нека (чест.) - крши (гл.)

— Ќе појдите, чорбаџи Мито, по оваа работа кај колегата мој — италијанскиот конзул, — промрмори конзулот и седна на масата, та напиша два три збора на француски и му го подаде на Мита книжулчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Па што? Нека кршат глава!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Земи, земи напи се, та нека кршат глава сете тие неранимајковци.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас, право да ти кажа, сакам да се прежена. Каква таква, нека крши глава.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Големо нешто, господин конзуле, големо. Нека кршат глава каурките, туку сега помагај, — му одговори Мито и во кратко му ја опиша положбата на Шаќира и Ѓура во Прилеп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ние немаме ли јазик? ние немаме ли си книги, во којто можиме да си пејме јазикот ни? нека кршат врат овија проклети грци от помежду нас, терајте јазикот им от црквите ни и от училиштата ни, нека иди повраги и безтрага, имаме си ние јазик и книга, некеме грчкото, некеме да се грчиме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)