По број беа вкупно седум, сите запишани по упокојувањето на жена му, но авторот сепак се одлучи да ги препише во својот бележник само следните два: Првиот: Жена ми Мара почина на 18 јануари 1982 година.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Наутро прва стануваше секако ситната Митра, погледнуваше во аголот лево од вратата и голиот грб и големата гола глава ја смируваа дека Дончо сепак се вратил на спиење, па излегуваше да мети пред одајката и да донесе пресна вода за пиење во две стомни оти едната ќе ја потроши Чана, замивајќи си го големото лице и плискајќи се под машките мишки.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Татко добро ги беше замислил и разработил обете варијанти и, на крајот, сепак се одлучи за бегство низ Езерото, ноќе, кога граничните стражи од обата брега се помалку внимателни.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сепак се случува нешто важно. Важното е содржано во кусите и исто толку брзи здогледувања, слики или досетки, кој знае што сѐ. Молснуваат одвреме-навреме.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)