ќе (чест.) - знае (гл.)

- Дајте му да се облече, рекол Доце Срменков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во визба, на првата или на другата плоча, господ ќе знае, таа да може неврат ќе фати само да не ги среќава очите на Добра и на Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тој ќе се врати, а јас ќе знам дека среќно си стигнал.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Само тој ќе знае дека сега внатре нешто му гори, му причинува често сладосни тревоги, но и го гони на луди помисли.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таа веројатно ќе знае каде да ја побараме мама.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ако дојдат в куќи да постават митралез, ти ќе знаеш што да им кажеш!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Така е најдобро си мислиш, вели Максим, властите ќе знаат кој го отепал и нема што да истезаваат други.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Инаку, ќе го стрелам, и било кој маж кој би ме изневерувал. Како оној во пералната.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А како и ќе знае кога во полето никој не ја празнува.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Јас реков, “Правете што морате, но јас сакам да бидам таму под моето сопствено име.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Било тука пред илјада, или две илјади години, вашите татковци подобро ќе знаат, било значи гратче ли, село ли, дворец ли, кој ќе знае.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тие ќе знаат штом ќе те погледнат.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Сето тоа сè уште се спекулира. M Добро, да ја заборавиме црната сегашност и да се вратиме во уште поцрното минато.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Марки и долари – имаш ли? - Ништо. Џебовите ми се дупнати.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Колку траеше сето тоа - кој ли ќе знае? Сашо и не мислеше на времето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
9. Ѓаволот ќе знае зошто го помнам сонувачот Маркс Баш во пабот Spanniards Inn во Лондон Но кога веќе го спомнав пабот Редно е да ви кажам дека таму често навраќаа И поетот Џон Китс и писателот Чарлс Дикенс Обајцата беа големи љубители на сонувачки пасијанс Па си редеа ред сон ред јаве И уште ред смеа ред тага Отпосле за нив се дозна дека му припаѓале На редот на големите сонувачи
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Ако не умре, тој сам од себе ќе знае што е шиканирање.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Читателот ќе стигне преку себеси самиот и подобро ќе знае да ги проценува духовитата надареност и идеите на авторот“.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Ако се сомневата ќе го прашам татко ми, тој ќе знае да ми каже.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Онисифор Мечкојад во тие мигови чувствувал дека нешто однатре го присилува да се исповеда некому, да бара воздишка на разбирање и збор што ќе го утеши здрвен и со болка во петиците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неочекувано ѝ ја раскопча блузата. „Сеедно“, зашуме. „На тој Иван можеби не ќе му треперат рацете како на хирургот Никола. Тој можеби и не ќе знае.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Зашто и од таа длабока потсвест ќе знам дека на тој начин ќе се лизнам од трагедија во комедија, или подобро од драма во фарса.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Никогаш никој не ќе знае дека еден капетан блажено почива овде.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Џвака сланиничка и потпивнува вино, чепот му бил до уста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но Толевци останаа во племната до сонце огревање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да не бевме оделе на кино, се чини дека денес речиси ништо не ќе знаевме за модерниот граѓански свет и живот. Identity means not having to have a home. Awareness, for me, has something to do with not being at home. Awareness of anything. (Wim Wenders) 34 okno.mk ЖЕНИТЕ НЕ МОЛЧАТ Кој е похрабар, мажите или жените?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
- Го познавате ли месје Киро Урдин? Тој е од Скопје! - запрашав, но во себе најмалку се надевав дека токму овој за него нешто ќе знае.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не е чудо еден ден да му стане таа животна другарка на еден од двајцава млади труженици на палетата, доколку тој ќе си ја затврди мислата дека во неа нашол суштество што ќе го разбира и што ќе знае вистински да го цени неговиот талент.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А откога ќе го осознае, ќе научи, ќе знае како да го управува.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Инаку не ќе знаеме кога е ден кога ноќ.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во тој миг судијката удри со дрвениот чекан на кружната гумена подлога што стоеше на масата, веднаш до бокалот со вода над кој беше распослана салфетка во розова боја.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Вели: „Во војната што ќе се случи, ако до неа воопшто некогаш дојде, овојпат ќе знам да се поставам“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Никој не му го знаел името на убиениот а тој одбил да открие кој е и од каде е.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знам и дека се исплашив дали од тоа што ме жегна во гадите или од грижа дали братучедот Герман ќе знае како да ја продолжи мојата прикаска - не знам, навистина не знам што се случуваше потоа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Па Турците ли, народот ли, кој ќе знае, ги обележале со камењава неговите чекори. Да не се заборави, разбираш?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ми се чини светот ќе знае за него.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Гледај, и ќе знаеш. Гледаше на место Марија пред него вриеја облаци, само облаци и ништо друго.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Со куќата-во-себе и низ нејзините врати ќе излегуваш на сокаците на Ур и Урук, на Лагаш, Киш и Нипур, на ридовите на Вавилон и Нинива, ќе талкаш низ нив како низ длабините на клинестото писмо и ќе се враќаш повторно назад со песните за Гилгамеш во себе, и не ќе знаеш зошто токму тој со тебе и болката на Енкиду низ тебе, зошто токму твоето тело и твојата душа се одредени за да се исповедаат низ просторот кај што диши твојата сенка, на јазик кој ќе го разбираат сите, небаре самите шетале по долините и горите на писмото изрежано во калта.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако е жив, ми вели таа, ќе знае да се врати.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
7. РАНИ КУЧЕ ДА ТЕ ЛАЕ - добро е, пак, што не те и каса, кој такво куче да израни знаел ќе знае и пред него да вјаса...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Затоа што не ме боли газот за народните права, ниту народот ги заслужува, ниту може да ги има, ниту ако ги добие ќе знае што да прави со нив.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Возможна е претпоставката на авторот дека е тој руски Евреин, некој Полјак, Украинец, а можеби и Србин од Војводина. Кој ќе знае.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Кој ќе знае кој би ни бил крајот, ако не си простуваме еден на друг.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
И да не го познавав, ќе знаев дека Горан е жива досада си помисли.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тогаш се сетив на зборот - сенилен - што татко ми го употреби за дедо ми, се стрчав кон работната маса на мајка ми, сигурен дека мојот пријател Братољуб Клаиќ ќе знае да ми каже што значи. Се разбира дека знаеше.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Верувал дека игуменијата Минадора и некои од старците ќе знаат како да ја совладаат чумата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Домаќинот се фати за лице како да се плашеше да не се насмее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не знам кој е тој, но ќе знам штом ќе го видам, и тој ќе личи на нешто, и нема да се курва.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Не го гледам стопанов на куќава, ора?“ „Ора, сее - кој ќе знае“ се протегна Орлен Шумков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој треба да биде вешт стратег и одличен економист... конечно и коцкар кој ќе знае со добар блеф да ги запраши идиотските фактори на ова општество.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
ВЕСОЈ ТУНУЗИ ПРЕВРЗАНИ - вид фесови, капи; туниски фес
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„Само ти зборувај. Додека те слушам ќе знам дека си жив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И кога ќе притиснеш едно копче... - А од каде ќе знам кое?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- А по колку учители имате в училиште? - прашуваше. - А кој ќе знае...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но само тогаш кога ќе знае да ја гледа така за таа да посака да биде волшебна.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Дали оти на крајот на осумдесетите веќе почнаа да се мешаат работите во бившата наша татковина или едноставно таква беше процедурата, кој ќе знае?
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- Јас ќе му кажам на татко ми, и тој ќе знае како тоа да го изведе, - се досетив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Да не речеше дека си танцувала со грофот Чано, јас нико­гаш не ќе знаев за тоа! – рече Татко малку посмирено.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само уште миг трпение и тој ќе знаеше каде стасал.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Биди господар на игра своја, господар на свои чувства и дејанија, кој на крајот од патот во животот свој нема да се запраша дали господар бил, туку со сигурност ќе знае, дека не потпаднал под туѓи влијанија.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Во некаква мртовечки зелена светлина што му лежела од другата страна на очите гледал танконог белец со проѕирна кожа како удира со копита крај гол куп месо на својот господар, потоа со нечујни скокови доаѓа до јама на чии запалени гранки догорува облеката на неговиот јавач, ја крева муцката кон небото и пишти со детски глас; под гранките догорува мртовецот и никој не ќе знае кога ќе му ја најде черупката дека жилата на челото била сечена - нејасна вина, ништо повеќе, грч на душата што се јавнувал само ноќе; гори мртвиот Дмитар-Пејко, коњот ја издолжува уште повеќе танката шија, копнее по сребрената 'рж на небото или му се моли на некој коњски бог да му ги исцери раните од селанските секири и колови; на жилава гранка зад карпите под кои пред тоа била дружината се мавтаат на ветар скинати узди.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе му ја запалиме облеката на оној зад карпине. Голиот човек нема вера.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ми се причини дека ме воведува во некоја игра за која немав слушнато, а од која сепак, на крајот, ќе се појави некое чудно, можеби и непријатно изненадување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Белки коа ќе дој слободата, со неа ќе дој и некој шо ќе знае да пее, некој поучен, шо ќе знае да види шо има во писулчето, а не само да бери...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Едноставно, затоа што отсега секој ќе знае дека мајсторот на најмалата земја на светот, багодатната Дардаванија, покрај се друго, по истекот на 365 дена, со својата волшебна рака, вдахновеа со живот и убавина, на светот ќе му донесува по една незаменлива убавица, Нова Година.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Реков, со неизбувлива лутина пошол да определи стражарски места Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Толку поарно што каурите не ќе знаат во кој правец се движи потерата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Не знам... - Па сигурно, - се вмешува и кметот, - од кај ќе знае кога силно го треснале по глава!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тој сигурно ќе знае.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Ако ни речат да бегаме, пусто ќе стане; не ќе знае власта што да ни заправи, кај да нѐ евакуира, кај да нѐ смести.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Дека си поблиску до Атиџе, затоа што си се потурчил и дека таа ќе знае зошто си го сторил тоа?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Господ еден ќе знае колку лудите доаѓале до сината боја, но познато беше дека им дејствувала како многу полезен лек.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тогаш ќе знаев дека ги делите моите чувства.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Господ те обележил, рекол отецот, Кузман или Дамјан, кој ќе знае, но не да бидеш свети Лука или свети Никола, туку луѓето да се чуваат од тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да читаат – ќе ги научам, да се потпишат – ќе знаат, а и есап ќе научат. Ако сакате.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Си имате песна Симка ќе знае дека си ти.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Децата ќе знаат сами што ќе биде најдобро за нив! – прифати Татко. – Па затоа и мораме да им го раскажеме, нашето минато, да им биде полесно!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Баба ми се насмеа и ме утеши: - Мајка ти ќе знае да се снајде.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Па и тоа да бевме, пак ќе знаевме чиј сме, ќе си го знаевме стопанот, му велам, се дерам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас реков, „Во затвор полн со дрогераши, сите ќе знаат дека не се викам Кос. Одбивам.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да не останеше Мајка во овој дом, да не му останеше верна на Татковиот аманет, ние, децата, не ќе знаевме за сите овие наши толку блиски луѓе кои доаѓаа небаре да посведочат дека се живи, дека сме и натаму заедно, големо распрснато семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ако досега не си слушнал за мене, утре ќе знаеш повеќе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
ДЕМЕК ОЛУР - значи бива, бидува
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ако е природно исправна личност, (Во Новоговорот „ добромислач“), тој во секоја околност ќе знае без да размислува, кое верување е исправно и какво чувство е пожелно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Турчинот, треперење под ветер дожд, како да очекувал глас, човечки и овоземен, брза да се претстави да каже кој е, како со тоа да ќе знае и каков е.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Така ќе знам дека вистински ме сакаш и ќе се омажам за тебе.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Како згрчена дланка ќе го сокрие во себе. а тој ќе знае дека акордот е сонуваната болка. тој акорд треба да остане таму, под клуч, в самица. никогаш повеќе луѓето да не сонуваат ножови, никогаш повеќе да не го чујат чемерното крцкање на прстите, стиснато околу неиспеано грло.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Султанот би бил против, ама зар султанот ќе знае?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Дедо, - го прашав, - ќе знае ли Анка да се врати дома?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
– „Ба, братко, колку за тоа така си е, му рекле друзите на стареата, нека е жив Силјан, многу итроштиње научил дури шетал по туѓи земји, да од тоа ќе знае и приказни што чул да ни каже и да нѐ чуди.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Оној што го соблекол кога го тепал ќе знае каква дупка затнал со неговата мантија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таа секако ќе знаеше да го насети присуството на волците.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Јас и денеска не ќе знаев, ако не ми кажеше еднаш пијан.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
АЛАБИЛЕР - Господ знае; кој ќе знае
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Што ли беше работата, некој празник, јубилеј или пак му честитаа роденден (Да нам живи, живи Мао) Кој ќе знае?
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Дар на подадена рака. Рака што ќе знае да дарува топлина и нежност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Јас сум му ја дал? Како можам јас да му ја дадам, од каде?“ „Ако си му ја дал, ќе знаеш од кого си ја ќердосал.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш ќе знае дека сиот негов живот бил само едно предавство, измама, лага.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Да веруваме дека стигна до болницата. А таму лекарите ќе знаат што да прават... нашиот сосед, поп Васил, секогаш ни велеше дека Господ еднакво ги сака своите чеда.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- А ангели? - Од каде ќе знам? Не сум ги видел никогаш.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Пред вратата, вооружени, стоеја двајца заптии56) и тројца финансиски агенти- колџии.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тогаш ѝ реков, се сеќавам на ѕидот на гробиштата и како Мари-Клод се потпре на мене и како ме пушти да зборувам со лицето загубено во топлиот мов од својот капут, кој ќе знае дали мојот глас стигна до неа со сите негови зборови, дали беше можно ра разбере; сѐ ѝ раскажав, секоја поединечност на играта, таа не-веројатност потврдувана низ толку Паули (толку Офелии) загубени на излезот од некој ходник, пајаци после секој крај.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Било ли, не било ли, кој ќе знае.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таа таа сигурно ќе знае со нив убаво да си игра.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Морам да му го кажам ова на Абраш, тој сигурно ќе знае од каде се набавува такво нешто.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Гледај”, му рече, „гледај и ќе знаеш„.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој стаса и тука во Битола да се поврзе со еден од поштата, едне Јашарот го викаа, еден никаквец што им ги отвораше приватните писма на луѓето за да не најде пари во нив и едно женкариште до зла бога, кој секој ден со камионче патуваше до Струга и назад, ја носеше поштата меѓу „нашите“ две држави демек префрлаше преку граница од Бугарија во Италија или Албанија, кој ќе знае која држава беше таму и назад.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Не пребрзувај. Можеби јас го испратив во Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога ќе пораснат тие ќе знаат да изградат и голем мост преку реката па двата брега да станат еден.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Денеска е недела, кога затворениците се посетуваат.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
До утре наутро ќе знам што да сторам.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ќе знаат сега, ако не знаеле и порано, дека ја крши спогодбата што ја постигна со нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сакам и јас да појдам, ама којзнае дали ќе знам самата нешто да си побарам, да си купам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Те носиме на бајачка. Можи таја ќе знај шо да прајме, како да ти помогниме“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Што ли носеше селанецот во кошницата - кој ќе знае?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- На мајките, и без да им го спомнуваш името ќе знаат да ти го прослават именденот - ми беше одговорил.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Разбираш - ако го најдат Турците, не ќе знаат ни кој е ни што е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му се чинеше дека од тоа произлегува голема опасност за неа, од која можеби не ќе знае да се зачува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Стравувај ако не играш карти: нема ништо поглупо од млад човек, кој не знаејќи да игра карти е лишен од начинот поволно да ги загуби парите кај господинот или кај неговата љубовница...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Картите се душата на нашите собири, без нив, четворицата по несреќа собрани заедно, не ќе знаеја што да прават.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако бев слеп ќе знаев дека не си ти – ѝ реков – поинаку мирисаш од неа, но гледајќи те не знам што да речам - а потоа налутен и на себеси и на жената отрчав низ коридорот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да може да му ги види очињана ќе знае дали тоа што го кажува го кажува од изворот на срцето или и сега како и цел живот си прави мајтап со неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се врати пред залез, и ѓавол ќе знае зоѓто, наеднаш се развесели од врелината во своите мускули.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И ми вели, Колку ти се тенки рацете? Погледни колку ти се тенки зглобовите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Доаѓањето на секоја Нова Година ја потиснува Старата Година, па следствено колку смени настапиле, човештвото ќе знае да го мери времето што истекува и она што доаѓа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ако се бара здравје и напредок за овците, ќе се донесе или овца, или коза, некој стог сено за да се изранат 800те манастирски овци; ако се бара здравје за говедата, ќе се ариза ја само теле; крава или пак и двете заедно; да навали св.Димитрија потешко да се умножат поголема сурија) ако се бара услуга човек, тогаш со што ќе знае свети Димитрија оти тој и тој бара од него некаква заштита, ако не да ги гледа тука, пред него по една две години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако не бев овде, веројатно никогаш не ќе знаев дека Белгија, од која секоја година кај нас летуваат стотина илјади души, е могу развиена туристичка земја и дека од туристичкото стопанство има позитивно салдо.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
СТРИКО КОЉО: Е, честито ти момче, ќерко. Нека е вечно и вековито.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Откаде ќе знам, кога цел ден сум како в затвор во военото училиште.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ти ме лаеш ама не касаш. Зошто ако ме нема, не ќе знаеш што да правиш сам.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Ех, само Севишниот ќе знае каква иднина ѝ се подготвува на Балканот на нашата Ервехе!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Разбудете го.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со тоа тое веднаш ќе знаат што сè знам јас, а како што е познато најчесто самото знаење на работи што не треба да ги знаеш е доволно да бидеш во опасност.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А откаде јас ќе знам дали е блед или румен, штом - крагната ќе му биде крената и ќе носи црни очила. (Си оди.) ЉУБА: Глупава, примитивна баба.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не ќе знаеме што е слобода.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Следната генерација ќе знае како да ги користи компјутерите и можеби тие потполно ќе ја отфрлат телевизијата, бидејќи ќе бидат страшно добри во деконструкцијата на ѓубрето што се емитува, ќе гледаат низ сета симплифицирана глупост на ТВ пораките.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Од каде ќе знам јас? Јас сум мал и тоа не ме интересира.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ве ослободува под папок од пајажина за паченце басма, поначесто или чат-пат, кој ќе знае.“ „не освтавате, потоа пцуете.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пелагија, таа златната, таа ќе знае како со него! и внимателно се оддели од снагичките на внучињата, ја седна својата снага.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Што ли му значи ова? - го прашувам Митрета, но тој крева раменици и шепоти: - Ѓавол ќе знае! Задача ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Како ќе знаеме дека имаме вредна историја?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
„Ѓавол ќе знае”, рече Рунцелман, „овде не се баш чисти работите.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
- И не ме прашувај само мене, татко ти можеби ќе знае подобро да ти објасни.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кој друг ќе знае. (Вади да ја дарува, а другарките почнуваат обредна песна за свршувачка).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ми се чинеше дека кога татко ми ќе влезе во салата и ќе се сретне со учителката Вера, сите присутни ќе знаат дека тој, татко ми не е пречекан од учителката Вера како и сите други, туку некако поинаку...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И сега мислам дека ако ми кажуваше каде заминува и со каква цел го прави тоа барем ќе знаев зошто не се врати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако наиде, тој не ќе знае што е работата, ама Севда сама ќе му каже.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тој рече, „Добро. Ќе мораме да те ставиме во самица.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од каде ќе знае каква сум?... Како изгледам?...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
– „Од кај ќе знаат овие луѓе, си рекол Силјан сам со себе, по мојот јазик, за да им речам добровечер“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Од највисоко на најниско ќе падне, рекол, и вие ништо не ќе знаете за неа и за нејзина душа ќе раздавате, беше рекол.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
КОСТАДИН: Знам дека не е ред...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И нема да правиме како што направивме тогаш, нема да го пренесуваме како што направивме тогаш, нема да го пренесуваме ваму, на срецело; таму, на лице место, секој сој ќе си прави своја копа, па на крајот сите ќе знаеме кој сој колку дал за општината и за училиштето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој секако ќе знае, а и, верувам, ќе му биде драго што го прашувам за такви работи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ако ми се случи нешто, ќе знаете кој ќе ве води.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Кој ли ќе знае колку сум лежел занесен?“ се прашуваше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Пцуј ме мене, аго ... Моите деца и без тебе ќе знаат утре, како сирачиња, што е зулум.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе знае ли да најде излез Низ буква самогласна Како крик што блескоти Во душата?
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Можеби некој некогаш ќе знае да ме прочита.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А се случи токму во тие денови, кога се прашував зошто го нема, да слушнам дека убиле некого долу, во градот. Во некоја рација.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со солзи и со болка ти си обуен и облечен, ти, ти кучешки измету, така да знаеш... - Добро де, ќе знам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ти, Симон, вели, поарано купувај си купечка. Барем ќе знаеш, вели, дека еден отров пиеш, а вака - илјада отрови.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Издишна: - Ах, од каде ќе знам јас кутрата, кога сум ќора, кога не гледам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Само оние што ќе се разбудат по премрежијава што ги живееме, само тие ќе знаат што токму сониле", заклучила таа видно растревожена.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А, моментот кога ќе знам каде ќе се печати дискот, ќе знам кога и во колкав тираж ќе се појави на пазарот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На оваа точка подоцна Август Рицман ќе крикне во воздух, подоцна ќе се лизне од жицата и ќе знае, иако нема да види, дека сета публика ќе го прифати неговиот крик, дека сиот циркус ќе стане само крик и ништо друго.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ако не добијам дотогаш пари, барем ќе знам, дека ја посакуваат мојата смрт.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Некој белки ќе знае лек за чумава.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кутриот. Тој беше оној палавџијата што кажуваше дека бил од некоја Стара планина, сели или град во Бугарија, господ ќе знае.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ќе ми дојде да му се изнавикам, сѐ да му наблискам. Пијан е, ќе си речам, и утре не ќе знае што сум му рекла. Барем ќе знам дека еднаш и јас сѐ сум му нарекла.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Барем сега чу и ќе знае! Друго е кога ќе имаш абер од една работа, а друго е кога не ќе знаеш ништо.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А ако ја премачкам мачката со нешто црно, ќе знае ли Пенчо за тоа?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Онисифор Проказник не поднесуваше подбивање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
12. КОЈ ДА ЖИВЕЕ НЕ УМЕЕЛ И ДА УМРЕ НЕ ЌЕ ЗНАЕ - а како и да знае осамен сред толку многу луѓе?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Челникот со лузна на лицето тајно го испратил Спиро Првославец во Кукулино: сите што ќе можат да ѝ појдат на дружината во пресрет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога ќе пораснат тие ќе знаат да изградат и голем мост преку реката па двата брега да станат еден.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Да не ги видевме божем не ќе знаевме дека смртта влегла во селото. Тоа и онака умира.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Да е тука Добра или Чана веќе ќе знаеше што ѝ е, ама таа оставена е самата на себе не оти нема до кого да појде, ене ја Танаскоица, а има и други жени.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Јас не ги сфаќав неговите објаснувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Татко ти не ќе се лути? - Не ќе знае.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Изборот треба да се изврши внимателно, тој човек треба да биде таков што ќе знае да ја чува тајната и истовремено да може да му спомогне.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе знаев како изгледав кога најдов во синиот омот педесет илјади и писмо - „Верувам во твојата дискреција и благодарам за услугата, М.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тоа се носи некаде, не знам каде, тоа управникот ќе знае.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Бев задишан но и лут на себеси.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И веќе никогаш никој не ќе знае каде е средето на светот, папокот на светот, и што пишувало во кобната книга што толку несреќи ни донесе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
До тој ден некако и може да се следи по нешто од животот на Рубина Фаин, а ние никогаш не ќе знаеме како изгледала таа тогаш во бегството од Стамбол, пред тоа или по тоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Татко ми беше на тридневен пат до Љубљана и јас одлучив да се посоветувам со мајка ми, надевајќи се дека таа ќе знае да ми помогне на некој начин, зашто веројатно од тие нејзини книги за воспитување на децата од предпубертетска и пубертеска возраст, сетики нешто научила.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Да знаеше да зборува саѓата, ќе знаевме и ние. – Тој потсобра раменици, од чудење скрши веѓа и, воздивнувајќи, рече: - Лошо, многу лошо...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Беше женет, му ја видов бурмата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Барем ќе знам дека еднаш и јас сѐ сум му нарекла.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кој ќе знае дека сето не е вистина?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
На тоа дедо ми му одговори вака: - Едно рулче магарето на Петрета не го претоварува, а ако претка таму, Петре ќе знае да му го сврти умот да му оди таму каде што треба да му оди.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ако ми треба, и самиот ќе знам дека е наопаку.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Сега можеби ќе знам, ќе сфатам зошто дедо ми си зборува сам! - си помисли.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе молчам и не ќе знам што да и кажам.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Френк ќе знае. Зарем не, Френк. Зарем не, Френк.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тој ќе знае што сака да ни каже.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога навистина ќе навлезеш во суштината на релативноста на нештата, ќе знаеш што можеш да очекуваш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)