не (чест.) - прашува (гл.)

Станав пратеник. Како? Не прашуј како. Ја сум еден од 120-те среќници.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Не прашувајќи го ни од каде иде ни на каде оди, Геро едноставно го грабна под рака и го поведе низ врволицата, викајќи му на уво: „Има цел век како не сме се виделе!”, како да не му се обраќаше на Ване туку на сиот оној народ што им се тргаше од патот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не прашувај, незнаен пријателе, случаен минувачу низ мојот живот.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Каде сѐ не прашувал каде може да се купи таков, жолт путер (каква чудна тавтологија, рече, но вистинита е, и неопходна да се опише токму тој путер); низ годините, по сите градови, по целиот свет, барал таков путер; путерот му станал опсесија, еден вид пасија; но никогаш и никаде не сретнал таква боја и таков мирис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ДЕПА: Слушај постари што те учат и прави, не прашувај.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А не прашувај од што можеш да настрадаш на планета со ваков состав – одговори старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Чекај, не прашувај ти, јас ќе прашувам. Ти нели си бил во Прењес? - Сум бил.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Од каде пак вие во Скопје? - Не прашувај сега, туку тргнувај со мене.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беа дојдени на работа уште пред сонце, тогаш никој не прашуваше за времето и за тоа колку си работел, за сите беше важно работата да се врши и да се искористи времето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Телото бараше сон, не прашувајќи за ништо друго, а тој немаше што да му се спротивстави на тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ме сметаш за јаловица а не прашуваш можел ли тој, маж ми.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Изгорената смола на мустаќите им ги покриваше усните. Говореа за себе или за некој друг.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ти и порано си била мажена и пак, за две или три години, не си раснела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А ти не прашувај ме за молепствија - чумата ги коси и игумените и дијаците. Да.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се струполуваат врз своите сенки во најстрашни маки: од ноздрите им капе лилава крв, очите прскаат како костени на огниште.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас само можев да ги слушам, да јадам или да спијам и да не прашувам ништо - прашав, ми кажуваат а ме заборавиле: сите се мачевме исто, секој се грчеше од своја болка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас во категоријата на жени кои секогаш чекаат, домашниот „дозер“ кој опслужува и усреќува некои други перачки на веш и постелнина во машини „Горење“, затоа што така нѐ учеле, си молчев и не прашував.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сеедно. Меѓу нас двајца веќе нема никаква врска. Не прашува ништо. Не моли.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што да прашува, кога знае. Сигурно не прашува за да не ме усрами.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како да му кажам дека никој не прашува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Повеќе слушај, Дуко, му велам, а помалку зборувај. Не прашувај за работи што не ги разбираш, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не, не сум мртов. За мртвиот секој прашува: кога умре, како умре, одошто? Не прашуваат само за оној што е на умирање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А децата, ко деца, си бараат. Децата и добиците никогаш не прашуваат дали има или нема. Си плачат, си мукаат, волчица им вие во мевот. Им се јаде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не прашувајте ме повеќе за ништо, вели, повеќе не сум војвода, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Куршумот не прашува кој си, што си, од кај си. Гранатата - ич.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не прашувај ме зошто ѝ дадов дозвола.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Добар ден, „Твин Пикс“ го имате? - Имаме. - Но не прашувам за филмот, туку за серијата? - Имаме.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Чувствувам дека ако повторно се вратам по патот градот ќе биде исчезнат, луѓето сѐ уште неродени, нештата изменети, дворците неизделкани во каменот, стеблата непресечени од шумите; не прашувај од каде го знам тоа, пустелијата знае, и ми го вели.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
САРА: Поарно не прашувајте што ми кажал. СТЕВО: Нешто лошо?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И, ако имаме среќа нашето дете да стане нуклеарен инженер, во што ќе вложиме сѐ што можеме и имаме, не прашувајќи се дека тогаш тоа наше дете ништо друго не ќе сака повеќе одошто да му се даде можност да ја стави во погон нуклеарната сила чии тајни ги владее, ако ништо друго да проектира и изгради нуклеарна централа!...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Не прашувај! Најди го и дојдете тука кај мене“, му рече со тон на неотповикливост.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Годината што измина ја научи на претпазливост и недоверба, секогаш да биде на штрек и многу да не прашува и да издржува повеќе отколку што крепат дури и исцрпените сили.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Те молам кажи ми. - Ајде не прашувај, не е тоа муабет за деца.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Јас не сум Ведан, туку Молња, - грубо му одговорив, и не прашувај многу, јас командувам, разбра?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се засрамив како да сум направила нешто лошо.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ајде, оди таму кажи им на другите деца и не прашувај многу, - ми рече чичкото што чучеше на земја и затресе еден шраф со раката да види дали е добро зацврстен.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Одам и ништо не прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не прашувај ме за него, велам, и почнува да ми се потфаќа јазикот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не прашувај ме за нешто потешко, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да прашам или да не прашувам? 56.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)