Во воздухот долго ќе висеа реси од чад, а луѓето долго ќе дишеа вжештен воздух со смрдеа на изгорено, зашто огнот ќе ги изгореше змиите, гуштерите и потполошките и по некоја заборавена мрша.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
ТОГАШ Просторот што сега го завзема моето тело полесно ќе дише.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Поради инаетот што сè уште си го чуваше во себе, се насели во фотелјата крај секогаш отворениот прозорец, со надеж дека еден ден ќе дише нормално.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)