не (чест.) - треба (гл.)

Модерните примитивци како да се обидуваат да докажат дека стварноста постои, дури и ако не е медиски посредувана.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Среќко: Значи и на готвачката ќе морам да ѝ дадам отказ.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иако некому може да му попречи дословноста на постапките на театарската дружина на Атхеѕ (нема никакво фингирање, дури и клистирањето или употребата на вибратор со две глави се изведуваат автентично), не треба да се заборават поттиците и причините што Атхеѕ го наведуваат да создава таков вид уметност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Процесот на создавањето на системот на писмо не треба да се претставува како резултат на колективно творештво, т.е. на начин, како некое лице во определен временски период создава определено количество на знаци, кон кои некое друго лице додава наредно количество на знаци итн., сѐ додека не настане графички систем, достатен за изразување на фонетските единици на конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Зад секој алфабетски систем на писмо стои единствен создавач, кој според од него одбележан план и врз основа на систем преземен од писмото-прототип го создава новото писмо за својот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не требаше ич да ја примам, има мустаќи поголеми од моите! А да те прашам уште нешто.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ваквото непречено течење на работата траеше сѐ до крајот на месец ноември 2002 година, кога всушност се јавува и проблемот со којшто С. С. веднаш решава да се соочи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Фактите чие постоење законот го претпоставува не треба да се докажуваат, но може да се докажува дека овие факти не постојат, ако со закон не е определено нешто друго.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
 5 Но, ако се има на ум дека барањата на македонските пауперизи- рани работници од средната и ниска класа [пролетери/надничари/ платеници/аргати] очигледно, не го привлекуваат вниманието на правниците во поголем број – прилично површното трети- рање на овој, закоравен и дехуманизиран, правен сегмент и не е нешто толку необично, што би требало посебно да нè зачудува, барем во македонски прилики.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не треба да се докажуваат факти што се општопознати [facta notoria] (чл. 207, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Затоа, сосем точни се зборовите на Б. Фриер (Bruce W. Frier) дека: На припадниците на пониските [општествени] класи, не им е познато ниту правото – па тие, исто така, се и жртви на социјалната структура која, не само што е прекумерно пирамидална, во нејзината распределба на богатство и влијание, туку е и врзана со груби општест- вени конвенции [и социјални предрасуди]... 
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
208 Ф. И. против Фабрика за производство на апарати за домаќинство Спор за обесштетување поради повреда на работно место 1 Ad vim maiorem vel ad causus fortuitus non tenetur quis, nisi sua culpa intervenerit За случаите на ‘виша сила’ никој не треба да одговара, освен кога зад неа се крие нечија вина! (Ulpianus)
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, во овој период, тој добива неочекувано Известување бр. 02-6842/1 потпишано од тогашниот нов Министер за одбрана, во кое се вели дека тој не треба повеќе да доаѓа на своето работно место и како основ на 54 таквото известување беше наведена одредба од тогашниот ЗРО (1993).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
6.  Правосудните анализи на Министерството за правда покажуваат дека во РМ, со оглед на бројот на жители, ако се земе предвид европскиот просек, не треба да има повеќе од 400 судии – додека, пак, кај нас, бројот на судии во моментов е над 630.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога причината за повторување на постапката се однесува исклучително на постапката пред повисокиот суд, судијата поединец, односно претседателот на советот на првостепениот суд по одржаното рочиште за расправање за предлогот за повторување на постапката ќе го достави предметот до тој повисок суд заради донесување одлука (чл. 399, ст.1 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Државата и синдикатот се во постојана борба и не треба да соработуваат, затоа што синдикатот секогаш треба да биде на страната на работникот“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Остануваше описменувањето, но според предвидувањата, не требаше да претставува голем проблем како, на пример, електрификацијата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Спикерот со завршна интонација и повишен глас рече: – Другарки и другари, не треба непријателот да нѐ фати на спиење.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми добро знаеше, а мајка ми во тоа не требаше да се убедува, дека за нашето физичко зацврстување на нашето тело, за правилно чекорење и исправен од во животот ни е неопходно само млекото, млекото, млекото... ***
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не требаше татко ми повеќе да длаби во сеќавањето за да дојде до нови докази дека некоја од пештерите во утробата на Калето ќе му биде гробница на Чанга со козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со тоа тое веднаш ќе знаат што сѐ знам јас, а како што е познато најчесто самото знаење на работи што не треба да ги знаеш е доволно да бидеш во опасност.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Можеби не треба, но не сум спокоен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Па, Јадранка никогаш не доцнеше, беше предвреме и кога не требаше да биде.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Разграноците на оваа технологија, како што е Валдерновата авантуристичка игра, не треба да ни го одвлекуваат вниманието од тековните примени во молекуларната биологија (скратување на молекули со помош на вид и допир, во воздухопловната симулација, медицинскиот тренинг, архитектурата, индустрискиот дизајн.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во ваквите случаи попрво се работи за зголемена симулација отколку за виртуелна реалност. 52 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ова воопшто не е само реторичко прашање, бидејќи, како што имплицира претходната дискусија, доколку следењето на правилата не треба да се смета за когнитивно достигнување, тогаш воопшто не може да се смета за следење на правила.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
ПОСЕТИТЕЛОТ на Истанбул, особено оној што првпат доаѓа во овој град, не треба да пропушти да ги види некогашните сараи на турските султани, кои го чуваат споменот за величината и раскошот на отоманското царство.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Уште повеќе го болат оние општи расправања во шаховскиот печат, во кои не се споменува ниедно име, но се зборува на пример за тоа дека титулата на шаховски мајстор не треба да се дава доживотно, ами мора во одреден размак да се потврдува, зависно од реалните успеси во турнирски среќавања, зашто - се забележува - има и такви мајстори за кои добивањето на таа титула го означува и крајот на нивниот развиток.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Со целото свое држење јас сакав да ѝ покажам на младата наставничка дека има и добри деца на овој свет и дека затоа не треба да се отчајува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Чувствува дека не требало ни да се роди.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Никако не треба да се биде едноставен. Вистински поет е оној што е способен „да ги поврзе најодалечените околности“. 12 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Какво варварство! Да се земе живо дете, да се сошие во кожа на мртовец - и тоа ќе се задуши во тоа старско детство во кое не треба да прави ништо друго освен по сопствената смрт да загорчува други детства.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но видов, видов сега дека згрешив. Не требаше, не требаше, учителе, - и заплака.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ќе научи многу за меѓучовечките односи и во семејството и пошироко во општеството.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Нели сме другари“, ми рече едноставно, „не треба посебно да ми благодариш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Гледаш, не требаше олку лошо да се тепате!“ се осмели да му пререче на Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ѕвончето ме спаси. Немаше време наставничката да побара да ја раскажам содржината на „Двојната Лота“. Ѝ се заблагодарив на Елена што ми помогна.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Влатко ме тресеше од правта. „Не ќе може вака“, рече Дејко, “да го однесеме до амбулантата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ах, тој молив, човек во човека, со кој единствено ги споделував магиите и тајните за песната и кој бележејќи ја песната - сѐ повеќе ме подмладуваше, сѐ дури и од неговата лична судбина не осознав дека никогаш иднината не треба да ја поврзуваш со себеси.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И кога сите овие работи ги растури онбашијата на тревата, и само со очи му ги покажа на Бојка, овој ги наведе очите и проговори: — Е, море, тоа е сега. — Но пак почна да се брани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Море, ќе те дера како јаре на стриг, само ако ми падниш некогаш“ — си помисли во умот Бојко, очигледно изненаден што набаса на потерата баш кога не требаше. И навистина лошо попадна Бојко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како рис му се фрли на легнатиот војник, го јавна и го грабна со двете раце за врат. Не требаше многу да го држи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не си прав — му одговори Толе. — Луѓето со таква сила и здравје не треба да го ведат својот јак грб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Спремни ли сте да се најдеме на своите места во Македонија? Не требаше друго ли да кажува.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Атеш чуџуклер. Живи да се фатат овие пезевенци. Не требаше повеќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Не треба секогаш да се пали свеќа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Божем откриваше тајни што не треба никој да ги знае, говореше тивко со крајно поверлив призвук во гласот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Стоеше така, а знаеше дека не треба да стои, знаеше дека нема време за размислување и двоумење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За појадок, барем ова утро, не требаше да се грижи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Што, што рече? - Реков дека не треба да се мачиш да нѐ носиш в село. Добро ни е и тука.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не треба ништо да носиш, освен подебел џемпер, гојзерици или цокули и волнени чорапи, тие патики ќе ти се распарталат на камењата и скрките.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Не треба да си толку чувствителен, мој пријателе“, Милан го прегрна мачорот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Слушни го ова: „ЛАЖИЦИТЕ, НОЖЕВИТЕ, СОЛАРНИЦИТЕ И ПИПЕРНИЦИТЕ НЕ СЕ ЛЕКОВИ. НЕ ТРЕБА ДА СЕ ЗЕМААТ ПО ЈАДЕЊЕ.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
134 За еден правен лек да биде сметан за ефективен, тој не треба само да звучи така теоретски, туку треба да биде и применлив во практиката и да се гарантира дека со неговата употреба нема дополнително да се пролонгира постапката за заштита на загарантираните права.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
И потем си реков: „Никаква. Но тоа не значи дека не треба да постои“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Правеше милијарда мали и големи планови: сакаше да отвори фарма на печурки, оти за тоа, велеше, не треба никаква инвестиција, а во куќата на дедо му имало и онака доволно влага; правеше секакви планови и само мене ми ги покажуваше, а од секој план требаше да произлезат многу, многу пари.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За да кажеш: „Светот е без Бога“, зарем не треба прво да го познаваш целиот свет, да ја испиташ сета вселена со сите нејзини сонца и ѕвезди, историите на сите времиња, да го поминеш сиот простор и сето време?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„А за да може некој да не верува во Бога, и да каже дека нема Бог, зарем не треба и самиот да гледа сѐ и да биде и самиот снеможен, односно и самиот да биде Бог?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тогаш не го знаев сето тоа, не ја познавав во детали технологијата на власта; но со интуиција (тоа прекрасно орудие за сознание само на младиот човек), чувствував дека не треба да го потпишам формуларот на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не сакав да ѝ објаснувам дека на овој свет сѐ има врска со сѐ; се задоволив само (не треба да се заборави тука и фактот дека јас сепак, ѝ се додворував, и дека цената на тоа додворување беше и извесно интелектуално претерување, како и извесна желба да ѝ оставам впечаток на што понеклиширан и поучен човек) со тоа што ѝ кажав дека јас верувам во реинкарнација, и дека за мене границите меѓу културите и расите паѓаат во вода токму поради простиот факт на реинкарнацијата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Што ме запираше да го сторам тоа? Дали сознанието дека многу од тие случувања само ме допреле и одминале а за нив ќе дознаев откако ќе беа прогласени за недоразјаснети тајни? Или не ќе да беше така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ТАША Зар не требаше да изнесам на виделина барем понекое делче од настаните за кои верував дека се случувале некаде и некогаш во мојот живот?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ние не требаше толку да заседиме. Чуеш, Коте!.... Коте!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
СОФРЕ: Ајде, не треба да ве молиме. Сами сме друг пат и пак си пееме, не пак сега што еве дојден шурава од Америка...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Оваа максима на нашиот соговорник му се чинеше премногу патетична: „Од искрената самоизолација не треба да се прави никаква доблест.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Можеби излезот е, додаваме, на некоја трета страна, која парадигматично ја сугерираше Адорно: „Осаменоста е единствен начин на кој интелектуалецот може да го зачува своето достоинство“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И не може да се одрече дека голем број од културните практики што се поврзуваат со машката хомосексуалност се состојат од активности што нашето општество ги кодира како женствени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Предизвикот за квир-студиите е да ги објасни преку општествена анализа, наместо да му ги припишува на природниот поредок на нештата. ‌Зашто не е баш веројатно дека културните практики имаат корен во природата, па секој обид потеклото да им се смести во природите на геј-мажите само ќе ги направи недостапни за натамошно критичко испитување, бидејќи ќе имплицира дека нема што да се објаснува освен природните факти на работава, ќе нема што да се оди подалеку од тоа како природно си стојат работите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И едната и другата поента се важни; наместо да се избегнуваат, тие заслужуваат сериозно и постојано размислување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите не треба да клонат од нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Рече: - Не треба. Сега од овие работи имаме колку што сакаш. Носат луѓето од секаде...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пак молчење. Сакав да станам, да речам дека сѐ јас ќе работам, дека не треба и тетка Рајна да доаѓа ако не може, дека јас нема на училиште да одам ако затреба, само не, само тоа не... се тресев во постелата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сакав да речам како досега да не се омажи, но сфатив дека така не треба да се зборува и замолчев.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не треба да заборавиме дека двигателот на дејството на Мајсторот и Маргарита на Булгаков е анегдотскиот заплет, то ест автоматското, магиско извршување на желбата или наредбата (сеедно) да се „оди по ѓаволите“, поради што се менува временско-просторниот континуум.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Она што јас го подразбирам под „буквално преведено значење“ е блиско до поетската метафора, но не треба да се меша со неа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Зошто тоа да биде така? Зар и црквата не треба да биде: Едина, Соборна, Вселенска и Апостолска?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа е така, но не треба да се заборава оти организаторите на движењето во повеќето случаи беа чиновници егзархиски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не треба да се заборава и тоа како се изразуваа во европските весници за битките на четите со Турците: четите се викаа банди и тоа бугарски, а не македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
При решавањето на ова прашање не треба да се забораваат и следниве прашања: кои наречја од српскиот и од бугарскиот јазик се признаваат за најтипични за овие јазици и кои нивни особености се признаваат за најкарактеристични за едниот и за другиот јазик?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Затоа човек не треба, само за олеснување на својата работа, негативно да се однесува кон многу науки мачни, како старите јазици, но што претставуваат основа за многу позитивни информации и науки.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
42. Но религијата никако не треба да биде средство за престапни политички и национални цели, како што е сега во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но тоа не значи дека тие не треба се користат.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
„Не треба само пари... Луѓе треба... До кога ќе нè толчат?!“ „Ама Ругова...“ братучед му веднаш запре кога овој одмавна со раката.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Никој не треба да биде дискриминиран или омаловажен заради некои свои посебни карактеристики, како бојата на кожата, религијата, националноста, етничката припадност.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И без неа, и со неа, тој не можеше да сфати дека љубовта, всушност, живее така, во ретките мигови на откровение што не треба да се забораваат.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Во кеш..., после ги носат преку Швајцарија...“ „Не треба пари...“ го прекина човекот со лузната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се уривале еден со друг, никогаш позли, со груби гласишта слеани во една невозможна, збревтава и скоро бесмислена реченица: За душа на Јане Крстин, в око, рамно в око со тој нож.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еби го со колот в грклан, И за побратимот Пеце, Убиваше, сега умира и моча под себе, Убавина, ова е убавина, Му го фатив јазикот, помогнете ми да му го извлечам од уста, - но дел од оние што не можеле да се допрат до глекавиот куп месо и крвиште јуреле кон белецот и го заплиснале со секири и го боделе со колови, и тој белец, со богата грива но веќе со неколку црвени риги преку кожата, 'рзнувал и се пропнувал пред безмилоста сѐ додека не ги оставил уздите на жилавата гранка, да ѝ се извлече крвав на одмаздата и да ги остави луѓето со запенети муцки, и тие со една и само своја реченица: Имавме секири, ножеви, колови, сега имаме пушка и јатаган и уште двајца мртовци, Коњот не требеше, животинка е, И коњите не им се поарни, носам јас на грбов стари удари на копита, А мене денес копито ме поткачи по коленово, Можело и погоре, имаш пет деца, Молкни, секирава моја уште е жедна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ХРИСТОВ: За тоа време, мила, ти не треба да се грижиш за мене, јас... како да речам... јас ќе се наоѓам на сигурно место и... воопшто за сите работи ќе се грижи ЦК.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
РИСТАЌИ: Не треба! Сега кир Николаќи нека го порача прстенот, в недела ќе си направиме строј и тогаш: и благо ќе лапнеме, и винце ќе се напиеме... (го чука Николаќија по рамото). Вака ли, кир Николаќи?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ѕвездите ќе трепнат за миг, и во полноќта ќе земам сѐ, сѐ, што ми треба и не треба...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Не треба многу - убаво му е кога го скокоткаат зад вратот, кога му шушкаат со хартија, кога ќе дофати нешто што е високо, кога ќе го пушти вовчето како пијано да се влече низ соба, кога ќе ја истури преполната кошница со играчки и сите викаат ’ле-лее’, кога си го наоѓа патот низ тревата и трча, трча, сè подалеку, слободен и сам.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„Не требаше толку да се натупам од посниот грав“, си рече, правејќи стратегија како да шмугне.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ловот никогаш не се ветува, тој ниеднаш не треба да биде измислен, однапред, тогаш тој престанува да биде лов.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа беше еден негов темелит начин, за кој не требаше да се размислува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Ма, не требаше да студира!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Те оставив да си поспиеш повеќе, - му рече Глигор. - Не требаше да ме оставиш. - Лош сон?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Впрочем тој така и си мислеше и така чувствуваше: овдешните орли се овдешни, своина на овдешното небо и на овдешните луѓе, па ако тие велат дека не треба да се убиваат, не треба и - толку!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ние сме глупави ( а толку се глупави и Гилфердинг, и Каниц и Григорович и Липарди и многу други етнографи) дека е Велес бугарски град и дека се најдува во Македонија; следствено не треба вие да се лутите дека владиката Дамаскин го затворил училиштето туку не дека вашата пропаганда си го пикнала носот не во својот чорап...“
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пред посилините од нас не треба само да се петелиме, со ум треба да ги надвиеме, вели Никола и се свртува кон другите: Ако дојдовме, вели, за да се договориме што ќе правиме со ова што стана со Лазора, ќе направиме како што рекоа Максим и Костадин.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кај што не треба ми ја занесува раката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не дотраја, не дочека да види дека научив да делкам, и дека не треба од срам да ме продава на ѓупци.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да не требаше да жалам, вели Јоше Свирачот, ќе ја земев гајдата и дење ноќе ќе свирев.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Браќа и сестри, се созема попот, не треба да очајувате пред болеста што ја запознавте.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За да живееш не треба да се родиш, му велам, само неродените не умираат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На гладна мандија не треба да ѝ покажуваш коска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вели: „За криви колца не треба прав пат“ , велеше Лазор Ночески и ние, седевме ден-два ебали го, може и повеќе да седевме во Варна и после нѐ собраа меѓу пушки со штикови и нѐ водат на воз, а Стеван Докуз уште пред вагонот почна да кука, спомнува жена, деца, куќа, јас го тргам за ракав, да молчи оти со кукањето може да помислат дека вистина нешто криеме и за која странска сила го криеме, и Стеван Докуз ќе се штрекне на тоа, ама пак ќе заборави и пак ќе закука и јас ќе го држам за рака, ќе го шибам в слабина, ќе го штипам и тој пак ќе замолчи и нѐ товараат во еден вагон за добиток ли, за пошта ли, за жито ли, нѐ пикнаа во вагонот, нѐ настегаа в шише и ајде за Софија
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А ако ги пуштиш, не треба само да ги огрееш, туку и нешто да им дадеш. Некое зрно или некоја трошка да им принесеш на дланката. 75
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- На ваква несреќа не треба да се плаче, вели Уља, туку да се игра и да се пее околу гробовите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не требаше олку да ти кажувам, вели Огнен Горго, оти ништо радосно не ти кажав.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вистина е мачно, вели, ама од мачното не треба да бегаме, оти и господ го сака тоа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нивните деца за прв пат, барем за јадење имаа значително повеќе. Тоа не требаше да се потценува.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Слабо тој се грижи за личниот опис на читателот, бидејќи верува во таинствената мерка со повеќе облици која во поголемиот број случаи стои како добро скроена облека, и затоа не треба да се пропушти теренот ниту на доаѓање ниту на заминување: помеѓу него и другите ќе се создаде мост секогаш кога текстот ќе се роди од семе а не од калем.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Нема на што, нечовечен си ти. Умираш а луѓето што имаат камен место срце не треба да умираат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не треба да се потценува и моќта на говорот кој ни е главната алатка за мајсторење.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А таа сега од една крајност премина во друга: им се насмевнува и кога треба и кога не треба, им потфрлува благ збор и кога треба и кога не треба, не им оди повеќе по петиците и не ги следи како порано, не плуска со камшикот низ просториите, не испушта грлени гласови како порано, ами постојано пушта музика од грамофонот внесувајќи весела атмосфера во Пансионот; ги повикува одвреме-навреме во канцеларијата да ги почести со пијалак, та кога ќе потпивне малку повеќе, лицето го расцутува од смеење и веселост и потпевнува со глас како славејче.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Во право си, пријателе Камилски, овдешните конверзии немале инквизициски последици, како претходно во Шпанија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не треба да се изуми фактот дека на Балканот и пошироко, христијанското православие и исламот заземаат понекогаш и дистанциран однос кон западноевропското мислење!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
7. Од болница отиде кај својот брат и му рече: „Можеби и не сум песок Јоване. Можеби водите не треба да ме избришат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не треба ни да се каже дека тој извор, така привикан, никогаш не е естетски туку роднински, не е одреден со естетското мерило на слободните институции на националната (како светска) литература туку со органскиот „указ” на апсолутната моќ на крвта и тлото.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ниту Кирхнеровата, 1906 г. напишана и в дрво врежана програма за „Мост” не проповедаше доследно некоја естетика, туку само со нагласен патос ја повикуваше младината да ја отфрли традицијата и „природно” до создава од сопствените побуди. (...) Не треба да се менува само уметноста, туку севкупниот живот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
6. На крајот, денес и во иднина, никако не треба да го допуштиме исклучиво она што може да се анализира и да биде посредувано.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Не треба никогаш да се избрзува, деновите во мислењето треба да се сметаат за недели, неделите за месеци, месеците за години, годините за векови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Еден ден чичко ми му го кажа тоа на татко ми, но во вид на клевета, а татко ми рече: И ти и Љубица играјте и танцувајте, но да бидете пристојни, со секого кој ќе ве покани, макар и Циган да е, но за време на играњето никако не треба да се зборува, да бидете сериозни.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На состанокот им реков дека Цвета не треба да дознае, зошто ако слушнеше и таа веднаш ќе посакаше да ни се придружи.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сакам да останам, а ти ми велиш: те чекаат, не треба да си тука.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
И си замислуваа дека научиле од грешките од минатото; тие во секој случај знаеја дека не треба да се создаваат маченици.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, на кои тоа гомнари не требало да им веруват, Винстон не можеше да се сети.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не требаше да им веруваме на тие гомнари“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сфати, сепак, дека таа воопшто не требаше да му падне на ум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не требаше да дојдете тука заедно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше обичај дури да го потсетува наутро, како на нешто што мора да биде сторено таа вечер и што не треба да биде заборавено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На секои неколку минути старецот повторуваше: „Не требаше да им веруваме. Јас го реков тоа, мамо, нели го реков?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го слушна пред малку зборот на Дилгер Заде ефенди. Не треба друго објаснување.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
9. ПОМИНА ЗИМАТА НЕ ТРЕБА ГУЊА - така е додека си галеник в куќи, ами ако, непрокопсан, по светот се луњаш и другаде ли постелите ќе ти бидат вруќи...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Методија праша што треба да помогне натаму, но Симон му одговори дека не треба ништо, дека е добро што свршиле работа и го извади пријателот од влезот надвор и таму отпростум испија двајцата по една ракија.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Симон велеше и коњот на ручек не треба да биде надвор за да не го јадат мувите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се случуваше да ми каже дека не требало да земам ова од некоја од полиците, а да го ставам таму она.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
На самиот почеток, односно во прологумената, Маркоска вели: „... Можеби не видов сѐ што требаше да видам но она што не требаше верувајте ми – бидна!“
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Можеби не видов сѐ што требаше да видам но она што не требаше верувајте ми - бидна! 12.02.2002
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Но, овој 9.  Ставот на ССМ беше дека работничката книшка не требаше да се брише, иако, компаративно гледано, во регионот тоа го стори и Хрватска.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тогаш почна самиот да се обвинува. Не требаше да избрза со писмото што ѝ го напиша... И со картата за пат...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Болеста е, се чинеше, лесна, ќе му мине како порано, но тој еден ден кога Мил му донесе во одајата чај, му рече: - Не треба повеќе синко... Јас си одам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се нафрлија на дуќанот од Цветко и искупија сѐ што имаше внатре за јадење и за куќни потреби; страсните пушачи што беа останати без тутун, по две цигари редеа в уста за да се наситат; рошкаа луѓето низ дуќанот, претуриваа низ сѐ што ќе најдеа: отвораа сандаци, вреќи, кутии; искупија сѐ што им требаше и не требаше; дуќанџијата Цветко го молитуваше бога пак да даде дожд.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Чана како да беше откриена во нешто што не треба никој да го знае, ѝ се рашета крвта по лицето, очите ѝ затрепкаа, а од устата иако се отвораше и затвораше, не излезе глас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ЉУБА: Не требаше да го пуштиш.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Не требаше да му ја дадам онаа книга“, рече Лу одмавнувајќи со главата. Не знаев за што зборува.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
КОСТАДИН: Не требаше веќе ни да те погледнам, кога и самата си се согласила!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: Кучиња чорбаџиски!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Тоа не треба ти да ме учиш! Само да знаеш, мојава фурна не е болница!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Крсте се уплаши да не замине Стојан, како што му направи порано неколкупати, инстинктивно чувствувајќи дека не треба да има давање земање со овој „предавник" Стојан се зачуди кога го виде така весел и ја осети онаа пријатност од времето кога Крсте дружеше со нив.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Море, каде вака, Крле, Горно мало? — го запраша слободната Бојана Катина, која со сите ергени правеше разговор и секого го задеваше — и што треба, и што не треба. Крсте поцрвене како рак.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дали не направи нешто што не чини: дали проговори нешто што не требаше?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Притребаа секретари, писари, стражари. Што не треба за уќумат?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пане пак е ситничар. Но и без тие ситни работи не може да се замисли свадба. Мониста, прстење, скопчиња за ќурдиите на зетот. Што не треба?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А Бисера, колку го виде оти ја симна шапката и почна да се крсти, избега и не се обѕрнува назад, оти поп кога колне не треба да го гледаш: макар и другото да колне, клетвите го фаќаат тој што е крај него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој „човек" на којшто не требаше „да му се дери кожата“ ѝ беше поблизок од татко ѝ и таа се стави во негова одбрана против родениот татко како пред неколку дена против мајка си.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ние, неј­зините деца, со веќе оформени семејства, неутешени пора­ди нејзиното неидење кај нас, како да сакавме да си ја сми­руваме совеста, секој на свој начин: ѝ носевме, ѝ купувавме сѐ што требаше и што не требаше.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Последниот глас, тој штрбав тенор, потсетуваше на зовриена течност во огромна епрувета и панично делуваше, и тој знаеше дека смртта не треба да ја молат, кога е веќе негде над нив невидлива и пак спремна да влезе во хазардната игра како вечен играч и вечен добитник, да спечали, зашто растеше врз врелината на омраза и ги набабруваше како меури многуте побунети очи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Јагулче си помисли дека некој од Републиката го штити Цветана Горски, па не е негово да копа кај што не треба. А најмалку во вода.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Пишувам, пишувам, но „тигарот“ е вистински тигар од хартија, бескрвен и невозбудувачки, воопшто не личи на опасниот, неодолив деспот на џунглата крај моите нозе... ...всушност, вечерва не требаше воопшто да излегувам.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
- Не можам да ги платам! - рече Трајче. - Не треба. Ти ги давам без пари.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Детево е, Огнене, многу умно и бистро. Ама не треба да се брза.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Арно ама што рекол некој: „Не треба човек да се радува многу, ни да жали многу, оти зијан ќе го најде“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Не треба да се смета, додуша, дека било кој од тројцата горенаведени дрдорковци би можел да ги „претставува” другите, било исправено или на глава, и дека, согласно со тоа, може да биде бакнат наместо нив.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Претпоставувам дека Кулик би го поддржал барањето на длабинските еколози дека животните не треба да се третираат како сопственост, но во пракса тој постапува поинаку.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Затоа и заминувањата од гранките на животот не требало да се сфатат како разделби туку само како можност за поинаков вид присутност што таа за жал сѐ уште не била во состојба да ја дефинира.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- И не треба да го игнорирате – рече Грофот – сомнението е многу корисен советник.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
При минатата посета, кога му реков на Роман Саздов Грофот дека доаѓам врз основа на неговата покана за да дадам некаква изјава, (се разбира, не му го изрецитирав и бројот на канцеларијата во која требаше да се јавам според поканата), Грофот ми објасни дека не треба да им обраќам преголемо внимание на таквите формалности.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Катерина кон пладне ме извести дека не треба да ја чекам. Ќе се вратела дури вечерта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ќе размислам сериозно јас и попот Милошевски бевме и останавме сепак пријатели иако овој мој став ја следи познатата увереност дека не треба да се смета на „посебно пријателство“ кај луѓето помеѓу кои времето ќе создаде осетливи цепнатинки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сличен став сретнав – реков - и во песната на Самоников „Љубов”: Токму во сомненија ги наѕирам на спокојството патеките.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јас не сум бил повикан како сведок, а ваквите состаноци за него не претставувале покани за изјави туку обични визити на кои тој ги претпочитал разговорите и размените на мислења.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Те сакам – ми шепна во слушалката пред да ја спушти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
2. Од ова место не треба да се гледа сѐ: Мачета се да ја откриете ноќта Низ стебло што се суши.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Вистински почувствував дека сум го сторил она што не требало, а не бев сигурен која е причината и какви можат да бидат последиците.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не треба некој да ме уверува дека тоа не се одгласите на стравот, бидејќи знаев дека цепутката што го начнала лакот на бирото нема да запре каде што се наоѓа во овој момент.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Но тоа не треба да нѐ загрижува.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Беше спомнато и тврдењето дека записите на Монахот, кој и самиот веројатно потекнувал од реканскиот крај, не треба да се поврзуваат со сенките- вампири што со векови ги населувале приказните од пределот Гора.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Монахот од ден на ден ни ги соопштува своите сведоштва, придружувани со пораката дека не треба да ја исклучуваме и опомената, како значаен укажувачки сигнал од неговите записи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А и мојот престој во Горно Морино не треба да се мистифицира.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Од нив не треба да се срамиме - констатира човечето со цврсто стегнатата уста.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Вредноста на ваквите проекти, што треба да ни го сочуваат паметењето, не треба да се оценува според нивната убавина туку според вистинитоста на прикажаното.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Му рече дека не треба да се грижи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кажи: имаш потреба да се скриеш од сѐ и од секого, ништо и никој да не те гледа, така ќе ти биде полесно да излезеш на крај конечно на крај на светот но барем кажи: тогаш сфаќам дека се претворам во некого друг налик на говорна фигура, и се гледам со очите на другиот и не сум сама, не сум јас ... кажи - очите на јазикот дебнат саноќ, дебнат везден јазикот е видовит гата, прорекува и се провлекува отаде времето кога му се испушта да каже нешто што не треба кажи: јазикот не е само јазик!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И не треба да ја има од оваа перспектива од којашто покажува само еден образ, тркалезен и густ со обеспокојувачки пространата уста. Уста на небо.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Секогаш ми вика да не се тртам кај што не треба. Не се тртев, ме натртија!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Не требаше да го барам тоа -- Мама беше секогаш поради тоа несреќна -- но не можев да се воздржам.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Разговорот беше неможен и не требаше да продолжува, па сепак продолжи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кај Универзална, девојките се најдоа на тротоарот пред да стигне да им одговори со „догледање“, а пониската му викна на таксистот, кој сакаше да им врати кусур: Не треба. Награди што нѐ препознавте!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тогаш Трајанка го погледна Пецета милозливо кажувајќи му со очите дека не треба да се плаши и стана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Веќе не требаше да влегува во куќите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Штета што се случи она што не требаше да се случи“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не требаше многу. За неколку мигови го затрупавме со снег.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Сум го поминал ја моето. Не треба повеќе. Старост, грдост.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Настана непријатна тишина во која тетка Олга остро ја погледна тетка Марија како да кажала нешто што не треба.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога одеше така, задникот повеќе ѝ се истакнуваше, а и се подзатресуваше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Да не требаше да ги испржам? 40" Ми рече дека доаѓа за 20 минути.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас сум крива. Не требаше ни да гледам на часовникот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога по неколку секунди се вратив во тоалетот, тетка ми не беше веќе таму сама - Кристина тукушто беше влегла и рекла „што смрди вака гадно?“ а потоа, кога јас веќе бев зад неа, „леле, што се случило?“
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
На почетокот си мислеше дали да го слуша Болеро, но реши дека тоа е веројатно големо клише за Французинката и дека - иако нему страшно му се допаѓаше - не треба да го пушта.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Што се однесува до вештерките и самовилите, на Дедо Мраз не треба некој ум да дава.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Навикни се на затвор, навикни се на слобода. По навика се навикнувам, и на тоа што треба и на тоа што не треба.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ова тој го поткрепил со констатацијата дека во случај да биде „обелоденето дека Британците се во контакт со него на кој и да е начин, преку кој и да е канал, на најважните политички односи што јас ги изградив во Бугарија во изминатите четири месеци би им била нанесена непоправлива штета“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тој посебно нагласува: „основно е дека ниту еден член од нашата организација не треба да има ништо со овој човек и секој интерес што би произлегол како резултат на локалните контакти или обиди да се заинтересираат нашите членови за него мора енергично да биде обесхрабрен.“
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Не, не треба да се очовечува архитектурата.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Бевме срдечно пречекани. На братската атмосфера не требаше многу да се чека.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А за мене – не треба да знаеш.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Луј Фердинанд Селин РАБЛЕ НЕ УСПЕА(ФРАГМЕНТ) (...) Гледајте, кога станува збор за Рабле, секогаш се зборува она што не треба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се говори, се повторува на сите страни: “Тој е татко на француската литература”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Па тогаш не треба да се чудите, да се инаетите ако некоја желба и не ви е исполнета.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Полека тоа му станува навика, па и каде треба и каде не треба, лаже.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Кога даваме нешто, кога помагаме, никогаш не треба да бараме да ни се врати на некој друг начин.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Ти си дете и деца не треба да зборуваат за умирачки - ми свика таа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не треба учител да барате. Без давачки ќе биде таа работа, ако е аирлија.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Да го ставам, а? - Да не не треба, - рече Србин.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Не сакам луѓето да помислат тоа што не треба“, рече некако налутено.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се прашува дали не треба да го тргне умот од тоа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Авторот беше толку изненаден што не можеше да поверува и како да прави нешто што не треба, погледна в лево и в десно по улицата, чиниш исплашен некој да не го види.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
За децата не требаше да прашуваат, некои се подадоа од другата одајка, други дојдоа побелени од снегот, од надвор, сите со радост го изговараа името на Пелагија и ја гушкаа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Вечерта, додека вечераа под слабата светлина во одајчето Чана прво го искара Дончо дека иако има сила и снага на големо дете, не треба да заборава дека е во седмата и дека оваа есен ќе треба, заедно со Пела на Пелагија, да појдат на школо и таму, седејќи на кареклите, да го учат животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Танаско нејзин ја сврте водата во онаа бразда во која што не требаше.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Иако за него се грижеше Митра, баба му, откако се преселија во една од долгите бараки, инаку штали порано, Дончо уште првите денови заталка низ Острово, откри дека ако се оди на онаа страна каде што изгрева сонцето се стигнува до една огромна огромна вода што изгледа како сиво платно на кое не му се гледа ни почеток ни крај ама некој од кај сонцето како да го влечи влечи и се потсетува дека од Митра е предупреден да не се приближува до каналот оти и во плитка вода човек можел да се удави, башка што змија може да ти се замота околу нозете или крастава зелена жаба да ти скокне в уста, ама за оваа огромна вода никој ништо не му рекол и по долгото клечење крај неа заклучи дека ова не треба никому да го кажува, да си ја чува како тајна само негова и тргна по патчето крај неа совладувајќи некои грмушки, некои корења, надолу надолу дури до онде каде што таа голема вода се сретнуваше со една малечка рекичка покриена со врби и кој ти знае уште со какви дрвја, водата од малата рекичка бистра па се гледаше сѐ под неа и сакајќи да помине преку неа за да го следи брегот на големата вода откри дека почна да му се качува до кај колената и се сети на предупредувањето од Митра дека можеби ова е каналот и дека во плитка вода човек може лесно да се удави па се подврати, е, кога веќе го нема човекот што го трга сивото платно, поарно е да го фати ова патче што оди нагоре покрај малата рекичка следен од крекање на жаби и чрчорења на секакви птици горе во дрвјата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Перса веруваше во Господовите чуда и тајни и знаеше дека не треба да се растајнува сето тоа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Барањето не беше строга наредба, ама и не требаше туку така да се отфрли.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Човекот никогаш не знае што не треба да направи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни кажува што треба да правиме, ни кажува и што не треба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А темница е, не треба да мижат за да се преслечам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не треба ништо да ти даде Апостол Макаровски, доста е да ти вети.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше опцул нешто што не треба и повредил неколку братски републики.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А свесна сум дека човек не треба да плаче, зашто од секое лошо има и полошо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И за тоа што не треба го врза името мое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Готово е, си велам, можеби не требаше ништо да му велам на Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми е страв да не кажам нешто што не треба, да се испуштам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не требаше да ти кажувам, вели, извини што се избрзав.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не требаше да ти кажувам, вели Жења.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сами меѓу себе фрлајќи си пакосни мрежи и камења, потоа се фаќаа како рипчиња во сопствените мрежи. Јас не требаше многу да се мачам околу тоа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој не сакал по својата смрт ниту помен да остане од него, бидејќи сметал дека како индивидуалист се бори и ќе умре за своите идеи, но со тоа не требало да се занимаваат ниту неговите блиски ниту другите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И сепак те одбегнував, зашто ме плашеа честите средби со тебе, ми ја ослабнуваа волјата, ми ја смекнуваа десницата, зашто ти ми беше единствената врска со животот, а не требаше ништо да ме врзува со него.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не, не треба починка, не треба смирување, сето поле пукнало од здравина, па крвта е моја светло разденување од таа разгаленост, од таа убавина.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Не, не. Тоа не треба да умре. Погледни го само колку е нежно и мило. И колку е малечко - како ракавица...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Можат да те фатат неспремен баш кога најмалку очекуваш. - Не треба да се правдаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие денови училиштето ти било најважно од сѐ, нели? - Да, така беше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А и да можат, не треба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да не треба поради твојот детски егоизам дома со синџири да бидам заврзана и постојано да ви стојам на располагање? Како робовите, а?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Треба да се знае што кому се кажува, се доверува, а што никому.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тогаш би биле задоволни, нели?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)