Од устата му се излеваше, не темна, туку фосфорна вида и паѓаше во едри капки што светеа како сјајни џамлии.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Вели оти често ме следел, набљудувал и дека уште Долу сум му оставил впечаток и дека затоа ми го доделил ова подзатемнато, но не темно место, ова подосветлено, но не зрачно место. Орта.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)