ќе (чест.) - запише (гл.)

И пазарот се свршува докај ужина, но нашите свадбари ќе преноќеваат и оваа ноќ, да се почестат и вечерва со тава риби, оти света Петка не дава мевце. A за винце — пак ќе се напијат, ако им остане по некој динарец од денеска, ако не, ќе запише Селчанецот, тако што запиша и Мечето од Пушмарка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па од толку една белки ќе запишат ако не сете?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Повеќе им верувам на сказните и приказните на моите раскажувачи кои веќе не се меѓу живите, зашто си верувам себе и на ноќите со крцкавиот снег...“ ќе запише Ренџов ставајќи ја живата стварност на прикажувањето над самиот уметнички облик.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Слично на онаа отворена финална трансценденција на неговиот главен јунак во еден од најкратките и најлирските раскази: „...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Тој црпи од талкачката енергија на градот“, ќе запише во една пригода Елизабета Шелева по повод „пешачката реторика“ (Марк Оже) на овој автор, „сродна на духовниот хоризонт на номадизмот“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Понекогаш, благодарение на литературата, се „одлепува“ со часови и денови.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Или, како што тоа многу убаво ќе го синтетизира самиот автор на едно место кога ќе запише: „McDonalds наспроти Златен клас!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Академикот и гонкуровец Морис Друон, истакнувајќи го значењето на овој роман, како и сагата во целост, како посебен придонес во европските литератури, особено во периодот на падот на идеологиите ќе запише: Се работи за еден трагичен запис од враќањето во родната земја Албанија (во 1979 г.), која сѐ уште била под јаремот на сталинистичката ортодоксија...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кој ќе посведочи и ќе запише дека за нас слободата секогаш имаше црвена боја?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кој ќе запише дека живот сме точеле длабоко вжилени во прадедовата и дедовата земја на која премногу и сме биле верни?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)