ќе (чест.) - замавне (гл.)

Нож? Одлично, ќе замавне со него. И - на кого, зошто?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Марија, ќе убијам, говорев ноќе по твоето бегство, се колнев пред онаа киклопска глава повикувајќи ја како сведок дека ќе си достојам на зборот, дека еднаш ќе замавнам со нож на некого и дека со бел отров во очите, како оној во детството, само со очните белки, ќе испитувам дали крвта личи на сок од малини или е грев на мракот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Мислеше дека ќе крикне, ќе замавне, ќе одмазди нечии три исечени маслинки.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Липа, и земјата да се расплаче. Нејсе, се наведнав и сосила го извлеков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го влечам а тој се грчи божем со секира ќе замавнам на него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со брзи удари неговото срце го отчукувало крајот на вечно несвршените неспогодби меѓу нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
(Ќе замавне оддолу кон небото, човекот не се распорува поинаку.)
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Роса, исто присутна во брложето на Петра, не отвори уста и не пушти глас, туку само напати ќе замавнеше со главата во знак на несогласување со Петра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Потоа ќе замавне со нив и ќе скокне.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)