не (чест.) - чувствува (гл.)

Погледот потполно му се вкочануваше додека цица.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На некој начин задоволен, старецот одредено време не чувствуваше „потреба“, особено во текот на денот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Жабе и натаму џвакаше јатки од млади ореви, гласовито зборуваше дека во светот се вади жива вода на сто метри длабочина, понекогаш и жешка, рацете, вели, да си ги изгориш, а Паско Бачо, како човек кој не чувствува потреба да бара прецизна причина за да каже нешто кое не мора да е во вистинскиот контекст, па уште и со некое спокојство, се сврти кон мене: „И така, Симон“, вели, “во 1956 година, дури се копаше вака каналот за наводнување Камадаречко, беше среда, 21 септември, дванаесет и десет или дванаесет и петнаесет часот, не ме фаќај за зборот...“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Чудно, не чувствувам никаква болка, само бес. Кон него или кон самата себе?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Некаде подзастануваш нешто да купиш, некаде просто зјапаш и слушаш испомешани дијалози, викања до небото, се втопуваш во средината, која толку многу внесува, та не чувствуваш дека си станал дел од неа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
За мене тоа беше тешко и затоа одлагав. Мојата колебливост се потстакнуваше и од тоа што сепак имаше денови кога не чувствував скоро никаква потреба од чевли: оние убави мартовски денови, јасно сончеви, кога децата првпат се собуваат боси и трчајќи го сеќаваат слаткиот скокот од влажникавата пролетна земја по голите табани.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Сум заборавил, чесен збор. Не чувствувам никакви тешкотии. - И сакаш да бегаш од планината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Пронајде јаболко, па иако не чувствуваше потреба прво јаболко да загризе, мораше, зашто немаше што друго.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ене, завиваат, го најавуваат доаѓањето“, мислеше Бојан, не чувствувајќи како стравот цел го обзема, како му штракаат забите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Гого со мерак си црташе на рапавата хартија со дебелиот молив, не чувствувајќи го зад себе повременото надгледување на професорот, па со жалење го остави новиот алат кога заврши часот и се прибра во бучниот интернат сиот потиштен што не стасал да направи она што можел а уште помалку она што го сакал.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Најпрвин, таа се обидела да ме брани; тој уште пожестоко ја нападнал, и тоа на партискиот состанок пред сите таму; таа плачела, а тие, другарите од партијата ја прашале дали можеби плаче затоа што чувствува некаква блискост кон мене. Таа рекла дека не чувствува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Просто, се лутев самиот на себе: како е можно да не чувствувам ништо поради тоа што Луција е во болница?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Отидов на закопот, но не чувствував ништо; се видов со брат ми, но не чувствував ништо; ја видов Луција во една продавница со Земанек, но не чувствував ништо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во селото на седумте црнчиња со кадрави коси и бели заби нѐ пречекаа со тапани и со банани.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Не чувствував жед. Можеби ме напоиле додека спиев можеби и сам сум пиел од некој извор без да знам дека сум го сторил тоа.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
На рана возраст во животот, во кои и да е миг кога стануваме силно свесни за своите желби, геј-мажите откриваат дека повеќето човечки суштества што нѐ привлекуваат ни најмалку не се заинтересирани за сексуална врска со нас, дека не ги привлекуваме и дека не може да ги привлекуваме и дека некои од нив самиот факт за нашата желба ги грози.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
(Сигурно, возможно е да се обопшти овој феномен на луѓе што не се геј- мажи, бидејќи сите во еден или во друг миг почувствувале дека голем број од гламурозните по кои желувале се над нив, недостапни, па дури и дека чувствувале одбивност; но барем хетеросексуалците не чувствуваат дека предметите на нивната љубов им се категорично недостижни, бидејќи спаѓаат во погрешниот пол, што е токму она што го доживуваат геј- мажите).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Избезумена, не чувствувајќи ги ударите на секакви работи што паѓаа врз мене, се стрчав назад во станот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„О, каква страст,“ наеднаш се слушна блиску до нас гласот на Августина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ми се чинеше дека не дишам, ми се чинеше дека не чувствувам ништо, само допирот на неговите усни на моето теме, и топлината на неговиот здив што мирисаше на алкохол, и цврстината на неговите раце што ми ја притискаа главата во неговите гради.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш бев сам и сепак не чувствував осаменичка возвишеност на волк.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја слушав искинатата прикаска која не можев да ја поврзам со почеток што до денес го паметам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го потпрев челото на тупаница: ноќ е, месечината се спушта ниско и со ергенски занес се мушка меѓу трски и грмушки не чувствувајќи ги гребениците, дишат дрвјата од надојдено зелено млеко на пролетта и се поткреваат водите на прсти да ги наслушнат тишините на далечините до кои ќе стасаат по дождовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не чувствуваш ли, под тебе мириса на ископан гроб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Овој Онисифор ќе ти пушти капка крв. За твое добро.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И сенките во собата како да ми се забуцуваа в месо, како да беа запци на стапици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ништо не чувствувам, само мислам на бабата и на тоа какви гаќи носам, ако нѐ однесат на доктор. Да не се посрамотам, не за друго.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сѐ е плитко. Ништо не чувствувам. Ниту болка, ниту срам, ниту јад.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Издивна пак длабоко и замолча. Не чувствуваше веќе потреба да зборува.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И обајцата, Татко и Камилски, крај нивните обединете обединети и ширум отворени книги за балканските јазици и балканското јаничарство, не чувствуваа никаков замор и беа свежи и орни да го продолжат својот долг разговор, небаре најдени пред нивната духовна еурека спроти целосниот блесок на сонцето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во летната медитеранска екстаза на Езерото, кога над него владее огромната сина тишина, нема човек, посебно поет кој искачен на вишинката кај манастирот Свети Наум не чувствува потреба да напише песна туку е обземен од внатрешниот неодреден порив да ги - раскаже разликите од светот од кој иде!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се обидував, да ја споредам својата судбина на балканскиот дел на Медитеранот, на Охридското Езеро, како негов некогашен дел со камиевската во потрагата по енигмите на природата и забрзаните одговори на историјата, посебно балканската историја, како и реакциите на големите поети на светот, кои овде ќе минат неколку рајски денови(Андре Френо)...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Постепено почна да минува помалку време спиејќи, но сѐ уште не чувствуваше потреба да стане од креветот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не му беше здодевно, не чувствуваше потреба за разговор или за разонода.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Не“, рече тој, „не чувствуваш исто.“ Изгледаше како да нема што повеќе да се каже.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не чувствуваше љубов спрема неа и дури одвај се прашуваше што се случува со неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон не чувствуваше болка, само немоќ.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во почетокот тој не чувствуваше ништо освен крајна неверба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„А потоа, не чувствуваш повеќе исто за оној другиот.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ти налутен, го фрли термометарот во дувалото, при што тој експлодира како бомба, направи цеп во дувалото и започна да излегува лава, да разлетуваат светли парчиња на сите страни како огномет; парчињата паѓаа и на тебе, но ти обземен од радоста, ништо не чувствуваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се вработи во Ветеринарната станица во градот, наутро одеше на работа, навечер се враќаше, но сето тоа го правеше без волја, не чувствуваше задоволство од работа со ајвани.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ги сотра и притоа не чувствуваше никакво жалење.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
ЕВДОКИЈА: Бадијала, Мане. Касно е. Не чувствувам ништо за тебе.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Удираа чврги во стомакот на мајката, но У спиеше спокојно и не чувствуваше ништо.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- О! Јас не чувствувам баш мирис.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тупа наизменично, удира со петиците и не чувствува ниту допир и ниту слуша удар на цокули.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Блазе им, не чувствуваат ништо, лесно им е, боси, голи... зашто цокулите, па дури и искинати, фанелите волнени и шинелите излитени, изедени од молци и издупчени од куршуми им ги соблекоа и им ги зедоа живите...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Како се викаше?“ заинтересирано праша Кау не чувствувајќи потреба да брза. „Не е важно“, рече Су.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пелагија климнува и црпнувајќи ја Пеличка силно ја стиснува на своите гради и не чувствувајќи ја нејзината тежина тргнува пред Перса правејќи ѝ пат до широкиот двор.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Зборуваш, а не чувствуваш дека си кажал нешто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)