нека (чест.) - се (зам.)

Нека се вика, нека се вика... како сакате, само не Сталинка...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Само нека се јават, мајсторски ќе ги изиграм.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Сега да му го предадеме одговорот на служителот, - рече Даме и двајцата излегоа на балконот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Требаше да одам да побарам кутија цигари, кога Жабе од ќошот му викна на продавачот: „Чане, дај му на Симона едно пиво, нека се олади“. Она „нека се олади“ го нагласи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Читав: „До уважениот везир, славниот мушир уредувач на светот, предострожен управител на општествените работи со прониклив ум, извршител на народните работи со правилен суд, градител на темелите на господство и среќа, кој ги зацврстува столбовите на среќата и сјајот, окружен со милоста на севишниот владател, до муширот на Румелискиот ејалет, мојот везир Ахмед Мулаим-паша - севишниот бог да му го продолжи господството, и до одличниот правник меѓу наибите, наибот на Монастирската каза - да му се умножи знаењето, кога ќе стигне високиов царски знак, нека се знае: Во бовчата за џезието во Монастирската каза отсекогаш имало по 98 листови од горна категорија, 950 од средна и 162 од долна категорија, вкупно 1112 листови на џизието, што се распоредувале на рајата, населена во споменатата каза, и нивниот износ се собирал од споменатата раја по утврдена процена.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Нека се мавне таа сотона од селово сосе онаа машина за штракање.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мускулите нека им се искриват, подбрадоците нека треперат, нивните мириси нека навредуваат, нивната суровост да нагрдува, нивната глупост да ограничува - но, оче, нека се смеат!
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Чуму тоа? Ако решиле дека е потребно да се уништат, Боже мој, нека се стори тоа, и готово.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На крајот од таа средба пред Кајтл, Јодл и Рајнхард Хајдрих, Фирерот истакнал дека „тамошната голема еврејска заедница, со нејзините различни врски, претставува голем проблем”, по што издал и наредба за непосредно оддалечување на сите Евреи од Солун.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А ако загинам, нека ѝ е простено од мене, нека се омажи!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
А тато убедливо зборува: „Не ќе пропадне веков, мајко; голем е веќе, нека се снаоѓа како другите деца на негова возраст.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Така велат доселениците од Македонија за пропаѓањето на Венеција: ако било пишано да се пропаѓа, тогаш нека се пропаѓа барем отмено, сосе Венеција - живо сведоштво дека на селидбите на Македонците сепак не им се гледа крајот и од највисокиот морски светилник
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Доселениците од Македонија во Венеција не ги читаат босанските поети кои пишуваат за потонувањето на градот – чуму да се чита потонувањето, велат, кога ние секиден го живееме тоа, чудо големо, градот потонува, ама ние секогаш сме над вода, мешаме малтер за обнова на старите палати, во малтерот, напати, за курбан, мешаме и по некој спомен од детството, а каде што треба, во обновените ѕидови на операта Феличе, на пример, заѕидуваме и по некоја нашинска песна, да се најде ако затреба, а каква што е непредвидлива иднината, секако и ќе затреба.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— Верна неверна, тоа се стори, Луко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А пак вие, Македонци, Запрегнете машка сила Македонија за да биде, За да биде што е била Самуилов црвен бајрак, Нек се вие нек се носи, Мечот негов паши, аги Нека сече, нека коси!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Тури мори, Вецо, да се напиеме; нека пукнат душманите, нека се радуваат пријатели! — заповеда чорбаџи Сиве и посегна да ја земе чашата од дизгот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нека се замрачи, ќе одиме понатака да бркаме работа — одговори Толе, придржувајќи се на упатствата што му ги даде Бешот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе ја пренесиме сега ние оваа новина до сите наши војводи и началници и ќе им соопштиме дека штабот е известен од самиот Хилмипаша оти дал веќе амнестија, та во срок од десет дена нека се предадат сите наши луѓе, а ние што побргу да ја фаќаме границата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За гозбите денешни што да прикажуваме: тие беа нарачани сношти за педесет души аскер, за два чауша, пет онбашии и еден муљазим, а сега ги јадоа само шест души Толева дружина и седум членови од новиот комитет.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Предавниците нека си одат кај нивните господари и нека се гордеат со своето предавство.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Притиснати од силите на Дургут, Али и Бахтијарпаша од југ, од оние од Џавидпаша од северозапад, сите востанички водачи се најдоа еден ден баш во ова Толево Мариово, каде тој во вистинска смисла на зборот пашуваше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Правдата нека се задоволи и по овој пат, — рече Шаќир и се помири со судбината што му ја реши една сламка од метлата на бабата Цвета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нека се живи другарчињата, ќе и допржалиме дореда.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Петко нека и земе маковци, бончани, рапешани, црничани — нека го држе „Смечот“ ондеа; на Андона — ќе му и дајме неговите дунчани, вепрчанци, пештанци, кокрчани и каленци — нека се вртка по Ливада и Дренска планина, а јас со Трајка, Ќосото и други прекуреканци ќе прејда одонаде река во старо Мариово, ако можеме да и поносиме главите ошче по некој ден и друг.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мисли, бидејќи јас сега нема што да мислам, осем ка смртта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но претчувствувајќи дека Бахтијар ќе ги насочи потерите по побегнатите кон север чети, тие не се задржаа во Крушевица; ниту Толе се раздели од Андона да прејде во својот „пашалук" преку Црна, бидејќи пред два-три дена таму го бркаа; но заедно со Андона се истави до селцето Вепрчани, на границата меѓу мариовските и дренско радобилските планини, та ако дојде некој зорт, да ги фаќаат нив, бидејќи тие не беа уште газени од потери.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако има интерес за CD нек се фура, мене не ми пречи. Сфати го прашањето ко провокација, ха, ако сакаш.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Ако, ако... Нека се јадоса. Треба да разбере дека не е лесно да одведе во Ресен охридска девојка... - се закикоти Атина, која за сето време ѕиркаше низ пердето и гледаше сѐ што станува во чунот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Никој не ноќевал на Орелска Чука! Никој. Дедо ќе се грижи. Нека се грижи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Пушти го човеку нека расте, нека се радува, нека живее...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И нека се знае, преку говорот на летописот, за вас кои доаѓате: тројца бевме, Лествичникот, Филозофот и јас, Иларион Мозаичник, во шест илјади триста седумдесет и второто лето Господово, на вториот индикт од создавањето на светот, во месецот петти, ден од месецот тринаесетти; слегувавме, за третиот печат од вратата на одајата кобна да го отвориме, по третпат во неа сподобие човечко да влезе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Па си помисли: „Нека овој автобус запре и нека се расипе!“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Туку, речи, само нека се здрави и живи, да не чуеме лошо.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
На стави го таму во торбата од Анѓелета нека се најде. Кој носи не проси!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ако тоа не ви е јасно грабнете ги сите тие машини, факсови, компјутери, печатници, радио-станици, теве-куќи и опичите ги тастерите, типките, нек зуи, нек се земља тресе, ние ионако ќе се прешалтуваме на други фрекфенции, друг систем.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Нека се облече во фустан и нека се забради.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И затоа нека во верност се заколне секој, нека се заколне дека не ќе врши грабежи, се дури постои веков, во намачената Река.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
И блажени нека се твоите гради сѐ довек што го охраниле така.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
За некои тоа прашање е многу лесно: нека се признаат неколку официјални јазици, т.е. и турски, и бугарски, и српски, и грчки, и влашки и албански, според населението на областа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Оној што предложил да се вратат, да му се покорат на претскажувањето, можел од помладите да биде закопан со мртвиот: сам нека се врати, со ластегарка ќе му помогнат да побрза.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој мршаво ги уверувал дека сето тоа е претсказание, дека не му се мили на господа. Другите останале тврдоглави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„А ова, шареното, нека се вика Џеки!“ - извика Мише и го крена второто кутренце.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Отворените сокови нека се разлеат во живите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ако, си мислам, нека се најдат. Од сливите, сум слушал, многу ракија излегува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што ќе правиме сега? Кој сака нека се тепа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Постојано сум добра, но кога казнувам сите нека внимаваат и нека се молат, да не се тие предметот или субјектот за таа цел. Затоа што тоа го изведувам перфектно суптилно. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Јас уште малку па да им поверувам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас повеќе се влечкав седната, беше многу стрмно, кога слушнав како чичко ми вика: Бошко, Мила нека се врати назад и некако потоа за час го снема.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога требаше да се размеси, им реков: Ајде, фурната нека се загрее додека го размесам јас лебот, сè ќе биде в ред.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
– Разорав баеги ледини од чифлигот, та ќе ми требаат уште два чифта волови, а за луѓе, нека се живи каурките, родиле доста синови за нашите чифлизи. – Навистина ефендилер, немате ли некој каурин фазла да ми дадете за работа?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Нека се знае и нека се прикажува: или и Анѓа ќе ја имам, или ниедно – си рече во себе и стисна срце да го чека резултатот од оваа опасна игра.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Нека се зберат сите орли над мојава пепел да вијат ќе ги нахранам за сетно а потем сите беспатја на нивните крилја нека расцутат дива подземна рика нека ги храбри: најхрабриот од вас исколвете го жив на топла крв да ја посадите мојата пепел да заврзе нешто што ќе го поткрене небото горе да има кај да се умре илјадна не стигам!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
После, нека се лутат децата... Ех, младост, младост! (Пие).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ами, јас ќе зема од гуцето троа коски, тро удина, троа кожинчиња, нека се обаре, та да направиме и некоа тепција.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Нека го, нека се лути, ќе се лути, лути — ќе се одлути", — си заклучи Крчо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нарачал, вели ќерка му, нека се врати, та коа сака нека а зима.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нека работи и таа по туѓите чифлизи, нека печали, нека се храни!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде аирлиа, нека се живи, вековити, да се ќердосаат, некој к'смет господ да му даде“, и си продолжи да си ги брбори другите молитви, па дојде и до: „Исаије ликуј, Свјати мученици и Слава тебе Христе боже апостолом похвала".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Да и а стуткам јас ваа со бабата Бисера, па нека се чеша она до чешање.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Е, е, е, аирлија нека е, аирлија. Нека се живи, нека се ќердосаат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секој човек си има по некоа мана и по некоа болка, токо нека се живи пријатели, има болести, има и лекови. Ако к'смет ќе а лекуаме таа болес ваа вечер.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нека беснеат... Нека се веселат...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во едната рака држела сребрена кофичка додека се пробивала низ грмушките и итро ја повикувала исчезнатата крава, молам, нека се врати дома, или утробата ќе ѝ пукне од неизмолзеното млеко.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сѐ уште не му е време: има уште шест месеци пред да му се придружи на веселото семејство со нивните трицикли. I love you lots. Love me. 4.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Мрмори, се мурти и тивко пцуе: Луѓето се како, како оси! Нека се ебат сите!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Кој не е со нас нека се дели, - рече Трајанка и не застана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Нацртај му и коска! – предлага Лидија. – Нека се лаже Фигаро. Зоки нацртува и коска.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Се разбира, со нив одеа и неколку раководители, но Зоки не се грижеше многу за нив. Нека се грижат тие за него!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
ПЕТРИЈА: Да си ми жив, куме, да ни крштаваш, да ни венчаваш! Да ти е жива кума Праскарева и кум Томче! Господ снаа да ти даде! (Пие, на Арсо.) Повели!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СИТЕ: дај го шишето да не се играме вака: пиј, Апостоле! (На Теодос.) Побргу нека се свршат редовите.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Но жена му Профимица го успокојуваше: „Не брани им на децата нека се земат“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кај се тие возила, стопанкина му? (Во која мајчина ќе одите: знаете ли вие каде е Албанија?) Па што ќе правиме сега? (Почекајте да видиме, да се избистри...) Ај, нека се избистри, ја потпира Трајан изврзаната рака на колениците.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По нашите градои, фабрики, села, далеку одовде до Јадранско море, ден нека се слави, Републико мила, глас нека се чуе до небото горе!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Санките беше отишле многу, многу далеку од лагуната кога од слабата точка на куклиното срце, излегоа зборовите: - Па, нека се веселат во чест на Нова Година.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Нека се радуваат младите.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Оставете го гостинот, рече тој, првин нека се одмори, па потоа ќе видиме што ќе биде и како ќе биде.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тој што не е роден – нероден е, па нека се вика како што сака.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Влатко најпрвин помисли да ѝ помогне на Мими, ама се премисли: подобро да не изигрува постар брат, нека се снаоѓа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
КИРО: Не мора да се брза. Нека се подготват. Нека почнат за два-три дена.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Син ми има своја фурна. Кај фурнаџиите нека се распраша.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- А, кога ќе остари, ќе види тој, нема да му помагам, нека се мачи сам со бастун во раката.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се наведнав и се сетив на Циганката што ми гледаше на карти: ,Ај, нека се гледа и за куќа и за среќа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нека ја, нека поспие, нека се почини.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нека се вика Небеска, беше рекла жената, мислев дека е падната од небо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Македонскиот роб нека не се надева на неа; тој нека се потпре на своите мишки...“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ништо, нека си бере, нека се радува, а јас ќе седам скраја, ќе почивам и ќе ја гледам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Па си помисли: „Нека овој автобус запре и нека се расипе!“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Да може сега да влезе во собата, па и нека се лути што без прашање седам тука, сеедно, и нека ми се дере, и нека ми се заканува, сѐ ќе издржам само да е овде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бато, повторував, дали ти знаеш дека јас тебе многу те сакам?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)