободата.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Грижите на работата во Комесаријатот му го толчат мозокот и штом ќе има малку послободно време, мислите му се ројат како пчели во темна кошница и тогаш почнуваат неговите неиздржливи главоболки.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Ќе има, реков. - Ќе има ливчиња, а од цветовите ќе се родат праски. Сето тоа ќе биде твое.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во себе девојката лефтерно одби да си замисли каква била орнаментиката на влезот на некогашната женска гимназија.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Колку помалку имаш секс, вели таа етика, толку тој ќе има поголемо значење, а она што треба да го посакуваш над сѐ во сексуалниот живот не е задоволството, туку значењето, значењето за сметка на уживањето, односно значењето преку исклучување на уживањето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За тоа јас ич теклив не ти ваќам. Ошче ми се прави ќевот оти ќе имаме мешаница да си одиме — да си идиме на госје.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Борис подрипна од местото: — Во добар час дојде, момче, Седни, седни одмори се.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да се родев пред сто години, сега ќе бев мртов и ќе имав живеано среќен живот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ако? - Ако, - се согласи тој малку збунето, но зарадувано дека ќе има ново име. Рече гласно: - Зоки Поки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Да беа вклучени тие, Rosenthal ќе имаше сосема поинаква изложба, таква која ќе ги означеше потеклото и дострелите на апстракцијата, но и кршењето на еднодушноста од 60-ите и кревањето на една нова парадигма која доминираше во уметничкиот универзум во последната третина од векот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но, исто така, ме побудуваа и шокот и разочараноста поради тоа што револуционерното движење на сексуалното ослободување и на политичкото бунтовништво слегнале и станале помирлив, во суштина конзервативен облик на идентитетска политика што не се стреми толку да го смени светот колку што сака да си заграби поголемо парче од него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И така, секој дуќан во кој денеска ќе влезат свадбарите, ќе има понекој петак аир, та дури и Мамуд ковачот ќе се овајди, оти ќе се требни клинци и плочи да се коват коњите на свадбарите што ќе бодињаат по невестата цел ден.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Социјализмот и пост-советскиот систем донесоа нов елемент во литературата како одраз на животот, со тоа сатирата доби нов поттик, нова храна за преџвакување - секогаш одново, секогаш добро нахранета уверка: тоа е сатирата на Војнович, на Харитонов... - што отвара една нова - кој би рекол, социјална, тој не би погрешил - димензија во сатирата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Така ќе имаме повеќе, така ќе ни биде поубаво. Така ќе бидеме и полуѓе.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Длабока бездна е разделбата... Дали ќе има среќавање?... ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Дали Европа ќе има храброст да биде соли­дарна вон своите мали граници, или, уште попросто, дали ќе имаме смелост 350 милиони луѓе да ги третираме онака како што сега третираме 35 милиони Шпанци?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сонцево, само што се испилило, а ѓаволски пече. Денеска не ќе има ладовинка.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Кога ќе се збрчкаш, и свекор ти ќе бега од тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другите ќе имаат плускавци на нозете, а босоногите и онака кренале раце и од чевлите и од ѕвездите.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Јас ќе донесам пари и ти ќе имаш пак крава.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Атентатите ќе имаат за последица интелигенцијата да падне по затворите и востанието ќе се осуети.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Огнен сега постојано ја прашуваше мајка му кога повторно ќе му направи торта, а таа му велеше: - Кога ќе има повод...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
А чорбаџиите, големите, нека јадат големи работи, крмаци, волови, биволи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кога ќе имаше некоја потреба сите во селото знаеја дека таа меси убав леб и многу жени доаѓаа да гледаат како го меси.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Јас немам деца, вели Витомир. - Ќе имаш, му велам, тие што ќе ги имаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Најдобро ќе е да ме нема. „Утре ќе имаме проба.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да го сретне­ше сигурно ќе имаше друга судбина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најмалото, фатено за нејзината рака, се смееше поради доживувањето, чиј денешен еквивалент би бил патување во Египет, зашто ќе оди кај тетка, а таму ќе има и гравче и посна сарма и кикиритки и леблебија... и по малку суво грозје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ете, селото брго ќе оставе без бареден поп, та ако он биде добер, шо веруам оти ќе биде, и другите две маала не ќе има потреба да бараат други свешченици, кога ќе видат оти им врши работа и се грижи за спасение на вашите души, — заврши дедот поп Димитрија и си ја забриша потта од набрчканото чело.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Прости ми Богородице Мајчице, го гледам Трајана, ама миговно ме шибна мисла - Ех, што внук ќе имавме!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Ќе посадиме, - ѝ реков. - И секогаш ќе имаме елка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Само му кажа дека утрето ќе има резултат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А ако не преместат на маневарка, ќе има, велиш, помалку, а?
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Во него ќе соработуваат најголемите светски писатели а влијанието ќе трае 40 години. 1932.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таму", рече тој, "за таа работа ќе има флаш.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Васј“, ми вели. (Слушај го, те молам).
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Како резултат од генетско модифицираното ѓубре вашите ќерки уште во забавиште ќе имаат поголеми цицки од Благица Павлаковска.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Кога ќе има зборуваш на луѓето дека тие се светии дека живеат обвиткани во минијатурни ѕвезди, ќе те гледаат чудно, не верувајќи во тоа што зборуваш.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Покрај метрото ќе се издигаат висококатници, додека во реоните оддалечени од него ќе има ниски куќички, завиени со дворни места и бавчи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Камилски не веруваше, тоа јасно му го кажа на Татко, дека некоја од заемките од гастрономијата конечно ќе има место во нивната листа на (без)опасните османизми!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со лепило ќе ги залепам и ти вечно ќе имаш спомен на чедото твое; таа слика гробот нејзин ќе го краси за вечни времиња.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Преку ден панично врескаа сојки.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
А другите јажици, во екот на жетвата, ги правеа таму, во полето, каде што ќе имаше вода, во доловите и ендеците, но најмногу, речиси сите жители на Потковицата, на Алилово.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ќе имаат ли доблест некои од нашите творци за некое од изнедрените дела, некогаш да кажат дека не било начинето согласно законот, всушност, дека го создале прикривајќи се?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Арно ама, оваа вечер ќе има работа, та само два се напи; едно тај Балето и едно кај Младена и си тргна право дома да го чека калезмото за на свадба.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дали Европа ќе има смелост да се прифати себеси како континент чијшто идентитет не се храни само од христи­јан­скиот извор?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не ги предупредува ли денес премиерот на Папуа-Нова Гвинеа своите Папуанчани „експресно да се опаметат” и да прекинат со „востаничките палавости”, бидејќи „ќе имаме ситуација како во Југославија”!
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Да го наречев предметот „Процесите на културната меѓуидентификација како механизми за сексуално супкултурно внатрегрупово формирање на заедници во САД“, тешко дека ќе имаше некакви неволји.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да не беше таа песничка, со сестра ми сигурно ќе имав неволји, оти таа знае и „на глава да ми се качи“ особено кога сме сами.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Ќе имам злато за цел живот!“ - си мислеше задоволно враќајќи се кон старецот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Меѓутоа, конзулот му одговорил дека ќе биде многу тешко лицето Х да се сретне со Хитлер затоа што дури и самиот конзул не се надевал дека ќе има шанса да се поздрави со него.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
— Е, ќе имаат ли толку пари кај себе, Тодоре? Го праша Толе Тодора.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ама како да ѝ кажам дека времето ми поминало во правење автенце.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ќе ни пристигне утре - на полноќ, а утре претпладне ќе имаме приредба ќе имаме приредба во училиштето, ама само за нас, бабичке, ние сите првачиња, сме снегулки - во Новогодишната бајка, а Влатко свири во оркестарот...“ сè така нешто зборуваше, додека не заспа во скутот на баба си, а тато Петре ја крена и ја однесе во спалната.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Особено е битно да не се лепите до апаратот зашто вратата, ако не ви е Бетменска, не ќе можете да ја отворите, а кога ќе го откриете тоа, позади вас ќе има веќе две аута што чекаат ред, па ќе мора и тие да се враќаат во „рикверц“, додека вие маневрирате вешто, напред-назад.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Народот се држи кон својот паничен страв од светот и светските процеси, и дури по цена на потполно осиромашување и анимализирање тој е среќен само кога на власт ќе има некого што ќе ја поддржува неговата национална предрасуда и ќе го држи потаму од секоја одговорност за сопствената судбина.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сигурен сум дека таа ќе има различно значење таму, пред луѓето што го проживеале тој материјал, за разлика од западната публика за којашто тој веројатно во основа е егзотичен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
ВЕДА [се врти настрана]: Во оваа фаза, тоа си е прашање на мислење, а моето мислење е дека ќе имам бебе. [Го става чекот в чантиче.] Сигурно, може и да грешам. [Го затвора чантичето, го става на масата.]
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во 1931. год. Гедел ги осуети очекувањата на многу еминентни научници, од Хилберт до Расел, со тоа што докажува дека секој систем кој е адекватен и конзистентен мора да е и некомплетен, што значи дека секогаш ќе има вистинити тврдења што можат да се изразат (напишат) но не можат да се докажат - ниту тврдењата ниту нивната негација.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Жан Домек раскажа и еден необичен настан од времето на Втората светска војна, кога Франција, како окупирана земја од Германија, ќе има свој фашистички режим на чело со маршалот Петен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Или барем ќе има поголемо почитување.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ако се разбудев порано тоа утро во Венеција ќе имав троа повеќе време ама неоти ќе разберев зошто некои градови остануваат без жители.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Малку зачекавме, малку се туркавме, а потоа сè одеше супер.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Иако сигурно е точно, како што вели Фелоус, дека „гејството подразбира многу повеќе од сексуални партнери и практики“, не мора нужно да заклучиме дека геј-културата во голема мера произлегува од женствената родова ориентација и од инаку „несексуалните димензии на природите на геј-мажите“, како што и тој тврди.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И собор ќе има.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ќе има, ќе видите. Џо никогаш не лаже. Џо е момче што си стои на зборот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Еднаш со неа мора тоа да го расчистам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Психијатарот, ги крена рамениците, погледна кон часовникот за да биде сигурен дека времето предвидено за нивната сеанса заврши, а во мислите му се роеше идејата дека секогаш ќе има работа за таквите како него!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Станал тих, се плашел да не предизвика смеа со својата грдомазност и бесполезност на рацете.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
—Ќе имаме еден маченик повеќе да ги делиме страданиите и ништо повеќе — песимистички одговори Пере, — но ајде побргу, Тоше, и ти Милане, одете, доведете го; барем да се видиме уште еднаш! — им се обрна на дојдените.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Смрт со заборав, било во масовните гробници, било во медиумската мелница на нови и нови омасовени насилија, за кои нема, ниту кога и да било ќе има музеи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Да бев сигурна дека навистина не ми е мајка ќе ја земев со црнците и ќе беше задоволна. Ќе имаше и кур и пари.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ќе имаше кој да те полева наутро, да ти го прифаќа кожениот качкет кога го симнуваш од главата“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Урната на Пане Скендеров е на Мирогој. Велат дека таму секогаш има свежо цвеќе!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Со таа страшна закана сонцето се ослободи од лутината. Се изгуби.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Додека ги средуваше во сандакот, мислеше дека ќе има храна за едно дванаесетина дена, ако го распредели сето, што го имаше така, за во секој од тие денови да биде донекаде сит.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пеењето ВМРО-вски песни околу накитените елки и чекањето на Бранко Црвенковски да им донесе подароци, зборува дека Дедо Мраз во нашава црна Македонија ниту имал ниту ќе има мандат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не знаеме какви ефекти ќе има нашата работа врз Кинезите, што ќе чувствуваат тие пред неа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Девојчето и братчето растеле и растеле. Девојчето скоро станало девојка и си мислело дека кога ќе се омажи ќе има многу, многу деца, што ќе ги сака и ќе ги чува.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Нападот и откривањето на картите планираше да го направи кога ќе има најмногу „публика“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Си реков, ветување како ветување, под импресија на читањето, сигурно амбасадорот на Франција ќе има позначајни работи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Што? Како? - прашуваа. - Не знаеме, - премолчеа Денко и Бојан. Не сакаа да ги потресуваат родителите. Ќе имаат време да разберат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ако класиката го интегрира скриеното во „чистотата“ на разбирањето, а маниризмот посакува со дезинтеграција на „нормалниот“ земски темел на земјата, нештата и човекот, да го открие скриеното, кој од овие гестови за нас ќе има поуверлива сила во „принудата“ на откривањето на апсолутот?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Живни. Имам вреќа нов овес во кујната – да донесам за да го нахраниш побратимот?“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Што се однесува до другите промени во сферата на престанокот на работниот однос по пат на отказ, во периодот 1993-2003 беа воведени и следните три подобрувања: •  прво, давањето писмено образложение за причините за отказот стана задолжително (чл. 5, ЗИДЗРО/97); •  второ, во април 2003 е пропишано дека, во случај работникот да поднел приговор против одлуката за отказ, тој ќе има суспензивно дејство т.е. ќе го одложи извршувањето на одлуката за отказ, сѐ до донесувањето на конечната одлука по приговорот (чл. 8, ЗИДЗРО/апр.03); и •  трето, исто така во април 2003, должината на времето за задолжителното известување на работодавецот, дека работникот е отсутен од работа поради болест или оправдани причини, е продолжена од 24 на 48 часа (чл. 7, ЗИДЗРО/апр.03).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тоа е затоа што заклучив дека е невозможно да се дојде до ниедно “вистинито” значење за кој и да е збор, како што е невозможно да се дојде до вистинската интенција на оној што го употребува (авторовата), дури и ако јас сум оној што го употребува.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тоа беше мелодија... спијте деца... утре ќе имаме за живот!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Колешки и еден колега, што мислите? Ќе има ли доволно простор во близина на Марковиот Манастир учениците безбедно да се изнаиграат?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
По години, по многу години врз мене ќе има цел куп камења.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но на Грдан тоа му беше сеедно, важно му беше дека сега ќе има колку за соба и леб, повеќе не бараше.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Кажи ни, Гулабарине, што ќе ни донесе Арсо? - А од тоа што ќе го донесе ќе има ли за сите по малку?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето во Париз, оние обичните, со кои тука се среќавав, беа окупирани од мислата дека ќе има мир во Виетнам...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А денот, како што реков, ни почнуваше со тоа што сè некој ќе имаше да раскаже некој сон што беше го сонил претходната ноќ.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
На заштитничката Богородица ѝ кажаа дека Пела веќе цела недела оди на училиште, дека ја засака учителката, а од учителката добива само пофалби, дека денеска ќе имаат сè најубаво за себе а и за некој гостин ако помине низ нивната куќа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Нејзиниот живот ќе има крај многу набргу.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Ухвати једног бугарског војника, вели капетан Мирковиќ, зароби го и тогаш ќе имам оправдување. Разлог.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега, за униформата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тие ќе дејствуваат преку ден. Предност ќе имаат непријателските комуникации.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Остана тој таму под ритчето, да му се миросаат коските, и кој знае дали ќе има некој да му запали свеќа... дали за на век ли ќе остане во мракот тој и тие покрај него?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И, според тоа, сосема нормално било да се мисли дека востанието ќе се дигне тогаш кога ќе се создадат најнеопходните внатрешни услови, но кога ќе има и минимум надворешно-политички услови.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Најнакрај разбираме дека и разделбите се за во песна и додека трае обновата и изградбата ќе има и нови траги на минливоста.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Тоа не е толкување на појавата, туку нејзино укинување – со тоа што индентификацијата се срамнува до рамниште на идентитет, со тоа што желбата се сведува на идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога ќе го видеа неговите домашни каде што ги прави тие работи, ќе почнеа да плачат гледајќи дека тоа го прави од некое претчувство што му иде смртта и што никогаш веќе не ќе има можност тоа да го чини.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ние тогаш велевме дека ќе дојде денот кога пролетерите од сите земји ќе се соединат и сите во светот ќе имаат облека и предмети какви што имаше само во каталогот на Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ќе имаме конзерви. - Американски, и тоа само со месо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако почнале нашите стари, сѐ нешчо ќе имаше раскопачено досега.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бидејќи времето застуде, домаќинките по куќите почнаа да ги палат огништата, а мажите додека се грееја, чувствуваа благодарност за Илета Вегов - Брчалото, бидејќи да не беше тој, којзнае дали толку рано ќе имаа дрва за да се затоплат.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ф
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Доаѓај вечер у 9, ќе има јаки путки на журката.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Барем однадвор ќе имав некакви чувства.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И кога ќе имаат свои нации – држави, во немоќта да се раководат, ќе си продолжат да се повикуваат на Божјиот авторитет. Така ги навикнувале туѓинците, со векови!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
После ја истресе чергата, ја избриша софрата со крпа и нареди дрва на огништето.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Ма, што ти стана побогу, од каде тој силен напад на кашлица, кога речиси ништо немаше ставено в уста, а и како ќе имаш кога се наоѓаме в музеј?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Оставете го побратимот да влезе в куќи! Ќе има време на сите да ви одговори, - нѐ прекина Мајка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Чудно и донекаде необјаснливо ќе остане што на лицето на Рибоокиот ќе има „озрачена насмевка“ и што на него ќе се гледа „големото задоволство“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тоа е тоа - беда, за што господинот Вулкански прилично знае.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сега, кога зборувам јас за истерувањето на пропагандите од Македонија, за примирувањето и обединувањето на македонската интелигенција и народностите, може некој да си помисли оти тоа обединување ќе ни помогне да се постигне едно општо востание што ќе има поголем успех.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од утре ќе има грижи. Ќе има многу за учење.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И тргна возот. - Илјада и двесте доброволци - го слушнав гласот на Високиот - по два дена ќе имаме во Берковица30.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако има приказни ќе има и недосонувани сни Ако има сни ќе има и јаве Ако има јаве ќе има и сејач Ако има сејач ќе има и семка Ако има семка ќе има и лебец Ако има лебец ќе има и вино Ако има вино ќе има и денгуба Ако има отповеќе вино ќе има и мушички Ако има мушички ќе има и пекање по светлината ноќум.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Чувствувам дека не ќе имам сили да се сретнам со Младичот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Ќе дојдат и ќе се одмаздуваат. Овие ќе отидат како што дошле, ние ќе останеме да плаќаме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во врска со прашањето каква ќе биде иднината на Балканот, дали ќе има некој вид федерации, Радиша истакнал дека искуството од минатото покажува дека тие не ја донесе заедничката безбедност на Балканот, односно "не ја зачуваа балканската неутралност или обединетост во војната против Оската".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тогаш, дали како во случаите на Босна, Хрватска, Србија, ќе имаме секојдневно одгласи за разурнувања, пожари, масакри?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Господи, таква треска веќе никој никогаш на светов не ќе има: меѓу гробовите се движат еден преку друг зелени коњоштипи, лепливи богомолки и гасеници: гризат камен, голтаат песок и иловица: нивната алчност ја истанчува земјата - под неа се отвораат зелени бездни од кои по ништо се качуваат стоногалки, жегавици и пајаци: гнасните бубачки ќе војуваат меѓу себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другата доминантна тема–идеја во романот, која произлегува од претходната, е, всушност, самиот феномен на козите што се наложува и од еден антрополошки аспект при што авторот, натаму, низ својата сугестивна моќ, а никогаш експлицитно, и соочува со релацијата на човечките законитости кон светот на реалниот живот, што значи дека без кози, ќе нема млеко, ќе има недостиг на храна, ќе настапи глад итн.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ѝ на Пепелашка Не знам зошто мислам дека сè ќе имаше друг тек на работите ако тоа утро Васил ја обуеше и другата чизма.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
За мене некој бакшиш не ќе има на ова добро што ти го правам?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Го гледате ли Езерото, големо е како море! Ќе има вода за сите!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Голем број геј- луѓе денеска се изгледа решени да ги подражаваат и да ги репродуцираат ветвите, регресивни општествени вредности на хетеросексуалната култура: семејството, верата, патриотизмот, нормативните родови улоги – она свето тројство на Kinder, Küche, Kirche.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Ах, - си мислев, - да требаше да доаѓа со нас и мајка ми, колку многу нервози ќе имавме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тетка Рајна сигурно поретко ќе доаѓа, татко ми и јас ќе имаме помалку заеднички работи во куќата, ќе бидеме помалку ангажирани во домаќинските работи.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Јасно е дека двата затвореника ќе имаат полза од соработката.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Да донесам нешто - крпи, такви работи, - пропелтечив, но тетка ми немаше време да биде учтива со мене и да ми одговори, туку продолжи со работата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Некои велат дека лешниците ќе бидат шупливи, други - дека ќе имаме длабока зима.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Многупати се скарани, та не знаеш дали ќе има некој да ископа гроб или дали барем ќе сака да плати.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас несетив оти тука ќе има што да се слуша.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Ќе даде Господ и Богородица Мајчица сите да ни се вратат, Ѕвездо моја, Уште ќе има ора среде село.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Еден начин на кој можеме погрешно да го разбереме насловот е да го читаме како да значи дека на конференцијата ќе има разговори за терапијата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
АРСО: Е, така е. Туку кај кумот ќе имаме и појако вино, и сѐ поубаво: и пилиња, и јагниња, и прасиња.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Внесена во мојата балканска сага таа не можеше да остане индиферентна на настаните кои ги следеше преку медиумите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Во толку деца ќе има и големи и мали, му велам. Не се раѓаат сите наеднаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Во сабота попладне одиме на гости кај чичко ви Ѓорги на слава“ проговори татко Таки по повеќеминутна тишина, „ Ќе дојдат Ѓуше, Пандора и Тиро со фамилиите, но ќе има повеќе видни гости, грчкио конзул е најавен, некои битолски чауши, газди и стопани, ни јас не знам кој се ќе биди таму, ама, некој ќе е со фамилијата, а сигурно ќе има и некој ерген за женење.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Нека дојде, - се поднасмеа Абраш, - ќе има и што да види, - и плукна низ заби.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сето тоа лошо се одразува на иднината на Македонија, на духовниот пат на развој мора да посееме добро семе, оти: кој денес ќе посее оган, утре ќе пожнее крвава бура Сега доаѓам до еден мал одговор на сите овие прашања: Мора добро да се изостри погледот- до таа мера што ќе има моќност или моќ за опсервација, веднаш да ги види сите добри или лоши нешта, и моќ притоа да ги одвои едното од другото.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Списанието Mega fono (Мегафон) еден дел од својот број го посветува на анализата на Борхесовото дело.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Биле сосема сигурни дека како и во случајот со Романија ќе настојуваат да се формира "пријателска влада, врз која тие ќе имаат контрола".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во публиката ќе имаше многу геј-мажи што си го знаеја филмон наизуст и ќе ги изговараа репликите усогласени едни со други и со глумицата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ми беше јасно дека Луција не ме избрала мене за оној кој прв ќе има можност да го види раѓањето токму на тоа движење; јас знаев дека тоа движење на Луција не е и мое, и сакав ние да имаме само наше движење, и не сакав да учествувам во тоа, како што е природно љубовникот на една жена да не сака да ги носи пиџамите на нејзиниот претходен љубовник; ме излудуваше мислата дека таа дури сега ме допушта во себе, откако стекнала извесна предност во искуството со мене, откако го научила тоа движење и сега ете, ми го покажува, како што се покажува нов автомобил на некој кој нема никаков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А барем да беше тоа, тогаш ќе имаше изгледи за некаква промена во мислењето, надеж.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ако востанието успее, не е ли јасно оти за него ќе има да се благодари на Бугарите, и затоа таму, каде што сега Србите конкурираат со своите пари и својата пропаганда со бугарските пари и пропаганда, ќе го изгубат секое влијание на своите клиенти?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да беше жив сега ќе имав внуци многу поголеми од тебе, - заврши таа со рапав и снемоштен глас и седна на работ од креветот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Пари, статус, патувања, уба гардероба, ќе живејш во голема резиденција, ќе имаш вила на некој грчки остров, ќе се дружиш со богатите...“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
За некои смрта ќе биде блага, обвиена со превезот на сонот за други ќе биде мачна и насилна, внатрепноста ќе има гори од ѓаволските, налудничави намери.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Деновиве сум зафатен, но кон крајот на неделава ќе имам време.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Секогаш било така, а најмногу кога ќе имаш некоја несреќа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Претставителите, чии имиња ќе ви ги набројам подолу, на вашите читатели бездруго ќе им се чинат многу малку, кога ќе има предвид статистиката на бугарскиот народ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пред ескалаторот во приземјето имаше подолга редица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Татко му нагласи дека е најбитна операцијата на очите, додека книгите се на втор план, за нив секогаш ќе има време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќе имаме 10-15 минути супер секс помеѓу климактерична старка и расен горила. Сите ќе ги расплачеме.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, тој, инженерот Ајфел, се надева дека ќе има доброволци кои се готови да продолжат со него. Но, што да продолжат?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не ни требаат оригинални уметнички дела, ќе си правиме големи репродукции, сите ќе ги имаме...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Оф, после Маус е тешко да се продолжи. Каде и да одам, ќе имам 250 кг.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Можеби е точно дека Бугарија ќе најде пазари за своите производи само во Централна Европа, но додека во светот се врати слободата на меѓународната трговија, Бугарија ќе има потреба да увезува стоки од прекуморските земји.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Постои држава у која никад немало нити пак ќе има: вулкани, поплави, земјотреси, урагани, цунами...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Нека остане. Ноќва ќе има болки.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ако го направеше тоа, наместо две бегства ќе имаше една прегратка, а љубовта ќе ја красеа рози.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Бевме среќни што нашата Сталинка издржа. Се радувавме што е оплодена токму од Сталин и што можеби и ние еден ден ќе имаме силен прч.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
После ќе има, ама не можеш да чекаш, ќе се пресуши житото и ќе испадне на нива... Што фајде?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ќе има и свадби. И крштевки.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Јас ѝ велев дека ќе седнеме заедно и ќе составиме некакво писание, па понатаму ќе видиме дали и како ќе го објавиме, кога јас ќе имам малку повеќе време.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Каква потреба ќе има жената да ме пресретнува нарочно мене. Мои измислици.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Веќе не знаев дали навистина сум видел гасеници и бели призраци или само така ми се сторило.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Убаво момиче си, Кате. Ќе имаш ли среќа, момиче, да не го живееш нашиот живот?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Што ако решев, наместо на Милдред Пирс, да се сосредоточам на онакви класици култни за гејовите какви што се некои филмови со Бети Дејвис: Језавела (Jezebel), Мрачна победа (Dark Victory), Писмото (The Letter), Лисичињата (The Little Foxes), Измама (Deception), На крстопат (Now, Voyager) и Сѐ за Ева (All about Eve)?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сепак се случи нешто возбудливо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ако има потреба од склучување нови договори, приоритет ќе имаат поранешните работници кои биле вработени кај должникот (чл. 166).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Барав начин на пишување кој некако би бил поврзан со платната и личноста на сликарот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Балканците, на пример, сепак во нивниот јазик ќе имаат доволно зборови од османската епоха, кои на пример, на еден Грк и Албанец, ќе им овозможи каква-таква комуникација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ајде, сите што го читаме привилегирано необјавениот „ракопис“ на Рада, да бараме заеднички издавач, некој кој ќе има слух за овие прекрасни четива!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А и авионските компании ќе имаат полза“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Слушај Срцка, имам еден предлог од кој верувам ќе имаме корист и двајцата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Впрочем, подоцна му стана пријатно кога се сети дека и навечер ќе има можност да се прошета со новиот шинел.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Плажите покрај Пацификот се толку долги и широки што никој не се прашува ќе има ли место за неговиот пешкир.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
По одлуките на Второто заседание на АВНОЈ (29 ноември 1943) и на Техеранската конференција (28 ноември - 1 декември 1943), настанале крупни промени во однесувањето на сојузниците спрема настаните во Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
„Вистинска гордост ќе имаме само кога ќе бараме признание на култура што не е само сексуална“ (небаре култура што е само сексуална би била сосема срамна работа – или, барем, небаре тоа би било нешто со што не би се гордеело ниедно пристојно човечко суштество).361 Но, вистинскиот проблем не е што машката геј-култура веројатно ќе се сведе на ништо повеќе од само курови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но игра, како игра, ќе заврши, ќе имаат доволно време да оценат со кого си имаат работа и дали ќе го викаат и во иднина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ете, таа зграда ќе има 42 ката и ќе биде висока околу 150 метри.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Федералните власти веруваа дека во таа „јужна република“ ќе имаат најмалку проблеми со козјото прашање.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога ќе имаат и децата јакнички купечки, ќе ја носам“, рече кога се врати.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Којзнае дали ќе имаше и Македонија, велам, и којзнае дали јас ќе бев овдека.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мислеше дека за Елена секогаш ќе има кандидати. И за сакање, и за мажење.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Кога ќе дојде време – мирно реков јас, и бев сосема сигурна во тоа што го зборувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога побегнав од неговото одајче и од очите на луѓето за да ја родам мојата Пела, му напишав големо писмо дека не можам да го чекам со мојот голем срам, да не се надева дека ќе ме најде кога ќе го ослободат, ама додека е там и плаќа за мене, јас нема да го заборавам, храна и пљачки ќе има еднаш во месецот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во однос на идното уредување на Балканот, Смодлака ја застапувал тезата дека "мора да имаме балканска федерација и првиот чекор би бил унија меѓу Бугарија и Југославија", а кон која би се приклучила и Албанија "со исти права", со што би се добила федерација "доволно силна да одбие секаков било напад од која било страна".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Слободоумците, секако, можат (со лична одговорност за тоа) да сметаат дека пред лицето на природните закони е сеедно, дали прастар оклоп или куса облека на кочијашот го облекува началникот, но во очите на искусните и сериозни луѓе, ова прашање секогаш ќе има предност пред другите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Петре дочека да заврши конгресот со работата и со голема тежина на душата ги прими директивите за дејствување во неговиот реон.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ќе има ли место за двајца? - Па, не сум сигурен. Ќе гледаме да се собереме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А што се однесува до вас лично, се прашувам дали, со оглед на вашето албанско потекло, вашиот идентитет и фактот што сте биле дипломат, за вас се поволни околности, кои ви овозможуваат да имате за оваа ситуација дистанциран став и да вршите посредувачко влијание.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Без никаква дрога, освен кофеин и никотин, јас утре ќе бидам во Сан Франциско и ќе слушам некоја своја музика, а во недела, ако даде Господ, ќе се разбудам на Хаваи со папаи и ананас за доручек.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ќе има депортации. Тој добро знае.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Доколку сред големите градови бараш некој да ти помогне - црнецот ќе има време за тебе и твојот проблем.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Потоа размислува малку и се прашува: - А што ли ќе имаме кога јас ќе станам дедо?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И пак ќе речам: каква ли свадба ќе имаат тие и дали ќе имаат?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Како може да им се верува на левичарите? Како може?!
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вистина е дека мислејќи на вас, јас тешко би можела да помислам на нешто друго, а што се однесува на вашите книги, пасажите кои ми искрснуваат катадневно се оние кога раскажувате како вашата мајка постојано се прашуваше и прашуваше: Дали ќе има војна!, а вашиот татко минуваше цели часови слушајќи радио за да дознае за тоа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Дали некој наскоро ќе има трпение да го прелистува кој знае кој по број том на Енциклопедија Британика барајќи ја одредницата која му е потребна, па потоа следната која е во некаква врска со она што му е неопходно, доколку со притискање на копче обете ќе може да ги добие паралелно на екранот, или сукцесивно повеќе од нив, па и измешано.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
А верба кога има и преродба ќе има.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Кратко разговараа и Александар оцени дека ќе има колку – толку помош од својот колега, кој не ја криеше својата среќа дека е во ист тим со Бојана.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ех, кога ќе имаат пари ќе му купат систем - ама сега тоа е само сон...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мислам дека мојата следна книга, која се вика Empty Words, ќе има многу изразено политичко чувство.  Б: Ох, тоа е добро. К: На почетокот ја искажувам оваа вчудоневиденост пред престојните настани, а тогаш следното... тоа е вовед, а потоа првата вистинска статија е „Предавање за времето“, предговор за она, знаете веќе што?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Камилски, откако ја измина на брзина пустината од заемките именки и ги постави на патот најкарактеристичните зборови, се сврти кон заемките придавки, броеви и прилози.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Изјавувајќи дека не сака зад себе да остави продавница со мешовита роба каде за секого ќе има по нешто, ја потврдува гравитацијата помеѓу драмските писатели во светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тука ќе се купува со долари. Ќе има девизи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ако паднам болен, дали чорбаџи Јордан ќе праша за мене? Дали ќе има кој потта да ми ја избрише, кошула да ми размени, јорган да ми фрли?...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Нека ги, – си рече во себе, – и тие му се верни поданици на Калифот, нека земат по нешто и тие. Сигурно ќе има за сите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе има. Едно прекрасно, мало, бело-розево суштество. Со мирис на мојата душа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но сите беа сигурни во своите сили и не веруваа дека ќе има некој смелост да им се противстави.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се исплашија дека не само што не ќе имаат можност да ги допрат наследените пари, туку постоеше реална можност да го загубат и Томо, сигурниот извор на пари, златниот рудник од кој секогаш црпеа за благопријатното живеење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Вчера ги гледав, сите се фатени, ќе имаме млади рози во Паркот на првачињата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Митра се радуваше што Дончето ќе има простор да си игра, а од тука и не е многу далеку за до првото школо каде ќе мора да оди.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Ќе имаме гости, - му рече на Бојана кога овој вечерта се врати од скитањето. - Гости? Какви? - му светнаа очите на Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Наместо со Освалд да се послужев со светлосните години, веќе ќе имавме внучиња; но кога се сака долго и слатко, кога постои стремежот да се дојде до крајот на едно долго чекање, пологично е да се одберат полжавските години.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Прелевањето беше толку бавно, толку спокојно и толку елегантно, што изгледаше просто нестварно, и како, ако ништо друго, да ќе запре во секој миг.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Предизвикува воодушевување тоа што толпата повторно ќе има со што да се занимава и да биде зауздана.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Знам дека ќе имам фер сослушување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мирче се позамисли на предлогов, но кога Толе му рече дека и тој ќе има дел во парите што ќе се добијат за бравите, си помисли во себе: „Стопанка му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Претходната работна дозвола на странскиот работник ќе биде укината, додека пак новата работна дозвола ќе има рок на важност до истекот на важноста 65 Според Одлука У.бр. 230/2009 на Уставниот суд на РМ „со оспорената одредба се излегува надвор од односот казниво дело и судски изречената казна за неговиот сторител, на тој начин што со закон и надвор од евентуално изречена судска казна се определуваат и други последици за определени лица, со што се ограничуваат слободите и правата на човекот и граѓанинот признати во меѓународното право и утврдени со Уставот на Република Македонија“. 72 на претходно издадената работна дозвола, а странецот дополнително се задолжува да достави доказ дека за него се подмирени сите давачки кај работодавачот каде бил претходно работно ангажиран (чл. 2 од ЗИДЗВРС/ фев.14).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Секој земаше толку за да може да мине едно деноноќие, а и зошто повеќе да ја натрупува, торбата - треба да остави нешто и за својот собрат, а и не му треба повеќе, и утре, пак кај „Халите“, ќе има „продукти“...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
За Махмуд Дарвиш Ѕвездите ќе имаа само една улога: Да го научат да чита.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Ех, вашето уважение”, им велеше тој, „не може тоа вие кога сакате; езерото има свој светец и тој повела: кога ќе има риба, а кога ќе нема”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дали, како во случајот на Босна, на Хрватска, на Србија, ќе имаме секојдневно одгласи за разурнувања, пожари, масакри?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Како што наскоро ќе патуваме на Месечината и на другите планети и при телефонски разговор ќе се гледаме еден со друг, така човекот со својата свест ќе го прави тоа што го прави со својата коса: не тоа што таа го сака, туку она што тој го сака.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Ќе има... Ќе има, еден ден... - ѝ рече.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Знам, ќе има нови притоки.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Чекај, Нина, можеби ќе има и други предлози.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Знаеше оти ќе има време да го стори уште тоа, а после ќе му остане само можноста да бега назад, кон својата пилана, без да губи време.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Баш сега ги пронаоѓаат тие работи, знаеш“.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Не ќе имаше кој да ме нервира.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Таа не веруваше дека Киријаз ќе има смелост да ја погледне.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Со здравје синко... - Здравје да имаш, дедо Крсто, и немој да ги жалиш парите зашто ќе имаш внука учена...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Без сомнение среќниот исход се должи пред сѐ на директивите пратени од Цариград, каде што се разбрало каква корист ќе има Турција ако не си натовари ѕверства што би можеле во очите на европското јавно мислење да изгледаат како противтежа на ужасот предизвикан од атентатите“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Доне му ја даде капата, тој ја распара еден дел од поставата и го стави писмото внатре.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ги затворија вратите од вагоните. Локомотивата свирна и тргнавме по шините по кои јас појдов пеш.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Земајќи го предвид можниот обем на елементи кои учествуваат, резултантните хибриди ќе бидат скоро неограничени, гарантирајќи дека наместо хомогенизација на светската култура попрво ќе има бесконечно многу различни џамлии. 20 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Италија ќе има среќна иднина со нас! – Што можел друго да рече.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Иако машките и женските може, а и мора, да се појавуваат на музичката сцена“, напоменува Милер, „тие не се еднакво добредојдени на неа: исполнителката секогаш ќе има предност зашто за неа се смета дека ја претставува таа сцена, како нејзин знак, нејзинa чинодејка, нејзина суштина и нејзино величие; додека мажот таму го трпат под услов, со инфериорноста или со потиснувањето на сопствените дарби, да помогне да се воздигнат нејзините дарби“.283 Ако маж ја заземе сцената и си ја присвои, тоа ќе значи дека се откажува од своите машки акредитиви, како што бргу им се обелоденило на Фред Астер и на Џин Кели.284 Далеку од тоа дека го консолидира машкиот родов идентитет, чинот на појавување на сцената повлекува одредено количество родова беља за машките изведувачи – беља што, од своја страна, предизвикува низа сложени стратегии за нејзино ограничување и за справување со неа. ‌Она што важи за бродвејската сцена важи и воопшто за изведбените уметности и за самата изведба. (Иако не треба да ги пренебрегнеме и локалните варијации: Џон Клам нѐ потсетува дека „британските мјузикли историски се сосредоточувале на мажите, од Ajвор Новело и Ноел Кауард до Жан Валжан и Фантомот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и стручњаците сакаа да разговараат со него, го сметаа за иницијатор, за интелигентен, за исклучително симпатичен, сѐ додека не ги отрезнеше шокот по неговата операција за олеснување на ќесето, зашто тој не пустошеше само кај роднините, туку своите подмолни замки ги поставуваше секаде каде што му се чинеше дека ќе има полза од тоа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако доживее да се врати, ќе има кој да ја пречека и да и рече мамо.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се повлековме од широчината. Знаевеме дека гостољубивото преноќиште на стариот автомобил ќе има нов мраколик гостин.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Зарем не мислиш дека може да се случи малкумина да учествуваат во поворките, а покојникот не ќе има кому да му се обрати?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Уште повеќе луѓе ќе има надвор.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
До крајот на неделата ќе имаме доволно од сините.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Дури има вода, ќе има и маштеница, вели Јон, оти млеко имаш колку што ќе ти дадат козите, вели, а маштеница колку што ќе туриш вода, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така, селаните од Кукулино, по душа и безбожници и многубошци, изнашле дека со една воденица, сеедно на кој дел од Давидица, Али-бег и неговите луѓе лесно ќе се расправат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ете, не си војник, ама ако паднеш на овој правлив пат што го испогазија војници, ќе имаш погреб војнички, погреб наш, партизански...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Туку ќе има, белки, и за нас парче од неа...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Без медот, првиот земјоделец не ќе закрепнеше и не ќе посееше жито и луѓето не ќе имаа леб.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тој ѝ го откри своето вистинско име доверувајќи ѝ се дека тој на таа тема пишува роман, дека најверојатно Паца, под друго име, во неговиот роман ќе има значајна улога.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со неговите песни се правеа, се прават и допрва ќе има свадби, крштевки, испраќања во војска, слави.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Само на крај ми рече да бидам внимателна зошто имаме многу душмани, а кога ќе дојдам во Западот ќе имаме уште повеќе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
ТЕОДОС: Тји, тји, господе, што е ова што налепив! (Уште се брише со шамивчето.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Голем дел од отворено геј-тематизираната култура што се појави по Стоунвол и понатаму ги има истите револуционерни цели на геј-ослободувањето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Јас сум сигурна дека секогаш ќе има читателска рублика за вашите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Да беше жив ќе имаше синот што да му раскажува на својот татко за изминатите патишта од неговите соништа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- И сепак не те разбрав. Ако предлагаш цела ноќ да дреждиме со отворени очи, тогаш кажи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако ѕвездите од јужната страна се преместуваат меѓу себе, малите се кријат зад големите, се гроздат, а потоа се растураат и гаснат како јагленчиња, лошо време ќе има, непогодија, луњи, порои.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Млад сте, господине, ама сериозен - и затоа ќе имате успех во животот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Додека ептен не се стемнило редно е да се потроши уште некоја насмевка и да се направи уште една пируета во бескрајот на детството секако ќе има време да се забрише и правта од чевличките, малите бели чевлички па сите срамежливи погледи и палави мечтаења и сновиденија да се стуткаат како алишта во куферот има куфери што набабруваат од насмевки пред за последен пат да застанат на перонот на црната неизвесност тринаесетгодишната ханичка брадјова тринаесет пати се закашлува пред да се качи во возот кој има само последна станица ханичка тринаесет пати се сврте кон багремите кои од навика чекаат нова пролет за расцутување фрли поглед и на омиленото бело облаче на кое гулабицата неуморно павташе над седалото за недосмеани насмевки.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Треба, вели, да се соземам, а ќе има кога, вели, бидејќи ќе останела во Долнец подолго одошто планирала кога дошла.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во секој случај, констелацијата на жанри, практики и вредности што ја опишав – целaта спрега на кампот, дивите, абјектноста, естетиката, играњето улоги, неавтентичноста и мелодрамата – претставува само една димензија од машката геј-култура и од машкиот геј-субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Македонското движење - тврдел тој - ниту оддалеку не ќе има некаква особена полза од емиграцијата што ја полни Бугарија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Црквата им е срушена, во воздух ја кренаа - се прозевна Пилипчук, затворајќи ја устата со дланката со истетовиран син број на зглобот. - Едно, триесеттина куќи ќе има.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Лошата игра останува како потврда за двајцата пријатели на Греј дека ниту една жена не е гениј и дека тој ќе има уште многу романтични доживувања во животот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Затоа Ниту имало, ниту ќе има Забранета книга.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
За нив секогаш ќе има време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Срцево ми е меко, сепак ќе се случи еднаш- на овие двајца на тил ќе има седнам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ех, да знаеше кутриот Х.Х. каде ми одеа мислите, да изустев само дел од нив, по којзнае кој пат, бездруго ќе измислеше изговор, за да запре пред првата бандера, ќе го активираше телефонот на навивање, директно поврзан со Централата, ќе имаше што да јави, ќе понудеше нови аргументи за мојата непоправливост.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Пишпирик и Барут- бег пееја: Спрегнати сме, мачен ние патов, но сеедно – ќе имаме злато.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Дури и ако таа изјава во содржинска смисла ја земеме како сериозна, малку ќе имаме корист од неа.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ќе има за огнот! вели Петре, а Вангел шетка со очите по купот За огнот ќе има, ама не гледам нешто долго и дебело што може да послужи за скала! Нема! вели и Петре.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ќе дојде татко ти и не ќе има што да вечера. Да оди да купи леб. Па тоа е страшно!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
„Зошто?“, како да се изненади татко ти.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Цели белосветски движења се кревале За преименување на пример на Црвеното море А одговорот секогаш бил полека спокојно Наскоро секако ќе има и црвен океан
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
- Ќе имаш ли денес инспирација, или не?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
_____ 1 Universum Film AG, или UFA – филмска компанија основана за пропагандните потреби на германската армија како во Првата, така и пред и во Втората светска војна и покрај тоа што во меѓувоениот период, кога била приватизирана, под нејзиниот знак се создадени голем број антологиски уметнички филмови.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Притиснати од мноштвото неразрешени турцизми кои го очекуваа нивниот конечен суд, тие решија, откако ќе го разгледаат и последниот збор од првата серија милет, на секоја сесија да реферираат за по пет збора, секој одделно, до исполнувањето на замислената листа од сто зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сега таа е и подвижна (пластични лични карти) и виртуелна (база на податоци).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тој е мудар, и ќе има доволно мудрост за мене, за моите стихови.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Си ја држи главата и си шепоти: - Дури бев млад, вели, мислев дека секогаш ќе има време за она што го немам. 231
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уште пред да дојдам да живеам со него, знаев дека, прво и основно, ќе имаме финансиски проблеми.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Одлично што дојде, - му рече татко ми, - барем ќе има со кого да пијам кафе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Ќе има требам да просам за нив пред цркви и џамии, а?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе да е вистина дека човек колку повеќе се сеќава, толку е поблизу до смртта.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Аха: Со починатиот грчки писател Никос Казанцакис, на пример, со авто­рот на Зорба итн., кој, во писмото на својата втора жена, Елена, изрази надеж дека на својата постела за умирање ќе има шанса да се прости, можеби и со бакнеж, од разното медитеранско овошје во коешто толку ужи­вал во текот на децениите.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Да направи потфат што ќе има далекусежно значење за науката - нова еволуција.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
За Корилчета дуќанот значеше едно разочарение: тој си мислеше дека во него ќе има шеќерчиња и петлиња на дрвце, а не можеше да разбере зошто треба дуќан за брашно, кога има амбари.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
По потопот земјата барем ќе има еден јазик и исти зборови!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Белиот конец на бел материјал може да те ослепи, затоа не заборавај често да трепкаш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
3 Направив неколку нацрти за тоа како ќе изгледа бунарот однадвор, каков капак ќе има, место сегашниот привремен, каков покрив и со какви керамиди, како ќе изгледа просторот наоколу.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се подразбира само по себе дека тој ќе има сопруга според своја мера, макар што во овој домен изненадувањата не се исклучени, но сепак тоа нему не му се случи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Инаку свири на оргули, ќе имате прилика да го слушнете. Вистински мајстор е за оргули.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
А потоа можеби ќе имаме доволно време за расправии и за починка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Уметноста го означува како прекинот со прареалноста, така и обидот да се излекува преломот кој со тоа настанал во човековата суштина.“ (Ернесто Граси) А Каде сме денес?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој ќе е другар а ние - клинци. Нема правдина... Така се разотидовме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Но тој не можеше да не доврши, оти инаку којзнае дали ќе имаше смелост: - Зашто знам дека си категорична да не ми го даваш дома.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Е, најпосле Јован дрпна уште една лага во постите и ги бојадиса сите, дека на Велигден — по Велигден ќе имаат возможност да се радуваат на полни постели со витолишки убавици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Туку да бараме некое чаре, да се поприбериме поблизу до границата, да видиме ќе има ли некоја надеж оттаму или да се прибираме внатре, — проговори како со туѓа уста Тренков.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште повеќе, кога разумот - кој е универзален - ќе надвладее, ќе има помалку војни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Го прочачка ушето и праша: - Ќе има дожд денес, а? Погледнавме низ прозорец. - Не, учителке, не. - Ха, зошто? Од кај знаете?
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сигурно ќе има добра трева за твоите пролетни јагниња.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Работава не напредува, си мислам, не само по вина на природата, зар може да биде вина тоа што е лето и што е земјата сува и горка, та тоа си е нормално, лето е и суша и тврдо е камен, а тоа е и предноста на еден ископан бунар, предност на бунар ископан во најголема суша, тоа значи дека во иднина ќе има вода во секоја сезона.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Раката му запре, оти мислата одеднаш му се испразни како што се празни дупната мешина.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Чавка изеде четири парчиња пита и рече: - Морам да си одам, веќе е доцна, ќе ја затворат вратата од Домот и ќе има непријатности.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Секое цвеќе и секој човек имаат своја судбина, и само така ќе има ја запознаеш убавината.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И за миг ми се присторуваше дека го здогледувам татко му Ведран.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Марксизам ќе имам, но ќе немам дете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Погледни кога ќе имаш време во книгата од Владимир Панов „Шумското стопанство во минатиот век“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бидејќи тоа издание е при крај подготвуваме ново кое можеби дури ќе има и колор корици!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Замислувавме, разговарајќи за неа толку често, дека еден ден ќе ни се врати со рогови, веќе станата елен третјак како што ги викавме елените кога ќе дојдеа со полна снага и ќе имаа најмалку по три чатали на роговите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
А и јас мислев така. Вистина ти велам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Доколку секоја куќа ќе има воденица, каменен ковчег со врата, и бабуњосаниот ѓавол ќе ги повлече шепите од здружената сиромаштија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најважно од сè е што по толку време, ќе има и своја материјална сигурност.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Секој запис повторен доволно пати на звучната лента ќе може да се чуе 280 свртувања во секунда на звучната лента ќе произведат еден звук, додека портретот на Бетовен повторен педесет пати во секунда на звучната лента ќе има не само различна висина, туку и друг квалитет на звукот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)