А кога ќе го замолеа тие да им каже, дали ќе изгасне некогаш страста по срните во срцето на пашата, - евнухот сожаливо ги гледаше и им велеше: “Иако е човечкото срце затворено со густ, непроѕирлив превез, -ништо во него не останува вечно.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Нека дојде кога светлото во прозорецот кон дворот ќе изгасне.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
А над неа снаата и внуката - небаре свеќи запалени, горат - ќе догорат, ќе се стопат, ќе изгаснат.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Ако сега не стават дрва огнот ќе изгасне и после ќе мрзнат и двајцата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)