Леле, мајко леле, леле, ќе загинев на мојот нива од мојот момци! — се изналелика Адем и како да се присети нешто па им рече на орачите: — Туку, живи вера, ќе молам и ќе колнам едно: да не кажите никому што направи тој пезевенк, a јас него ќе бркам.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
По можност да се пренесуваат и тие кои евентуално ќе загинат.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Империја основана и одржувана од силата на оружјето од оружје ќе загине продолжи Али Фети.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Така, секоја жаба што ќе се најдеше во водата која ја раствора и чисти бојата од кожата ќе го преживееше перформансот, а сите оние жаби кои ќе останеа предолго на платото ќе загинеа поради сушењето на бојата.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ни збор да ми дојде на уста, ни солза можам да измолам, да пуштам. „Животот е роса, велеше мајка, ќе светне и ќе загине.“
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Слушнав како ѝ рекоа на мајка ми: „Мајко разбуди ја Ласа да ја видиме, оти којзнае дали уште еднаш ќе ни се пружи прилика да дојдеме во селото, бидејќи сега ќе нѐ испратат на Грамос или Вичо, па може ќе загинеме...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Пред почнувањето на борбите додека побратимите му помагале да го избрише со крпа мотоциклот од прав и црно масло, попот ги помолил да ја чуваат неговата торба со историски записи а за ежот ќе се погрижи самиот: ќе загине Доситеј, ќе остане Армодиј Давидовски да го спасува светот од змии и глувци и да тагува по својот набожен доброчинител.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Потоа се спријателил со двајца смеолики терикати со маузерки и конспиративно се побратимил со нив на вино.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во мешаницата за малку ќе загинев. Но знам, мила ќе ми беше смртта. ***
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Камбо тогаш ми рече: Миле, ќе кажам дека јас ја прекинав колоната, јас сум Циган и не е штета што ќе загинам, а ти си убаво девојче и ако загинеш цел баталјон ќе плаче, а кога ќе чујат во селото и тие ќе се расплачат.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Трајче пак, како да знаел дека ќе загине.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Го најдов Мишо, цел беше во крв, ми ја даде раницата на Никола, бугарска раница која целата беше во крв.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Зар пишано е, си велев, кој не ќе загине од куршум, да загине од треска, вели, или од некоја мува, од некое бубаче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)