Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Штом ќе дошле такви, сестра Ангелина се повлекувала во Горната одаја, се сокривала далбоко во себе и со часови чекала тишината повторно да ја покани да се извлече од својата тегобна кожурка.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Пак кога ќе дојде мајка ти, ќе навратам пак да поговорам. (Појдува да си оди).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Меѓутоа, наспроти Rychlack, психологијата и AI треба да се пријатели, бидејќи сакале или не, ние сме на истиот чамец, а тоа може да биде последниот брод што плови кога ќе дојде до помирување на стриктно биолошкиот поглед на луѓето (не мистичен) со предметите на проучување во психологијата (верување, намера и смисла).

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Барем малку да сакаше да се помрдне фронтот, Митре ќе дојдеше до своето село, до својата куќа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Се надевав дека ако ништо друго, кога ќе се опуштам и ќе ми помине стресот од менувањето на средината и внесувањето на големи количества храна, олеснувањето ќе дојде само од себе.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- А, ти, стрино - и реков - застани, ене, таму, на ридот и чекај го писмениот, ама и чувај го писулчето за да ти го пее тој учениот што ќе дојди...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Пелагија не беше преокупирана со нереален сон дека некогаш и таа може да има таков стан, знаеше дека во нив ќе дојдат бегалци кои навреме се откажале дека се од онаа Македонија што е зад Кајмакчалан па таа заедно со нејзината Пеличка и Мурџо ќе мораат да го напуштат подрумчето оти и тоа припаѓа на некој од овие станови што се завршуваат и со нејзината мака.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Тој ги тргна моите прсти од своето рамо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

НЕДА: Јас не сакам да останам сама дома. Ќе дојдам и јас со тебе.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Прелистувајќи ги книгите уморни од вечното трагање по тие суштински прашања, а не добиваме ништо друго освен банални одговори, медитацијата ме потсетува на стихови кои оставија траг врз полноста на моето постоење.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

После ќе дојде писменце за тој што колел: тој и тој да го стемне, да не го раздени. И не ќе го раздени. 31

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе простам, кога ќе дојде време. Затоа што мене ми беше простено.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ама кога ќе дојде да се изгушкаме и да си честитаме Нова Година не јади некоја јанѕа.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

- Се разбира, - му одговорив гордо, а си помислив со ужас: - Што ќе дојдев да не се вратеше татко ми...

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Носело магарето 'рпалци, сега бара зобница да му врзам на муцката, предизвикувачки рекла со необично ѕвонлив глас. - Вечер, се душел од возбуда Арсо Арнаутче. - Вечер, бездруго.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Имено, во 2004 година е предвидено дека ќе дојде до бришење од евиденцијата на невработените лица и во случајот кога одредено невработено лице ќе биде затекнато да работи спротивно на законот, како и во случајот кога невработеното лице одбие работно ангажирање за вршење на јавни работи.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Без да размислува што прави, остави пушката да му се лизне низ прстите и се стрча надолу по ридот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Таму стои: „Пред Митров-ден ќе дојдам“!

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Не бргу, во секој случај. – Каде ќе го скриеш? – прашав. – Знам едно место, – рече тој. – Пред колку време си го украл коњов? – прашав.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Воспитачот ги запиша нашите имиња и ни рече да се јавиме по неколку дена, кога ќе дојде мајсторот да ни земе мера.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

СИМКА: (Радосно, низ солзи).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Анџак јас вриа на ниј, а не ќе су идел, ами реку: вие дали ќе дојдите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Видео колекцијата ти е за никаде, пластиканци користам само кога снимам, а твојата гардероба не е ниту за некоја третокласна тајландска јавна куќа! 148 okno.mk

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во април 2007-та, Јакшиќ се здобива со тешка телесна повреда при работа2 и од тој пресвртен момент неговиот живот драстично се менува.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ќе се расправиме со него во една ноќ и целата оваа територија ќе ни биде слободна. Не е мала. Сто квадратни километри.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Морав мигум да разјаснам: - Според библиските, куранските и талмудските пророштва во делот за Апокалипсата е запишано дека ќе настапат времиња на големите промени, ќе дојде до апсолутен пресврт кога „последните ќе бидат први, а првите последни“.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Си можел да седнеш некаде подолу, вели Јосиф, и пак да видиш кога ќе дојдат заптии од Прилеп.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Бојан се надеваше дека волците ќе дојдат од западната страна, така што ќе може да ги види и да ги следи.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ами тука? и без него? Ќе дојде ли некој, ќе ги опита дали има што да јадат?

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Ја зачекаа мајка си. Таа ќе дојде и ќе ја запали печката.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

- Ќе дојдеш ли горе, кај мене?

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Сепак, постои стравот од она што иде и што му се заканува на Ренџов дека навистина ќе дојде оној ден кога и првата песна ќе биде последна и последната песна ќе биде прва.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

И плашејќи се да не Исо се исплаши кога ќе го види Лазора толку голем и да го с`ска Иса против него.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во епохата на револуцијата, употребата на странските зборови добро вклопени во рускиот јазик се сметаше за едно од главните обележја на јазичната слобода којашто спонтано се наложуваше, се создаваа редица неологизми, превладуваше плакетарскиот и телеграфски стил, се создаваше своевиден пролетерски израз на јазикот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И види сега! Кога ништо не чекаш, нешто ќе дојде да те сопне, да те лизне.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Твојата огорченост е толку силно изразена, што предизвикува нетрпеливост во твоето срце – продолжи старецот. – Јас ќе дојдам пак до одговорот што ти го посакуваш, но на подобар начин.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Кое како ќе дојде.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Учебната година заврши.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Каков е начинот на кој тој ќе дојде до некаква позиција во општеството?

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Но Френк не сакаше ни да чуе; се беа договориле дека неговиот збор ќе биде последен за ваквите работи сѐ додека е во состојба да одлучува, а тој е решен да не допушти работите да дојдат дотаму да не може. Ü забрани дури и да му телефонира на Донат за да го најави нивното доцнење: ако не му биде добро кога ќе дојде времето за облекување, таа ќе замине според договорот, а тој ќе се придружи подоцна.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Си налепил беља касапо со тој пусти еќим; секој ден ќе дојдел и ќе му речел: - Ама, касапбаши, дај ми мене подебело и поевтино месо, оти јас ти го оздравев прсто.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Тогаш ќе дојде време да се потпише пакт за пријателство со преостанатата светска сила, како подготовка за нов напад.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Умреница Стојам и чекам стрпливо, ги слушам другите кои, откако ќе дојдат на ред, стануваат свесни дека комплетно неподготвени дошле во Матична служба да бараат уверение, а не знаат, на пример, ни моминско презиме на покојната.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Но, право да ти кажам, рече дека поим нема која си ти.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Времето веќе се наближува. Пишуваше: „Ќе стигнам на единаесетти август. Ќе дојдам во Маказар.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Но оваа рамнодушност и покрај сите пречки, неверства, алчности, нискости, тешкотии, разочарувања и предавства се обидував да ја заменам со настојувањето, желбата, копнежот, со сите сетила, со сета страст, жед и енергија да го прифатам реалниот свет, да го осетам, почувствувам, допрам, доживеам, проживеам животот кој пулсира, кој се пени и прелева, несакајќи да изгубам ниту еден момент од него, зошто моето постоење е доволна причина за мојот живот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

„Секогаш од одмор се враќа на крајот од септември.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

- Но секогаш кога ќе можам ќе дојдам.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Тогаш ми кажа дека утредента ќе дојдел човекот кој бил сведок на погибијата од нејзиниот девер, а помал брат на дедо Петре.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

И така, кога најпосле ќе дојде времето да се напушти тој свет на сништата, можеби ќе ти биде тешко да правиш компромиси со едноличната стварност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На крајот нивното будење ќе дојде.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Постојано бладаше, зборуваше со мртвите: - Да дојдам? Добро, ќе дојдам... А, не, не идам...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Има ли надеж дека пак пролет ќе дојде? и пак ќе грее моето сонце и патувања одново ќе има но место на Марс, во новите коридори на животот ќе ги побараме старите траги и сладоста во која уживавме Дозволи да те заборавам и соновите во јавето да бидат заборав и минатост...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Ја остави превртена и оставена под слојот на ситната прашина со надеж дека парчето откината душа ќе го надомести тоа што ќе дојде.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Аферим, аферим!50) А, така... Ќе дојде... ќе биде!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Но ќе дојдеше ли часот... - Кавалот...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А утре, задутре, пак ќе дојдам. Еве каде е. Ке останам во колибата десетина дена.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Кога ги видов и јас почнав да плачам, си помислив: „Вака ли ќе изгледа тој момент кога ќе дојде, вака ли ќе пискам ... Како ли ќе реагирам?“

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Не говоревте ли вие еднаш за една каса? „Одете и слушајте музика во бавчата крај станицата“, им рече и ја испи последната голтка. „Ќе дојдам по вас“.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Ми беше жал за него, навистина го жалев, раката му ја држев за да му покажам колку го жалам, и од каде да знам дека Даниел во тој момент ќе дојде таму.”

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Веќе се смирив од плачењето и ми се јави некоја луитина во мене па му реков: Туку така се појавуваш после две цели години и мислиш дека веднаш ќе дојдам со тебе.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Ако некој ден намалат водите, ти ќе ги исчистиш ќумците, да не дозволиш да пресушат дулците на чешмата, таа е за син ми Демир направена, за негов помен!“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Требаше веднаш да ги испржам компирите, така ќе дојдеше во истиот миг.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Немало да има ни граѓански отпор, ни борба за човечки права, ниту Роза Паркс ќе седнела на предно автобуско седиште резервирано за белци, ниту Кенеди ќе ги добиел изборите, ниту Мартин Лутер Кинг ќе држел историски говори, ниту Врховниот суд ќе ја укинел расната сегрегација по училиштата и универзитетите, ниту ќе се случел маршот на Вашингтон, ниту Црните пантери ќе имале муда да кренат глава, ниту демократите ќе се степале со полицијата на својата чикашка конвенција, ниту ќе се изродел студентскиот бунт, ниту ќе имало мировни движења, ниту ќе дошло до сексуалната револуција, ниту до флауер-пауер, ниту до мејк-лав-нот-вор, ниту до филозофијата "грлс сеј јес ту гајс ху сеј ноу", ниту до појавата на феминизмот и женската рамноправност, ниту ќе имаше слободен печат да го раскринка она лајно Ричард Никсон, ниту ќе имаше нудистички плажи и кампови, ниту ќе имаше екологија и борба против индустриските штеточини, ниту Латиносите и Азијатите ќе добиеја пристап до раководните места во државната администрација, ниту хомосексуалците ќе се избореа за право на слободна љубов, ниту поп- рок ѕвездите ќе држеа концерти за гладните во Африка, ниту јас како тинејџер ќе можев да носам искинати фармерки пред жива мајка Милена, ниту ќе можевме глас да кренеме против крвожедните корпорации, ниту ќе смеевме попреку да ја погледнеме воената индустрија, ниту ќе беше можен антиглобализмот, ниту пак глобализмот, ниту секоја сабота ќе одевме на протести против војната во Ирак, ниту денешниве манекенки ќе шетаа по писта во танги и со разголени гради, ниту Клинтон ќе смееше да зуцне дека дувал хашиш и ја таклабасал Моника Левински, ниту Џена Џемисон ќе направеше толку пари, ниту Ал Гор ќе можеше да попува против глобалното затоплување, ниту Бил Маер и Мајкл Мур ќе можеа осум години да плукаат по Буш и Чејни, ниту медиумите ќе признаеја дека Сара Пејлин е бимба бимбосана, ниту сега јас и ти ќе седевме овде со зелена карта, со другарот Обама на чело.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Госпоѓа Камилска не можеше во мигот да разбере за какви нови времиња се работи, прашално го погледа својот сопруг, а тој продолжи: Ние работиме да го спасиме Балканот, иднината на нашите потомци...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога ќе дојде време само да се кренеме. Ај, така нека биде.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Костадин не ќе дојде! Така пет години!...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Прстенот кој секако ќе биде мој, оној ден кога ќе дојде време за тоа и кога можеби ќе отидам во Индија да го сретнам Игбал, Кашмирецот.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Всушност, ќе дојде и до прифаќање и до препуштање на источната фаталност.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

„Но пак ќе дојдеш?“ „Треба ли? Мислам... дали сакаш да дојдам?“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Немам сомнеж дека оние што ќе дојдат на сеанса од кај мене ќе заминат со мисла дека не им е погодено.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Кога ќе дојдеш, со мураќип ќе ја типосаме таа работа, а тељаљот ќе објави низ народот. Голем џумбус ќе направиме!

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Да можеше, Бешир сигурно ќе дојдеше.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Незе ѝ се закачи во умот веќе Витолишча и Илко, и сега со синџири да а врзиш ќе окине и ќе дојде. Такви ти се виа чумите наши.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Зошто? Еднаш кога ќе станеме самосвесни, еднаш кога ќе дојдеме до сознанието дека амбиваленцијата и контингенцијата се неизбежни, ние престануваме да зборуваме за социјалниот систем, општеството, и почнуваме да зборуваме за процесите какви што се: социјалитет, станиште, самоконституција.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Зашто, кај татко и мајка сетики и ќе дојде, па, ако си до нас, ќе запали свеќа и за тебе..

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Најтажно е кога таа ќе дојде од смртта на авторот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Најголемото внуче Веселко ја охрабрува Бабо, тета Чана најде место и за нас и за нив, тука, оздола, да зачиститат и ќе дојдат по нас! и не само што ја охрабрува, туку ги затнува и изворчињата во нејзините очи.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

„Ништо не треба да се смета за невозможно. Времето кога ќе дојде - ќе го направи возможно“.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

- Ќе дојдеш ли со мене? - гласот му беше топол, но и решителен.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Не помина саат–два, еве едно момче ми викна: Милка, оние момчињата се останати во селото кај некој роднина, ќе дојдат сосила да те земат.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тие на ден, на два, туку ќе дојдеа, а нашите веќе беа почнале да нè одбегнуваат.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Дали ќе дојде денеска" — се праша сам и си одговори: — „Море, ќе дојде.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Во Вашиот дом ќе дојде до извесни подготовки за една акција.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ќе си играме и ќе ни биде убаво. Потоа тој ќе дојде кај нас...“

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Основната должност на секој член била кога ќе дојде очекуваниот момент да го опаше своето оружје и да умре, ако треба, за македонската слобода10.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

А кога ќе дојдат, ми идат прекутрупа и не можам да ги ставам еднододруго.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Сега ќе дојде баба, ќе видиш што ќе ти направи!

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Кога ја водеше Љубица, таа си купуваше сѐ што ѝ требаше и сѐ што ѝ се допаѓаше, секогаш најскапото, па кога ќе дојдеа дома, татко ми ќе почнеше да ја фали како знае сè што ѝ треба и купува сѐ квалитетно.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Слушај, Љуба, бидејќи за да отпатуваме ни се потребни пари, јас не сакам денес да ги пропуштам сеансите, во два часот ќе дојде момчето, а потоа старицата, но, се разбира, на гостите треба да им се откаже, погрижи се за тоа.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И како кој курир ќе дојде, ќе ми каже да бегаме.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Бисера даде „проводиа" половина лира и ја однесе бовчата во земникот да им ја покажува утре другиден на сите роднини и пријателки, што ќе дојдат на честење.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- Не претпоставувал тогаш дека ќе дојде време да се водат вакви кавги за него... - Интереси... - рече полковникот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Таа жена шо ќе дојде кај нас, ќе најде голо пепелишче: една маша, една кација, еден т'чник, печес лажици и едно ѓуме. Ете тоа е нашата сермиа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ова ти се случува само сега, ќе дојдат подобри времиња, ќе се цени твоето творештво.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

КОСТАДИН: Ќе дојдам, Симке, ќе дојдам... Само здравје да има.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Границите, налик на нивната бодликава жица, се глупави. Осаменоста бара нешто поголемо.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

- Кога ќе дојде време – мирно реков јас, и бев сосема сигурна во тоа што го зборувам.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Сѐ што се случува во селото: добро или лошо, се случува на него: преку него врват и свадби и свадбари, и погреби и музики, и арамии и војски, по него во селото доаѓа една власт а си заминува друга, по него се испраќаат и пречекуваат луѓето за војници, печалбарите по светот; на него седнуваат старци и старици да се топлат на сонцето, на него везилките од селото се собираат да везат и пеат; на него се читаат наредбите на власта, по него се тркалаат бочви за да киснат во езерото; крај него се садат муренкови стебла за сенки; на него говедарот го собира добитокот за пасење; којшто ќе дојде од градот или околните места да купува и продава, на него купува и продава; тесните сокаци: одат кај ќе им текне; се кршат, се извиваат, се провираат меѓу куќите, кружат и пак одново се враќаат и излегуваат на широкиот пат крај езерото; по отпадоците што се фрлаат на нив, се знае која куќа што готви за јадење која што заклала; која бара заскитан добиток или деца, во која се веселат, а во која водат војна; по тие сокачиња, ако си невнимателен, можеш да се чукнеш во столче, во синија, во каца, во кош, во тезгере, да се слизнеш на лушпа од тиква, од лубеница, од лепешка; да цапнеш во бразда што одненадеж ти излегла, да се сретнеш со натоварено добиче со кое не ќе можеш да се разминеш; да ти лавне одненадеж од некоја порта куче, да те запраша некој кој си и кај одиш, да те викне некој што започнал сам во дворот да пие; низ нив и зиме и лете струјка ветер од езерото и шишти како низ тутурка, како низ оџак; галеб кога ќе се најде во нив, креска како да се загубил; боите на куќите: сината: луѓе вљубени во езерото, во мирнотијата, во спокојот; мудри, темелити, неизбрзливи во ништо, сигурни во она што го прават и говорат, верни на она што го преземаат или ќе го наумат; добри, предобри, душицата како на дланка да им се гледа; засакаат ли нешто - се врзуваат за него трајно и за век, како што се врзуваат земјата и историјата; зелената: скитници; непостојани во сѐ: во потфатите, во работата, во мислите, во духот, во зборот; она што го започнале денеска да го кажуваат, ќе го завршат вечер, утре, или никогаш; не држат многу за ред, за збор: зборуваат за работи што не им се доволно јасни, одговараат на прашања пред убаво да размислат, решаваат пред да бидат наполно сигурни; слобода и ширина имаат во сè; жените со рулче на раце или на босици седат на прагот; децата им мочаат кај им е ќеф, седат на прагот или скитаат по сокаци; очите им играат како во масло.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Кога ќе дојдев да те посетам, ќе те најдев како правиш тешки чекори, но со цврста волја за да набиеш кондиција, како што велеше.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

- Ќе дојдеш ли со мене, кај мене дома, - ме праша Марина кога бевме кај првата раскрсница, - јас не седам веќе овдека, се преселивме со баба ми, - ми рече таа.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Друг, пак, подуен како насмукан крлеж, јадеше сѐ до што ќе дојдеше во домовите на своите засонети граѓани, притоа испуштајќи сладострасни издишки и кркорења.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Дали ќе дојде денот кога човештвото ќе биде ослободено од јаничарството? праша неочекувано Татко.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

СИМКА: (Замислено). Сите жени на светот се радуваат кога малечките ластовици им јавуваат за раната пролет. Само печалбарката е жална и мисли кога ќе дојде есен.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Вам, на сегашниот степен од развојот како осамени срца, многу нешта можат да ви бидат нејасни, но ќе дојде ден кога ќе го разберете ова што ви го кажувам денеска, кога ќе сфатите дека јас сум била во право. За тоа никогаш не е доцна.“

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

- Кога ќе бидете стари?

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

А знам. И умеам. Знаев дека ќе дојде овој Ден.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Ќе дојдете? Дозборено?!“ погледна на часовникот.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

- Што е со Никола? Каде е тој? - праша Грујо! - Нешто денеска се позабави - одговори момчето. - Но каде да е... сѐ ќе дојде...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Сигурно таму ќе дојде со детето...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Мајка да ни бидеш, да нѐ покараш кога ќе грешиме и да нѐ поучиш. {со умилна гестикулација). Ќе дојдеш ли?

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

А следниот пат кога ќе дојдеме, ќе донесам малку гипс и ќе ја затворам како што треба.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тоа обично се случуваше на пладне, кога сонцето ќе дојдеше токму врз главата на секој Турчин не правејќи сенка, и таа молитва, му објасни Неби-ага, се вика оглен намази.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ако не го сториш тоа, тој ќе се разлути, може да ти наштети, сам ќе дојде и до храната, гладот е посилен од него – го убедуваше старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

ТЕМКОВИЦА: Само, гледај, Костадине, занает да изучи.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

А плинското е комплетно исправно, само минатата недела се потрошил плинот, па сега, кога ќе дојде Климе, де, ќе му каже баба Маре и, до следната недела, кога ќе наврати Наумче, ќе го донесе, нема гајле.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Па и да се искуба некак, да избегам, дали не ќе ме проколат тиа шо ќе дојдат?“ — се прашуваше Крсте и сам си одговараше.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Не. И сега ќе дојде во тоа време.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

34. ЛУТ МАЖ - ДОМОТ СЕ ПАЛИ, ЛУТА ЖЕНА - ДОМОТ ГОРИ - кој ќе дојде отстрана пожаров да го гаси врз оганот полиен ко бензин ќе се стори и само камен на каменот од домот ќе спаси...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Отчука трипати и со тоа навести дека набргу ќе дојдат тато и мама.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Азра неколку мига стоеше збунета во ходникот, потоа со мобилката му титна на Нигериецот Џон кој веднаш ѝ заѕвони и во разговорот ѝ вети дека брзо ќе дојде со колата за да ја префрли до Нигериското село.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Но опсената не можела долго да трае. Пак сенките се лееле во сенка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ништо страшно. - Ќе дојдете у мојата ординација и со 3 третмана ќе го излечеме куро - му одговори матновидецот на курооболениот гледач.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Ја прегрнав силно, колку за сите години кои н разделија. & ветив дека наскоро ќе дојдам во Корча, да ја видам!

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Почна да се плаши дека или не ќе може да издржи или ова тропање ќе му го одземе задоволството на раскажувањето токму во моментот кога ќе дојде до поентата на анегдотата, до неочекуваната тепачка што требаше да предизвика смеа.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Мојата несигурност се протегаше и на таа страна: Дали се работеше за нејзина цврстина и несебична поддршка, или се работеше за тоа, откога и таа ќе дојде во Маказар, конечно тука да завршат нашите повремени меѓусебни растргнувања што се јавуваа во последно време?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Еднаш јас ќе дојдам до последното оружје, полковникот ќе ја донесе актовката со шифри, знам дека ќе може, и тогаш светот ќе сфати дека ние сме богови, кои посакаа повторно да останат сами.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Пауза.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

ТОМЧЕ: А јас ќе дојдам попосле, додека... (Излегува.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Кога Вацлав Нижински го подражавал чисто изгледот на тенисот, како да е изведба или танцова приредба, а не спортски натпревар и кога се послужил со особените движења на тенисерите како основа за својот прочуен балет Игри од 1913 година, критичарите се згрозиле: се бунеле дека изгледа воопшто не ги разбрал вистинските правила на играта и целта на играњето тенис.289 Не е случајност, тогаш, што спортските натпревари – со еден-два ретки исклучоци – никогаш не се преодигруваат, препоставуваат, преизведуваат точно онака како што се случиле првиот пат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зракот и вечер ќе дојде. - Можеби е вистина.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Ама, јас знаев дека вака ќе дојде.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Живееме, се прпелкаме. Ќе дојде недела, ќе истребам грав, ќе го сварам и ќе појдам в црква на гробишта.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

16 Ми се јави татко, по телефон - на работа. Ќе дојде утре со утринскиот автобус.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Така би рекол дека ќе дојде за половина час, значи не рече дека ќе дојде за 30 минути. Можеби рекол 25.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Во текот на секој месец тој макар еднаш наминуваше кај Петрович да поразговара за шинелот, каде е подобро да се купи сукно, и во каква боја, и по која цена, и иако по малку загрижен, сепак, секогаш се враќаше дома задоволен, помислувајќи како најпосле ќе дојде време кога сето тоа ќе биде купено и кога шинелот ќе биде направен.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Мило мое, колку што можам побрзо ќе дојдам“, ти реков.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Попладнето, оти последен ден од неделата, а и потплашена од темниот молк во лицето на Пелагија, Перса ја наговори да подготват нешто убаво за утрешната света Недела, убав ручек, а и нешто благо оти не дај боже може некој ќе дојде да честита што имаат прваче оваа година!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Тој ми се чини во ред - впечаток потврден со фактот што е тука.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Не доаѓаше со денови, со седмици дома. А и кога ќе дојдеше беше изморен, ненаспан и нервозен; не знам дали воопшто и ја забележуваше Здењичка.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас се вратив без пенчињата на нив.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Секогаш се случуваше така, снегот да преврне а после или да заплисне југовината со својата блага бура, што ќе слисти барем една дебела половина од наврнатиот снег, што ќе размекне, ќе спитоми, ќе одврзе, а ќе му даде и нему доста вода за да си ги сврши сите работи, за кои беше дојден; или пак ќе дојде една од оние ведрини, ќе се изостри една таква при која сонцето ни во најцрвеното и најослепувачки огреаното пладне нема да биде во состојба да му излишти ниту една капка.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Си дојде Ангеле, вели, сега ќе дојде Ангеле, ќе промрмори и пак офка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Или ќе помислат дека им се причинило оти те виделе. Дали ќе дојдат да ми се извинат?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Нека се стрпи малку, јас пак ќе бидам рисјанин, ќе дојдам да си ја земам, и ќе отидеме да живееме некаде каде што никој не ќе нè пронајде.”

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

— Јасас, Елинес исте?72 — Јасу, вели жената, о Ромеа исте?73 — Јас им кажувам и која сум и што сум и кај одам, а жената: какво спиење на станица, ми вели, кај нас ќе дојдеш.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

А кога резултатот станал многу очигледен, барем за него ако не и за другите, Иван Степанович решил да го реализира она што никој дотогаш не го поврзуваше со неговото име; побрзал да го оневозможи идното споредување на неговиот син со друга жива личност надвор од семејството.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Само, им рекоа, стрпете се до сабота; тогаш ќе дојде на пазар еден фалбаџија од овдешниве села, тој сигурно ќе сака да се фати со Исо.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

- А тој, свекор ми, ќе ни држи свеќа, нели?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Еве го, ене го, кај да е ќе дојде.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Се радуваат двајцата, а потоа наеднаш двајцата извикуваат: - Кога ќе дојде пролет ќе ги пасеме заедно!.., И така разговараат децата преку реката.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Тој ќе купи и завршена работа, јас ќе ги испржам кога ќе дојде дома.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Таа на душите на мртвите, кога доаѓаат таму да пијат вода, не им пречи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А вечерта ако земам да пишувам на кандило, мајка ќе дојде да ми ја затегне светлината.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе дојдеш заедно со нас во паркот, да ни покажеш каде тоа се случило.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

КОСТАДИН: Рече дека ќе дојде?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Но, ќе дојде време, порано или подоцна, кога вложениот труд, на ваков или онаков начин, ќе се исплати.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

А тој веруваше дека во мирот што ќе дојде по овој хаос, неговите аргументи ќе бидат најсилни.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Не веруваше дека ќе дојде до толку голем конфликт, кој не ќе може да се надмине.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ќе си играме и ќе ни биде убаво. Потоа тој ќе дојде кај нас...“

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

И едно утро, кога сѐ беше готово, Гоце им ја бакна раката на расплаканата мајка и на татка си, се прости со своите пет сестри и трите помали братчиња и киниса за Софија...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ама јас, ете не су писмен. Ќе дојде писмо, сака да се отпее, да се напише друго.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Чапаев, со најголема прецизност, ги погаѓаше и најскриените Таткови мисли кои тој не се осмелувал да ги искаже, особено кога велеше: - Бргу ќе дојде времето кога овдешните луѓе, но и соседите, во потрага по нова хармонија, со право ќе си го поставуваат судбинското и драматично прашање: кои биле, што биле, пред сто, двесте, триста, четиристотини, петстотини години?

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Која од сестрите ќе дојде со Елена, не знаеше.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

- Стопанот рече ќе дојде, па да има пресна матеница? - одговори човечето на неизбежното Бојаново прашање: „Што правиш, чичко?“

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Мислам дека ќе дојде! - ѝ реков. И навистина дојде.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

И низ песни прескокнуваа цели епохи Од Самол па до наши дни Што има Македонците да се плеткаат Во подемот и пропаѓањата на сите империи Одвреме навреме во песната на Македонците Ќе им влеташе по некое клето Турче И тогаш ќе се сепнеа и ќе си речеа колку ќе се изрезилеја Ако го скокнеа времето на Отоманската империја Баш во тоа време се збрани сите македонски страдања Сите порази и загушени востанија Баш во тоа време на Македонците им се нанесоа најголемите неправдини И некако природно се прими што Отоманското царство Го урниса човек роден и учен во Македонија Природно беше што во тоа време Некои Македонци влегоа во Стамбол на бели коњи Иако беше сосема неприродно и уште понеправедно Што по по урнисувањето на Царската порта Македонија ја распарчија балканските орли И оттогаш наваму така распарчена се тетерави И во соништата за сите царштини Ја римски ја византиски ја турски биле Тадури и австро-унгарски И на Австро-унгарците Македонците им најдоа маана Да стасаше нивната царштина до Македонија И тука одамна ќе имаше филхармонии и универзитети А не само амами тек и чифте амами и секакви анови Одвреме навреме Македонците ќе запееја Под московски вечери Рабјинушка Калинка и такви песни Знаеја многу такви песни како да не знаеја И од порано беа начуле по некоја Ама особено научија да пеат по руски Откако се најдоа во црвеното царство Неоти знаеја како се најдоа во црвеното царство А отпосле дознаа дека баш во времето На црвениот император Јосиф Висарионович Сталин Се стави печат на старите делби на Македонија За сега Македонците севезден да се прашуваат Има ли во историјата печати што бледнеат Има ли печати на кои им истекува рокот на траење Ако има такви печати тогаш сетики ќе дојде денот Кога на најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Македонците ќе ја качат најубавата им мома Угул гола ќе ја седнат врз знамето со шеснаесеткракото сонце Префрлено наместо седло преку грбот На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Во наизменичен патриотски кас и галоп Да го обиколи сиот свет И да ја разнесе насекаде славата и гордоста на Македонците Секако ќе има и такви кои ќе се противат на ова И ќе велат дека тоа ја навредува честа на Македонците И особено честа на Македонките А Македонките се рамноправни со Македонците Ако не од времето на Роза Луксембург Тогаш барем од времето на Валентина Терешкова Македонките уште пред да се родат знаат дека се рамноправни Македонците нека си мислат дека се порамноправни Впрочем какви и да се Македонците никогаш не се сложиле за ништо Па нема да се сложат ни за голата мома гордо јавната На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Оти сите Македонци знаат дека жена гола ако видат Голема кавга ќе се роди во тие што ќе ја видат и сонуваат А во кавгаџиско настроение се заборават без исклучок Сите соништа од циклусот за пропаднатите империи.

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Мајка му на Дино ја стисна тенката уста, така што ѝ се претвори само во една линија.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Тетка ми веднаш ја прочита мојата реакција и ме одведе на горниот кат на куќата, каде што, ми објасни, ќе биде "мојата" соба.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Но, јас знам дека ќе се врати. ќе дојде, ќе ме земе со себе и ќе ме однесе засекогаш. ќе ме оттргне од пустелијата.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Цар Александар се замисли: „Ајде, ајде - вика - ќе дојде време јас да ти расправам“.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Но, сепак, до решавање на ова чувствително прашање ќе дојде во текот на XIX и на XX век, кога со либералните струи во Шпанија, нараснува свеста за комплексниот шпански идентитет рече Татко замислено.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Гледај каков си: сиот прав и крвови - си реков.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Им ги чувам и спомените и сеќавањата на друзите, на кои кога некојпат ќе дојдат, ќе им ги давам, за да си вратат дел од животот што тука го оставиле.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

А може ли да биде сигурен, кога ќе дојде нивното време, дека светот што ќе го создадат тие нема да биде исто толку ненаклонет кон него, Винстон Смит, колку што е ненаклонет светот на Партијата?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Според вториот, ако направиме подетална анализа на ефективноста на барањата за заштита на слободите и правата согласно чл. 113 ал. 3 од Уставот, ќе дојдеме до заклучок дека Уставниот од формирањето во 1991 година па се до денес има утврдено само една повреда на правата на граѓаните (Одлука У.бр. 84/2009 од 10.II.2010 година), што секако е загрижувачки податок ако се има во предвид новата проширена надлежност.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Кога ќе дојдеа празници, кога ќе се собереше народот во црковниот двор да игра и пее, да се весели, Танаско ќе му тропнеше на Арилко и ќе му речеше: „Излези, бре Арилко, развесели се...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Ќе дојде време овој камен и овој рид кога не ќе бидат.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Ами како, ослепела, ќе се разделиш утре сосема од неа коа ќе дојде време да а удомиш?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Знаеше. Ама се правеше божем ништо не знае и ми вели: „Ќерко“, ми вели, „вечер стројници по тебе ќе дојдат!“

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Уште еден час, рече, и ќе дојдат други двајца со слични кокошкини идеали, моите нови пријатели, Јанкуло и Мануш, другарите Каин и Авел.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Ако има господ, треба да ни се врати таткото, домаќинот, мажот... (Резигнирано).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Добро, вели Максим, се свртува и зачекорува по патчето што води низ шумата спрема пругоре, спрема Камен.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Како ќе биде кога ќе дојде Карл?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Заборавив! Почекајте ме, веднаш ќе дојдам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Знаеш, вели, може ќе те послушам, може ќе дојдам да спијам со овците.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

„Ќе дојдеш ли да не гледаш?“ запраша Мајкл.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Трагајќи по сопствениот идентитет, тие ќе дојдат до извонредно актуелни сознанија дека јаничарството, како вид на одродување, и денес воопшто не е мртво.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога ќе дојде, ќе ѝ раскажам по нешто од сето.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ти кажував дека ќе дојде со авионот...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ќе вариш мене вака убав кафе кога ќе дојдам на гости кај вас со чорбаџи Јован?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

ЉУБА: Знаеш, Верочка, па јас ќе дојдам со тебе до аголот: се појави сонце.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И тогаш... неоти таа не ќе дојде на кулата да го служи Јованбег како Катето сега што го служи Адембега?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

СИМКА: (Неспокојна). Кој ќе дојде?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Беше свесен дека до ова секако ќе дојде еден ден.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Како што го голтав последното парче од крилцето, почувствував силна мала болка на палецот од ногата и сврескав, за малку да се удавам од месото.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Авни ѝ рече на тетка Асја дека идниот ден ќе дојде рано, пред пет часот, за да ги земе девојките.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

— Како не ќе дојдат, џанум! Та еве сме.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— „Кој ќе дојде мене овде друг од Тода да ми каже" — ал рече таа и го зеде букарот да оди на вода, иако пред еден саат полн го донесе.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И, знае ли тој Трска дека татко му на Окомен, ако дознае кој го сторил тоа, ќе дојде во Домот и лом ќе стори?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Бегајќи, бикот ќе дојде до местото кое е спомнато на почетокот од расказот: „остриот свиок“ сега е „бездно“, „инка“.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Откако си легна Толе, Митра му го однесе бардето со вода и му даде да разбере, дека ќе дојде, да ја чека.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во тие времиња им здодеа на затворениците да ги ослободува новата власт, чувствувајќи дека кога ќе дојде старата, пак ќе треба да бидат затвореници, а ако избегале, ризикувале нови казни.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

- Ќе дојдат изморени, мокри, гладни. Морам да ги пречекам подготвен, - си рече.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Беше здрав како дрен, срцето одлично му функционираше и имаше сон како сито доенче кое со најмирна совест си спие до следниот оброк.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Сите благословени од бога ќе дојдат ваму, да ни се придружат, Алал да ви е, рисјани! Со бога напред!“

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

- Зар ќе дојдев да те викам ако не сакав- Брат ми Трпче тогаш на Килета му рече: - Да не сакаше немаше да ги наполни гаќите од радост кога баба ми му рече да дојде да те викне.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

„Да ми ги поздравите сите таму. Другпат ќе дојдам со вас. Утре имам семејни обврски.“ ***

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

- Биди разумна и остави ја жена ми. Вечер ќе дојдам. - Нема зошто, отстапила. - Ти си мртов.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И кога ќе дојдеа на посета, повикани од нив, Марша никогаш не си заминуваше сама. Само заедно со Хелвиг.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Чиста постела да најде, да си почине...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Веднаш кога тоа ќе се расчуе, тука во Брезница брзо ќе дојде некој богат Американец да отвори гемблинг хаус...

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Татко цврсто веруваше дека ќе дојдат други времиња и луѓе, ослободени во толкувањето на минатото врз основа на митовите и легендите, ќе ја припитомат насилничката историја Времето брзо минуваше, а Татко и Камилски се чинеше дека сѐ повеќе се оддалечуваа од мисијата да го одредат местото на поимот курбан во листата на непожелните зборови.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Доста остана сама во земникот. Тука ќе дојдат: попот, нункото, деверот, зетот Илко и брат му Стојо.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Арно ама, претчувствувам дека нема да доживеам да го препознам и да го внесам во тајните; тој ќе се појави,ќе го покаже своето вистинско лице дури откако јас ќе умрам, и кога ќе дојде време, со вцрвенети образи, ќе застане пред своите родители и ќе каже дека му е доста од сè и единствено на што потајно се надевам е дека дотогаш ќе остане уште нешто од моите банкноти, зашто го изменив тестаментот и остатокот од имотот му го завештав на оној кој прв ќе направи очигледен знак дека е предодреден да тргне по моите стапки...

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Нишан (поделено јас) Договор е јаболко да не клаваме во разговорот - кутија отворена: раздорот, пан-доратот на мегдан сам ќе дојде во ситен кас, ненасит јаболкото е за по дома уште повнатре за интимни дела (пред употребата добро да се одмери) уште повнатре во умот без него -една глава сто ума- расцеп на личноста, пизма без име како јас-бол, како разроко јас поделено јаболко: поделено ти камен-меѓник (кај и да погледнеш!) во мојата нива коренот во твојата плодот а сенката паѓа на сите страни на светот, АДАМ.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Јас се обидов престолот Божји да го урнам, да го изместам, средето во кое рамнотежата му е поставена да го поместам; но за тоа кога времето ќе дојде, о, бедни и блажени духом слабим.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Избирајќи соодветна стратегија организмите ја прилагодуваат нивната спареност со околината на онаа вредност што најдобро им одговара и така ќе дојдат до границата меѓу редот и нередот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ќе ги повикам, ќе дојдат, се насладувала на својата надмоќност. - А порано ме проколнуваа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со ред сите пи врвеше во главата, а штом ќе дојдеше до Нешка Рожденкина, некако умот му се завртуваше и не можеше ни зло ни добро за неа да мисли.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но за тоа кога времето ќе дојде, о блажени и бедни духом!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

МЕТОДИ: (Пред да излезе, се врти кон Луков.) Кога ќе дојде Младичот, честитајте му и од мене. Беше сјаен.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Си велам, ќе се појави тогаш кога ќе дојде време, и нема зошто да размислувам кога и како тоа ќе се случи.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Јас сакав да му речам дека знам дека и во Париз веќе не ги лечат пациентите онака како што тој кажуваше, дека токму методите за кои децении пред тоа во Салптертијер ги вовел доктор Пинел сега тој самиот ги проповеда овде, ама сепак молчев и го слушав: “Кај нас ги лечиме пациентите низ разговор – со цел да дојдеме до тоа што ги измачува, разговараме со нив за она за што сакаат да зборуваат – тоа се, секако, будалаштини, ама на крајот од сите будалаштини ќе дојдат и до некои умни сознанија.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ако ѝ се роди женско — туѓа челад е, што се вели, нека крни глава, нека го ќердоса Митра; ама ако ѝ се роди машко, ќе и се обиде ако може да ѝ го дрпне, та така нејзиното што ѝ паѓа од Илка да ѝ се најде за Нешка, да си ја удоми на куќи, а Трајковото да си го остави на синчето што ќе дојде.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- Мир, девојки, - рече Остап, отстапувајќи, - за тоа кај вас од инспекцијата на трудот ќе дојдат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

"Г) Да го насочиме нашето влијание кон Балканот преку консолидирање на нашата позиција во Грција и во Турција и да се воведе и искористи Турско-грчкото пријателство како фундаметален фактор во југоисточна Европа и во Источниот Медитеран; и "II/ додека избегнуваме каков било директен предизвик на руското влијание во Југославија, Албанија, Романија и во Бугарија, да ја искористиме секоја можност за ширење на британското влијание во овие земји".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Потоа воздивна но беше очигледно дека воздишкава не искажуваше премореност.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А кога ќе дојде, го прашуваме, до кога треба да чекаме?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

„Сакам и Онисифор Проказник да дојде со мене.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во принцип, според пописните листи, ликвидацијата на козите била педантно завршена, арно ама, козарот знаел оти овие клетници повторно ќе дојдат, да проверат.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Кој како ќе дојде и ќе се отпушти на земја.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ако треба и со лазење ќе дојде.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тогаш можеби нема толку многу да сакам да сум во Дизниленд, а ќе бидам.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Кога Деспина ќе биде матурантка ќе дојде и Александар од Берлин.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Уште вечерта се јавив на татко му на Стомачето и му најавив дека ќе дојдам да си ги соберам работите.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Ќе дојде подобро време.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Со ужас сфатив дека не можам само да го голтнам месото, туку ќе мора и да го исчистам пред повторно да го ставам во уста.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

И сега ќе си одат во Битола, ќе соберат свои луѓе и ќе дојдат да го опљачкаат селото.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе му рече на Хелвиг дека штом ќе се вработи, ќе дојде по детето.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Оној ден кога се слушна дека ќе дојде Филозофот, отец Стефан Писмородецот, насетувајќи разобличување на лагите негови, побара од мене дејание нечесно да сторам: да го украдам клучот од Јулијан Граматик, во библиотеката на семинаријата да влезам, и да му ги донесам од таму претсмртните ливчиња на неговиот отец, Мида.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Глигор знае кога ќе дојде моментот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Самиот Ботичели, пак, знае дека е доцна, дека ќе дојде фајронт и сè навистина ќе побара.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Не летај многу високо за кога ќе дојде времето да паднеш да не паднеш од превисоко. Гледај помалку да се повредиш.“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Кога слегоа на патот, Горјан го запре Трајчета и му објасни: - Кога ќе дојдеш во Струга, ќе свртиш по десната страна крај Дримот.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Ама ја прифатив нејзината шега: „Растам“, реков, „ќе дојде колце на тркалце и тебе ќе те надраснам!“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кога ќе дојдат, пуштете ме мене јас ќе зборувам за сите.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Кога ? Сеедно кога, на мртвиот не му е важно времето што било пред него и што ќе дојде по него.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Сите ги познавав, истите беа: Здравко комесар на баталјонот, Ѓоко заменикикот и командантот Васко.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Полошо од ова нема, сигурно ќе дојдат, најпосле, посреќни дни, за сите вас. Нашето мина, сине.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Дали јас не сум жена? Дали во градиве камен носам?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Но почекајте вие. Попов ќе каже како запалил. - Лажеш. Не запалил. - Запалил. Прашајте го.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Реков дека во текот на денот сигурно ќе дојдам.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

И никој не ќе го забележи новиот живот на едно умирање.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во однос на раскажувањето на масакрот врз козите, со споредбите на епизодите од романите на Рабле и на Волтер, вие ја споделувате мислата на Едгар Морен кој, на презентацијата на Козите во Сенатот, ќе истакне дека во книгата нема свирепи, омразени ликови, како во западните романи, но авторот ја следи основната идеја, козарите да се трансформираат во пролетери и според логиката на настаните ќе дојде до пасивен отпор на козарите, до нивната бела револуција и на крајот ќе следи нивната ликвидација.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

И Милчо ги чувствуваше како втори родители: приврзан беше кон нив, а и кога ќе дојдеа татко му и мајка му од работа или во неделите и празниците кога не одеа на работа, тој пак со баба му и дедо му си играше и се шеташе.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

„Лекарот ќе дојде вечерва во осум“, рече таа и излезе.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Тасе од малку се пијанел, го фаќала ракијата, ако пак заминел некаде на гости, кусо време потоа ќе дошле да ѝ кажат – Ристено, Тасе се испијани и лежи таму и таму.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Потоа да направиш куќа, убава куќа сакам да направиш и тогаш ќе дојдам да ме ожениш.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

В сабота ќе дојдам да ми ги сменат крпиве. А тебе, малечко, ти благодарам за прикаската.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

На моменти се каеше оти ќе си го подгази девојчето, може и да остане кржлаво, недодоено (оти во Мариово децата ги дојат три години); може да ѝ се разболе чувај боже“; а од друга страна, пак, се радуваше при мисла и увереност дека тоа што ќе дојде ќе ѝ биде „баце“ на Нешка.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Јас кај да сум жив — умрен, пред да ги скорнат овчарите бравите, ќе дојдам и ќе свршиме работа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Како сакаш. Ако ти требам, викни ме по телефон. Ќе бидам дома.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Со душа чекаше кога ќе дојде времето да тргне од Кукуш и да се запише на военото училиште.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Само ќе требе и вие сами да се спремате, вие нам да ни помогнете, ние вам еве и сега кај вi помагаме, и ќе помагаме шо можиме.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Вратата од детската соба се отвори и еве ти ја пак тетка ми Ана: - Сега ќе дојде, ја викнав.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

По лошото секогаш ќе дојде доброто за мене, за тебе...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Ќе дојде време на промени, ден за чистење на орманите полни прашина и на спомените и на минатото кое фатило пајажина.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Одоздола си беше дошол Илко и веќе дремеше, потпрен со лактот на билото, чекајќи го човекот што ќе дојде да му го земе „пиленцето од седелцето".

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Само тие биле врска со синот. На гробот не давала ништо друго да порасне, освен цвеќиња.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Јас ќе се погрижам да ја одржам врската со клиниката за евентуално друг термин кога ќе дојдете во Париз.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тие беа сосем рамнодушни за тоа дали ќе дојде или не, дали тоа ќе биде некој друг четврти или не.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Мнозина луѓе беа застанале да го гледаат попо како се валкал во калта.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Дури да се приберат крилата одлево и оддесно, ќе претрчаат и главните наши одреди и со бегање ќе му се издутниме.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- Гајле ти е тебе, ти го имаш Игбал, ти пишува дури од Индија – се пошегува Мацка и ми се стори дека малку ми се потсмева.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Но ти си само пајак. Пајак сум како сите други пајаци и пак поинаков.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Двајцата спроти Еразмо водеа разговор: -Ќе дојде, ќе видиш дека ќе дојде!

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

- Возачот Бешир сѐ уште не е дојден. И кој знае дали ќе дојде!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ќе дојде подобро време, си мрмори Паун Радевски, ќе видите, мора да дојде... подобро, вели и паѓа покрај Филип Хаџиевски.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

АНЃЕЛЕ: Ами, чудо; од зборот нешто ќе дојде!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Ама на третиот ден, велеше, ловецот ќе дојде порано и со пила ќе ја засече буката на која се качуваше мечката, ќе ја остави само малку недосечена, велеше, колку да се крепи, да се држи исправено дрвото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Видовитиот ги враќал кон стравот. - Сепак јас знам, синдраци мајчини. Ноќва ќе дојде.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кога утре некој друг ќе дојде на тоа место, не ќе може да се задржи од нечистотија, мора да оди подалеку, да бара некое незагадено катче.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Се радуваат двајцата, а потоа наеднаш двајцата извикуваат: - Кога ќе дојде пролет ќе ги пасеме заедно!.., И така разговараат децата преку реката.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Тука ќе дојде честељето со кафе и ракија, ќе напнат гајдите — сега две, една откај зетот што си ја водат сватовите, другата ќе ја најдат кај невестата ,и така ќе се заредат прво песни, потоа и ора, како на свадба!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- Ами, аџи, лели попоите со литии од црква ќе дојдеа, да те испратат?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Кога пак, ќе дојде утрото, со самото отворање на очите, наместо ден да ти се чини дека гледаш темна ноќ, ете тоа јас го нарекувам несреќен до смрт.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Како за инат и времето им ги зголеми страданиите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А утре, токму првиот ден од Новата година, децата ќе дојдат овде и со убави песнички ќе го поздрават овој радосен празник.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Макар ќе стане мрава, пиле, ќе се испровре од некаде и ќе дојде да ме види.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ево, за тоа ти рекла оти дедо је расипвел еден прелез, а праел два прелеза.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Му се зарадуваа на сонцето, му се зарадуваа на синото небо, на облаците, на ветерот, се зарадуваа и почнаа да раснат. Ѝ се радуваа на пролетта, на летото, на есента, а кога ќе дојдеше зимата задоволно го сонуваа долгиот зимски сон.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Како и да е, јас се радувам од душа и нека си зборуваат Груевци и компанијата, тие мислат и другата година да не го дигнат востанието, но како и да е, тоа само по себеси ќе дојде...’ Така заврши Сарафов воодушевен од новината солунска“200.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тргни се додека не сум го извлекла секирчето од нарамников. Или сакаш да ги повикам сосеткиве со сукала и со пиралки?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но уште истиот час констатира дека згрешил што се легитимирал и како новинар, зашто командирот веднаш се закопчува и официјално ги изнесува само сувите податоци: дека односната личност, односно неговиот син, е најден обесен во неговиот стан, преоблечен во женска облека, напудрен и нашминкан во лицето, со курвинска перика на главата, што укажува според тие показатели дека бил „дивадејка” (тетовски дијалектизам за педер) и дека веќе е пренесен во Судска медицина на вештачење, а кога ќе дојдат резултатите оттаму еден Господ знае.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Нема што да памтам цел живот, ќе заборавам уште утре. 90" Морам да си легнам да спијам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Некогаш ќе дојде Чако и ќе се помитка околу мене.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Инаку, ни за мангар не го бива; но зашто е голем, добро ќе му дојде на Иса да го испружи колку што е долг, така Исо ќе си ја умножи славата, без ништо да изгуби, а селаништето ќе научи во иднина да не се перчи дека нема помаж од него.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Хаџи Ташку од порано известен од Хаџи Панови, делениците Акиноски, дека в сабота ќе дојдат потковичаните за да се измират со него, намисли да ги состави и да ги збори Иса и Лазора.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Појдете сите тројца на онаа планина и сите веднаш затрчајте се: кој ќе дојди побрго, да си земи два ствара од што ќе го бендисат, а тој што ќе дојдет по него да земит од двата ствара пак што ќе го бендисат, а најпосле што ќе дојдит, најпоследнио ствар да го земит.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Кога ќе се раздени, кога со првите зраци на муграта, ќе дојдат да проверат, ќе најдат многу пцовисана мачки и суви липи и багреми.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Ќе се навреди попот и ќе се врати пијан, ќе дојде повторно и ќе отиде без најмалку два заба во челуста.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Јон ќе појде на меана, а Уља, скришум, ќе дојде, ќе ми донесе иљач.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Но не брзај во потрагата, зашто верувам кога ќе дојде времето и тој сам ќе те побара.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Со Љубица ќе си играте, јас скоро ќе дојдам. Ѝ одговорив: Добро бабо.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Подоцна ќе дојдам. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 175 ЉУБА: Добро, како сакаш.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Во својата портокалова проѕирност густата течност ќе спѕида се и ќе се стврдне според калапот во куќата во голема зарче за шеш-беш на џиновска дланка, за еден Голијат што ќе дојде од библиската предисторија.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Она што ќе дојде не им е достатно на современиците: Себичноста, тој коров на душата, не сотира нас денешниве луѓе.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Скришно од мене ги облекуваше моите фармерки и излегуваше порано за да не ја затекнам кога ќе дојдам дома.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

А основни генералии, секако, мојата секретарка ќе им земе при прием на листа на чекање, па ако треба и ќе постојам пред капија, да чујам се караат ли дење, офкаат ли ноќе, тепаат ли деца и како им се насадени овошките низ дворот, па кога ќе дојдат на ред, од врата ќе паднам во транс: „Имаш дуња во дворот или воденики на балкон“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Можеби ќе треба да чекаш. Јас ќе дојдам по друг пат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога ќе дојде пролетта, ќе дојде и тој.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Знаеме ние дека мајка ми и татко ми неизоставно ќе дојдат да нѐ бакнат пред спиење, заедно со нив ќе ја отпееме нашата „химна“ пред заспивање: „Ние сме мали дечиња, играме како мечиња“, и ќе се смееме потоа.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Слична разуздана отпуштеност се надоврза Камилски ќе биде забележана во употребата на рускиот јазик во постреволуционерна Русија, но до вистинска револуција во рускиот јазик ќе дојде кога Сталин ќе стане неприкосновен владетел на СССР.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Моите сестри беа кај една наша сосетка; на лист харија им напишав порака каде сум отишла.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Чакарвелика ниту подзастана, ниту се подзаврте. Продолжи да ги влечка нозете низ сламичиштето и туку рече колку да ја чујат : - И за тоа, деца, кога ќе дојде времето, ќе ви кажам.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

АНДРЕЈА: Кога ќе дојде?

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Се залажувале и сакале да го излажат својот господ, да се сожали на нив и да не ги заборави кога ќе дојде воскресот и се мачеле да не поверуваат дека гласот на челникот не е потсмешлив, дека е навистина благородна молитва и посредување за добрините што ќе дојдат еднаш, утре, подоцна, само за нив, изѕемнатици со издупчени опинци и издупчени души, онакви какви што биле и што ќе бидат секогаш пред розовите осамнувања на вистинската пролет која сепак ќе ги плисне со надежи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

БАБА АНЧА: Тој самиот ми рече, дека квечерум, штом се заноќи ќе дојде кај мене.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

„Овој пат треба да дојде порано.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А кога ќе имаш време позачисти, поспастри и понареди за кога ќе дојдам да си ја земам Антица да биде се во ред.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

И у полношт ја собудила царицата девојката и ѝ рекла: „Иди, Марие, напред, и ја по сахат после ќе дојдем по тебе.“

„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)

Тој се трогна од грижата на оваа мајка и му се утврди вербата дека ќе дојде време кога самиот народ ќе трча за просвета.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Како да сакал да го развлече разговорот во исчекување дека можеби ќе дојдат селаните и ќе ги подберат жените пред себе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А Наде, како повторно да има 23 год., потскокнува од радост и држејќи се за неа си шепоти: „Ќе дојде, ќе дојде, ми вети дека ќе дојде“. И така, секој ден... со години.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

- Има време... Султанот си ја знае работата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Кога се врати од војска, по три години, не поседе в град ни три недели, туку еднаш, во делник, сред лето, во време жетва, неочекуван од никого достаса во Потковицата; првин бил дома си, се видел и се избакнал со деда си Блажета, потоа собрал фотографии од сите домашни, и - се огласи од Молитвена Вода.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

ВЛИЈАНИЕТО НА ХОРАЦИО ЦВИКАЛО ВРЗ РАСТОТ НА ШАРЕНИТЕ АНТИ-УПАТСТВА (III) Патека на слоновите...

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

„Како си, малечок“, најпрвин мене ми подаде рака.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ми се чини дека сега ти е поважно да ги средиш односите со неа, нели?

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

- Што брзаш, бре? Па добро ти рече: чекај, па кога ќе дојде, тогаш ќе видиш.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Мислам дека само ќе чекам да видам, кога ќе дојде времето.”

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Некои се лажеа себеси и другите: “Ние сме овде на пропатување, знаете, остануваме во хотелов само денес, а веќе утре,” и покажуваа кон некаде со рацете.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Ќе дојде, ќе дојде, сигурно сум ги помешала деновите, вели бабата и ѝ подава згужвано ливче.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Или пак ќе дојде некој мој непријател и ќе ме изеде.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Но, веднаш потоа, се израдува кога разбра дека нејзината другарка ќе дојде дома во време на викендот.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Може ќе дојдат други, има неплодни краишта во земјата има и гладни и сиромашни луѓе, ама од нашите не ќе навабат други за тука.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Сето тоа се конфронтира со самата помисла дека можеби некогаш ќе дојдам до некакво решение.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Биди јак, ќе дојде и твоето време.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тешко да го кандисаш да рече, та после илјадници да го одвраќаат не го гази зборот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Да ги вратиме. - Немаме камења. - Ќе дојдат кога ќе имаме. Или в гора нека се закулничат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Едно беше важно - не смее да ги испушти па сеедно од која страна ќе дојдат.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Толку знам сега, Силјане, толку ти велам.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Гол, секако бил штрклест, танконог и со ковчести бранчиња на градите, во тешката облека можел да биде само голема и долгнавеста бовча на која некој заборавил загрижена глава.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Еднаш ќе избегаш од нив и пак ќе дојдеш пред нив.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тој беше свесен дека изборот на (безопасните) балкански ориентализми што го правеше со Климент Камилски, ќе можеше, покрај другото, да послужи за показ на балканските ориенталисти и балканолози да трагаат по тоталитетот на балканскиот историски процес што нему тешко му успеваше во неговата незавршена Историја на Балканот низ падовите на империите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На сигурно е само до мене, ќе рече, но ќе дојде подобро време.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Зашто, ако заминеше и на негово место се избереше нов секретар, тој сигурно веднаш, штом ќе ја отвореше касата, ќе дојдеше до тајната директива и можеше да ја активира поради видливата агресивност на козите и со тоа би напреднал во кариерата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

„Ќе ја видам кога ќе дојдам со нејзините Густави,“ реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Вечерта наставил една стапица пред дупката, за коа ќе дојди уште еднаш лиса да се вати.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

А. ПАВЛОВНА: Мешаев велеше, дека можеби ќе дојде неговиот брат.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И бидејќи знаев дека еден ден таа ќе се соса, ќе дојде до ова, гледав животот да го поминам што може подобро: шетав, скитав, одев кај ќе ми текнеше...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Долго време се сметало дека во Европа барутот во XIII век бил пренесен од арапската цивилизација, заедно со некои други пронајдоци.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

За кој ќе ви преподадам слово скорешно, кога времето ќе дојде.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Знам дека ќе дојдам и јас на ред, па дури и пауза да ме фати не трае колку лутина на грчки цариник кој може по сопствен избор, а и расположение на жената му од претходната ноќ, да штрајкува во следните 24 часа, за да ѝ докаже на цуцата дека, незадоволен, не може да задоволува работни обврски ни тој.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Го видел ли некого во пиперот, ќе дојде ќе им каже и ќе добие нешто од тета Доста.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„А јас сум тука ставен да те пречекам и в зори, кога ќе дојде вистинското време, да те поведам таму кај што треба да одиш, оти никој никогаш не е подготвен осамен да лута низ пустите простори на својата вечност“, му рече старецот со утешителна насмевка.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

За овој свет кој ќе дојде и за она што во него ќе ги натера да затреперат вредностите на знакот, на зборот и писмото, за она што тука го води нашиот futur antérieur, сѐ уште не постои мото.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ќе дојде, и ќе помине . . . пак ќе дојде.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Утре ќе го закопаме на закон, рече баба, зашто човекот ќе дојде и ќе ни раскаже како е убиен, дали многу се мачел и дали нешто рекол, дали нешто порачал кога умирал.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Зар не гледаш дека и докторот кога ќе дојде во селово се напива за да ги тргне мислите од вулканот што му чади над амбулантата, да не мисли дека секој миг може да го поклопи...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

„Среќните краеви се сите слични”, би одговорила таа, кога таа би била од оние што одговараат, „но, барем во овој универзум, делта ро по делта ку е еднакво со Планковата константа или поголемо од неа, така што, иако може да изгледа дека Ахил никогаш нема да ја стигне желката ниту пак било која приказна ќе дојде до својот крај, тој ја стигна неа, а и нивната стигна до својот, амин.”

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

- Ти ѕверу еден, зошто не ми се јави, ќе дојдев да ја слушам твојата одбрана на дипломската.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Од друга страна, треба Андо и Трајко да излезат до пазариштето и да „намирисаат" како оди стоката — овците, козите, јагнињата, говедата, оти од утре ќе дојде пак Мате од Кокре, Мице од Бѕовиќ, Ангеле од Штавица да купуваат стока, та и нив да ги „излажат" како Петруша и другите трговци во градот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Уште додека бев во Холандија, на едно од ретките службени патувања.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Помина сето тоа, мртви се и Профим и ќерка ми, но јас дојдов сево ова да ти го кажам кога ќе дојде ден да се дели имотот: да не го слушаш она што ти го зборуваше Профим дека само ти си единствениот наследник на брегов, и дека само тебе треба сè да ти припадне...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Чекаа да видат како смртта ќе дојде да го однесе лично „ѕвезданиот бик“.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Кога ќе дојдеше пролет, стариот прашуваше: „Кое време е надвор?“ „Пролет, дедо“. Не веруваше.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

11. ПИШИ ГО НА МРАЗОТ - но ќе дојде лето, ќе заводени јазот, ќе го избрише сето...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

А ќе дојдат ли и годинава? - праша таа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Одмавна со рака. „Не“, за`ржа. „Ви реков, ќе дојдам по вас. Сега морам да бидам малку сам.“

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Може, испотен ќе дојде... (Трепетно).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Ако јамката ја стесниме уште малку, ќе дојдеме до композицијата Раце што се цртаат, во која едната рака ја црта другата, и притоа двете формираат двостепена Чудна Јамка.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Сакал или не, со конечност увидувајќи во каква положба се наоѓа, не можеше а да не го согледа единствениот можен излез: претстојната, неизбежна, несакана, но и спасоносна посета од невидливиот последен гостин кој, каде и да е, со оглед на неговите години и пораките што ги добива преку телесните тегоби, ќе дојде без да заѕвони, без да тропне на врата, без да направи шум што ќе го насети неговиот грифон.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Секоја како што ќе дојдеше каленицата со вино ќе му ја подадеше на мажа си или на стопанот од нејзината куќа, најстариот, сеедно дали свекорот или деверот.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

— Голема работа ќе свршиме ако го прибериме Толета.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Симон“, ми викна некој, „ашколсун. Ќе дојдеме до вода“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Харинги, маслинки и портокали што нашите роднини кои живеат таму ги праќаа како поздрав по секого што ќе дојдеше кај нас.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Но ќе дојде време кога вистински ќе можете да го цените тоа што вашите учители ви го дале.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Веднаш ќе дојдам кај тебе“, настојуваше Влатко.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Од што ќе дојде и ништо друго.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Тој ум бил да се напраи кротка пред чоеко, коа ќе дојдел да ја вади од стапицата, и да се гала - како што се гала некое куче.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

05 март Мило мое, не можам, се распаѓам, ми фалиш, зошто ме остави, немам сила да живеам, знам дека морам за Гаврил и Матеј да живеам колку што ми е пишано, ама тешко ми оди, знаев дека си тешко болен, дека ќе дојде денот и дека морам да бидам храбра, ама ништо од храброста моја.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Го условив дека ќе дојдеме ако ни го плати таксито до таму, само заради тоа што ме напна да отидам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

И ќе дојдат, господине, ќе дојдат, со чепкалки пред себе сè додека не поцркаат од виното и џигерот од гуска, и тие, од удобност, од црниот дроб, слезинката: ќе цркнат, но одамна пред тоа сите вие ќе бидете мртви... а и јас.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Дедо велеше: ,Кога ќе дојде празникот 40 маченици, да знаете дека и јас сум таму".

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Акакиј Акакиевич мислеше, мислеше и реши дека ќе мора да ги намали вообичаените трошоци, најмалку во тек на една година; да се откаже од чајот за вечера, навечер да не пали свеќа, а ако е потребно нешто да се сработи, да појде во собата на газдарицата и таму да работи покрај нејзината свеќа; додека оди по улиците, да гази што е можно полесно по камењата и плочите, речиси напрсти, за да не се излитат пребрзо ѓоновите; што е можно поретко да ѝ ги дава на перачката валканите алишта, а за да не му се валкаат, секојпат кога ќе дојде дома да ги соблекува и да останува само во полупамучната облека, мошне дамнешна и поштедена дури и од самото време.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Прва мисла што му се родила била, кога ќе дојде времето, да одмазди за татка си.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Првиот што ќе дојде, фатете го и соѕидајте го. Другиот распнете го.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

- Ќе дојдам еден ден и пред твојата колиба, војводо. - се шегуваше шумарот со простосрдечниот старец, изненаден, зачуден, а и престрашен од првото доаѓање на џипот во планината. Но тоа беше пролетоска.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И поздрави ги тие граѓаните, па ако излезе време и здравје, ќе дојдам да видам што чепкаат по Селиште...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Можеби, берејќи ги маслинките, префаќајќи ги со прстите, помислуваа дека некоја од нив ќе дојде и до устата на нивните татковци што војуваа некаде во незнајни земји.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Кај да е ваперот, ако чуе гајда, ќе дојде, вели, и ќе се фати напред или на крајот ќе се фати, вели, и ќе ти тежи, ако е фатен до тебе на орото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дури кога ќе дојде на средината од собата, станува свесна за револверот во своите раце.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Арно, арно, ќе дојдат и друг пат.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Вие, сер, можеби е подобро да отидете во библиотеката и нешто да попрочитате: денес ќе дојде кај нас на гости нашиот почитуван... учен.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Во поканата за рочиште на кое ќе се сослушува странка – ќе се назначи дека на рочиштето ќе се изведува доказ со сослушување на странките и дека странката што ќе дојде на рочиштето може да биде сослушана во отсуство на другата странка (чл. 253, ст.3 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ќе ги повикаме сите правоверни од чифлизите да дојдат и да му помогнат на нашиот калиф да туриме еднаш крај на овие бунтови да не ни се смеат ѓаурите на очи. – Што велите вие на овој план – запраша кадијата. – Со колку луѓе ќе излезете секој табур? – Еве јас ќе соберам триста души без оние сами што ќе дојдат.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Станав и реков дека ќе дојдам пак идниот ден.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ќе дојде 11 и ќе те кренат.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ти синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно, ама ќе дојди саатот што мојве зборои сѐ по глаа ќе те удрат и тогај ќе поверуаш; арно, ама што рекол некој: ќе ти дојдит умот, ама ќе ти појдит кумот.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

А оној што сака и денеска да се напие вода од нив, од Виданови Извори, ако доаѓа од населбата, мора да помине покрај црквата и гробиштата, кои се сега запустени, и спуштајќи се прудолу по патчето и низ шумата на северните падини на Горник, а кога ќе дојде до изворите, да отвори една малечка вратничка, од изгнилени штици, и, пак, откако ќе се напие вода, внимателно да ја нажапчи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Јас им велам“, рече Пере, „тоа не е ваша работа или, еве да речам, наша работа, тоа си е, велам, нивна работа, кога ќе дојде и како ќе дојде, и во какви односи се“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ако сакаш јави му се на дечко ми, па ако сака тој ќе дојдам со него.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

МИТРЕ: И добро ќе дојде. Еве неколку дена само ми игра десново око...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Ќе дојде ден и вие ќе слегнете во градот, зашто градот тешко се качува тука.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Момчето денес ќе дојде да позира, а овде се само две.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Најмногу, се разбира, беа за тоа на Лумана да му се дојде до глава, ама тој ретко доаѓаше в село и кога ќе дојдеше, никој не знаеше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Кога ќе дојде време, ќе те одврзат двајцава никаквеци, безгласно рече пајакот.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Самата девалвација на зборот „говор“, она што ја издава малодушноста на речникот, искушението на ефтиното заведување, пасивното препуштање на модата, свеста за авангардата, т.е. незнаењето, сето тоа претставува сведоштво.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

-Добро си забележал, мајка ти беше многу изморена - додаде малку подоцна откако ја погледна во очите што јас за жал не и ги бев затворил.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

ЛУКОВ: Чекај. Појди и речи му дека ќе дојдеме со Ивана штом тој ќе се врати.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

- А, тој ден никако да дојде!

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Кога ќе дојде време, ќе се навратиме на ова.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Оние излезените во полето по работа, се сретнуваа на кладенците, на поилата за добитокот, каде што намерно одеа да киснат `рженица за јажици, на бунарите во бавчите, во колибите по бостаните и итро избегнувајќи да се определат за едната или за другата страна си докажуваа едни на други дека кога-тогаш меѓу скараните ќе дојде до отворено крвопролевање, а оние, што беа останати во селото, редовниците, старите и болните, за неа дознаа од децата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

II Ќе дојде тоа сончево клопче пролетта како што иде да свие сончесто гнездо во лисјето на нашите грижи а ние двајцата ќе сме два кротки два питоми рида во тој пејсаж од смев наполно наполно зближени Понекогаш ќе си тажна и уморно надвесена над таа лулка од страв зората додека заруди Ќе зрачи тиха светлина твојата приспивна песна барајќи крепка починка во моите очи будни Таа грижа по ноќите ќе ме грее и дење па колку беден ќе сакам мајко да ти речам оти може понекогаш помалку ќе си жена заради тој поток од сон што меѓу нас ќе тече.

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

- Остави, - ѝ рече мајка ми - недела е, утре ќе дојде Нерка, и за час сè ќе среди.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Ако Тоше се кара со некого нема да влезе. Ќе се врати дома и другпат ќе дојде.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

- Сега ќе дојдат со тенкови и ќе нѐ покосат како пилци.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

На пари мисли, на пари! Тоа е твое, не пелени!...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

НЕДА: Не ми рековте за... сосетката. Таа ќе дојде и јас...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Се сети на славјето што го приредија неговите родители.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Жал ми е што Оливие не е тука, но тој ќе дојде доцна, а вие сте сигурно уморна и сакате да си легнете.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

- Стаса? - Е, стасав, де! - Па нели ќе дојдеше подоцна, пред вечера? - неволно процеди товарената домаќинка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Чекам во студената тишина. Ќе дојде денот кога веќе нема да чекам. ***

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- Добро, тогаш, ѝ реков... нека заврши прегледот, па ќе дојдам, ќе ти донесам нешто убаво да си каснеш, ќе си помуабетиме, па ќе видиме што понатаму.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

СИМКА: Велам, татко ти ќе дојде...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

И ќе дојди еден ден од деновите кога ќе треба да се праша и одговори: - зошто и со кого се отишло, зошто и во чие име се гинело?..

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ако дојде, ќе дојде некаде попладне, не поскоро од ужина и затоа секој ден тоа време, кога ќе можев, одев в црква.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

„Вчера помина, враќајќи се од училиште, се поздравивме и ѝ реков дека ќе дојдете.“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

И на Истокот и на Западов секој ќе проводаџисува за таква израилска свадба, но кога ќе дојде време бракот да се склучи, ќе има отпор од сите сватови”, му рече.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Баба ќе се врати“ - извикав така што можеше да се сфати повеќе тага одошто радост.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

За шест минути ќе настапи полноќ. ќе дојде нова бројна вредност на листата освоени години, па векови, па милениуми.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Со канти маст може да се измери.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И кога обрачот ќе дојде до ниј да му и отпетлаат бомбите одеднаш.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога слушнал дека грабнувачите ќе дојдат да ме земат од чешма, брат ми побрзал да ме предупреди.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Кога истражувачот ќе дојде до нови откритија, другите понекогаш не можат веќе да ги повторат резултатите на првиот истражувач.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Тие денови младичот ги полагаше и своите испити во факултетот и Змејко секогаш во пладнињата го очекуваше да се врати од таму, со оној неминовен страв, а кога оној ќе дојдеше прозорците трепереа од нивната викотница.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

На заминување му рече дека ќе дојде да го земе и однесе на денот на операцијата во очната клиника.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тие многу сакаа, кога ќе дојде мајка им од работа, да им чита песнички за полиња, ливади, цвеќиња и разни животинки, а најмногу сакаа цветчиња и пеперуги.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Често при одење од едно село во друго, за да не му врви патот некорисно и здодевно и за да не задреме на коњот пишуваше разни поднесоци што му требеа за да му бидат готови кога ќе дојде во селото или во градот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Но со лебот требаше и нешто друго. A затоа тука беа двассеттината кокошки за прва потреба, па после ќе дојдат на редот овците, козите, кравите, воловите, та не ќе куртулат ни магарињата кога ќе се свршат копитарите со расцепени копита.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе дојдеше одненадеж, како диво ветре, ќе дувнеше да ми соопшти оти во Домот за старци во Катланово директорот краде, дека во Негорска Бања ги трујат гостите со бајата, расипана храна, дека на министерот едикојси му ја запалил фотелјата заради нечесност, дека ја продава бараката во која живее, дека покојната сопруга Кона поначесто му доаѓа на сон и дека го вика, го кани кај неа и дека уште не е подготвен да оди, да си оди, зашто уште не му е времето и слично.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Љубовта е одговор на моите немири, летни дождови врнет во мојава душа, ти ќе дојдеш и ќе ми го донесеш мојот рај.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ги изгазија прос(о)то и му велат на пратениците: - Еве - вика - го видовте просто како го согазивме, не го бројаме, и така Персија ќи ја согазме!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Во таков миг лицата, самиоте од себе, стануваат строго разумни, чиниш грижата во очите им еза она штп ќе дојде утре или малку подоцна, еднаш; течат низ времето но пред да ги нема оставаат трага за себе, едни темна и проклета зла, други поинаква, таква некаква поради која за добро се споменуваат.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Му принесовме жртва за да нè поштеди (од одговорноста), кога ќе дојде немилиот но неминовен фајронт на умот.

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

Што ви реков на почетокот, ќе дојдеме до осознавање на самите себе, полека тивко: почнувајќи од Геа-супернитот...потоа, атомите наши... па, Земјата...потоа, свесноста...па, себството...сѐ до универзалниот дух- вакуум и повторно до Геа..

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Ти реков дека ќе дојдам и дојдов. Одмандали ја вратата. - Како што си дошол - така ќе си одиш. И не враќај се.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Токо ќе дојдат, ајде по куќи, нарачуј мазници, зелници, кокошки, алви, за да беснеат, бесот да и вати? беснеат, бесот да и вати?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тогаш, ќе дојде време на мирување.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Јас пак ќе дојдам.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Ми рече дека ќе дојде за еден час и тоа е тоа.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Имаш милиони, а се облекуваш како евтина дроља! (На вратата заедно со Дики се појавува црниот џин Кени) Еве, Тики бој, каде што ќе дојдам на своите најблиски им носам подароци!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Дури и ветив и дека ќе дојдам со неа и дека ќе бидам во публиката како поддршка.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тогаш ќе дојдеше, ќе ја извадеше банкнотата од џеб, ќе ја измазнеше со движење кое покажуваше љубов и страдање истовремено, и ќе речеше: „Беше толку љубезен и ми помогна кога бев во невола, еве ти ги овие пет марки!“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- Ќе дојде време, велеа, кога војводата пак ќе се јави.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

НЕДА: Но таа ќе дојде. Може да посака да влезе. Вие треба да ми кажете...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Тоа подобро да и го кажам на тетка Рајна, која денеска сигурно ќе дојде, бидејќи и Вера и јас во исто време одиме на училиште.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

„Ќе дојдам со тебе во Венеција,“ реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ме мајтапеше дека кога ќе дојдат тие ќе ме побара за жена. На тоа се смеев.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Неколку дена порано знаевме дека ќе дојдат за што не имаше известено повисоката команда, но не знаевме дека ќе има толку мали.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Многу ѝ се допаѓаат твоите сценарија, а „Гризли Адамс“ е нејзин најомилен филм на сите времиња.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

— Така некако пак иде на ред. — одговори Митре, очигледно доволен оти и Марка ќе го втераат внатре.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Меѓутоа, трогнат од широкоградоста на постарите браќа, кои заради заедничкото дело биле готови да се откажат од најмилото на светот, најпосле и тој попуштил и ветил дека ќе молчи таа ноќ.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Ах Митро, ах брлива главо! Толку ли не ти текнуваше оти тиа жени шо ќе дојдат за етрви носат деца?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ќе се вратам со битолскиот воз, а вие распрашајте се кога пристигнува во Скопје“.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ми рече вака: „Доаѓам, брзо? Па, околу 45 минути, саат.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

„Секое од овие прасиња, зимата кога ќе дојде, по две канти мрсно ќе ми донесе, како да не ги милувам?“ Постои и таква љубов.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Тоа може да се спореди со инвазија: технологиите заради минијатуризацијата го заземаат телото. (покажувајќи на микрофонот: „следниот пат кога ќе дојдете, нема ништо да прашувате, само ќе фрлите малку прашина на масата!“)

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Настаните за кои раскажувам и кои не се случија многу одамна за да не се паметат, на многумина ќе им изгледаат неверојатни.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

„Растеш?“ Мајко мила, се вцрвев толку што ми се пристори небаре ушите ќе ми расцутат.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кога ќе дојдат кај Лидија – тој е веќе пред зградата.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

„За миг ќе дојде долу.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Чираците пред дуќаните ги распалуваа мангалите. Така е редот. Кога ќе дојдат мајсторите, треба да се огреат..

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

После, по една недела, ќе дојдат Цветници, а само две недели по Цветници, ете ти го Велигден.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тој може би сега завиен во студените крила на ноќта, се сеќаваше за домашниот топол кат, кај што пикнат под јорган не го слуша пијаниот глас на татка си, кога ќе дојде доцна од град ни плачните прекори од кај мајка си.

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

„Кој ќе дојде на мое место?“ - прашува запрепастено.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ќе дојде подобро време, вели Паун Радевски, и нас сонцето ќе нѐ угрее.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Кога ќе дојде до фрка, до прпа, јас се простирам, издолжувам, добивам пролив.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Тие пак што немаа да платат, ниту пак имаше што да им се продаде „на телал", ги тераа гавазот и заптиите, што му ги ставаше на расположение витолишкиот мудур, со авалеџијата од село на село и им удираа секој ден по дваесет и пет стапови по голо месо дури можеа да мрдаат, да одат со нив, а откако ќе им ги искршеа ребрата, ги оставаа да преболат кај некој роднина или пријател, со строга наредба да си одат дома, да работат, да печалат и, на есен, кога ќе дојде авалеџијата, да платат на царот, ако не сакаат пак да јадат двојни ќотеци.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Едно попладне додека седевме на балконот, мајка праша: „Ќе дојде ли?“ „Кој?“ „Зигмунд.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Овде Борко се испраќа, народ ќе дојде, не играчка!

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Така правеа секогаш кога ќе дојдеа тука по неколку месеци преку летото и тогаш си живееја само за себе.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Решив да го распрашам татко ми, кога ќе дојде да ме бакне пред спиење.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

„Ќе дојде ден кога со ливчињата некој ќе си го брише газот,“ велеа тие што не го познаваа добро Ластета Думбаровски.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Чекај ќе дојдам!!! – викаше напразно, но од старецот немаше ни трага ни глас.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Но сакав да се сетам; мислам дека и тој така рече на телефонот: рече дека ќе дојде за да се сетиме на нешто.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

СОФРЕ: Ќе дојде. „Да вечерам — рече — и еве сум станувам“.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

ИЛИЈА: Бабо Анчо, имам една молба кон тебе, кога ќе дојдам за да си ја земам Антица дома, сакам и ти да ни дојдеш кај нас.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Сега малку одмор и потоа ќе дојди инструкторот кој ќе ве научи да ракувате со пушка...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

А ќе дојде до тоа сосем случајно.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Па, ако е д-р Костадинов или д-р Темелковски, да ставиме карминче зашто ќе дојде за итниот случај.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Мајка му од Богуле бараше Богуле да ѝ го раскаже сонот што го видел и како заклучил дека ќе дојде до несреќа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Дали писателката ќе дојде по вакво време - невреме.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

- А како ќе дојде, а? Треба сам да одиш по неа.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

— Нејсе, — вели дедот Петко. — Дури да и нараниме маските, да се обујме, да се замиеме образ, па шо се вели, дури да поручаме, и времето ќе дојде за одење.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ќе дојдам кај вас со неа, кога ќе ми кажете дека за тоа сте подготвени.“

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ќе дојдам да ве посетам... Таа знаеше дека лаже.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

До крајот на животот, во балканскиот неред и хаос, во војните, омразата, веруваше дека до обнова на светот ќе дојде само преку вистинските книги.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И онака ми рече дека ќе дојде за 45 минути.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Не сфаќам што ми зборуваш. Ќе сфатиш кога ќе дојде време.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Токмо навреме ќе дојде, токо пари да не барате! — пак повтори Крчо и си излезе откај што влезе, испратен од Нешка, фатена рака за рака.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Од север ветар на прозорецот ми свири!

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Им треба правата Гламја. ќе дојде! ***

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Да беше подобро времето, а јас помлада и поздрава ќе дојдев кај тебе, и на два дена ако не можам повеќе.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Ти, синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно ама ќе дојде саатот, што моиве зборови се по глава ќе те удрат и тогај ќе поверуваш; арно ама што рекол некој: ќе ти дојде умот, ама ќе ти појде кумот.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Слушал. - Кој си, што бараш? - Знаеш кој сум и знаеш што барам. Пушти ме да влезам. - Да влезеш? Зошто? - Знаеш зошто.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кога таа клекнала пред него, тој ја треснал со нозете по лице и ѝ викнал: „Еве осум дни како носам иста кошула, и недела ќе дојде и пак ќе немам бела облека да ставам на себе.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И едно исто си повторува: Ќе дојде подобро време, треба да се чека подобро време.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

И кога дојде и во Полчишта, сам им намниса на Толета и Мачникот откаде ќе дојдат до пари.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во него имаше напишано дека на тој и тој датум, на барање на нивниот државјанин... беше наведено името и презимето на Хелвиг... извршувајќи ја одлуката на судот од Келн, ќе дојде службеник од амбасадата, заедно со него, да го земат Карл.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

А, оваа другава нека стои пак за кога ќе дојде Панде.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

И кога велеше - белки ќе дојдат други времиња - јас во тие штури, навидум сиромашни зборови, гледам само бесконечно траење, а во бојата на гласот – триумф!

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

На другиот ден пак ќе дојдеш на Велјанова Ливада, ќе засвириш со кавалчето и некој од нас ќе дојде. - Добро, добро! - одговори Трајче.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Тој сега ќе дојде кај мене.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Го скорна Толета и му кажа дека бравите од Велиага денеска ќе пладнуваат по Црничка пресоп, та таман ќе дојдат како нарачани.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Одеше, работеше, живееше, но се без ќеиф, со тага, со болка на душата, со безгранична омраза и некаква потајна надеж дека ќе дојде време да излезе од оваа тешка своја положба.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Потоа ќе дојдат со замисленост на лажни лингвисти да ме изнесат покриен со чаршаф а од просектурата, играјќи си со секакви ножици, пилички и скалпери, ќе соопштат дека се случило без нивна вина.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Едно по едно ги редев работите во тремот, за кога ќе дојде Методија, да ги изнесеме веќе спремни.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Сега ќе одам в град да завршам некои работи - рече таа - па ќе дојдам по Ели.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

КОСТАДИН: Јас пари немам, ама образ имам: ќе дојде ден, ќе ти ги вратам!

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Единствена желба да биде кога ќе дојде време да заминеш, да склопиш очи само на тие раце и ничии други.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Јас нема, пречесен, да те убедам дека видението – собитие стварно беше, оти нема да ми веруваш, но душата моја сѐ повеќе смета дека тоа нечестивиот ми испрати ангел лажен, црн, на бело престорен, и дека тоа го стори и како знак на опомена и до тебе, и до царството наше; сѐ почесто си мислам дека тој ангел нечестив предупреда беше, пророштво дека на дворецот твој допрва ангел таков со букви лажни и ука согрешена сосем – ќе дојде.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Даскалот ќе го тргнат. Утре ќе дојди нов. Рекоа дека е многу добар.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

МАРФА: А кога ќе дојде... оној..

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

- Оди легни си – ми шепна мајка ми – а јас веднаш ќе дојдам да те заспијам. Ѝ бев благодарна за нејзината нежност, а најмногу од сè што ми рече дека ќе дојде “да ме заспие”.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Потоа пак ќе дојде... По неколку месеци. Ќе се допишуваат.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

А кога тој ќе дојде, тогаш целиот товар за продавање ќе си го земе на себе. Не му е севте нему да претеруа. Има приатели и рисјани и Турци.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе дојдат ли со вас и мнозина пљачкаши стрвни, - вас ќе ве дочека смело, со божјата помош во борба со душмани крвни в крв ќе запечати дело.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

- „Аа, се присети тој, ќе дојде утре”.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Мислеше дека во овој град ќе дојде и до својата конечна пресметка со историјата, верувајќи дека ќе ги открие помирувачките кодови на исчезнатите империи, останати во луѓето, најмногу преку инерциите на идеологиите и на религиите.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Ми вели ќе дојде ден ќе ти покажам еден извор, ќе си земеш од него вода во едно шише и ќе си го обесиш на гуша.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Некогаш си мислев – ќе дојде мајка ми да ме земе.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Се надевам дека ќе ја запознаам следниот пат кога ќе дојдам Битола.“

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

По година две, деца ќе дојдат. Тие уште повеќе ќе го врзат за семејството… И ете ти домаќин човек! Да, не погрешив…

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

По добрата вечера и уште подоброто пиење, за кое време Пере постојано ги канеше сватовчините со познатите негови зборови: „Повелете, браќа, како во своја куќа, од своја мака!“ — зетот Крсте ја наду и гајдата од Перета, која секогаш беше готова да проквичи, штом ќе дојдеше некое весело друштво.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ова е вистинито во двојна смисла.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

XIV Пратеникот на Кралската влада од Белград, кој уште од порано беше најавен дека ќе дојде да стапи во контакт со Комисијата, денеска стаса во манастирот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Си мислат ќе минат сите вртоглавици, ќе дојде колце на тркалце и пак ќе си се вратат од каде што кинисале само сега како порцулански заб, петка горе десно.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Неговиот страв од обврски беше толку нараснал, што дури не сакаше да биде присутен ни кога јас ќе дојдам да се иселам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

- И јас ќе дојдам, - рече Наде.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ама кога се чу оти овде Бугарите ќе дојдат да завладеат, партизаните решија да се тргнат.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

И после сите натрупани, хибридни грешки кои ги броиме и кои поминуваат низ деновите, ќе дојде и денот кога ќе донесеме цврста одлука, храбрoда ги исполниме сите надежи и очекувања.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Но немаме време за медитации, до крајност се обидуваме да го истрошиме умот, зошто сме свесни за крајот што неминовно ќе дојде, барањето мир прерано ќе ни го покаже тој пат до крајот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тие два збора ми се постојано во главата, како ехо.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

- Сега пак да бегаме, вели Јоше Свирачот. - Кон кај да бегаме, кога не знаеме од кај ќе дојдат, велиме. - В шума, вели некој.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се разбира, сите овие нејасни објаснувања беа делчиња од некои настани за кои не бев ни сигурна дека се случиле, но и да бев дури и поглупава ќе дојдев до истиве овие заклучоци што дури сега ги кажувам.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

ТРОШЧЕЈКИН: Кога ќе дојдат гостите, јас ќе бидам во своето атеље. Вие извинете.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

„Но, кога ќе дојдеш?“ прашува таа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Од таа чудесна дремка ме расони часовникот- кукавица.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Добро, таа ќе спие и можеби некое време доцна во денот заедно со сите, или со половината од децата, ќе дојде да го посети и ќе седне под сенка наблизу, тргајќи долга цигара меѓу модрите усни, но тој што ќе стори? Дали ќе се разбуди?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Со чесна војна ќе дојде до почит, зашто бил посилен од најсилниот!

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

Черчил му одговорил: „Не можам да дојдам на премиерата, зафатен сум, но ќе дојдам на првата реприза, доколку ја има“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Место нив ќе дојде нова смена, во рудников момчаци ќе венат.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

- Ќе дојдеме, штом е така. Ние со Бојан! - подвлече стариот.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сигурно ќе дојде до прекин на патот на јагулите - за да се изгради некаква балканска варијанта на Беломорскиот канал, со прилагодување на реката - на тој подвижен воден мост на јагулите, помеѓу Езерото и океанот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

По лошото и добро ќе дојде.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Ќе дојдеш пак, важи? - Важи – ѝ велам и слегувам по скалите.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Тука се еве инженерите, а според временските прилики, ќе дојдат и машините и материјалот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сега веќе и не беше важно кога ќе дојде...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Една игра, со други зборови, не е изведба – барем општествено не е така кодирана.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Туку ќе живеам цела зима со мислата дека идното лето пак ќе дојдам.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Некој, знаејќи дека зимите се најтешки за болниот, ќе му речеше: „Еве зимата помина, издржи, иде пролетта, па ќе дојде летото... После е полесно...

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Може рече дека ќе дојде за 30 минути.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

„Еве, синчево мое Петре ќе порасне, ќе дојде ред ќе се жени, ќе изроди дечиња.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Скриени се и недоверливи, но најпосле, кога ќе дојде моментот, и тие, како сите луѓе на светов, ќе го отворат срцето и ќе ја искажат својата благодарност.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Да можеа уште порано ќе дојдеа.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Татко стравуваше дека во XX век, по победата и конечниот пад на Османската Империја на Балканот, по присилните преселби на турското и исламското население во Турција, ќе дојде до постојана пресметка со с што беше задржано како културен, обичаен, цивилизациски принос од петвековното заедничко живеење и кај другите народи кои се здобија со држава, слобода, институции.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога свирнал со шупелката сите ѓаоли беше му дошле пред него: „Заповедај, честити царе - беа му рекле, - што сакаш да напраиме?“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

17. Михајло Горачинов нашол еден мотоцикл, му ја затегнува гаста и вика: — Ајде, Небеска, ќе дојдеш со мене?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

- Ако не дојдеш ти, а како што гледам нема наскоро да дојдеш, ќе дојдам јас да те посетам.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Можеби Иван Степанович воопшто не се надевал дека синот ќе дојде на светов со главата на Ролан?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Коа виде сиромав јазоец оти лисицата сплетка конците, је рече: - Ти, сестро лисо, да се сториш на умрена коа ќе дојди чорбаџијата и тој ќе те удри со клоца по глаа, та ќе те изваи од стапицава и ќе те пласни настрана.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

АНА: Ќе појдам, џанам, туку се премислив, зошто да викам од комшииве кога сега ќе дојдат жетварките и со некоја од нив ќе појдам.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Јас и Бреза се стрчавме кон него, му скокнавме околу вратот, Бреза едната рака му ја пикна во џебот од вентијагата за да ги извлече чоколадите што тој неизоставно ни ги носи секогаш кога ќе дојде, а со другата му ги скубеше мустаките.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Никако! - одбив. – Јас во тој дел од паркот во живот веќе нема да стапнам.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

ЛУКОВ: Ах, да. Се разбира. За неполн час ќе дојде пајтонот по тебе, а со него и твојот револвер.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Со песок ќе платам данок кога ќе дојдат утре. Ајдете, ќерки.“

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Нели, токму така еднаш бев рекол.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

3. За периодот на нашето истражување одредени промени и дополнувања претрпеа и одредбите кои ги регулираат „видовите работен однос“ и тоа: а) кај договорот за вработување со приправници (приправнички работен однос), со измените од февруари 2013 година дојде до промена на чл. 59, кој го регулира ограничувањето на отказот на приправникот од страна на работодавачот, кој беше надополнет со уште една нова основа за отказ, и тоа во случај кога ќе дојде до кршење на работниот ред и дисциплина или работните обврски, утврдени со закон (чл. 9 од ЗИДЗРО/ фев.13).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Полека тонев во некаква чудесна дремка...

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тие, едноставно и ладнокрвно, не се земени предвид (David Daube) – па оттука, сосем точен е впечатокот дека правните акти кои се донесуваат во оваа област, се сконцентрирани првенствено на оние кои имаат [имотните/ богатите/работодавачите], односно оние кои го заземаат централното место во ‘високото општество’ и кои благонадежно ги финансираат предизборните кампањи на речиси сите поголеми политички партии кои подоцна, кога ќе дојдат на власт, во знак на благодарност и по принципот „Do ut des – ти дадов за да ми дадеш“ ги спроведуваат нивните антиработнички агенди. Оние кои немаат [неимотните/сиромашните/работниците], како да се невидливи за системот – тие, заедно сосе нивните проблеми, просто- напросто, се игнорирани!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

„Кога ќе дојде овде Густав, ќе си одам. И ти ќе си одиш,“ рече.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Уште од дете, додека беше целокупен, Мице имаше голем мерак да стане свирач и затоа, секогаш кога за свадба или селска слава ќе дојдеа свирачи, се пикаше меѓу нив со по една клечка во секоја рака, застануваше пред виолинистот и ставајќи ја едната клечка фатена со левата рака под пазува наместо под брада и со другата заструтувајќи преку другата прачка, ги имитираше движењата на кеманџијата и заедно со него ја свиреше и ја пееше песната што свирачите ја свиреа и ја пееја.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тој сонуваше дека еден ден ќе дојде до почести надземни, дека логотетот нему, како на Писмородец, ќе му ја довери задачата на разгатнувањето на тајниот запис, за кој сите умни велеа дека човек неподготвен за знаење и слаб духом не смее да го види, па дури ни да влезе во источната одаја.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Бев сигурен дека еден ден, без оглед колку време ќе мине, ако сте жив и здрав, ќе дојдете да ги земете!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но се случи: некоја од жените рече дека не може секој што ќе дојде од преку море да им суди на оние на кои папокот им е врзан за штурата земја, за каменот на неа.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Мојот заменик? Смерниот Хаим Хабиб? Албала? Па Албала само умее да говори германски...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Неслучајно мајка ѝ нејзе ѝ подрече дека вечерва ќе дојдат стројници.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кога ќе дојде време ќе го откопаме богатството и ќе го капитализираме во сите наши задоволства за кои некогаш сме фантазирале.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Вратите на куќите почнаа да се отвораат, слушаше растрчани чекори, нервозни и уплашени гласови се довикуваа, и сфати дека во секој миг ќе дојдат и другите.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

- Знаев дека ќе дојдеш, - срипа тој, - уште „од одма“ те оценив дека си човек од збор.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Како ќе дојдат луѓето од селото во тој голем студ да ме кренат со ковчегот и да ме однесат на гробишта...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Барем ти спаси се од одмаздата што ќе дојде утре. Патувај, младоста е иднина.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Еве кај сме, комшии, ти знаеш од како умре мајка ми куќата моја само заклучена стои и само кога ќе дојдам од село се отвора колку коњот да го врзам.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

ПАРЕ: Прашај ја кога ќе дојде!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

- Ќе дојде ден и ќе знаеш повеќе. Тоа ќе се случи брзо. Можеби утре.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

И тогаш учителот, налактен на извалканата маса, ќе започне за што и да било и за кого и да било, стариот слуша и божем случајно зборот ќе дојде и за Арсо.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Мајката, ама нестрплив човек... Чекај! Чекај! Ќе дојди, па дури тогаш ќе разбереш!.... - Така е, другари, треба да се биде стрплив.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

— Знаеме дека знаеш, вели. Ќе дојде ред да молиш за да признаеш, вели, по колена ќе одиш и ќе молиш.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Кога ќе се раздени, кога со првите зраци на муграта ќе дојдат да проверат, ќе најдат многу пцовисани мачки и суви липи и багреми.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Не, првин треба да се измијам и да се преоблечам.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

- А Карл... ќе дојде ли Карл со тебе?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Кога Бригид излезе Мерв се обиде да го отвори разговорот спомнувајќи ја Ултра Вајолет и тоа беше доволно.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во моментот кога го контактиравме Бобан неговата борба сè уште не беше завршена но, со неговата ретко видена упорност и истрајност, веруваме дека многу брзо ќе ја извојува својата победа за одбрана на своите основни права и конечно ќе дојде до правдата која ја заслужува.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И сирото тркачко грло со куп ребра и една бела душа - си попаднало во нестарателски раце. „Твојата соба е поголема“ , шепнаа. „А утре ќе дојдеме и ќе го однесеме.“ „Кого?“ Го триеше со дланката темето и мислеше: брзо ми расте овесов на глава - треба утре да појдам на бричење. „Коњот“ , чу и се изненади.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Затоа, според Татко кој му се доверуваше на Сокол Мечевски, ако историјата вистински се урамнотежеше од сиџилските кажувања, во душите на Балканците, сигурно ќе дојдеа нови понадежни времиња.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

„Ќе дојдам секогаш кога ќе ме поканите!

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

- Каде е Рада! - праша Никодин по веќе втората испиена чашка. - Ќе дојде! Замина кај другарките.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Овој град требаше да биде машина за мерење, лакмус, антена што ќе ги провери сите идни вселенски патници што ќе дојдат овде.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Ете, и тоа се случи... Дали ќе дојде сам на судењето, или ќе се разведува преку застапник, ополномоштеник, не знаеше.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

И ево шчо кажвеет нејзините одгоори, шчо си не можел да и разбериш - слушај: - Таја ти рекла, оти татко је ќе дојдел од водејница побргу, ако поминел по подалечнијот п'т, а ќе се забаел ако поминел по покусијот. Еве зошчо.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Дачо нерасположен и скиселен продолжуваше да спие со Ранч, а и Ранч продолжуваше со своите зајадливи боцкања: штом ќе дојдеше време да се јаде, Ранч ќе влезеше во стројот крај Дачо и зајадливо ќе му дофрлаше в уше: - Ако не дадевме ние пари за тебе, ти немаше да дојдеш ваму.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Едно утро седеше на појадок, потресен; почувствува мошне длабоко: главниот лекар ќе отпатува, ќе дојде некој заменик, ќе стане од кревет и ќе земе земичка; човек мисли дека јаде, а всушност појадокот работи врз него.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Кога ќе дојде ред на мене?

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Балканизацијата, сфатена како субмисивност пред големиот свет и големите сили, не е ништо друго туку јаничарење.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не се кажува зашто некој ќе дојди и ќе го испогани местото на вечната почивка.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Кога ќе останеше последната нива за дожневање, жетварите се натпреваруваа кој ќе дојде прв до крајот, односно кој ќе ја ожнее последната ракатка.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но, ќе дојдеме до вистината за себе и ќе ја видиме вистината за светот и вистинското сознание за темелот на суштествувањето со неутрализирање на сопствените слабости и слепи нагонски сили, егоистичките тежнеења, побудите, рѓата, безумноста, импулсите на гревот и заслепеноста.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ќе дојде и тој ден - продолжи Горјан. - Ќе им дојде црниот ден.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Незнам зошто, но, мислев дека кога ќе дојде тој момент…, едноставно така ќе ти се слоши, ќе те фати срце… и така некако, но дека брзо ќе се случи, од нозе, за момент…

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Изутрина, кога татко излегуваше за на дуќан, мајка му рече: „Денес, Јордане, порано дома врати се, зашто ќе дојдат нишан да разменат.“

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

- Боже, а јас се нервирам. Дали ќе дојдат?

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Јас сум дел на твојата судбина.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Македонецот сега ја исправи брадата и со некаква смиреност во очите и на усните ја извади волнената капа од главата и погледна кон масата.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Ние мариовците во Мариово, прилепчани — во Прилеп, битолчани во Битола и така со ред. Ви вела тиа се нашите луѓе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Господарската куќа не беше во кула, оти кулата допрва требаше да се гради, туку во најубавата куќа со чардаци, во која порано престојуваа митрополитот и игумените, кога ќе дојдеа тука на прошетка, или обиколка.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

А нешто во него зборуваше дека ќе дојдат и беше решен да ги чека.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Ќе дојдам кога ќе докажеш дека пушката ја зел Онисифор Мечкојад.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Луѓето ќе живеат среќни кога ќе заврши војната и ќе дојде слободата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Јас повеќе пати ја навестував можноста дека ќе дојде време кога Комитетот со својата работа, којашто наполно ќе одговара на чувствата на сите тукашни христијани, ќе ги добие нивните симпатии и ќе стане господар на ситуација...163

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ќе дојдат и овде, но нема да останат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Ах“, рече човекот од редот. „Еден ден ќе дојде некој со мечта и ќе ја обнови. Ви велам, запомнете ми ги зборовите. Некој со срце.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Штом ќе дојдеше денот, сите тие мои ноќни помисли – да појдам и да го барам (дури и телесниот копнеж по него) – ми изгледаа бесмислено.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Еден ден дојде главниот инженер.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Тропање на приборот за јадење. Чаши. Непознат број.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Мајка ми, небаре ја следеше сенката на сонот на татко ми, до колку и неа не ја повтасала дремката, ќе дојдеше, ќе ја изгаснеше ламбата, ќе ја оставеше книгата настрана, означувајќи ја последната прочитана страница, ќе го покриеше полека татко ми, за да не го разбуди.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

- Значи, кај нас кога ќе дојде? - тетка ми Олга не ни помислуваше дека би можел да поминам во радиус од 400 километри од нивното гратче, а да не поминам на гости.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Или можеби таа е веќе трудна од твоите овдешни желби?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кога тој ќе дојде, ќе види дека резето на портата од надворешната страна не е ставено, а портата не се отвора, ќе се сети дека овде нешто не е во ред.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

ЉУБА: Денес на чај ќе дојдат седум - осум луѓе.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Тинејџерката: А какви се тие клошари што ќе дојдат на тоа парти?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Девојчињата сакаа да се забавуваме, ние им рековме да нѐ чекаат вечерта во еден клуб, дека сигурно ќе дојдеме, јас се качив на моторот и тргнавме.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но, овојпат ич не ми беше тешко да си го носам - се чувствував лесен како пердув.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Да, но ќе дојде ден кога ќе светне среќата наша како убав сончев ден и тога ние ќе бидеме најсреќните на оваа земја.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Можеби, берејќи ги маслинките, префаќајќи ги со прстите, помислуваа дека некоја од нив ќе дојде и до устата на нивните татковци што војуваа некаде во незнајни земји.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Кога ќе дојде вечерта, ја гледа аловата боја на зајдисонцето што ги поплавува околните брда и планини, кога селаните што се враќаат по патот од полето, седнуваат кој каде по камењата и меѓите и го гледаат заоѓањето на сонцето, неговата чудесна светлина, како што тоа го чинеле древните луѓе кои секогаш заеднички го следеле заоѓањето на сонцето и се молеле пак да им се врати.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Па и Рада со сигурност не му вети дека ќе дојде!

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Како да се успокои! Извршувањето на пресудата ќе дојде така обично како што доаѓаат денот и ноќта.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Кај да е ќе дојде, ме теши.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Животот го поминува како во полусон, чиниш студените ветрови ѝ ја сопнуваат мислата, како да не е таа Пелагија, туку некоја друга која има само една единствена цел, да ја помине зимата, оваа во здивот на ветриштата, а и другите што ќе дојдат по неа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Но зошто на Балканот не дојде до можната христијанско-исламска синтеза, макар што постоеја услови за нејзино остварување?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

- Прасињата со млеко ги храни, а нам каша ни дава. - Сѐ од домот изнесе.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„Јас таа ноќ ќе си останам во собата.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

- Подоцна ќе дојде Боге од Бањи – рече Даскалов додека го симнуваше ранецот од рамото.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Вели, тој ќе дојде да ме посети.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ќе дојде време вистината на мојата приказна ќе си го каже своето.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

На состаноците на училишната еколошка секција велиме дека кога ќе пораснеме, кога ќе се вработиме, па и ќе дојдеме на раководни места - ќе се грижиме нашиот град да биде нормално чист - да го смени ликот.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Елена му кажа на лекарот дека во време на викендот ќе дојде да ја посети Марија.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Толку многу верував во силата на Големата вода, верував еден ден таа ќе дојде, ќе го удри ѕидот, ќе го однесе, ќе му рече: Доста, доста си ги држел затворени!

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Ве потсетувам на некогашните пионери и нивната грижа за чување и разубавување на природата и ве поканувам на ист таков однос, на поголема грижа, на домаќинско постапување кон сè што е наше, заедничко, та да ни биде убава земјата и нам, и на гостите што ни доаѓаат и на поколенијата што ќе дојдат по нас.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

БОЖАНА: Не греши душа, Костадине.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

„Тоа ќе дојде многу подоцна, многу години по овој прв чекор. Така ми рече мама.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога татко ми ќе дојдеше од пазар и нешто ќе ни купеше за јадење, некои слатки работи, јас не ги јадев, на мајка ми ќе ѝ ги дадев, а таа ќе ми речеше – ти касни, треба да растеш, а јас ќе се навредев.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Слушај, Љуба, кога ќе дојде Куприков, повикај ме веднаш.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Пире, пире, ќе дојде подобро време. И пак паѓаат.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ќе дојде друг пат. Зимоска, на пролет, другото лето... Неговата работа бараше неограничено време.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Таа знаеше дека Толе има жена и деца, знаеше дека таа има маж и дека ќе дојде еден ден разделба.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Колку пати татенцето ненадејно ќе дојдеше, колку пати демнеше, ама сѐ попусто му беше.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

А сега кога реков дека ќе дојдам во Западот по работите, тој следниот ден патуваше за Скопје.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Не оти Татко можеше да предвиди дека ќе дојде до жесток судир помеѓу Тито и Сталин, па сталинизмот ќе ја извиши најнепреодната граница во балканската историја помеѓу новата таткова земја Југославија и земјата на братовото останување, родната Албанија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Таму да му играат чочеци и на крајот од играта да му го заблажат пофтежот со баклави и кадаиф.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

- Кога ќе дојдат гости, - вели мама. – Доста ти е тебе.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Леле, не се сеќавам колку пати сум тргнувала, сум ја искачувала коријата, ама молежлив глас ме враќал накај домата - Ќе дојде, мајчице мила... ми вети... ќе дојде...

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

- му рекол на сиромајио, гледајќи во него.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Ако тоа не го сторат сопствениците на козите, ќе дојдат специјално обучени тројки.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

СИМКА: Ох, боже!

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Таа ја јадеше и кожата од пилето, па затоа беше дебела, со огромна цврста гушка.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Кога детето ќе дојдеше до земјата, таа ќе му направеше така за пак да се крене нагоре.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

- Тие сами ќе дојдат, ќе видиш. Ти само имај убава матеница.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Кога ќе дојде Јован до три метри, си велев, ќе треба да му се придружам, а ќе можам ли? Тоа ме правеше напнат.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Та кој знае, та шо знам, ами дали ќе дојде". Mope со едно мануање не се сече дрво бре, будала еден.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Со парче од керамитка на еден камен од ѕидот влечевме црвена црта и со неа ги бележевме деновите што одминуваа и секоја ноќ сонувавме камиони што нѐ чекаа за да нѐ вратат дома, зашто беше речено дека по дваесетина денови ќе се вратиме... не знам зошто и не знам кој ни рече дека тука ќе дојдат камионите и тука секој ден ги чекавме...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

— Ајде бакалум, де! Ама, којзнае дали ќе дојде таков ден!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Ох, сфаќам. Па, ќе дојдам утре. Да дојдам?

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

За друго беше дојден, ќе дојде и неговото време.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ако не дојдеме до него летово, ќе дојдеме идното...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Потоа си ги стави рацете на стомакот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Што е тоа што му се случува? Секогаш кога ќе дојде дома... кај мајка му и татко му...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Симке! Симке!... Стани! Што плачеш? Денес ќе дојдат... Дојде глас дека ќе стнгнат!...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

„Не, не сакам“, му одговорив, “сакам да сум сосем сам.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Таквата ситуација, според Маклин била од првостепено значење, бидејќи сето тоа ќе влијаело на идната политичка ориентација на Балканот, “а со тоа ќе дојде и до промена на силите во Европа“.40 По пристигнувањето на првата британска воена мисија (27-28 мај 1943 година), по одлуките на Второто заседание на АВНОЈ и заклучоците на Техеранската конференција настанале крупни промени во односот на големите тројца кон настаните во Југославија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

По некој месец почнаа да ми доаѓаат стројници од школскиот другар од Марена, а јас не сакав да се мажам за кој и да е, и кога ќе дојдеа – јас ќе побегнев.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Истовремено, за да ја смири својата совест, се обидуваше да размислува дека тоа што тој се решава да го земе детето, да го издржува и да го одгледува, можеби ќе дојде и како олеснување за Марија, заради безизлезната материјална положба во која се наоѓа.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ми рече дека ќе дојде за 45 минути и точка.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ќе дојде време ќе се знае вистината: дали сум или не сум рака на правдината.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Ме праша дали ќе дојдам со него на погребот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Арно ама, тој имал една маана: често зборувал во сон.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Утре кога ќе дојдеш ќе ти кажам дека ноќта имаше светла месечинка, кога ме бакнуваш носот секогаш ти е студен собата мирисаше на портокал од нашите корупки што сестрата утрово пак ги фрли.

„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)

Да можеше човек уште од првиот час да се привикне на такво нешто: едноставно требаше да се биде само малку глуп и лицемерен, тогаш сигурно полесно ќе дојдеше до подобра карактеристика и сѐ што следуваше со тоа парче хартија.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Денес в село сите ќе се соберат и колибари, и отселени по градовите, па дури и од Америка ќе дојдат...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Ќе дојде во тоа време, но ќе задоцни.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ти оди по овој пат, јас по оној. Ако дојдеш до него, биди мирен. Јас ќе дојдам близу.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога ќе дојде ред, ќе те однесам.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

— Иде, побратиме, иде и ќе дојде сигурно, но треба троа и запињане, не само така, скрсти ги рацете и чекај од бога топли сомуки.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Според нив, со бришењето на работничката книшка ќе дојде до зголемување на административните постапки и судските спорови и, од тие причини, тие сметаа дека не е добро да се укинат овие одредби.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Има многу наши од преку граница, од вашата ревизионистичка Југославија, наши бре, од иста етничка припадност и вера, пардон националност, кога ќе дојдат овде во татковината – мед и млеко откриваат, рајот го гледаат, некои и до Водачот стигнуваат, а кога се враќаат, друга песна пејат. Мизантропи.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

- Верувам дека ќе дојдат повеќемина да ја испратат - рече Даскалов а потоа пријде и го повлече чаршафот и над нејзините стапала.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Да знае сега Велика кај сум, си мислам, сигурно ќе дојде. По нурум ќе дојде.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

" рече и молкна, што беше знак дека зборовите ѝ се задушиле во плач, но сепак успеа да му рече: "Кога ќе дојдете?

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Би можел да ја наречам љубов – откритие, зашто убеден сум дека служејќи и, ќе дојдам до нешто големо.

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

- Ќе се дружиш од прво одделение, повеќе од четири години ќе споделуваш секакви мачнотии и понекоја радост, залак од уста ќе двоиш, голтка вода ќе делиш, а потоа ќе дојде некој си Џеронимо - напрчен и за глава повисок од нас - и другарството ќе се распукне како меурче од сапуница.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Знаев дека ќе дојде и тој лош час, времето немилосрдно леташе.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Мора да се знае дека се случуваат само еднаш, затоа што самата нивна дефиниција налага да изгледа дека не се одвиваат според сценарио: за да се квалификуваат како „настан“, мора да се состојат од единствено, самоникнато дејство што завршува еднаш засекогаш кога ќе дојде крајот и мора да не може да се повторат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дури сега се сеќавам дека тогаш можев да го обгрнам со својата детска рака – воздивна, давајќи си пауза и јас знаев дека сега ќе дојде поентата – Моите раце одамна веќе не можат да ја обгрнат неговата блискост.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Патувај, синко, мислел во себе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Добрата Душичка уште неколку дена разговарала со празното, и ги прашувала дали им треба нешто и ги уверувала дека сѐ ќе биде добро оние кои приоѓале до нејзината постела во собата за умирање.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ти, ете, си си го испекол занаетот со перото во раката, си го вадиш лебот со седење, та коа е таа сиромашка шо не ќе дојде кај вас рает да трга?"

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Подготви си едно ранче, не куфер, зашто на планина се оди со ранец, и утре рано в зори ќе дојдам по тебе.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Овде ќе дојде Хрушчов, велам и го фрлам весникот пред нив.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Нашиот живот е читање; секој настан, покрај тоа што се случува, треба и да се исполни со смисла; животот самиот ги исполнува тие празнини со смисла, кога за тоа ќе дојде времето, и ние ги читаме своите грешки, падови или подвизи.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се согласи владиката грчки да го венчава. (весел) И сигурно кога ќе дојде кај мене, ќе одседне на конак. Разбираш?

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Но таква светлост народецот на вилаетов не познавал и не мислел или не се надевал дека ќе дојде еднаш, дека ќе шурне незапирливо од море или ќе се спушти од планински врв да ги облагороди со утеха и тревите и луѓето.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Напати само Уља ќе дојде да види што правам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Еден ден дојде мажот ѝ и ми рече: Миле, сега за извесно време немој да доаѓаш кај нас, зашто слушнав дека комшиите решиле, следниот пат кога ќе дојдеш кај нас тие да те грабаат, со сила да те земат.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

СИМКА: (Возбудено). Ќе дојде!... Годинава ќе дојде...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Исто така, ако се знаело дека повеќето мажи што си ги посакувал додека си растел сигурно ќе те одбиеле, и тоа не поради твоја вина, па уште и ако забранетата желба по нив затоа ти била осудена да се искажува само во соништата, во безнадежни мечти за сексуална оствареност и за романтично блаженство, тогаш си немал никаква причина да му дозволиш на светот да ти ги ограничува мечтателствата и да ти го ограничува мечтателскиот светокруг на тесното поле на возможноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Тие да биле арни не ќе дојделе дури ваму, му велам, заборави сѐ што било, земи изнаспи се, белки ќе ти се поттргне лошото, му велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Излези или пушти. Ќе дојдат и ќе ми ги дробат ковчињата со шилести чекани.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Чудно, нели! Ќе ја видите кога ќе дојдете.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Како ќе биде тоа? Каде ќе дојде тој нов човек?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Тие ме очекувале, знаеле дека ќе дојдам.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Знаеш кога ќе дојдат внуците, популарноста на бабите и дедовците вртоглаво расте.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Кога ќе дојдат на балконот – тој е кај Лидија.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Колку мачно ли се чека една тешка ноќ една темна ноќ што застрашува Сега се смеам и знам дека сеедно не е како ќе дојде таа штом престрашено чекам да биде црна црна

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

Ние тогаш велевме дека ќе дојде денот кога пролетерите од сите земји ќе се соединат и сите во светот ќе имаат облека и предмети какви што имаше само во каталогот на Ла Ринашенте.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Важни се за неа, се чини, баш овие неколку мига, ако би ги испуштила, ќе дојде лошото што треба да го предвари.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Метанисуваме само на пладне и кога треба да нѐ види некој, дали Турчин, дали кодош, а кога ќе дојдат нашите рисјански празници кога не се работи, се преправаме на болни за да не мора да работиме.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Сè ќе дојде, ама јас немам време.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Земјо, мислеле, разбуди се од допирот на нашето страдање, смекни, стопли се и дај ни топлина.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ако е за да се поврти, ќе дојдам да те испратам. (Излегуваат.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

„Ќе дојде. Секогаш се враќа во Виена на крајот од септември.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А, јас се подготвував за еден од оние патетични и непродуктивни брифинзи со новинарите и со лицата на функции кои мислат дека го менуваат светот и ѝ ветив дека штом завршат со интервенцијата и јас со обврската веднаш ќе дојдам да ја видам.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Ќе дојде потоа од својата седалка ветар да си поигра.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Тато, - скоро шепнешкум рече Билјана.- Ќе дојде ли пак некогаш.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Согледувањето на самиот себеси низ времињата кои минале, но и низ оние кои допрва ќе дојдат, не е одлачено од стравот кој самиот себеси се тегне низ стиховите како товар и како сенка.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

- Не знам, ама бргу ќе дојде.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Се надевам таа безмалку ќе дојде, таа нимфа на белите жубори, невиност непромислена, возљубена од секого, невиност додадена колку за вкус.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Како по договор и едните и другите решија да се фаќаат живи на цуцката (или во краен случај да се колат со штиковите) кога ќе дојдат да клаваат мамци, одговори на најдените книжулчиња и разни продукти, без да стрелаат едни на други, бидејќи началството ова општење го забрани строго.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Е, арно решиле тиа наши браќа, ами ќе дојдат ли они да ни поможат? — праша поп Тодор.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сакам да кажам, ќе дојде, само нема да дојде на време.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

— Повели, Јоване, еден ракија. На сабајлево убаво ќе дојдит да поткрепиме малку душите, оти доста и прошетка направивме по нивјето, — го покани пак Адем Јована, а Катето им ги подаде полните чаши.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Така и сторив: се измив, се преоблеков, а валканите панталони и маицата ги скрив во купатилото, мама да не се исплаши, кога ќе дојде дома.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

- Се разбира, ќе дојде.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Во тие очи е оној настан што подоцна ќе дојде неизбежно како што доаѓа утрешниот ден: еден нов Микелајн, со лажно име Липа Рипс, придружник на руската принцеза (Рубинка Фаин можеби под друго име) отмено го живее својот живот во срцето на Турција.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Потоа ќе дојдат со замисленост на лажни лингвисти да ме изнесат покриен со чаршаф а од просектурата, играјќи си со секакви ножици, пилички и скалпети, ќе соопштат дека се случило без нивна вина.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Знаејќи дека ќе дојде до ова, почувствува голема потреба да ѝ помогне на Рада.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Ќе дојдат и ќе се одмаздуваат. Овие ќе отидат како што дошле, ние ќе останеме да плаќаме.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со мојата Милица го негуваме култот на неговото време во куќата!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Марија се обидуваше да разбере дали во тоа време, кога ќе дојде Карл, таа ќе може да не доаѓа на работа...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ако по истекот на регуларниот дел успееш да ѝ извлечеш нерешен резултат, следуваат дополнителни продужетци па ако се покажеш као добар играч, ќе дојде и до пенали.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Кога ќе го продадам млекото ќе дојдам кај тебе.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Ти велев јас, утре ќе дојде снегот, го чувствувам во носот, во колената, а ти - не, рано е.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Овие, гавазиве, кога ќе дојдеа во Потковицата, одоколу, ги фалеа сите христијани од Потковицата, а најмногу него, Максима Акиноски, дека се вистински мажи, христијани, штом решиле со свои пари и без ничија друга помош да си соѕидаат општина и училиште.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Што е потивко: да се чека и сонува нешто што го нема и не се знае дали ќе дојде и дали ќе се обвистини и по крајот на сонот или да се исчезне еднаш засекогаш?

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Ќе ти кажам кога ќе дојде оној... нашиот непрокопсаник, неранимајко!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Можам да видам дали навистина нешто не е во ред со нашите пенкалца и моливи, затоа што десет години ништо не сум напишала, па можеби ми се лути или се расипале или сѐ ова се случува поради Александар.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Затоа јас смислив да имам по некој готов диференцијал и кога муштеријата ќе дојде, само да му го сменам – расипаниот да го задржам за да го поправам подоцна кога ќе можам, а поправен даму ставам.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

- Кога ќе дојде царскиот инженер? - го прашуваше коџобашијата командирот на турската полициска станица.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ќе ја преместам за една ноќ, потем ќе ја ставам книгата во лажно среде и кога утре ќе дојдеш, со царот, да му го покажеш чудото, ќе ја загубиш милоста негова.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Дејди пуста сиромаштија моја - рекол сиромајот. - Да бев имал к'смет, не ќе дојдев на овој ал, што да не сеќаам оти срп носам на рамо!“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Верувајќи дека еден ден, макар предоцна, но секогаш нужно, ќе дојде до еден вид помирување со позитивните текови на исламската цивилизација од XX век на Балканот, по нивното радикално искоренување, како што тоа се случуваше и во Европа по вековните судири, Татко сметаше дека ориентализмите кои живуркаа и не исчезнуваат од балканските јазици, можат да бидат значајни елементи за поцелосна реконструкција за вредностите на некогашниот соживот, кој сам по себе содржел елементи на соживот, кои биле интегрално збришани во војните на XX век.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тој може да се налути - кога ќе дојде.“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

- Ти, само ако те удри, или ако не ти дава да јадеш, не на татко ти да му кажуваш, тој веќе е ујдисан со неа, туку на тетка да £ пишеш писмо, па јас кога ќе дојдам ќе £ покажам убаво.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

„Ќе дојде ли Зигмунд?“ „Ќе дојде,“ реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Но, дека по многу години ќе дојде и ден кога ќе се чувствувам подобро, но да те заборавам, никогаш.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Секако ќе дојде дома. Тоа е умно коњче.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

На фесот имаше две педи долг пискул.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

„Во сабота попладне одиме на гости кај чичко ви Ѓорги на слава“ проговори татко Таки по повеќеминутна тишина, „ Ќе дојдат Ѓуше, Пандора и Тиро со фамилиите, но ќе има повеќе видни гости, грчкио конзул е најавен, некои битолски чауши, газди и стопани, ни јас не знам кој се ќе биди таму, ама, некој ќе е со фамилијата, а сигурно ќе има и некој ерген за женење.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

И така, Пискулиев се откажа од намерата за бегање, се помири со судбината каква што е и каква што ќе дојде, а тоа и го поуспокои и го врати во неговата обична рамнотежа на духот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Му носеа скршени гранчиња со цут за да ги види и да поверува.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Кога разумот ќе га скриеш во најдлабокото море знам, твојот бран ќе дојде до мојот брег, да отпочине од секојдневието, да се сретне со твојата случајност.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

- Сега морам да си одам, а кога ќе дојдам пак, ќе ми раскажуваш за волците.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Па, ве молам, кога ќе дојдете кај нас, бидете внимателни и сериозни.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Камилски тоа добро го увидуваше и еднаш со отежната совест и ѝ призна: Уште малку ни останува да го завршиме нашиот проект, потоа ќе дојдат подобри времиња, те уверувам...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

- Која држава ќе дојде по оваа, рече момчето, кој ќе дојде, стрико Дуко, кога ќе се кренат овие?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

ВЕРА: До видување, Љубушка. Значи, јас набргу ќе дојдам.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Барем Мариово ќе ни биде сигурно кога ќе дојде до борба.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Самата ќе ја откриеш вистината кога ќе дојдат деновите за тоа, вистинското време.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Како што ќе дојде...

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Бате Јоле, пткако чу дека јас и Николче кекаде ќе одиме, тој во крпче си го врза зборот дека и тој со нас ќе дојде.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Во себе се тешела и си помислувала: „Утре кој ќе дојде да налие вода, да ја напои стоката од чешмата, ќе намниса за син ми, да не му загине баре името, да се знае до века каков огин ме изгоре и каква несреќа ме поклопи!“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Јас не му реков ништо. Можеби му реков дека ќе дојдам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Жените им рекоа: - Одете вие, Мартин ќе дојде, се успал.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Затоа, повеќето жените ќе дојдеа над работите спрострени по земја на сред село, ќе ги гледаа, гледаа, дури и убави ќе им се видеа некои нешта, ама тантели, чаршави, масла за коси и спрејови навистина не им требаа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Сметаше дека ќе дојде време и таа да ги покаже своите заби.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ќе дојде само времето на нивниот татнеж виножитото на коренот што го шири.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Овие категории треба да го зафатат просторниот и временски тек на современиот живот.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Кој од колибарите помислувал дека пред нивните колиби ќе застане автомобил, и кој се надевал дека ќе дојде и такво време, од дома да им испраќаат леб со автомобил.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се сеќавам, ми рече: Ете, Борко најпосле ќе дојде во Долнец!

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Мерв веројатно мислеше дека андерграунд е едно големо и среќно семејство во кое сите се сакаат или се доволно паметни да се претвораат дека се сакаат, како што прават во Холивуд.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„Се разбира! Ќе дојдат!“ - извика радосно сестричето.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Во едно шкафче од тој креденец дедо чуваше локум, па кога ќе дојдеше некој на гости баба вадеше од локумот и ќе ги почестече гостите од него заедно со кафето што се служеше во мали филџани и чаша студена вода.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Судот, на подготвителното рочиште, ќе ги предупреди странките за последиците од изостанок на главната расправа (чл. 278, ст.2 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ќе размисли, па ќе дојде по тебе и по детето - ја успокојуваше Елена.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Не велам сите, но некои од нив ќе ја имаат среќата да се вратат во нормалноста.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

До промена ќе дојде во 1901 г., кога четите на ВМРО, под команда на Јане Сандански, ја киднапирале Елен Стон.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Татко му и мајка му ќе дошле крај него, ќе го молеле, ќе му зборувале, но тој ни ги гледал, ни гу слушал, туку само гувеел, слеп и глув за сè друго, дури и за нивните зборови.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

- Не е лоша мајка ми – му велам на Игбал, кој ме чека во дворот на куќата, подготвен да полетаме и да ме врати назад во моето детство.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Никој не се помести, сите беа премногу исплашени за да направат било што, освен, секако, Пол, кој веднаш почна да му зборува на типот дека полицијата ќе дојде веднаш бидејќи сигурно го чуле истрелот, но типот му одговори дека му е сеедно и дека нема да си оди додека не ги собере своите 500 долари - а тогаш погледна наоколу и рече дека ќе ја понесе филмската опрема и еден заложник.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ќе дојди време кога да болсни едно големо сонце Зашто сега над него таи една голема сенка И не се гледа црквата.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Веќе момите, и градските и тукашните, кога ќе дојдеше на сведен или во Света недела, за да се види со своите, се обѕрнуваа по него, веќе сама мајка му Илинка, загрижена, го потпрашуваше, оддалеку, дали нема некоја во градот, и каква е таа, кога тој, за чудење на сите, предвреме, доброволно, замина војска, морнарица.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не се осмелив мисловно да се поврзам со нив.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Понекогаш ќе дојдеа на широчината тројцата студенти и ќе седнеа на дивата трева крај децата.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Тетка Анѓа долго се врткаше во училиштето и упорно се бореше со немаштијата и гладот, штедејќи го брашненцето за подолги и потешки денови; чичко Петре постојано ѝ помагаше, ѝ се наоѓаше за што било и ја утешуваше дека и ова еден ден ќе помине и ќе дојде време убаво и среќно.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Добро - рекол - ќе дојдам.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Татко ти ќе задоцни, имало конференција на работа и рече да се прошетаме до кај нас, па ќе дојде таму да ве земе.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Кога Зигмунд се јавуваше, му кажував дека мајка сака да го види.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Надежите за подобар живот не се темелеа само врз уверувањето дека ќе дојде до важен исчекор во остварувањето на личните и политичките слободи и права, туку и врз убеденоста дека ќе се излезе од повеќегодишната економска криза, а животниот стандард набрзо ќе се приближи до оној на западните земји.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Оттогаш сѐ помалку зборуваше. Молчеше онака како што молчат луѓето кои чекаат нешто, со некаква напрегнатост.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Неподвижна е сенката на брезата, а под неа, се ројат мислите исплашени од тоа што допрва ќе дојде, се растураат, летаат некаде зад ридовите, далеку од ровот и итаат таму каде што може да стигне само надежта.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Што има да велам. Ќе видиме кога ќе дојдат што луѓе се, па тогаш ќе мислиме.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Утре е среда, се случи двапати токму во среда да доаѓаат писма. Можеби и утре ќе дојде.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

ЕДЕН СЕЛАНЕЦ: Еве го, ќерко, по мене ќе дојде...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

На пример, при изнесувањето на тврдењето дека јазикот нема никаква одредена смисла, се чини дека Дерида изнесува едно тврдење со одредена смисла.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Војната ќе заврши. ЦАРОТ ќе дојде со дворјаните.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Некако инстинктивно сакав Вера да си оди порано; потсвесно мислев на тоа дека наскоро татко ми ќе дојде и дека пак ќе се сретне со оваа жена овде, ако сето тоа однапред не е така здоговорено.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Само заптијата немаше што да распашува и почна да се тревожи.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А каде ќе дојдат?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Скоро ќе стигне и есента и вие весели ќе дојдете да ме заколете.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Сѐ што чекаше, беше завршено, и сѐ што ќе дојде отсега па натаму ќе биде како некое дополнително постоење, одделено од првото со овој миг на леснотија, на празнотија, на зачудување и на олеснување - единствен миг, без сомнение, што треба да се поздрави патем и во чија што чест запазив едноминутно молчење. (202) Овој дневник е суптилна матрица на мрзливост. (202)

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Биди внимателна кога ќе дојде тој ден, кога и да дојде.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Татко ми нервозен се заканувал, кога ќе дојде брат ми, дека ќе го истепа.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

- Добро ќе дојдам! А каде во која куќа? - праша Невена.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Не знам за сигурно од кај ќе дојде.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Кога ништо не чекаш, нешто ќе дојде да те сопне, да те лизне.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Потоа гастербајтер во Германија, кој што неколку дена откако ќе дојде до својата печалбарска дестинација се решава да се врати дома.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

„Ајде, ќе видиш. Ајде, станвај. И татко ти и Тинето ќе дојдат.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

„Кога ќе дојдам кај тебе, да ги побарам написите за аерозагаденоста во Скопје?“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Утре в зори ќе ја земеме таа што ќе дојде да ни донесе храна, и неа ќе ја заѕидаме во темелите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тој сигурно ќе дојде. А таа?...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И она што е можеби најважно за концептот на социјалната архитектура, постои голема веројатност дека кај учесниците во изградбата ќе дојде до идентификација.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

А таа влече со себе подароци што ќе гои има за луѓето секогаш и подоцна, кога по неа ќе дојде друга: Патила, чинови стрелања и бесења, пијанство од слава и мамурлук на пораз.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Секој што работи против народот и земјава, ќе дојде ден кога ќе го добие она што го заслужил...“ Се вооружи кметот до заби.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

— И по сето што ќе дојде, велам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

- Кога ќе дојдеш во штабот ќе го видиш.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Уште неразденето сака да се црпи светлина од бунарите на сеќавањето и да се варди да не се отпаси палецот на левата нога од каменот расцутен од болка утрата обично се зарипнати но влажните јазли на животот итро ползат до последните зраци светлина за ужина лепче и малку путер а заповедана е и по некоја насмевка да и‘ се најде на смртта кога ќе дојде багремите пред порта се заблудени од средниот век: градскиот воздух ослободувал мотика не влегува во леите на избавувањето во кои се впиени само бивши радости во највисоката школа на цинизмот: трудот ослободува и затоа нема дожд, за по дождот да дојде сонце.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

У една мома дошло едно момче филозоф.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

А, сега си само странец пред мојата врата, туѓинец за оваа душа која не те познава.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Видуајќи го чорбаџијцата со џигеро в рака, му рекла: - Море домаќине, ами коа сме јале ние џигер, што си ми купил?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Играв со Цвета и по некое време таа ми рече – Миле, твојата мајка умрела, знаеш, сега ќе дојде попот ќе ја земе и ќе ја закопаат.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

— Што велиш, ќе дојде денеска Шаќир со Толета? — го праша Петре Митрета и се исправи, та седна на сакмата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Се качував, полека, скала по скала, и кога ќе дојдев до највисоката греда, ја ставав раката над очите и гледав кон креветот, но секогаш скалата божем ќе се занишаше и јас јурнав надолу, од другата страна на скалата; потем повторно се качував, повторно гледав, но повторно нозете ми јурнуваа надолу, и ништо не виѓавав.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И којзнае дали некогаш пак ваму ќе дојдат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Пак се наготвија мазници, кокошки, алви кај Велика Спасевска; пак се изнапија сите топла ракија, служена од убава млада невеста; пак ги протепа бешивци и полчивци и ги пушти да си одат дома и да печалат, кога ќе дојде на есен да платат, ако не сакаат да ги продаде сосе деца.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Персијскиот цар: „Ех, ех - се насмеја - цар Александар ќи дојде мен да ме бие!“ Фаќа товара 3, 4, - 5 камили просо, му ги праќа во столицата на цар Александар.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Бев таму со нив дванаесетмината една недела подоцна.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Може ќе дојде време да ги учам за тоа.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- Знаеш што! – реков – тој „еден ден” што некогаш ќе дојде може да биде многу задоцнет.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

- Ќе дојдат синко, ќе дојдат...

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Притоа, животот не престанува да ги крие од нас своите празни раце, а нам ни останува само да се прашуваме, кога и како ќе дојде до остворување на ветеното.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Да му се загнеме по нив и да ги оплескаме по Топли Дол, — им советува коџабашијата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сака да знае што има во тие нови таблети пред да ги пушти на улица, иако лабораториските извештаи нема да ги добие пред да мине една недела, поради што ќе го испушти главниот пазар за Екстази: утревечер, Сабота, се одржува Digital Overdose забава на која ќе дојдат 8.000 рејвери во масивниот спортски комплекс на крајот од градот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сеедно. Ќе дојде - значи добро се чувствува.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

— Добро, ми вели, ќе дојдам и ќе ти кажам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Јас се плашам од него, иако само него го чекам.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Не спиеше, го чекаше Мино. Тој знаеше дека ќе дојде по својот стрв.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Но не ви кажав до сега дека никој, па дури ни книгите со истории древни од библиотеката на Јулијан Граматик не знае и не помни кој и кога ја уредил таа одаја така како што беше уредена; и вие ќе ја видите таа одаја, и устројството нејзино ино, кога ќе дојде времето за тоа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Одненадеж, Тејлор скокна врз него. („Имав впечаток дека скокам на челична статуа. Толку беше јак“, ми рече подоцна Тејлор).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Еве, гледај, тука на прозорецот ќе го видиш, кога ќе дојде!... (Стоејќи над детето и галејќи го по главата).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Ке го најдам на тој век деда ми Богдана, а другите – татко, мајка и Јован – ќе ме најдат тие кога ќе дојдат кај мене на тој свет, си мислеше таа во долгите темни ноќи и ја зацврстуваше својата волја да издржи докрај.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Краста: Во моето ново сценарио имам напишано неколку навистина јаки сцени во кои нејзиното богато искуство ќе дојде до најпотполн израз.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Пак ќе дојде среќата.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- Не кажа точно кога ќе дојде?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

- Мислам дека ќе дојде! - ѝ реков. И навистина дојде.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Ми рече да испржам компири.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Се прашуваше себеси дали не ќе биде подобро да замине и да се врати некогаш подоцна кога ќе дојде до некоја трага или ќе се досети што би било подобро да направи за пак да се обиде.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Со искусните корисници на дрога се случува друго, бидејќи тие најчесто не работат за време на директното делување на дрогата, туку создаваат, односно ги транспонираат своите психоделични перцепции во уметнички форми дури по некое време, откако ќе дојде до опоравување на когнитивните и моторни функции.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

По враќањето од планината и градот и работата ни се помили, а идната година, само биди ни жив и здрав, пак ќе дојдеме.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И без престан благиот шум на борјето над нив да шумоли ко пеење и паметење и вечен запис врз стеблата и каменот под кој лежат ветените за кои сал дабот, чамот, кленот, карпата, ридот, парчето ’рѓосано железо и штикот скршен ќе раскажува во времињата што допрва ќе дојдат...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„Ќе дојде некогаш и тој ден кога ќе морам да ја слушнам својата желба!“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

КЕВА: А јас? На мене се да падне? Пак ме оставија на цедило!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

„Па, не можам сега да престанам. Наскоро ќе дојде мигот. Ќе бидам добра, прости ми.”

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- Ако можам пак ќе дојдам. А сега лека ноќ. - Со здравје, Бојанчо. Ако можеш, ела.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Он отиде у гората, да крши дрва, па ќе дојде, ќе ги товари на колата, па ќе се качи на неа и ќе си земе свирката, та ќе си свири, а па није ќе теглиме колата. 'Рслано се уплашил, па погледнал на едно дрво и го вишел човеко.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Па, кога како хор ќе дојдат да те соберат тебе и тоа „три кила месо со очи“, сите во нови алишта и чевли и со поворка до автомобилот, а сето снимено и фотографирано по принцип „секој со секого и секој со сите и со бебето“, протрчуваш до аптеката во болничкиот двор и пазаруваш протект апчиња за секоја евентуалија затоа што знаеш дека во следните шест недели никаде нема да одиш освен до креветчето и до јажето за пружање пелени, бенкици и „шведски“, а нему си му пожелна како првиот ден, и дека многу бргу, веднаш по првата недела, ќе те побара под ќебето.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Кога ќе ти затребам, ќе дојдам и ќе бидам со тебе.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Навистина, само самовилска светлост можела да ги изгони сенките на сомневањата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Навистина, отворено не можеше да се откаже од Анѓа, бидејќи даде збор, а и мајка му така му рече, но белким ќе дојде однекаде некое спасение?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Една, една нека биде. По неа в година ќе дојде друга, трета и така народот ќе се пробудуа по троа, по троа. Ногу убаво си намислила.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Ќе дојдам,“ реков. „И не грижи се. Сѐ ќе биде добро.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Вечерта рано си легнав.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

И јас ќе дојдам.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Додека Тејлор висеше на него, типот извади нож.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

— Ќе најдиме чарето, ќе најдиме. Јас водам овдеки овчари за мерак.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе дојдеш ли со мене? - Ќе дојдам... И послушно појдов.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ќе дојде... Толку брзање не треба, А како велите вие каурите?

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

По оваа фаза ќе дојде интерактивната технологија.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Не знам, - сега ќе дојдам таму и ќе ви кажам.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Кога студентите не ќе дојдеа на широчината, кон пеењето на добродушното, секогаш насмевнато момче му се придружуваше усната хармоника на црниот Цветан. боликаво дете со испиено лице и трескави сонца во запалените зеници.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Тогаш јас ќе дојдам и ќе те извадам, ми вели.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

„Не, одрече старицата со последни, разретчени коси, нема да заминам, ниту ќе умрам сѐ до оној час кога ќе ја видам пред себе онаа што ќе дојде да ме замени!“

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Кој и кој ќе дојде?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

— Верувам оти ќе дојде, — одговори Митре — Кога ќе рече нешто Толе никогаш не поречува. Такви се тие.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- Вечер ќе зобаш - тоа ли? Добро, околу куќава има трња. - Вечер ќе дојдам кај тебе. Чекај ме.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ТРОШЧЕЈКИН: По половина час ќе дојде проклетата ВАГАБУНДОВА: претставете си, колку ми е пријатно денес да сликам портрети?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Беше грешка што се вселивме со мајка му на Дино.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

— Е, е! Лели дојде сам, да не бараме тебе, ќе земиме и тебе на бајрам. Ќе дојдиш, нели?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А ќе дојде, сигурна сум. Веќе тагува по планината.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Затоа си ја затворив вратата и ги оставив листовите на шанкот од кујната, за кога ќе дојде да руча да му ги покажам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

„И така тој повторно ќе дојде жив“, реков.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Моите другари понекогаш си играат мајтап со мене, ми велат дека сум чуден бидејќи сè уште немам своја избраничка и дека ќе ми помине младоста во чекање на вистинскиот час.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Храбриот ентузијазам не беше јака карактеристика на мојата личност, зошто ако не денеска крајот сигурно еден ден ќе дојде.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Можеше тоа да биде и оној дел од него, што продолжуваше сето време да знае дека тие еднаш ќе дојдат.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И ќе дојде такво време, Мортенија се ќе земе.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Нели имам веќе искуство, па се разголив, зашто професорот нема време за губење и за мене, ете, специјално ќе дојде, па дури и легнав на креветот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Тоа е доказ за пред судот. Ќе дојде денот кога ќе раскажам сѐ што ми направија.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Ќе дојдат и вашите браќа,“ додаде, вртејќи се кон Клара и кон мене. „Нека дојдат,“ рече Клара.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Памти ми го зборот – лошо племе ќе ве споплати и ќе дојди време нас, Турците, да нѐ молите да ви бидеме пријатели.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

После, како бруцош, пронајде и осми рид за еден Фројд. „Иване, вечерва гостува еден полициски челист“, му говореа. „Ќе дојдеш ли со нас?“ Ги држеше подалеку од себе.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Велеше дека доколку вистинскиот е роден ќе дојде и ќе ја најде.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

И Славко ќе дојде друг пат.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

До употреба на барутот за воени цели ќе дојде дури во XIII век во борбите помеѓу династијата Јуан и муслиманските земји во Централна Азија! - Но тоа било далеку од Балканот?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Побрзо ќе дојде до пораст во бројот и видовите уметност, кои, како што ќе збунуваат, така и ќе предизвикуваат радост. 2.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

- Таа ќе дојде, - еден непознат глас ни се јави, една непозната жена сета во црно полека доаѓаше кон нас.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Се упатуваме со внукот кон Свети Наум.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Добро, да претпоставиме: ќе дојде кај нас детектив, но не ќе можеме, секако, да го праќаме во дуќанчено да пазарува за нас.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Дедо и денеска го нема, а кога ќе дојде ќе му свариме колку што сака!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Само на крај ми рече да бидам внимателна зошто имаме многу душмани, а кога ќе дојдам во Западот ќе имаме уште повеќе.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Ми рече дека кај нејзе ќе дојде девојката Диана којашто е од Виена и којашто исто работи ау паир и некои дечковци Французи што ги запознале со Дијана пред некој викенд на Монмартр.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

ЉУБА: Многу жалам, што ќе дојде.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Ќе ми прави друштво во текот на долгите часови кога од здодевност почнувам да запаѓам во депресија и се соочувам со прашања за кои знам дека мора да останат без одговор и неизбежно да се доживеат такви какви што ќе дојдат и ќе бидат, задоволно си рече тој.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

А тоа му даде надеж, тоа го повлече да помисли дека неговите веќе тргнале од селото и дека можеби уште вечерва ќе дојдат на колибата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Дадо, ќе дојдат ли сега пеперугите?!“ праша братчето.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Му го кажаа и името на барот. „Нели ќе дојдеш?“ му вели малечката и авторот знае дека малечката е мамката и дека е ова добро уигран тим.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Го раздели на две половини точно преку срце, го смалакса и ја уби притаената увереност дека ќе дојде едно утро и ќе ги удави во роса и фабрички чад сенишниот зрак и стравот.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Ова заспивање не е вистинско, како што мајките ги заспиваат малите бебиња, туку е наш заеднички ритуал секоја вечер, кој изгледа вака: јас ќе легнам, мајка ми малку подоцна ќе влезе во собата, ќе седне на мојот кревет, а понекогаш, кога има повеќе време или кога е порасположена, и ќе прилегне, па ќе си разговараме нешто и таа ќе ме гали по грпчето, по косата и по рацете, а многу често и ќе ми раскажува приказна.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Моето второ „Јас“, што живееше минатите години во грч и знаеше дека овој ден ќе дојде, реши дека морам да бидам силна и да се држам достоинствено.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Ќе дојде време и јас крај тебе да не бидам.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Не, ти ќе дојдеш кај мене, вели.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Едно лето се пренесе глас дека во нашиот град ќе дојде умен и учен човек, уважен гостин од една далечна земја.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Сетне ќе дојде уште поважното.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

- Ќе дојде време, велеа луѓето, кога војводата пак ќе се јави, ќе се врати.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тоа понатаму ќе биде уште помалку можно, зашто веројатно и јас ќе дојдам во слична положба, така што можеби мене ќе треба некој да ме растоварува.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Независно на сè, тој беше некако сигурен дека кога таа ќе излезе од бањата, ќе дојде во дневната да му се придружи да гледаат телевизија како што обично правеше.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Не, нема да се оладат затоа што ќе дојде.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Единките ќе умрат, како и секогаш, но нашата историја ќе стаса толку далеку колку што воопшто ќе ни затреба да се загледаме во иднината, и со сознанијата од нашето постоење од сите времиња што допрва ќе дојдат, ние ќе ја сознаеме вредноста и оттаму и одговорот по кој отсекогаш сме трагале.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Неможам Асан ќе дознае Љутви ќе дојде до Цирих ќе летаат зуби неможам таму во илегала судбина моја е Речица Мала

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

- Јас заради мојата кожа ги викам, Утре ќе дојдат корофилаците, ти ќе кажеш за нив и јас отидов. За тебе да не зборувам.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

— Ајде вие чорбаџии, вадете кесгавата, ќемерите, или и вие ќе дојдете со нас?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Исто така, Британците сакале, кога ќе дошло време за тоа, да го кажат својот збор „и во однос на Бугарија“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Многумина од оние кои беа присилно донесени во Гнездо, бараа да бидат пуштени; некои молеа тивко, склопувајќи ги рацете пред докторите или паѓајќи на колена пред нив, некои пак врескаа молејќи, некои се закануваа: “Ќе ве испратам сите во пеколот,” извикуваа оние кои веруваа дека се богови, богови само за кратко паднати на земјата; оние што беа уверени дека се големи војсководци кои се сега затворени од противниците, се закануваа дека, ако не бидат пуштени со добра воља, штом одново ќе дојдат на власт ќе се осветат; а имаше и такви кои се закануваа со нешто едноставно – дека ќе им ги свиткаат вратовите на докторите, или ќе им ги прободат телата со нож.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ќе дојде време ова море и ова дно кога не ќе бидат.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Најсреќен е кога не ќе дојдат децата или кога Пипиле ќе појде некаде да го шета кучето.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Толку навикнав на него што наутро, обиди-најди, ќе ја кренев главата да видам дали ќе дојде или не...“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ќе дојде татко ти и не ќе има што да вечера. Да оди да купи леб. Па тоа е страшно!

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

- Јас ќе дојдам! - рече дедо Димо. - Одам јас! - рече доктор Коста.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

А писмото што би му го напишала, прво ќе дојде во рацете на мајка му.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Не барај! Премногу е опасно. Кога ќе дојдат татко ти и мајка ти, разберете се.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во однос на "пазарењето" за интересните сфери со Советската влада, се истакнало дека, доколку Британија го следи влијанието на Русија во Романија, а тие го следат британското во Грција, сметале дека тоа "треба да се применува само во услови на војна", дека е тешко да се очекува дека некој од двете земји би сакал така и да продолжи "кога ќе дојде до мировна спогодба и кога ќе настапи поволен период, или да се прошири на другите балкански земји во поглед на важните интереси, што и обете страни би ги имале при обликувањето на иднината на Балканот во целост".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Отиде и ќе дојде, преку Гибралтар ќе дојде, а може преку Дарданелите.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ми рече дека ќе дојде за 40 минути.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Од каде ќе дојде тој спас, не и беше јасно, но постоеше во неа надеж и таа машки се држеше пред кадијата.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Дали ќе дојдат? Го примиле ли телеграмот?

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

И кога го побара коџабашијата Митре, и му кажа дека го вика мулазимот Рифат, Трајко му од овори: — Еве, да си и преобуа пинците, ќе дојда.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Јапонците и Германците и четирите мали змаеви ќе дојдат кај нас, и на источниот брег на Америка, на средниот запад и на југот ќе изградат фабрики, за да произведуваат машини.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И без тоа, предност при влегувањето имаат пропусниците со позлатена лента преку средината; по нив ќе дојдат на ред господата со зелени покани, а вие спаѓате во таканаречената трета група.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Кога конечно газдата на арабаџиите не пушти глас дека ќе дојде, старите играчи очекуваа да се појави некој од повиканите нови играчи, кои, меѓутоа, го немаа потврдено своето конечно учество, па не се знаеше до последниот момент кој би можел да дојде.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ниту еден работник не лежеше и не мислеше на тоа што ќе прави со својата девојка кога ќе дојде дома.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Ниту ќе го крене погледот кога јас ќе дојдам и ќе ме праша - дека си чупе... што ќе кажеш... Дома, арни сте сите...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Ја иритира сензитивната кожа и „гори“ кога случајно ќе дојде во допир со носниците.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

А потоа, кога таа ќе дојде, кога ќе му се предаде и истовремено ќе го пороби, тој ќе сака само едно, веднаш, без понатаму да чека, без да губи ни секунда, да влезе во неа, да ја сака само така сè дури може...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кога мислат дека е нивниот ден, а всушност е само најнервозниот во животот во кој ќе се избакнат по 7 пати со истите луѓе - кога ќе дојдат, кога ќе речат „ДА“, па уште еднаш кога ќе речат „ДА“ во црквата, па кога ќе се фотографираат, па кога ќе им го предаваат пликот, а тие под прстите, од дебелината веќе знаат колку им се блиски или далечни, па кога ќе се разигра невестата и кога тие истите, од многу мерак дека ептен добро играла, ќе ја зашлапаат по трипати по образите и по шминката која дебело си ја платила... сѐ до бакнувањето заради тортата и бонбончињата!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

— И јас ќе дојдам со тебе, му велам, и одиме заедно горе, се искачуваме кај чешмата.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Идниот ден не го најдов дома. Го немаше ниту деновите потоа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Замислувавме, разговарајќи за неа толку често, дека еден ден ќе ни се врати со рогови, веќе станата елен третјак како што ги викавме елените кога ќе дојдеа со полна снага и ќе имаа најмалку по три чатали на роговите.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

А сигурно добро ќе дојде и некоја пара!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Оди постели, еве сум ќе дојдам.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Алабилер уште и до ден - денеска не ќе биди појден на аџил'к.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Немаше многу време да се размислува, па веднаш му реков на командантот: „Јас изумив да ви речам, пред вас се најави друга група ваши војници, офицери, рекоа дека ќе дојдат овде да се сместат!“

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Знаев дека ќе дојдете по него. Чинам, тоа го знаеше и тој и чекаше.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Заборави и да го праша дали ќе дојде со него ...

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

Беше омажена за еден салонски магионичар, со кого што требаше да се сретне тој ден по посетата на роднините во Сарагоса.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тики (Ја граба за рака): О не, не. Ти верувам.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сега ќе дојдат аргатките, треба вода за пиење.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

ФЕЗЛИЕВ: Не уште. Ќе Ви јавам јас кога ќе дојдат.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Оние што ќе дојдат по нас полесно ќе пловат со машини отколку ние со една.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Чекам само кога ќе дојде денот да се претворам во пеперутка.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Да, помисли, повторно ќе дојде.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Една вечер, божиќни пости, Толе седеше со Јована и некои други Јованови другари, кога во кафето, од маса до маса, се пронесе тивок глас дека војводата Гоце Делчев ќе дојде вечерва во кафево да се види со своите пријатели и да проговори некој и друг збор.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

—Ќе дојдам, велам, а со умот си мислам друго.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Како прво и основно, никад немој да пиеш на гладен стомак затоа што многу брзо ќе ти удри у глаа и ќе дојде до начукуење и повраќање.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Мислат дека нешто е скриено. Утре ќе дојдат кај тебе...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Кога ќе дојде денот, и ти ќе одиш на некое интересно патување низ светот.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Во мислите му идат зборовите на дедо му Аврам, кој често кога ќе дојдеа на нива да работат, ќе му го покажеше местото каде што се родил и ќе му речеше: ”Каде што се родил човек, туку е центарот на светот”.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ќе дојде ли публика? - гледаше во мене, а прашањето го насочуваше кон себе.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Патем на другиот му рекла: Ти оди дома кажи им нека се подготват, ќе дојдат луѓе.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Мислам дека комшијата Петар ќе дојде да ме земе од дома. Моиве нему најмногу му веруваат.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

И тој, јасно, тоа и ќе го направи. Кога ќе дојде времето.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

- Ќе дојдат... шипинки! - радосно извика Трајче. Тенковите не можат да се качат тука в планина.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Ако успеале да им избегаат, можеби ќе дојдат кога ќе се стемни. Ќе чека.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И опфаќајќи ја потоа со погледот постројката врз која седеше и која беше на завршување, Аргир додаде замислено: - Којзнај кога ќе дојдат пак во овој крај мајстори...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Следеше дали ќе дојде во другите куќи.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

„Не оди, па јас лично ќе дојдам да те носам.”

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Инаку, што друго? Да имам пушка - но немам. А ако дојдат, гадовите? Ќе дојдат, каде би оделе инаку.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Ќе дојде, сигурно ќе дојде“, доверливо му рече баба Мирјана.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

ќе (чест.) - дојде (гл.)