не (чест.) - прави (гл.)

Да не правиш како онаа наша поговорка: „Појди, дојди в Тетово, да ми мине летово...“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Тоа што стана, стана... ама другпат да внимаваш. Такви работи да не правиш. Оди си в клас!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Се симнав по скалите, спуштајќи ги нозете така што да не правам тропот, божем постоеше некој кого би го разбудил и, по патот што нагорнуваше, отидов до местото каде што беше бунарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
(Сѐ она што таа подразбира под „особини на кучето”, всушност мисли на особини што треба да ги има детето - мало, слатко, лесно за одржување, да не прави многу врева...).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
За Балкан, да не правиме ни муабет... Дали самиот повремено се чувствуваш како гад?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Какви „плурални” идеологии, па немој да правиме мајтап...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А и ти немој да си посмеал со тој збор да го спомнеш татко ми!“ реков вцрвен и готов да му се нафрлам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На железничката станица долго ме гушкаше и ме советуваше: „Умен да си, бабин. Да не скиташ. Да не се тепаш. Да не правиш некаква беља.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Е, де, јас колку да прашам. Зборот дупка не прави. Ајде, дај ги картите!“ забрзуваше Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не можам. Ете така, мислам - и да не ме чуе би ми било како да го навредувам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А вие не правете се дека не знаете зошто од народните кујни излегуваат ептен патетични песни.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— Не правиме белким лошо да се иставиме дури е рано.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе кажам, ефенди Толе, ќе кажам, само да не правиш лошо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да не ве врзуваме со детево, не правете каршилак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
кога се враќав од кјото во токио баш под гордата бела чалма на фуџи одгатнав зошто возот шинкансен нозоми се лепи на магнет и не прави тик-така тики-така како што прават нашите возови удирајќи по шините, тоа мора да е затоа што на дечињата им треба тишина за кога ќе ги виткаат книжните жерави да ја слушнат поубаво песната на славеите од крошните на вечно расцутените цреши и за да можат во тишината во себе да си посакаат да пораснат што повеќе да пораснат ако не бива баш колку фуџи тогаш барем колку долгоногите жерави (ова со долгоногоста, разбирливо, особено им беше важно на девојчињата) тогаш сосе дечињата кои виткаа книжни жерави одгатнав и дека тишината е скришно место на раат да си позбориш сам со себе - ја да се помолиш за троа среќа и праведност, да се помолиш и за мир во овие времиња на секакви предизвици, ја да се заколниш на верност, чистота и побожност, ја да посакаш убавина и љубов, убавина и љубов, љубов, ја да истуриш некоја клетва за ѓоа новиот економски поредок што носи само нови поскапувања на хартијата од која се прават жерави, а може и некоја задоцнета клетва за наставничката по хемија која се насладуваше кога ни ги теглеше ушите и чијшто поглед жежеше како солна киселина. кога се враќав од кјото во токио цело време возот шинкансен нозоми ни го надлетуваа книжни жерави - ем не вардеа од многу замор, ем ни даруваа долговечност, долговечност тадури и бесмртност оригами, оригами на сите страни некои жерави пролетале, некои се струполиле а тебе ако ти чини, прави се дека не знаеш колку заблуди на овој свет и век се стокмени од хартија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ја има својата менопауза, своите месечни циклуси, целата таа генитална апаратура која е мошне чувствителна; Ништо не правиш бадијала.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
За сеирот којшто ќе ти го фаќаат и да не праиме муабет.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Само чавките, тие ѓаволи, кога ќе се сјурат од камбанариите и од високите јасики - бог да пази...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А галебите се чистотници. Иако летаат ниско, не прават бербат...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Зашто во овој свет, ако гледаш и размислуваш, никој не прави нешто што не му треба.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За тоа време, додека се седеше и се вревеше заедно, јас сепак забележав како тие тројца одвреме навреме си праќаат ишарети, додека вториот помошник пак не стана божем по мала нужда, а се задржа трипати по три големи нужди, и мене тогаш ми стана јасно дека тој ни ги враќа украдените пљачки од нивниот шлепер во нашта кола и пцува мал да си најмал да не си и да не работиш залудни работи што не ги работат постарите, кои не прават дупки во вода туку си пијат вино, зашто чаушот нивни заради шише вино си ја продаде душата и помисли дека овие клатикуровци се од наша фела, па ај да не им земаме работи што не им требаат ами да се провеселиме на нивна сметка, и до зори ако ни заоди.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Иако не правеше сенки, Горда му се приближи како сенка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„И не прави трошки“, рече сосема тихо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Многупати правиме нешта што не ги сакаме, или не правиме ништо за нешто што многу го сакаме.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако тоа го нема и ако од неа едни – имаат голема полза, не правејќи никакви жртви, другите прават големи бесполезни жртви, целината се разделува.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
66. Бератите за владици се дадоа и ние заслепените Македонци ѝ поверувавме на Бугарија оти таа со нејзината „самостојна“ политика ништо друго не прави, туку одржува политички победи и нѐ облагодетелствува нас Македонците. – Арно ни ги замачкаа очите. – Но не поминаа ни 5-6 години кога се отрезнаа Бугарите од своето занесување во „самостојната“ политика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Значи мое гледиште, нашето друштво по прашањето за нашата народност не прави никаква нетактичност и само им укажа извесна услуга на духовните интереси на Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Досега работеше народот со интелигенцијата; задружно, но работењето беше распределено нееднакво: народот се јавуваше исполнувач на плановите на интелигенцијата, кога последнава не правеше ништо повеќе од составување планови или организирање револуционерно движење.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со игнорирањето на ова прашање ние не правиме ни една стапка напред, зашто ако го игнорираме ние – тоа не го игнорираат сите, и мали и големи држави, освен Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кога тој не сакајќи се закашла голтајќи чад наместо воздух, човекот со лузната го погледна речиси зачудено, како да не очекуваше дека е сѐ уште тука.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Веќе не правеше крукчиња, а меѓу нив и околу нив сега имаше само густа магла од чад.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На крајот да го кажам и ова: Актерите се клучниот сценски реалитет, но, одвреме-навреме, потребна е некаква Флоренс да ги потсетува да не прават будали од себе, особено кога не ќе можат да ја согледаат својата суштествена функција - коавтори на претставата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
По ова би можело да се заклучи дека не правам разлика помеѓу вродениот недостаток и недостатокот од едуцираност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ете, затоа не треба да им се лутиме на нашите театарџии кога ќе одлучат да не прават претстави во кои Дедо Мраз ги исполнува сите желби.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Фезлиев тапо гледа во сето тоа и за првпат не прави ни гест да го побара својот револвер.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИЛИЈА: Не! Јас сум свесен и од народноста не правам партии.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Немав време да одам дома. Од 6 до 9 часот ставав цени и декларации на фустанчињата и, кога ќе се размрдаа женичките што работат во ТТК банка и во сите други фирми и фирмички, веќе од рано, уште пред паузата нивна, имав промет како што не правам сега за цела недела.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Обратно треба да се одбира од оние со и без деца - подобри се оние многудетните зашто се навикнати на бучава, викотници и кавги, па полесно ќе се прилагодат на тебе во твоите „блескави“ моменти, кога се „продераваш“ за нешто за кое само денес си убедена дека е така, а веќе утре не се ни сеќаваш што била темата, поентата и поводот, а за причината ич да не правиме муабет.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Може некој, вели Боше - сака да рече Може некој нѐ ѕирка, но Максим Акиноски не му остава време за да се доизрече: Ништо скришно не правиме, вели и му вели на Бошета да го послуша Костадина Дамчески, да стане и да ги затвори капаците на пенџерињата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но ништо повеќе од тоа не правеа, пак од страв од Самовилец.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сепак генерално, секој сакаше да има своја шамија и мислам дека многу лесно можеше да ги убеди родителите да не прават економија на овој соц-реалистички артефакт.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- Ами ти да не правиш свадба, првиче, ми вели Лазор Ноческм, кој ќе го јаде телето, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и командирот се погодил разбран човек. Им заповедал на војниците да не прават пакост по селата. Ги карал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бегам и слушам: не правете ја голема, не газете си на родата, високо небо крај нема, за него е малку и да го убиеш и така.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Многу деца си направил, вели Витомир, алал да ти се панталоните, - Панталоните не прават деца, му велам јас на Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што правам, јас велам, да не правиш ти.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Секој гостин се испраќа, му вели војводата, па и јас сакам да те испратам. - Не правам повеќе гости, се моли Џемо полјакот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Фактот дека жестоките противници на дрогата понекогаш ја преувеличуваат штетноста на последиците, не прави тие да се помалку реални.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Некои американски анализи покажуваат дека голем процент од американските деца не прават разлика помеѓу секојдневието и телевизиската стварност.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Подеднакво е погубна и наркоманската деморализираност која ги спречува најсиромашните слоеви во Америка да се придвижат и­ да се потрудат да ги подобрат условите во кои живеат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Компјутерските модели на когницијата не прават претпоставки за интелектуалните капацитети на силициумот (или јаглеродот).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Хејс: Не се согласувам. Почитувањето на едно множество правила не прави од некого механизам кој извршува една програма.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Не прави се важен, - му довикна оној глас, - нема кој не паднал. Кејтеновиот син ја нишна главата кон земјата, а штом тоа ќе го правеше, тогаш беше попусто да го разубедува човек.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Не смеј ме, Леме, - рече Кејтеновиот син, - не прави се поумен отколку што си, не прави се дека сѐ можеше да знаеш.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Бездруго, пропаднатата петиција за затворање на диското ги оставаше соседите со глави да тропаат по ѕидовите, или можеби навистина тропањето ми беше наменето мене затоа што не правев доволно силна бучава како онаа на која навикнале.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Затоа: „Работа, работа...“ (Ворхол), „Избегнувајте колективитети“ (Марсел Дишан), „Доброто и лошото се минливи. Важно е да не правиш лошо“ (Конфучие)...
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Штом некоја шема не функционира, направете едно чистење во својот духовен живот, како што напролет со постите правиме чистење на своето тело од сѐ што се напластило како негативно во нашиот организам, во нашиот ум и во нашата душа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Зар не правиме генерално чистење на нашиот дом, исто така.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Се наоѓаше во Златната земја, или седеше меѓу огромни, славни урнатини облеани во сонце, со мајка му, со Џулија, со О'Брајан - не правеше ништо, едноставно седеше на сонцето, и разговараше за спокојни работи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше многу тежок во неговиот џеб, но за среќа не правеше големо испупчение.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И тогаш ти велиш „Не правете ми го тоа мене, сторете му го на некој друг, направете му го на тој и тој“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние не правиме грешки од таков вид.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ниту една од трите супер-држави никогаш не прави никаков маневар во кој постои ризик за сериозен пораз.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш ибн Пајко, зелен во лицето како корките од лубеница расфрлани во саанот до Мехмед-паша, се премести полека од нога на нога, и рече: „Ако е така, да не правиме повеќе муабет за ова, вели пашо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама, уште еднаш не правиме муабет за ова!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Вториот ден од панаѓурот, веќе вознемирен дека времето брзо поминува, а тој ништо не прави, кандиса некако еден од манастирските измеќари да остане на сергијата наместо него, колку тој да ѕирне лево и десно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ако ибн Тајко чувствуваваше еден вид сожалување за неговите двајца браќа во Блатието, Илми чувствуваше сожалување спрема него, зашто кога ќе му понудеше да му отфикари барем еден преден черек од овенот што му беше најблизу, а овој ќе го одбиеше, иако тој ден баш се погодило, ќе го пофалеше, да има најубаво месо во чаршијата, тој само ќе заклатеше глава: „Тешекур едерам, ибн Тајко, ама зошто сепак не правиме пазар?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Не прави се пишман, ибн Пајко, ништо не може да ти помогне кај Мехмед-паша.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
23. НЕ ДРАЗНИ ГО КУЧЕТО ЗА ДА НЕ ТЕ КАСНЕ - ти се вели да не правиш од играчка плачка, ако својот детски порив во себе го згаснеш за животот пеплосан ќе добиеш - огнена значка...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
14. КОЈ ПЕЕ НЕ МИСЛИ ЛОШО - и кој пие зло не мисли, но арно не прави, па затоа грлест со својот глас пошол во таквото отсуство на мисли да се дави... љубовта е како кашлица - од луѓето не се покрива!
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Бев во црква, запалив свеќа за тебе, плачев, многу плачев. Сѐ повеќе тонам, отапев, ништо не правам.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Анџиите – Турци не се радуваа на вакви гости – муштерии, бидејќи тие не правеа богзнае каков алашвериш.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Мудурот не правеше разлика меѓу нив, кој зошто е затворен.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Си правиме лав и со побратимот Ристета овде, па тој ти бил и нешчо свое, и велиме оти не правиш лошо ако кандисаш да дојдиш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Почна скоро и да не прави разлика меѓу Толето и Крча.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Никој не кова, не прави старите бочви големи!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Дури ни чистокрвните Балканци не прават зеленкасти топчиња направени од репроматеријал пронајден во длабочините на носот.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Само тој старец ги учел и децата и мајките и татковите за да не прават така, оти големо зло ќе ги најде.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
А ако си принуден да го сториш под присила тогаш измиј си ги рацете, како оној несреќник Пилат!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се сетив на мудроста за која и не знаев на кого му припаѓа иако ја имав веќе забележано во моите белешки. Тоа што го прави нечистивиот не прави го и ти!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
(напати ти се привидуваат пештерните манастири околу Белото, лихт луминозно езеро - она понасевер од Делфи и од Костур - светилиште само по себе облиено со внатрешен сјај од белки на монахинка среде коишто, во драматичен контраст се вовира зеницата, духовниот рез); - многу мислиш, а малку искажуваш јазикот за тебе поскоро е молвење од разговор, сѐ е ВНАТРЕ и ти, и Тој, и исказанието и дослухот меѓу вас и предметот дури се вовлекува во тој, невидлив за другите, Круг; - и повеќе не правиш разлика меѓу искреноста и вистината со денови се повлекуваш во себе секнуваш, понираш, остинуваш стаписан, онемен, оти си согледал: не е лесно да се биде искрен!; - и повеќе не е битно дали нешто те повикува без престан да му припаднеш, сестро Варваро или просто посакуваш од дното на душата од нејзината небесна бездна да постоиш блажено во согласје со себеси и навистина повеќе ништо друго не е суштествено освен: да ја бараш сопствената сенка сѐ додека не си соѕидаш самица а во неа си - Лице без сенка: м-о-н-а-х!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И ете нѐ сега нас в среда наутро со нашите стомаци залепени за ‘рбетите, измрзнати, живееме по пештери, не пушиме, не пиеме и не правиме ништо, Том. освен што ги одржуваме своите прослави.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја облекуваше, ја соблекуваше, ја капеше, ја чешлаше. Што ли не правеше со неа.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Ве молам, не правете ми го тоа. Ќе ми се смеат другарите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Не греши душа, синко... Толкунѕаво гршче пченичка собрав.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Врви, врви жено - ѝ подвикна Кузе - а затоа што сакаш да ме поткупиш, тешко тебе.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица го погледна со молбен поглед и колку што можеше помеко и помилно го замоли: - Жити се најмило, човеку не прави ми го тоа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Немојте, другар командант, не правете ми го тоа... Што, сакате да ме острамотите?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Сепицка, што е тоа, другар? - праша на грчки.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ајде сега, не прави се, кажувај! – отсече брадјосаниот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Е, Зоки, сине, - вели мајка му, - почекај малку! Па така не прават гостите!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
СПИРО: Зашто вака ништо не прави: ќе клекне пред татко му и ќе ја остави сиромашката Стојанка лагана и излагана.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А што девојката е убава, работна, умна.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Господ?” „Ха, и тој ништо не прави додека не му помогнеш: ако не ви подвикнев јас под кошарата и ако не го удрев барабанот низ село да се расчуе, Профим ни за жива глава немаше да ти ја даде; вие сѐ уште ќе се криевте и ќе си ги боцкавте фелките по сламата...” чкрапаше со очите Бандо.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
С никогаш не научи да скија, не се санкаше и не правеше романтични прошетки.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Благодарение на математиката, знаеме дека Ж не правеше ништо друго освен што зјапаше во голата Дуња со подзината муцка.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Стани Кристина, движи се, те преколнувам, одговорна си за својот живот, тој е како оган, мора да се чува, не си во прашање само ти, во прашање се некои свети небесни принципи, не знам како да ти објаснам, те бацувам и те молам и те сакам, стани, оди. Ќе пропадне светот, никој не прави ништо.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Таму мајка и баба им постелуваа. Со старичките си зборуваа македонски, а со мажите, па дури и со старците, освен едно калимера, не правеа муабет.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Не, јас си ги претпочитам нашите, домашните, обичаи од дедо прадедо што си ги славиме, што ни се наше вчера и дамнина, што се наш белег и не прават подруги од другите - со роднини и пријатели, со слатко и водичка, со винце, мезе, печено и варено, седнати околу софрата, со песна народска да славиме, да се веселиме и на вигната, сред село, оро широко да виеме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се борел, па и јас се борам, ама од тоа не правам споменик...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не правев разлика дали се тие сини, зелени, црни или кафеави, дали се ситни или крупни.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тие не прават нешто за да бидат пофалени, тие го прават тоа од човештина, добрина, чувство за солидарност и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И јас бев против комунизмот зашто во комунизмот на власт беа едни арамолепци, едни недоквакани, ем ништо не правеле, повеќе лошо одошто добро, ем се топорат како волот дома да ми го дотерале.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Којзнае што ме натера ѓаволот. „Неволјата не оди сама, велеше дедо, не прави трошок за малку.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ај, не прави се удрена, ми вели, знам со каков копнеж ја бараше по вагоните, по бараките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште повеќе се расположувам, толку многу што дури сум спремна да не правам проблем ако татко ми и брат ми изразат желба да останат со нас во дневната соба. Ама, не се случува така.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)