Од неговите искри се множат оние кои допрва ќе горат.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Тројца сме: едноит го врзува коњот и потпевнува, другиот ја гледа таа иста месечина што некој, заминувајќи си, морал да ја остави тука, третиот осознава дека огнот е семе: од неговите искри се множат оние кои допрва ќе горат.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
- Ние го запаливме огинот, огинот ќе гори, а ние ќе изгориме во него.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Можеби снопје ’ржаница. Да, тие се најпогодни, најдолго ќе горат, а и при рака ми се.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ќе гори, гори и ќе угасне.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
48. КОГА МНОГУ ГРМИ, МАЛКУ ВРНЕ - море, врне и истура страв и трепет, немајќи си заслон да се згрнеш ќе гориш, ќе се сториш прав и пепел... малце и подналути се, но зло да не сториш!
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Сега сите тие верни живинчиња, ќе горат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А ете, сега, и тоа ќе гори.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)