ќе (чест.) - излезе (гл.)

За таа прилика ја облекувам кратката розова бундичка а ла Лајза Минели и оние жолти сомотски панталони.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во првиот дел на концертот беа изведени пет композиции од првиот, тн. егзорцистички период помеѓу 1980 и 1983; Nova Akro- pola, Krvava gruda - plodna zemlja, Smrt za smrt, Vade retro Satanas и Država.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во вториот дел имаше пет дела на Лајбах од нивниот „забранет период“ од 1984-та, кога во љубљанската сала Малчи Белич отсвиреа еден анонимен концерт кој деновиве ќе излезе како документарен цеде за Dallas/Mute Records.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но штом 120 okno.mk ќе излезам надвор сите ме одмеруваат од глава до петици, се качувам во мојот мини морис и тогаш можам да чујам на десетици највулгарни пцости.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јас сум вдовицата која над челадта свои бдее, па ни коп ме плаши ни болка од кобта, ни пустински ѕвер...та и тој ако ме проголта, жива ќе излезам од него, ке го распарчам одвнатре, децата да си ги спасам...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се надевам некако ќе излезам од овој круг.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Секој, кој ќе влезеше или ќе излеше од градот, беше прегледуван и претресуван.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Веќе војската и полицијата почна да претресува по куќите...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ти носам поздрав. - Сега ќе излезам! - одговори Гоце, ги пушти децата во дворот и си помисли: „Мора да има нешто?“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога влегоа внатре, Гоце праша: - Кој беше ти?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Можеби секогаш резултатите не ќе излезат на добро, но секако некаде во некој момент ќе се покажат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Или од црните потони на мојата крв ќе избликнат непознати желби, и ќе биде доцна кога ќе излезат, никогаш веќе не ќе можам да мислам дека се мртви или остинати, и никогаш веќе не ќе бидам она што сум бил.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Копај повнатре, море Јован“, рече друг, „околу наоколу, околу наоколу, повнатре, зашто подоцна ќе се стесни“. „Ќе излезе на осум метри. Да се кладиме!“ „На дванаесет до тринаесет“, рече друг.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Одлично, ќе станеме повитални благодарение на кучето и ќе излеземе од едни рутински практики, влегувајќи во други.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Но, да знаеш, ова е навистина добро, сега толку ќе се искомерцијализираат дрогите, што веднаш ќе излезат од фазон.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Да, па испратете ни неколку копии, кога ќе излезе“.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ох, тој е навистина прекрасен.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Кога оној вториот, со помош на куклата ќе излезе во надворешниот свет, човекот само одеднаш ќе забележи дека настапил моментот кога куклата зборува без било чија помош... dummy, со други зборови оној што го примопредава животот, станува самостоен и способен да дејствува без нечија помош. што мислиш дека ќе направи?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Изгледаше дека интервјуто завршува: „Не, нема проблеми, продолжи тој, ох, па баш сега напорно работиме, имаме многу проекти - дали го гледавте Девојките од челзи...?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сѐ е некако мистериозно и тука се нуди евтина забава за многу франци и секој што ќе излезе од овие вертепи, се чувствува понижен, излаган и индигниран.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Како впрочем му го понудиле?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Беше уверен дека од ова послушно дете ќе излезе важен човек.  Последен пат го виде својот учител пред девет години, кога се врати во Жешов да побара благослов од родителите за новата висока позиција што му беше понудена меѓу поголем број кандидати, да биде главен рабин на Солун, Вториот Ерусалим.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но тој идеше со онаа крената глава, а јас уште пред да зборнам ја чувствував сета несигурност на својот глас, како веќе да си го слушам: јас се плашев од онаа наша проклета интонација што се танчи опасно при крајот, па ќе излезе некако смешно, плачно, питачки, кога ќе му речам: „господине!“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе видиме што ќе излезе по овој матен ден.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кога зборувам за оформување тим кој ќе работи на стрипот за Симпсонови, претпоставувам дека поголемиот број читатели на стрип магазините го сметаат стрипот како средство за индивидуално изразување на единствената идеја на авторот која тимот ја подржува, црта, пишува и сл. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Со години работев сам во гаражата, а реакциите за тоа што го работев ги добивав дури откако стриповите ќе излезеа од печат.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Моментално работам на стрип на Симпсонови што ќе излегува редовно; се обидувам да составам тим што ќе го обезбеди објавувањето на стрипот секој ден во блиска иднина.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Секој дел од процесот го сметам за креативна работа.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кога ќе излезат од вода, од гаќите и од под гаќите им капат само промашувања.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Го користат дамското право и слобода да се испружуваат во бикини, а како што се упорити бргу можат да стасаат и до топлес.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— Да кажуам, токо којзнае дали ќе излезе мојот план.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Некои викаат дека бошлав ќе излезе и ова; други тврдат дека не е никакво чудо ако се дигне цел народ како во Бугарија, Србија и Грција, трет вели: „Море, ако не беа Русјаковци, Московот, ни Срби, ни Бугари, ни Грци, никој не ќе го истераше агата".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
—Море дојду, внучко, токо којзнае до каде ќе излезе ваа наша работа! — издивна Куле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шо сега: — „до каде ќе излезе?“ Ке излезе дотамо: тиа нас — ние ниј, кому побрго.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Доста вјаваа ако е за фајде; да ги симнеме еднаш од грбот, да си починеме и ние, нели сме душа, стопанка му — заврши детето, а Толе веќе се пренесе со мислите како ќе излезе од апцаната, ќе му појде првин на Валијата во Битола, ќе го поткастри со сите негови мезличари, со сите гавази и слуги; после ќе ги најде сите бегови од прилепско битолското поле, ќе си оди во Крушевица, та ќе ги суреди Адемовци, Селимовци, Ќемаловци и сите други како нив. Море ќе кола, ќе кола, ќе кола дури ќе ми сечи ножот и дури ќе ми мава раката".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Навистина срамота од еден батакчија да се плашиме, ама ете, големи планини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ќе дојдит твојот господ ти ќе бесиш мене вака — му одговори Арслан потсмешливо и си ја даде и втората наредба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Остави ги тие марифети сега, ами мисли како ќе излезе за тебе најзгодно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И така бргу сум дојден, та ќе ги убедувам агите оти не сум ни бил в планина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А сите не ќе нѐ исколат Турците? И тие се од месо и крв! Коџабашијата ги смири селаните.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бе, јас знаев оти вака ќе излезе, ама ете, се излагавме двајцата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А вие денеска ќе излезите до Црничка пресоп, ќе лежите по ридот и околу ужина ќе ме чекате на локвите. Ги знајте, нели?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шо мислите сега и каде ќе и криете тиа вашите тикви шо не размислиа како ќе излезе работата?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако нишчо друго, пијалокот ќе излезе" — и со таа мисла ги покани гостите со се срце.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, господин коркар војводо?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ако има господ и правина се ќе излезе на бело видело, само спомените лоши ќе останат довек.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе и мешаме капите денеска, та да видиме до кај ќе излезе! — проговори помладиот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој ме сака исто така како јас што го сакам него,но не смее да ми го каже тоа, оти не знае дали ќе излезе од затворот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ќе излезат од подземната шетачка миса сите гризаат јаболка – да си ги отсолат здивот и душата, а потем во долината купуваат шарени китки, од оние за извоз, - да си ја вратат миризбата на простосмртната живеачка.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Денот кога мене ќе ме нема повеќе, ќе видиме дали возот ќе излезе од шините.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
На 28 декември започна емитувањето на радио Скопје со директен пренос од Второто заседание на АСНОМ.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во декември ќе излезе и првиот број на весникот на турски јазик “Бирлик”.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Кога ја слушам најавната шпица од вестите одма почнуе желудникот да ми се тресе и да ми предизвикуе немир у организмот, а кога ќе излезат портпаролите тогаш нервните клетки ми треперат и мислам дека шеќерот у крв ми се покачуе па ми доаѓа да дрмнам две ракии за да го вратам духовниот мир.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Му се довери на шивачот, како на стар пријател, и го замоли да му ги искрпи ракавите, ако може, и да му ја смени јаката на палтото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Три години по ред се токмам да си сошијам ново палто, чичко Перо, и се нешто друго ќе излезе...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Каде ќе оди, што ќе прави кога ќе излезе од болницата?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ништо од ова не ќе излезе. Барем половината од коцкичките недостасуваат... Треба да копаме...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе излеземе на Гола Глава кога се коси тревата, кога има јагоди, кога е цвет до цвет, пчела до пчела, а ветерот е исткаен само од миризби...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Иако знаеше дека уште од синоќа паѓа снег, иако знаеше што ќе види кога ќе излезе, повторната средба со снежната белина го возбуди.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Знаеш каде можеш да ја најдеш, но не знаеш што ќе излезе од тоа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Никаде. Ќе излезам. - Кога ќе се вратиш?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Што нема кај нас? Само треба да се најде човек што ќе излезе од тоа место и ќе го прослави низ целата земја.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Луѓето излегуваа како од конференција: мажите веќе олабавувајќи ги вратоврските за да ги одглават штом ќе излезат и да ги испопикаат по џебовите, пред да седнат во маалската меана на вечерна партија табла, карти или домино; жените одолжувајќи го моментот кога нерадо ќе се приберат дома да ги заменат фустаните за излегување со престилки во кујните.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но и со тоа, велам, ќе излезам на крај.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Понекогаш ме обзема и гадење кога ќе слушнам како моите сограѓани сѐ почесто својот демократски избран претседател нагалено го викаат “татко”, “тате”, “стари”, заборавајќи дека “стари” уште пред неколку години го викаа Тито, но и со гадењето ќе излезам на крај.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тешко ми е, велам, но и со тоа некако ќе излезам на крај.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Постојат вечерни огнови што ни приоѓаат тихо како нечујни летни ѕвезди Дишат околу нас Гледаат со нашите очи Ни ги заѕидуваат сенките во тешки молчеливи кули Огнови што ќе излезат од темнината како свежи извори за усните на утрото.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Баба Севда малку се ремнави од свежината на воздухот и си вели: "Студени се пусти утра по овие планински џенемии", си вели и знае дека кога ќе се искачи горе над орманот, кога ќе излезе на голото, ќе ја чакне утринското сонце и ќе се затопли.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Јас лебот кога ќе го месев, леб ќе излезеше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Независно на сè, тој беше некако сигурен дека кога таа ќе излезе од бањата, ќе дојде во дневната да му се придружи да гледаат телевизија како што обично правеше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Само да ми се чини оти, еве, сега, овој час, тој ќе излезе пред мене со раширени раце, готови да ми ги стави на рамената, да ме земе со себе...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
"Јас ќе излезам", некако набрзина рече таа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Со Земанек, ако требаше, ќе поделевме и еден пар чевли, што се вели: ако требаше тој ќе го облечеше левиот, а јас десниот, и ќе излезевме во град.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И мислев дека ослободен сум, но не куртулив; заповед добив од Писмородецот, утре, кога библиотеката во семинаријата ќе биде отклучена, да влезам, и, кога Граматикот ќе излезе надвор, со црно мастило, мастило на злобата негова, да ги потурам ливчињата претсмртни на отец Мида.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Постојат советодавни служби и од таа област.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„И денес се разбудив пред сите пилци“, беа зборовите со кои ќе ме пресретнеше мајка ми во тремот кога ќе излезев од собата замижан и поспан.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ќе излезам одовде ќе наминам на улицана за да проверам низ кој мрачен трулеж истекува овој застојан смрад иако знам дека погледот откај улицата не е во состојба да наѕре во овдешниве посебности.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Човеков што дојде да ме поведе ме поттикнува да побрзам, но не ми кажува каде.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А за тоа кој му е татко и како да го бара речи му дека ќе го посоветуваш дури кога ќе излезе од занданата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Она, кога му рекол на несреќникот Васе Пегланиот: колку ќе донесеш толку и ќе носиш мој Васе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И реков дека има и други лажици, нив не треба да се мачиш да ги преполнуваш а кафето ќе излезе токму такво какво што го посакуваш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно некоја од тие институции ќе му помогне да си го задоволи интересирањето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, колку си поблизу, за да го видиш секој белег на лицето, толку ти е понедостапна и поневидлива опачината?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И јас, како и другине што поминуваат оттаму, ќе можам да ја видам само улицата со затворскиот ѕид што се чини сосема обичен. Ништо друго не се ни наслутува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оттука па натаму престанав да ги прецедувам објаснувањата на Ѓурѓија бидејќи наеднаш ми наиде на ум зборот на Синесие кројачот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
МИТРЕ: Нека ги товари Панде пљачките и ќе излеземе. (Вади кутија со тутун).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кога ќе излезе татко или мајка да види кој тропа, кажи се дека идеш од Америка, ама речи дека си од град и оти како на пат ти се расипал автомобилот та не можеш да си одиш до дома.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ДЕПА: Нека дојде Панде и сите ќе излеземе, што ќе седиме надвор на студон!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Почекај ме. Ќе излезам веднаш. Сакам нешто да ги кажам. И отиде.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- И пак ќе излезе од кутивчето? - Ќе излезе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Но и други борци ќе воскресне Река и водач нивни ќе излезам в гора.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Силата што го придвижува голем дел од творештвото на геј-културата, сепак, потекнува помалку од геј-суштествувањето отколку од геј-желбата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дека секој геј-маж ризикува да го отелотворува одбивниот, презрен лик што потајно истовремено го плаши и каков што верува дека е?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој може, да се послужам со бродвејскиот пример на Клам, да има посебна склоност кон чувствителност или емоционален набој или лични облици на израз – вредности што добро се вклопуваат во песните што прагматиката на музичкиот жанр конвенционално ги става во поджанрот на песните што ги пеат жени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што било фалична анализа на нашата сегашност можеби ќе излезе точно предвидување на нашата иднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Им ги спорев тврдењата дека машката геј-култура, односно поткултура, е нешто од минатото, дека е надмината и застарена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Штом ќе се изместат од задолжителната, конвенционална мажествена позиционираност која им се должи на тоа што имаат истополова желба, машките геј-субјекти развиваат нетипични родови идентитети преку изнаоѓање различни видови дисидентски односи кон стандардните родови вредности што се врзуваат со културните облици. ‌Ајде да разгледаме еден претставителен, навистина прочуен пример.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби иде денот кога некои поповолни општествени услови ќе им ги оправдаат тврдењата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во самиот свој стремеж да ја издигне буржоазијата, мелодрамата ризикувала да го унижи самиот трагичен жанр.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали тоа јас, инсистирајќи на опстојната релевантност, моќ и, навистина, мудрост на голем дел од традиционална машка геј-поткултура, сум ги изневерил револуционерните дострели на геј-ослободувањето, сум го отфрлил новиот геј-идентитет што го создала и сум ѝ свртил грб на нејзините цели за општествена и индивидуална преобразба, сосе нејзините оригинални културни творби?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не можела, и покрај сите свои многуусрдни напори, да го прикаже буржоаското живеење како сосема сериозно – освен, се разбира, од разводнетото гледиште на самата буржоазија. ‌Зашто грижите на средните сталежи, бидејќи се грижи на обичниот народ, не можат да ја достигнат достоинственоста што ја изискува целосната сериозност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од што точно се плашат сите тие луѓе? Дека грижливо поставената фасада на геј- мажественоста, со маки добиена благодарение на поединечен и колективен труд, ќе им се урне како кула од карти и ќе ги открие оцртите на она одвратноно Друго, самовилата или кралицата?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем број геј- луѓе денеска се изгледа решени да ги подражаваат и да ги репродуцираат ветвите, регресивни општествени вредности на хетеросексуалната култура: семејството, верата, патриотизмот, нормативните родови улоги – она свето тројство на Kinder, Küche, Kirche.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто се склони да одрекуваат секакво учество во геј- културата или секаква свест за нејзиното постоење, иако одвреме-навреме активно се вклучуваат во животот на геј- заедниците.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Слично така, дали хуморот на Лени Брус и на Вуди Ален ќе ја загуби моќта да нѐ насмее кога Евреите сосема ќе се асимилираат, ако се асимилираат?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па, тогаш, дали сум напишал реакционерна книга?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби ќе излезе дека геј-женственоста се состои од културна идентификација со одредени обродени начини на чувствување и на изразување или од привлеченост кон нив, како и од одбивност кон други.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Речиси секој исказ што човек може да го изнесе за културата ќе излезе неточен штом ќе се примени на поединци.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако поимот „мелодрама“ сега станува погрден, тоа е затоа што очигледното сочувство што мелодрамата го внесува во судбината на обичните луѓе изгледа, барем од повластена гледна точка, дека е изместено, дека е облик на задоволување ниски страсти, дека е побудено исклучиво од недостојна, неоснована, пристрасна, сентиментална приврзаност кон инаку неисклучителни ликови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно, смешни се кога ќе се споредат со маките на Ифигенија, на Федра и на Хамлет (иако Шекспировата трагедија секогаш според темите и домашните преокупации е поблиску до грижите на буржоазијата, поради што е полесно да се приспособи кон потребите на некоја современа народска публика).305 Бегањето со погрешен маж можеби ќе излезе погубно за Клариса кај Семјуел Ричардсон, но последиците не се баш вселенски: нема тие баш толку да го потресат светот како последиците од Парисовото заведување на Елена – со други зборови, „урнат ѕид, спален кров и кула / И Агамемнон мртов“.306 Кога се гледа од повисоката положба на општествената елита, средносталешката трагедија е само мелодрама.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако одвреме-навреме фрлав понекој прек поглед кон постоунволскиот геј- идентитет и кон политиката, книжевноста, музиката и сексуалноста што црпат од него, тоа го правев не толку поради личното убедување колку што го правев поради експерименталното устројство, устројство што подразбира испитување на она што отпрвин ми личеше на контраинтуитивна хипотеза: дека Златните девојки можеби, сепак, ни е побитна од Едмунд Вајт, дека Очајните домаќинки можеби ќе излезе понастрана од Настран ли народ (Queer as Folk).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, можеби предвидувањата не им биле погрешни, туку само преуранети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дека долгоочекуваното историско и лично остварување на достоинствен – односно мажествен – геј-идентитет ќе излезе дека било попусто и дека геј-мажите одново ќе ги потоморат сенките на патологијата, омаловажувачките стереотипи и неизбежната родово девијантна настраност?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, диференцијалното родово исцртување на сѐ и сешто, почнувајќи од машките и женските песни во бродвејските мјузикли, па до изразните жанрови и стилови што ги викаме трагедија и мелодрама, создава културен крајолик во кој голем број емоционални и дискурзивни практики се кодираат како мажественост и женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
-Ѓавол и пол ќе излезе, плус тоа може апсана да одиме двајцата!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Таа ќе излезе кога природно ќе пристигне нејзиното време.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога на крај ќе излезам веќе заладило, пределот се вовлекол во себе, и денот е заокружен.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Зарем да нема никој свој во салата, блиски очи што ќе те храбрат кога ќе се јавиш на бината, што ќе се израдуваат повеќе од очите на сите присутни кога ти ќе излезеш, кога ти ќе рецитираш...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Браќата уште како деца некако се спасувале од тој терор одејќи во работилницата на татко си, и му помагале околу сликањето на плочките, а потоа, кога тој ќе се поднапиел, за да не му бидат при рака кога ќе почнел да удира, бегале по улиците.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Најстрого ги казнувала кога се препирале, кога биле немирни, кога ќе излезеле од дома без да ја прашаат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На тоа место првпат ќе се случи чудо, нараторот ќе излезе од своето тело и пак ќе влезе во него, што ќе ни покаже дека ни тој не е обичен наратор и човек.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Штом ќе излезела од храмот променета, просветлена и ведра, благословена од Бога, почнувала со секојдневното сновење: од чистењето на храмот и на иконите до спаструвањето на пилињата и на кутрињата, од тимарењето на кравите и на телињата, до последното скалило на камбанаријата итн., и тоа со ред, со усул, без тегоба, без жалба, без замор.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Од таа борба тој ќе излезе победник, уште повеќе што реформите во Македонија ќе ѝ дадат нејзе можност да се ослободи од туѓите влијанија и да го пренесе центарот на преродбата внатре во неа. *Прочитано на 3 седница на петроградското Македонско научно-литературно другарство „Свети Климент“ на 19 октомври 1903 г.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ами сега колку лажовни ќе излезат тие уверувања и на македонските комитети и на Бугарија, ако и едните и другите, од пасивен однос кон едно ново течење што бара „Македонија за Македонците”, а не за Бугарите, или од иронизирање со него, стапат во борба со него?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но на тие иронии еве со што јас ќе одговорам: Не е вистина кажувањето дека не ќе излезе ништо од усилбите на Русија и Австро-Унгарија да се уредат работите во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа бледо се насмевна. „Намини и посети ме кога ќе излезеш,“ рече и си замина.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
„Кога ќе излезам од мочанава земја, јас не се враќам веќе никогаш!“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога веќе се доведоа во ваква ситуација, најважно е да се запре хаосот, а потоа ќе излезат пред народот секој со своите аргументи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Она првото што ќе го напрчат секогаш кога ќе излезат на улица се носевите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ќе ги исплашиш Германците со мантијата, дедо, рекол тој Никодим.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе те видат и ќе излезат да се крстат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЛУКОВ: (Откако ќе излезе Фезлиев, со нагласена широчина и разбирање.) Извонреден работник.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Откако ќе излезат, ја затвора вратата и се враќа во собата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: (Кој сето време го слушаше расправањето на Методи отсутно, станува и трга кон кујната.) Јас ќе излезам... в кујна.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ХРИСТОВ: (Покорно се облекува. Ја зема шапката и едно време се чини, така изгубен ќе излезе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: (Откако ќе излезе Неда, ги проверува вратите и почнува да ги претресува фиоките.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
После, пак ќе излезе виновен за сѐ само Луков.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Откако ќе излезат, Луков му наредува на Методи, сега веќе деловно и суво.) Методи, вратата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ќе излезам ѓоа ќе шетам пред куќи и ќе му кажам што е работава...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Додека светот ни крои зло, среќата наша расте кај Антица и после пет месеци таа ќе излезе и ќе викне: тате, мамо...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Парадоксалното персирање...е малце за нив...можеби тие помешани глави знаат, дека секој нивни потег и со најголем ентузијазам и визија ќе ги доведе во ќор сокак, во бездна, од каде никогаш не ќе излезат...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Работи кои не смрдат, но и не мирисаат добро банкнота од илјада денари, кога ќе излезе од банкоматот; лубрикант на чија етикета пишува "гарантирано без вкус и мирис"; велосипед цела зима чуван во подрум; небањато дете, ама твое; купачи носени во базен, после три дена; рацете откако си лупел компир; она за полирање пластика во кола; стог сено среде поле; парфем кој си го добил на подарок од некој што не те знае добро; дупче од цигара на волнен џемпер; топол здив од крава; лифт во државна институција; ретко отварана книга, само за референца; автомобил оставен на +40, под сенка; каталози за козметика со опција "изгреби и помирисај" со помешана арома на печатарска боја и млеко за тело; нечии најдобри намери и наивни лаги.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Дека каде и да се ќе излезат сигурно на сртовите, сите оние итроноги и плашливи козички, дека тие не ќе можат да не излезат за да прошетаат по тие сртови пред огрејсонцето во едно такво разденување. Знаеше дека секогаш доаѓаат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ќе излеземе, мислеше, ќе прошетаме по нешто такво.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ќе излеземе да прошетаме, си рече. Се согласуваш?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Излегов малку да прошетам; и при тоа, колку што е возможно тоа, да се мисли на нешто сосема друго, на нешто свое, за кога ќе излезе пред тебе онај живот отаде, тој да те сепне, да те разбуди, да те натера малку да се стреснеш и во истиот миг да бидеш спремен за она, што треба да го сториш со пушката, брзо и без двоумење, сигурно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се прекоруваше зошто криеше нешто кое, кога тогаш, ќе излезе на виделина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И почетокот на нашето убаво и достојно за оние што ќе излезат на сонце!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога ќе излезе книгата, ќе си чекам уредно в ред, стара чекалица сум.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А од секое пенџере се виори бело знаме од завесите, луфтираат по платената љубов и чат-пат ќе излезе некој во долна маица на некој перваз и ќе плукне одозгора.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Ова, вака што мириса, не е влага, не сум проветрила, сега ќе излезе воздухот“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ќе мижиш со стегнати вилици кога ќе заѕвониш на врата од некоја куќарка, а на вратата ќе излезат едно купче мали, исти како мене, плукнати на тебе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Целата таа ноќ не заспа. Само што ќе го навалеше дремка, едни те исти мисли дека згреши што се обложи, дека згреши што го спомена стрика Анѓела, дека којзнае што ќе излезе сега од сето тоа, дека кога ќе дознаат за тоа Максим и Костадин Дамчески крај нема да му има на срамењето, го штрекнуваа и го седнуваа во постелата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ние сега да си одиме, вели Тахир бег, а си мисли сега, кога помина лошото, ред е и Мурад да се прошета; одовде, по Градишки Пат, смета, ќе отиде до Голема Вода и низ Забелски Ливади преку Коритница ќе излезе на Долга Чешма, потоа низ Торојца ќе стигне на Алилово и довечер по Пазарџиски Пат ќе се врати назад.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Да си одиме, вели Костадин Дамчески и правејќи им пат на Тахир бег и на Мустафа Салиоски, (кој поминувајќи покрај Лазора и оставајќи лира во неговата рака вели Утре пак ќе дојдеме) му вели на Лазора Гледај побрзо да оздравиш, Хаџи Ташку сигурно зна дека сакаш да се сретнете.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога и тоа ќе излезело од гробчето, Трајана ќе го фатела за раче и ќе го поведела прудолу по падините на Горник за заедно да пијат вода од Виданови Извори.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но тие ништо не знаеле да ѝ кажат; ја посоветувале да се врати дома си и да чека да види на што ќе излезе сето тоа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со притаен здив чека да види дали ќе се отвори портата и кој ќе излезе од неа, а кога таа се отвора и на Градишки Пат излегуваат Васил Митрески, Недан Бозоски, Цветан Ендоски, Стеван Ѕвездакоски и заедно со нив и Максим (тој во едната рака носи долга тутурка од книга а во другата дрвено троножно столче, исто такво какво што донесе Јосиф) и кога и тие се завкачуваат пругоре по Зедница, зазорот се претвори во треска.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Набргу потоа, по враќањето на Илинка од град, по ден или два, од Прилеп и од општината од Тополчани во Потковицата достасаа милиционери и агенти и од човек на човек се распашуваа што превел, што зборувал и кого го напаѓал Атанас Дамчески таму, во ридиштата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Невестата била троа височка, повисока од црковната врата, та кога дошла до вратата, не ја соземало да влезит в црков, без да се поднаведит малу.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Јас ќе излезам и ќе шетам по свијот свет и ќе барам дали се наождеет побудали луѓе од вас.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Шчо чините тука? - 'и опитал старецот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Изветреен си ти, Август, сосем изветреен. Публиката се проѕева кога ќе излезеш во арена.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Штом ќе излезам од станицата, зад мене останува темноцрвена тулана. Ме пречекуваат ред тополи и згрчени куќи.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ни чета комитска со нив на крај не ќе излезе.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Да ми е подобро пиењето без нив или ќе излезам или нив ќе ги истерам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Овдека ќе почне, вели, во друго село ќе заврши, во оган ќе влезеш, од вода ќе излезеш. 178
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ова не ќе излезе на добро, му велам јас на Јона, ова мора да донесе некоја болест, му велам, или некоја чума или краста, му велам, сушна година или вошливо време, му велам, или пак некоја долга војна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе стојам, стојам над него, па ќе излезам на чардак.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не знам што ми е, вели Мирче, ќе излезам надвор и ќе ми се кренат панталоните.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И, мене, ќе ми се сожали, некако, за човекот, ќе ми падне грев, којзнае и нему како му е, пак ќе си речам, и ќе се истргам од класината зад амбарот. Ќе излезам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си мислам што може да се изделка од буката: колку главини за колца ќе излезат, колку лактишта, колку оски, колку ќумур може да се направи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога ќе излезат од реката потоци вода истекува од гаќите на војниците. Мислиш крстот го фаќале.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе нагаѓаме на што ќе излезат, на што ќе нѐ доведат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе излезам, ќе го раскопам снегот и ќе им откорнам од празот на децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе се избричи, ќе ги ласне чевлите и ќе излезе да брои муви.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После ќе излезам во гумното, ќе завртам околу стожерот, вршам околу куќата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во Македонија, ни рече, од многу војска и од многу тепање, ќе почне да пропаѓа земјата и ќе излезат големи води и се ќе потопат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па ќе излезам надвор, вели и ќе седнам на некој камен. И ќе седам, така, ќе се думам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сакате ли светилка? – Не, благодарам, – одговори Бути однатре – сега ќе излезам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Истиот ден кога Бути се исели од сопчето на госпоѓата Нини, како гром од ведро небо луѓето ги погоди веста дека госпоѓата од третиот кат на соседната зграда, госпоѓата Маши, ги напуштила мажот и трите деца.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога доцна во ноќта Бути ги затвори капаците, беше убеден дека таа и утре вечер, откако ќе го угаси светлото, ќе излезе на прозорецот заради него. И така беше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се погоди утредента партиската ќелија да ни прати влезници за опера.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе излеземе, таа заповедува да ја фатам под рака.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Колку време седеше така неподвижен, со оџагарени очи, без мисли, не забележувајќи дека веќе го обвила темнината?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Јас, всушност, сакав само да телефонирам“ рече Марија. „ - Договорено, мила“ - ѝ рече главната, водејќи ја до креветот со толку нагласена нежност, што не можеше да биде вистинска, - „ако се однесуваш добро, ќе можеш да разговараш по телефон со кого сакаш. Но, не сега. Утре.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Беше речиси седум часот. Тој сигурно ќе излезе од куќата за десетина минути и таа се плаши дека тој сѐ ќе откаже поради нејзиното доцнење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако го изведев налудничавиот обид што вие го спомнавте, можеби никогаш не ќе излезев жив откај министерот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не работам ништо, се одмарам, пијам сок и размислувам како да го повратам циклусот на спиење.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Да се пречекори тој раскин кого што луѓето како и да не го забележуваат иако кој знае што воопшто забележуваат тие мрачни луѓе што се качуваат во вагоните на метрото за потоа да се симнат, што покрај превоз бараат тие луѓе што се качуваат пред или по за да пред или потоа се симнат, а што само се поклопува во некоја зона на вагонот каде што сѐ е однапред решено со тоа што никој не може да знае дали ќе излеземе заедно, дали прво ќе се симнам јас или пак оној слабичок човек со ролна хартија, дали онаа баба во зелено ќе продолжи до крај, дали тие деца сега ќе се симнат, ма јасно е дека да бидејќи веќе ги собираат тетратките и лењирите, низ игра и смеење приоѓаат кон вратата додека таму во аголот некоја девојка се стабилизира за да потрае, за уште многу станици да може да седи врз конечно испразнетото седиште, а таа девојка е непредвидлива.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не можам да спијам, затоа ќе излезам и вечерва, некаде до 2.00, потоа ќе се вратам и ќе спијам за во Недела да се вратам во нормална форма.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но кој ќе излезе накрај со таа питомост која и ни овозможува да преживееме, речиси во истиот момент си реков себеси дека можеби Ана (дека можеби Маргарита) нема да се симне на Монпарнас-Бјенвени (и не се симна), дека нема да се симне на Вавен, и не се симна, дека можеби ќе се симне на Распај бидејќи тоа е првата од двете преостанати можности, па кога ни тука не се симна и кога сфатив дека останува уште само една станица каде што би можел да ја следам наспроти последните три каде што веќе сѐ би било сеедно, пак ги побарав очите на Маргарита на прозорското стакло, ја повикав од таква тишина и неподвижност што тоа мораше да допре до неа како зов, како бран, ѝ се насмевнав со онаа насмевка која веќе ни Ана не можеше да ја занемари, која Маргарита мораше да ја прифати иако не го гледаше мојот одблесок камшикуван со полусветлото на тунелот што веќе избиваше на Данфер-Рошро.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Точно знам, меѓутоа што сакам. Ќе излезам и ќе донесам нешто да се почестиме. Шампанското, ја жегнувам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Точно знам, меѓутоа, што сакам. Ќе излезам и ќе ги престружам басамаците на старата куќа што се качуваат скоро од уличната врата до мојата соба.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ах, кога ли ќе излезе тоа демониште од мене.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Камилски живна, стана од своето место, го поклопи големиот речник пред себе и рече: Во право си, пријателе, животот останува првата и последна проверка за вистината...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќе ги оставиме речниците. Ќе излеземе во стариот дел на градот, по тврдината, во старата чаршија да видиме дали уште живеат османските заемки!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веројатно ќе ја видам Мира, со сестра ѝ Цветанка, а Костадин рече дека чул дека Вера со брачеда ѝ Живка од Белград ќе излезат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Мишел Фуко Ако воопшто добиеме некои пари, годинава ќе излезат пет Маргини, дефинитивно означувајќи го преминот на ова списание од (замислен) месечник во (фактичен) двомесечник.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тој бил толку фокусиран на дизајнирањето фонтови, што 1988 год. се запишал во Rhode Island School of Design’s Graphic Design Program верувајќи дека четири години подоцна ќе излезе како вистински дизајнер.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ми полазија морници низ телото, како оние кога пред тебе ќе излезе големо куче, без да знаеш оти ќе те нападне.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога ќе почнеше да врне ќе излезев и ќе седнев под некоја капавица, така капките по малку да ме прскаат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
ШИФРАНТКАТА ПАЦА И ШЕФОТ РИСТО Во штабот на дивизијата имаше една шифранка Паца, која често доаѓаше кај нас некако повеќе поради шефот Ристо, па штом ќе дојдеше ќе ми мавнеше да излезам и јас ќе излезев.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На турски му се обратил на брат му: Брате, овој побратим е дебел, каков сапун ќе излезе, да го свиткаме во казанот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога стигнавме во Гнилање, мојата кобила се ождреби – машко, штом дознав отидов да го видам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога ќе излезеше во чаршијата, ако ќајата на занаетчиите не го отпоздравеше, тој помислуваше на пизмата од Тодора, која ете, го следи и надвор од дома и му го поросува патот со остри срчи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Може тогаш и Атиџе ќе излезе да ме поздрави.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Може не ќе излезе на ништо“, се обиде да се поднасмее Марко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога ќе излезев од хотелската соба знаев каде ќе те најдам - во просторијата со автоматите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Јас понекогаш ќе излезев на терасичката и ќе ти се јавев на мобилен.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Првите денови ќе излезев да прошетам малку додека Гаврил беше на работа, но набргу се враќав дома - во засолништето.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Трчаше по луѓето кога ќе излезеа надвор по работа или да купат нешто во дуќанот на Цветко и урликаше како дивина за да ги касне.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Почесто влегуваше во одајата да види дали е тој тука, и кога ќе го видеше, ќе се намуртеше и ќе излезеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ако мислите дека ќе излезе интересно, ајде и ние да погледаме малку сеир како се пече попчето живо на жарот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе ги повикаме сите правоверни од чифлизите да дојдат и да му помогнат на нашиот калиф да туриме еднаш крај на овие бунтови да не ни се смеат ѓаурите на очи. – Што велите вие на овој план – запраша кадијата. – Со колку луѓе ќе излезете секој табур? – Еве јас ќе соберам триста души без оние сами што ќе дојдат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Триста и седумдесет гроша, што пари се, но ако се претворат во аспри ќе излезе баснословна сума од 44.000 аспри, сметајќи во еден грош четириесет пари, а секоја пара по три аспри, за која сума ќе треба да продадат 44 најдобри волови, та остави што секаков вол и не се продава по сто аспри.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
На Митровден, а може и порано, чекајте не со свршена работа. – Де да видиме што ќе излезе од ова – изусти беглербегот и се согласи со предлогот со аџиите, давајќи му упатства на заповедникот на аскерот да работи смислено, да не ги испушти случајно затворените бунтовници, та да плати со својата глава за нив.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ако се случеше она што не се случи, никој не ќе излезеше од малечката канцеларија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Били отсекогаш знаеше што прави и бев убеден дека ќе излезе кога ќе биде подготвен за тоа. 232 Margina #17-18 [1995] | okno.mk До ноември 69. помина полна година откако се затвори внатре.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Вера ми кажа дека Валери постојано зборувала како “ќе го среди тој Ворхол, штом ќе излезе”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Напнато гледав кој ќе излезе од него.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Та по неа се управува и самиот наш дедо поп Трајко, кој ете, утре ќе стане кај полноќ, ќе излезе надвор и ќе ги фрли очите право кон Српјановец да види дали е излезена Деницата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
После . . . он ете ошче е млад, ако му излезе к'амет може да си се удоми, може, ете вака како нам, на старост да му даде господ челад, та којзнае како ќе излезе докрај ваа работа? — и пак ја наведе главата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе ги провенчаат и сите ќе излезат горе сосе невеста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ти слушај ме мене, па ќе видиш оти така ќе излезе!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Слабо ќе излезе „на селамет" сенка — за душа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но и Анѓа не направи никаков каршилак. И нејзе ѝ се виде дека оваа работа кога да е, јалова ќе излезе, и само попот може да се користи, та поповото излегување таа не го направи некаков маслават.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И уште кога учителот Милан Ацев кажа дека попчето што ќе излезе на сцената не е никој друг ами попов Крсте, неа мравки ја полазија по целото тело.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се му се чини оти не ќе излезе како што треба.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се слушнаа, главно, оние благослови што ги изговори Шпиро и како секое чудо за три дена, работата легна за да се чека свадбата, да се види каква ќе излезе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во тоа време Митра ја гледаше што прави, и кога почна да плете поарно од неа, си рече во себе: „Море, орјатката една, ваа пофарк ќе излезе од сете нашинцки невести!“, — но ништо нејзе не ѝ рече, само ја охрабри.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А оти во завиткувањето децата ќе завиткаат други подолни „шеови“; оти крпите што ги пазарија ќе бидат расцепени и ќе станат од едната — две; оти тулбените и шамиите што ги гледаа со реси, ќе излезат дома без реси, тие се детински работи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ете, ошче печес дена, ќе се намана јас пак и ќе видиме како ќе излезе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
После ти знајш оти за попење сака и некоа пара повечко, a јас маж, немам ни петак во ќесето, та тоа ка ќе излезе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Не знам, внучко, — вели дедот Карабуклија, — ама петлите се пеани, еднаш или двапати, не ѝ стори дикат. Сега ќе излеза надвор на малата врата и ќе вида.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Третиот, најмалиот наврте дури на 8 кила. Знае спаијата оти така ќе излезе и прави сметка колку ќе биде просечно.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Вујната Клементина ќе излезе речиси преобратена, но и убедена дека го пронашла вистинското училиште за својата внука, која си ја сметаше за свое чедо, небаре изгубено во балканското стадо, сакајќи да го врати еднаш засекогаш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На овие девојки им е најтешко кога ќе излезат одовде, обучени, со познавање на повеќе јазици, воспитани.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но кога ќе излезат одовде, повторно ќе бидат опкружени од старите балкански предрасуди” – одговорила замислено Клементина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога ќе излезеа од бурињата не ги оставаа да се мијат, туку варта да им се засуши на кожата, да им направи тенка лушпа како од јајце, да ги заштити.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Јас појдов по тој пат, ве поведов и сите вас. Само Бог знае дали сѐ ќе излезе на арно?!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сето тоа не ќе излезе на арно, сакаше да рече таа, но силната доверба во мажа си, ја смируваше и таа остана замолчена.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На крајот беше убедена дека ќе излезе на арно, според татковото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кога ќе излеземе надвор, брзо јави му на Горјан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од врбите ќе излезат двајца другари.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Ќе излезе средовечен човек, со мустачиња и ти ќе му речеш: „Чичко Тале, ме пратија Горјан и Огнен да ти ги донесам дрвава.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Не бев постар од пет години, но и денес се сеќавам како тогаш тој малечок човек се советува себе си додека се наоѓаше во смртна опасност дека ако успее да застане на нозе и ако продолжи да оди напред сигурно многу брзо ќе излезе на другиот брег на ѓолот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
“На одмазда всушност помислив во оној момент кога му го распознав гласот на Мирко Бунде. (Ќе се согласите: она што наеднаш ќе излезе од далечната темнина слично на секавица, има најјасни контури!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не можам да не ја спомнам и физичката болка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Велам: И соништата ќе се постават на своите места штом ќе излезам од ова време и влезам во другоно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сѐ ќе биде проверено и сѐ ќе излезе на виделина, рече тој.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Дури и мажите од трупецот ќе се изненадеа кога тој, сосема неочекувано, ќе излезеше пред летната кујна.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
КРТОВИЦА: Јас го осетив одма. Штом почна да се интересира, јасна работа. Ќе излезе на вампире. Знаев.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ако се отвори ќе излезе нешто од неа.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
„Би можела ли да ви помогнам?“ „Не, благодарам. Ќе излеземе на крај.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Заоѓа сонцето, - се одгласи Нумо, - Уште малку и луѓето ќе излезат на џадето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- И во тоа - ЈАС - гледав девојче, кое штом ќе ги направи првите чекори откако ќе излезе од лулка, првиот збор што го изговара, - јас сама !
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
-Би ве потсетил, господару, на она што еднаш го рековте: „ние четворицата - и Дипигус, се разбира - сме како четири запченици од кои секој се забодува во оној другиот”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Додека последните од деветмината гости (Челичната Шепа, Човекот-Мува, Фантом, Кокино, Толос, Едвард Клешторакиот, Хулк, Хари Лајм и Старецот Зосима), што од алкохолот што поради сопствената неможност да бидат побрзи, сепак некако успеваат, сопнувај’и се, да ја напуштат таа огромна сала (едно од тајните скривалишта на господинот Сенка), дотогаш Пајо Ентропија и Даркер ладнокрвно ги пре­крстуваат рацете, чекајќи да се затвори вратата. 88 Margina #21 [1995] | okno.mk -И вие двајцата - им вели Сенка, откако сите други ќе излезат, на Пајо Ентропија и Даркер, кои чекаат наредби.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Шестото навистина го испи малку побавно, но никој тоа не го забележа, на седмото виде само Трајанка и ѝ затупка срцето што ќе излезе победник, на осмото децата почнаа да му се смеат дека не може ни колку едно женско да биде јунак, на деветтото одвај го качуваше ридот а кога дојде до половината на десеттото, којзнае како стана, но се закашла и не го допи.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Наеднаш, кога најмалку се надеваш, сè ќе излезе на бела виделина.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
СПИРО: Е, да е во куќата Стојанка. Од куќа не ќе излегува, со стапови да го бркаш.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: (Пак со тон на чорбаџи Теодос.) А, ни се требни такви раце со кал под нокти!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Знаеш што ќе направам кога ќе излезам од овде?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Друг вика, да ми пуштат солзавец, сам ќе излезам.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Мајка му, татко му, баба му, ќе излезеа од умот: го носеа по сите доктори, по сите бајачки и гледачки, му даваа да пие и да јаде сè што некој ќе им речеше, но ништо не помагаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Чек.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оттогаш, кога времето ќе дозволеше, се состанувавме еднаш или двапати неделно, освен оние две недели во Кадаквез кога бевме заедно по цел ден. 26 искази за Дишан Историја Останува опасноста дека ќе излезе од торбата во која го ставивме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас го вадам „скакулецот“ и отсекувам едно големо парче од газот, таа дигна врева, како божем за тоа сум ѝ дал малку пари, а јас ѝ го растурам мозокот. Тогаш ја фукам од чисто зезање”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Заѕвони и кога ќе излезе женската, дај ѝ ги парите и кажи дека ти треба парче од нејзиниот задник“. „О.К. стари“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа одговори потврдно.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Малку посовесните имаат ментална болка од инсолентното лицемерство, фарисејството, неограничената глупост која не може да се контролира.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Човештвото ќе се издигне од емоционалната затапеност и отуѓеност и достоинствено ќе излезе од демилитаризаната зона на глупоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За многу работи во животот не можеме да се разбереме, секогаш има вина и виновник, но никогаш не може да биде погрешно ако ја кажеме вистината, ќе излезе од нас и не мора да се враќаме назад, на крајот човекот е светлина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
„Ново изгрејсонце ќе ме пречека на другата страна на светот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги соблеков запотените чорапи и ги фрлив во еден чист агол од раскошниот тоалет.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вториот ден, неколкупати се обидов да му избегам, со тоа што ќе излезев порано од некое читање или пак брзо ќе го изголтав ручекот и ќе се качев во соба пред тој да дојде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Овојпат ми стана сосем јасно дека чисти зад секој што ќе излезе од тоалетот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тетка ми овојпат ја убедив да седне напред со тетин Јован, под изговор дека сакам да си играм со децата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во 1950 година ќе излезе неговата најнова книга песни за деца „Татковина“.
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
СИМОН: Пушти ги, остави ги нека се заколат. (Пауза.) ДИМИТРИЈА: Да знаев какви ќе излезете ќе ве издркав во чаша.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Некои други во кал фрли ги, како од бања ќе излезат.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
За ден-два, Султана ќе се отвори овде (Го покажува черепот), оттука ќе излезе црна змија крилата, свиткана околу душата, ќе претне трипати како заклана и ќе се вивне угоре.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Јајцето е премало за пилето. Клунот веќе чука по лушпата. Пилето ќе излезе во поголемото јајце.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
КИРО: (Поаѓа како да ќе излезе. Застанува. Се врти.) Од мене бараш помош? Зедов на душа еден куп од вашите.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ќе излезе ли на мегдан и ќе заигра ли па нејзината свадба така осрамотена?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Ќе излезам малку да се прошетам.“
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Авторот ќе се соочи со морничав притисок и зака­ни: дури и дали ќе излезе жив од родната земја!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Кога ќе излезе твојот роман, ти ќе бидеш писателка?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога кренавме врева, татко ми потскокна од местото да нѐ тепа, ама како секогаш, тука се јави дедо: - Полека- рече тој. – Слушајте ваму вие бесници низаедни, па ваше нека биде, ама прво ќе излезете надвор, ќе се фатите за џерот среде гумното и додека не изброите секој до триесет, назад да не се враќате! Добро?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ќе видиш какви амајли- ѓердани за жените ќе излезат од нив.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога ќе излезел од ќорсокакот, на попречната улица, за да оди в град или некаде, кај било, тука на аголот застанувал, ќе разгледал на двете страни на улицата и прво три пати ќе се прекрстел, со очите превртени кон небото и дури потоа тргнувал по улицата, изрипувајќи уште со првиот чекор како да ќе потрча од што секогаш брзал.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пак помолче како да се колеба дали да продолжи како што ќе му навираат мислите па што ќе излезе нека излезе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Погледна во портата што се отвораше, подзастанувајќи како да е дојден да го пречека оној што оттаму ќе излезе и, истовремено, сеќавајќи се на песната „Таму кајшто има високи балкони, таму има, убави кокони“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Довршува еден превод и му се моткаат во главата неколку идеи за раскази, а е и нестрплив да види од која идеја каков расказ ќе излезе, ако излезе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А храброста ти била коцка: како да го свртиш зарот, на твое ќе излезе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден ќе излезе, друг ќе влезе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На едната рака ѝ вели „тепам“, на другата „тепаш“. Како ќе излезе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми идат така имиња: едно ќе излезе, а друго ќе ми застане пред него. „Името треба да е претстава за неговото лице, за неговата личност, велеше Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе излезе и Јоргос со дрвената нога.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа може да прави што сака, а ти не мора да му кажеш на другар ми со кого ќе излезеш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Имаше и забавни моменти. Кога ќе излезевме со Ило и со Лима, се правеше некаква посебна атмосфера.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кој ќе излезе не се враќа.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ќе ткаат килими, ќе ги вткајуваат во нив своите желби, своите соништа, своите мечти, а во тие убавини што ќе излезат од под нивните прсти некој друг ќе ужива.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Крај, си реков, ова мора да е крај, сега ќе излезе од зад некое дрво манијакот, убиецот, и ни парче од нас нема да остави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Немој да нè чекаш, ќе се задржиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој еднаш виде и зајак, а мајка ми... за неа да не зборувам, штом ќе излезе и ќе заталка некаде, па ќе се врати по којзнае колку време, постојано има да раскажува за средби со животни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На масата ме чекаше вообичаено писменце, како што секогаш правиме кога некој ќе излезе, а претходно не го соопштил тоа: „Ние, со татко ти, отидовме во Драмски, а потоа најверојатно ќе седнеме кај Крап во кафеаната.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Цврсто ги затворив очите и ги стиснав ушите со дланки, за да не видам и да не чујам што натаму ќе се случува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што среќлија е, сè на нив налетува! * * * Откако се вративме во Скопје и откако поминаа неколку дена, брат ми во една пригода ме праша: - Бреза, што ѝ е на мама?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)