не (чест.) - спие (гл.)

Не спиеше, го чекаше Мино. Тој знаеше дека ќе дојде по својот стрв.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Молчеше, макар што знаеше дека не спиеме.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ми тешко ќе забележеше кога е буден, а кога спие, но речиси воопшто не спиеше, па таа не влегуваше во собата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога влезе во железолеарницата, ги најде само празните исчадени ѕидови.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Есента Гоце доби таен шифруван извештај. Во него пишуваше: „Шпионите не спијат.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Рече дека божем не спал цела ноќ, мислејќи на копањето. Не верував, но немав друг избор.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тоа Петре ги смислува, неговата душа не спие.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Божем не спијам Божем се будам, божем станувам.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
И тревите, цвеќињата и планињето - не спиеја таа вечер.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Штом ја погледнав, веднаш разбрав: и таа не спиела.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По цели ноќи не спијам. Како луд шетам сам по селото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Зошто не спие, се нервираше. И се покриваше преку глава.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Даниел, кој секогаш беше сув и подвиткан, сега беше опустошен и не спиеше мирно, во сон стенкаше како да го измачуваше нешто.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Цврсто ја стегнала својата голема кукла и така гушнати спијат двете. Не, куклата не спие.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Не, не спијам, - одговори куклата. - Јас никогаш не спијам. Моите очи секогаш се отворени.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- О, ти не спиеш! - се изненади Месечината кога ја догледа куклата со широко отворените сини очи. - Доцна е, полноќ ќе е скоро...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Еве, штом не спиеш дојди со мене.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Затоа, не попусто се вели: никогаш, ниту миг еден не пуштај ја душата своја на одмор и на ленивост, оти нечестивиот не спие, ни дење ни ноќе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Гледаше и на крајот рече: „Каква нужда те натера, синко, во оваа доба да не спиеш со сон мирен, туку кај мене да дојдеш?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не јадеше, не спиеше. Така три дена и три ноќи.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Долгата линија на надежта при исчекувањето ја испресекуваше стравот кој ме будеше секое утро, стравот кој не спиеше и ме мачеше и во сонот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас му верував на Рајнер дека ќе се врати, но стравував дека очајот може да го фрли во непостоење од кое не ќе може да го исполни ветувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Всушност, сѐ уште му се спротивставувал на стравот и се калел за дни во кои еднаш или повеќе од еднаш и самиот ќе стои под сенката на смртта и се сеќавал на суровите подбиви на некои од дружината со престарениот Симон Наконтик (така е, старецот престарел во тие дни), а пред тоа ги гледал шегаџиите како со насолзени клепки се молат пред манастирскиот олтар за мртвите, за Дмитар-Пејко, Неделко Шијак, Јане Крстин, Пеце Дановски, Борис Калпак и, секако, за запалениот Крум Арсов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Но и ти не спиеш, Куно, со мака исцедил од себе одбрана. - Се обидов, не можев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се тресел, застуденувало. - Зошто не спиеш?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се држел за грло како да се брани од удар на невидлива коса; во устата, место предните заби, чувствувал под јазикот празнина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
БАБА АНЧА: Место баба Анча да не спие, да се радува што ѝ спијат младенци во одајчето и на постелата, таа се раззаспала!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Пак за тоа кир Ристаќија не спие, ами и прати човек да ја излаже дека Селман-ага собрал Арнаути да ја граби.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Со ноќи не спиев за да имаме барем покрив над главата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Да! Сега ти пречи, а кога спиеше, а повеќе кога не спиеше на тој кревет, не ти пречеше, - се пошегува Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се беа свршиле свеќите и целата затворска зграда тонеше во темнина. Глигор молчеше, но не спиеше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Откако по враќањето од кај Јанчевци главите на сојовите ги испратија мажите, вооружени со секири, да вардат на чифлизите, во трлата кај овците, во пондилите кај добитокот, во кошарите и амбарите, а сами со пиштоли в пазува отиде да ги пазат копите на гумната, ниту една поотпркната христијанска душа во Потковицата не спие.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Никој не спие, си мисли. Како на бадник. Или како на Василица.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Жена ти е трудна веќе осум месеци, а ти за сето време не спиеш, се сушиш, спокојство немаш.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сега, во осум часот, кај Сена спијат, а можеби и не спијат, дваца кловнови - Жан Мартин и Тони.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Оти не спиеш, ми вели Јон. - Ами, тебе те чекам, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Клетвата си е клетва, зошто не пазеше? Жена ти е трудна веќе осум месеци, а ти за сето време не спиеш, се сушиш, спокојство немаш.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ако ти налегнат многу грижи, гледај да заспиеш, зашто сонот ги поклопува грижите; сонот и грижите не спијат заедно, немат помин...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Саноќ офкаше на глас, проклет да бидам, минеше од спална во спална офкајќи на сиот глас само за да не спиеме и ние.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Сѐ уште не спие”, рече студентот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Болниот сѐ уште не спиеше. „Уште, уште, уште! Сипајте, сипајте!“
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во годините минати во Картагина, каде што Арафат имаше еден од своите домови, тој се провлекуваше како вистински фантом.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Никогаш не ја минуваше ноќта на едно место. Не спиеше повеќе од три- четири часа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дури и да не спиеш, гледаш некаде горе, во отворено, и мислите те носат дури да те навали сонот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ама вечерта не спав добро. Утрото уште рано пак кај коските. Гледам, се вртам, копкам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ама и тие не спијат - се кријат од неа.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Само мајката на Чана не спие, таа сѐ следи и слуша.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не спиеше многу. И тоа малку сон што ќе ја намамеше, некако ја држеше, едновремено, и полубудна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никогаш за ништо друго не зборуваше, освен за времето или за состојбата на мојот врат и за потребата тој да се истрие или за фактот дека веќе со ноќи не спие.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дарагаја Рајно, ми вели. Дарагаја Рајно, дед Павел никогаш не спие. Откако е излезен од Русија тој нема заспано“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Чувај, боже, ќе фати и да пие! (Се тргнува.) Ама кое време ли е, боже?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Цела ноќ не спал. Од темни зори излегол...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Дур возот без починка рони во времето на ритамот монотон вечерва ти си задремала. Не спи, не заспивај, уморена. Колку е тежок тој мир на твоите образи живи кога патуваат шумно сите предмети мртви. Со бакнежот на погледот мој што чука на твоите клепки заклопени ти ги отворам очите сонливи.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Твојот сон може да го измери во должина и ширина само оној што не спие.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
АНДРЕЈА: Затоа не спиете, а? Се плашите да не го преспиете векот.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Мене ме гуши овде, јанѕа ме јаде. Не јадам. Не спијам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
РАЈНА: Зошто не спиеш? ЕВТО: Затоа што сум буден. Што не спиеш ти?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во кратките летни ноќи, лежејќи на рогозина врз калдрмата во дворот (дома не спиевме лете зашто не јадеа болвите) и загледана во безбројните ѕвезди што мижуркаа на небото кое од едната страна беше заградено со куќата, од другата со тремот за овците и до него фурната, па натаму од високиот ѕид што нѐ делеше од комшиите и од долната страна со високата порта и авлијата, си мислев: ете, уште малку и како што ми вети тате, ќе одам во Костур да учам за шивачка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Туп - туп - туп, рамномерно удираат. Циљка не спие.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Па... - Аргир, ре, о Аргир! Спиеш? - Не, не спијам... - Па тогаш, не хрчи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мече! ... - А ... – се одзва тој сонливо. - Спиеш ли? - Не. Не спијам.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Но кога ќе ја сретнам очите ги кријам, си свиркам, божем ништо не е важно, и си мислам: зар за неа јас да не спијам... Но свртен ја гледам долго и тажно...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Штом нѐ здогледа, мајка ми на половина ја прекина реченицата што ја изговараше: - Уште не спиете? - праша изненадено.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Уште не спиеш? - се изненади.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
— Оти не спиеш, ми шепоти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе и дрвјата не спијат, си велам, а можеби тие се казнети никогаш да не спијат. Но зошто ние?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се свртувам кон Никифор и гледам дека и тој не спие.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Шчукате? Шчукаме, никој не спие, ќе викнеме ние.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Добиени се парите од Мис Стон, полицијата знае, а пак врховистите не спијат и сакаат по секоја цена владата да ги конфискува, за да не и се даде можност на Внатрешната организација да се засили и да биде посамостојна...“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не јадеше, не спиеше. Така три дена и три ноќи. Ослабна, потемне.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)