сполај (чест.) - ми (зам.)

Е, боже сполај ми ти на милоста твоа оти направи дел и за мене!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Чекај, Досто, да те вида, чекај, јагне, да ти се нагледам! — рече замајано и како за себе почна да си зборува, кревајќи ја главата кон таванот на земникот: — Е, е, е, сполај ми ти бре, боженце, кога и јас челад су ти бил, кога и за мене дел си одделил! — и ја гледа право во лицето и ја држи за раменици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— „Сполај ми ти, море мили боженце, кога и волку ме израдуа. Ами ако си рекло и тоа да дочекам?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста се заплака гласно и веќе по десетти пат го повтори: — Сполај ми ти, бре боженце, оти и за мене дел си оставил!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)