не (чест.) - постои (гл.)

И на кој тоа мајчин јазик пишувам и зборувам јас, непостоечкото суштество? Многу просто: на јазик што не постои.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Понекогаш некој од брегот на нормалноста толку силно се загледува во себе и во бездната меѓу двата брега, па не може да го оттргне погледот од нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Угледни посетители на книжарницата велеле дека овде владеела вистинска мистерија, каде што можела да се најде книга која повеќе не постоела!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но од друга страна, пак, - доколку Дерида е во право - можеби не постои ништо одредено што би требало да се разбере.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Татко замина засекогаш од Цариград, со голем катинар во својата душа го заклучи цариградското време, со сите негови тајни, како никогаш да не постоело.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Револуционерните занаетчии, спротивно на тоа, тврделе дека идеална чевла не постои, како ни непроменливата форма и дека тие самите треба да пронаоѓаат нови форми на чевли и постојано да ги усовршуваат.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во сонот што го совладал дамна мирисот на заборавените полја што не постоеле што ги вика дамнешните неизречени гласови што ги нема.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Не те зафати бура, а така нешто во тебе се скрши, во твоите мисли, во твоето чувство кон луѓето и светот нешто се променило и сакаш себеси да се убедиш дека не постоиш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се прашав: „Господе, можно ли е дека не нѐ слуша, и дека навистина, додека го гледа дождот, за неа не постои ништо друго?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Гледај, Рози, сфати. Домаќин... он...,“ старецот се обиде да најде соодветен англиски збор за Домаќин, но англискиот збор домаќин, кој беше најсоодветен не постоеше во неговиот вокабулар.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Официјалната идеологија изобилува со противречности, дури и таму каде што за нив не постои никаква практична потреба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Светот не постои каков што го знаевме. Координатите на животот се растурија.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Таа нема за цел да им ја пренесе власта на своите деца, како такви; и доколку не постои друг начин за задржување на најспособните луѓе на врвот, таа би била совршено спремна да регрутира една цела нова генерација од редовите на пролетеријатот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Незнаењето на неговите пријатели уште повеќе го поттикна стариот професор со патетичност во гласот да рече: „Па... Можеби и не постои“, рече господинот Гроздановски.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Упорно го пребаруваше џебот што веќе одамна не постоеше, барајќи ја цигарата што ја немаше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Изгледаше дека не постои час од денот кога таа не маршира помеѓу коритото и жицата за сушење алишта, наизменично полнејќи ја устата со штипки и пеејќи од срце страсни песни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Ќе се сретнеме на место на кое не постои темнина“, му беше рекол тој.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Иако не е строго легално, не постои успешен случај на кривично гонење за продажба на нитрити, бидејќи проблемот сѐ уште не е покриен со законот за дроги.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ги наоѓаме и таму каде што сме мислеле дека не постојат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во овој случај кратењето на дотогашните права е во две насоки: прво, порано рокот за поднесување на барањето беше подолг и, наместо осум, изнесуваше 15 дена (чл. 144, ЗРО ПТ/03); и, второ, веќе не постои изречната одредба која на поднесеното барање му признаваше суспензивно дејство, односно пропишуваше дека самото поднесување на барањето од страна на работникот го задржува извршувањето на одлуката – сѐ до донесувањето конечна одлука кај работодавачот, освен во случаите утврдени со закон.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Да појаснам: Потекнувам од земја што не постои. Постои Земјата како планета, ама не постои мојата земја како Земја.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Синтеза од активности да се пронајде вистината која не постои... формулата...? што го менува светот и животот...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ми доаѓаше да се втурнам кон вратата, да истрчам на улица, некој камион да ме згазне, за да не постојам веќе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Без жедта цветовите не постојат. Размислував за неговиот спокојно одржуван чекор, за неговото задоволување со малку среќа, со парите што ги заработуваше да ги купи последните топли векни леб од фурната на патот и да го заокружи уште ден среќно минат ден во Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Амбасадор на земјата која беше осудена да не постои во историјата на балканските империи. Се враќав во земјата на која се наѕираше картагинската судбина, но во една нова проекција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Официјалната бугарска политика застана на гледиштето дека македонски народ и нација не постојат.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Си замислувате, веројатно, некој огромен илегален свет од заговорници кои тајно се среќаваат по визби, испишуваат пораки по ѕидовите, се препознаваат меѓу себе со лозинки или со некое посебно движење на раката. Ништо од тоа не постои.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Старото предание било сенка околу која не постоело ни движење ни надеж и лежело врз нејзината совладана свест.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кон пријавата за упис на основање на друштво во трговскиот регистар, основачите поднесуваат лична писмена изјава, заверена кај нотар дека не постои некое од ограничувањата 235 од овој член или друго ограничување, определено со овој закон, за да основаат друштво (чл. 29, ст.6 од ЗТД).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не постои означено кое ѝ се измолкнува на играта на означувачки упатувања која го сочинува говорот, освен можеби за повторно да падне во неа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зарем немав право? Ако не постоеше тој црн знак верувам дека немаше да бидат спомнати планинските беспаќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И кога најпосле решил оти е подобро да се врати дома одошто да ака по Штабот кој можеби веќе и не постоел, свртил кон меаната под Овчеполска станица, да се освежи, како што рече, и ете, за белја, наишол на цела колона војници, загубени во полето, или едноставно заборавени од нивните старешини.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Верувањето дека ништо не постои надвор од твојот сопствен ум - мора да постои некаков начин за да се докаже дека тоа е погрешно ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Историјата е запрена. Ништо не постои освен бесконечната сегашност, во која Партијата е секогаш во право.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Песна Отсекогаш и насекаде, откако нештата постојат или не постојат, крвта и огнот, значи, песните и гуслите, боговите и празниците, отсекогаш и насекаде - бесповратно исчезнувало сѐ.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ги изнајде и трпките преболености на сите болки во своето отпуштено тело; ги изнајде и сите истрпнати морници по својата кожа, а ја најде и таа лабава апсолутна отпуштеност во сите свои делови, во која не постоеше ни најмалечка желба за да се направи ниедно, ни најмалечко движење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пред да започне спорот опишан подолу, тој беше вработен како административен работник во една библиотека, чие работење всушност беше финансирано преку проект од странска агенција за меѓународна помош, а чија координација одеше преку Амбасадата на конкретната држава во РМ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- За мене жената секогаш е оличување на нешто повисоко... - Не постои духовна без физичка потреба.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Второстепениот суд, со пресуда, ќе ја одбие жалбата како неоснована и ќе ја потврди првостепената 116 пресуда кога ќе најде дека не постојат причини поради кои пресудата се побива, како ни причини на коишто внимава по службена должност (чл. 357, ЗПП). 6.  Измените на ЗОО од 2008 година воведоа значајни промени не само во терминологијата, туку и во начинот на пресметка на каматата, бидејќи престана да важи дотогашниот ЗВСЗК (1992) – в. чл. 73 – чл. 77 од ЗИД ЗОО/08.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
„Таква бајка не постои,“ рече брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И јас знаев: не постои еден папок, едно среде на светот, оти на три е разделено: на чаша, на папок женски и слово.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во главата немаше ниту една мисла што не беше слоган, и не постоеше ниту една имбецилност, апсолутно ниедна, што таа не беше во состојба да ја проголта ако и ја понудеше Партијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги наоѓаме и таму каде што сме мислеле дека не постојат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На сиот свет не постои град така голем, а така глупав како што е тоа Хјустон во Тексас.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
По наше мислење тоа е неговиот активен однос на општественик за кого не постојат „мали“ и „спектакуларни “ теми.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Заборава на нас како да не постоиме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Знаеше дека во преградата веднаш до него, ситната жена со пепелава коса, работи на просто пронаоѓање и бришење од печатот на имињата на луѓето што беа испарени и за кои, според тоа, се сметаше дека никогаш не постоеле.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неколку децении Австријанецот (по раѓање) Фаерабенд (на англиски се изговара fire-AH-bend) водеше војна против она што тој го нарекуваше „тиранијата на вистината“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ворхол создаде особена митологија собирајќи ги претставниците на њујоршката алтернативна сцена под еден кров.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но најраните научници, како Њутн, беа филозофи и алхемичари.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И понатаму беше вистина дека луѓето не се еднакви според вродените способности и дека функциите мора да се специјализираат така што едни единки би имале предност пред други; но сега не постоеше повеќе никаква вистинска потреба за класни разграничувања, или за големи разлики во богатството.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Останаа стотиците страници во библиотеките на Татко и Камилски за заедничката балканска историја на народите низ зборовите, на кои ретко кој им го посветуваше нужното внимание, но и неопходните заклучоци за нивното долговечно постоење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од она, што го пиштеше сега неговиот глас, оптегнат како полна напната струна над целата Бела Долина, излез не постоеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
16 Секој ден вежбам јога, работам на себе, на својот селф, јас сум центарот на светот, останатото не ме интересира, друго не постои, и никој нема да ми се испречи на патот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не постоеја докази, само краткотрајни погледи што можеа да значат било што или ништо: делови од прислушнати разговори, бледи чкрабаници по клозетските ѕидови, еднаш дури, кога двајца странци се сретнаа, едно мало движење со рацете што изгледаше како да може да биде знак за распознавање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дали е можно втората стрела воопшто да не постои?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На Триманова ѝ се зема за грев наводната блискост со нејзината дотогашна претпоставена шефица, која претходно е избркана од работа – по што следува „логички“ расплет и таа да биде истерана од фирмата, како еден вид колатерална штета од целата ситуација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И редно е веднаш да истакнам дека во мојот Извод од матичното недостасува податокот под називот татко, а не постојат и други податоци врзани со овој назив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Излегуваше, така дека Писмородецот си заградил дел од светот што го создал Господ и рекол: еве, со ова ќе живеете, и ништо друго за што јас не сум родил буква веќе не постои.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На вечерата во ресторанот Бисер преку Камениот мост, кој чинам веќе не постои, Александар ми рече дека сум пораснала.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не знам дали се сложуваш со мене но јас токму од оваа твоја порака извлеков заклучок дека несреќниците во животот постојано се чувствуваат излажани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Сиот си опседнат од тој случај, но случајот не постои.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вистина може да е само тоа дека во моментот кога сум ја видел Јана сум помислил дека би можел да остварам контакт со неа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Утре не постои за него, никогаш не постоело.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Оттука, не постои ултимативен превод, не постои ултимативна поема или новела, и секоја проценка може да биде дадена само со земање предвид на самиот процес на креирањето и на неговата функција во даден контекст.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во својата поезија ќе сведочи дека е тој постојано во заминување кон татковината: заминувам во сон, таму ќе се најдеме ако постои враќањето од егзил, обновив минат ден за да те сакам повеќе во новото заминување, заминувам во правец кој не постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Знаев дека Ниче бестрашно говорел за разрушувањето и обновувањето, но тоа ќе беше лесно изводливо - да не постоеше стравот.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Поради овој разлог, јас не сум сигурен дека сум го разбрал.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Веројатноста тој да биде друг, или дека ХАМЛЕТ можел да не постои, е единствената шанса што им преостанува на просечните за повторно да ја измислат на своите компјутери. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 13
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Почесните трибини како да расцутеле од убавите дами.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Играта завршува со масакрот на козите и преобраќање на козарите, во иреални работници на индустријата која не постои...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Така некако веројатно течеле моите размисли и при вчерашното испитување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Правеше напори да не мисли повеќе на Злата, да ги префрлува мислите на друго, да ја избрише од свеста како да не постои, како да не ја запознал - но не можеше: оттргнувајќи ги мислите од неа, тие сѐ повеќе се упатуваа кон неа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Не постоеше начин да се распраша.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дали контролата на Партијата над минатото е помалку силна, се прашуваше тој, затоа што едно парче доказ што не постои повеќе некогаш постоело ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
XXII И така, крај ова Езеро, уште пред да започнат моите дипломатски години, пред да се сретнам во Тунис со Јасер Арафат, како амбасадор во државата која не постоеше, а денес на некогашната држава што не постои, а тогаш ја претставував, го открив Махмуд Дарвиш, големиот поет на Палестина, живата поетска легенда на арапските поетски пространства, кој задно со поетите кои го придружуваа, небаре излезени од воените ровови, дојдени да сведочат крај Езерото за нивната борба за слобода, за вистината на својот народ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Не постои слеп пат“, ме уверуваше Пеперутката, „освен во случаите кога станува збор за некоја стапица“. (Ќе потсетам дека и ноќта за која зборуваше Пеперутката, беше ноќ на полната месечина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ставот на уметничката група WochenKlausur е дека не постои подобар начин да се искористи способноста на уметниците за смислување креативни решенија отколку истата да се употреби за трансформирање на општеството: „насекаде има проблеми кои што не можат да се решат со користење на конвенционални пристапи па на тој начин тие се соодветни предмети за уметнички проекти“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Не постои ништо што не би признал, ништо!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И, обратно - но реципроцитетот не е симетрија - најнапред затоа што не постојат никакви неутрални мерки, никакви заеднички мерки* што би ги нудел некој трет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да не постоеше лезетот, којзнае дали би постоел и човекот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Токму во тој воз што не носеше тоа утро кон градот - му објаснував на Даскалов - за првпат од Огнена Гулева слушнав дека татко ми бил некој големец помеѓу партизаните што ноќевале кај нас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Анализирајќи ја музичката структура на поезијата, Соломон Маркус во неговата „Математичка поетика“ коментира две во основа противставени теоретски стојалишта: едното е дека звучната убавина на стихот не може да делува независно од смислата која ја имаат зборовите во песната и дека звучната релевантност вон лексичките и граматичките морфеми всушност и не постои.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Да си ги поставиме за пример жените, да учиме од нив: кај нив не постои наука за убавината, но постои да се изгледа убаво - ете една уметност во која некои работат и по седумдесет години и тоа со успех. (...)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Такви луѓе не постојат, тие се појавуваат само во моите бладања...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тие не го претставуваат ­адекватно променливиот терапски процес - растежите и падовите на авантурата наречена терапија.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Точно е дека си обвинет за убијство во обид. Но и тоа обвинение не држи вода.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе сфатиш постепено, Винстоне. Не постои ништо што ние не би можеле да го направиме.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во меѓувреме, фактот дека не постои опасност од освојување го прави можно одречувањето на стварноста, што е специјална карактеристика на Ангсоцот и на двата други система на мислење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не постои еден начин на пишување. Така, започнуваме со барањето на одговорите, а не на одговорот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
а) Во делот на материјалната одговорност на работникот, односно надоместот на причинетата штета, симптоматично е тоа што со ЗРО (2005) се избришаа трите члена кои подетално ја регулираа процедурата за утврдување и наплата на штетата: •  веќе не постои експлицитната одредба која предвидуваше дека работоводниот орган, или органот што тој ќе го определи, покренува постапка за утврдување и наплата на штетата.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Постојат толку многу Богови (множина) колку што можат да бидат замислени.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не постојат многу од нив, како што можете да претпоставите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Глигор помислуваше дека Арсо веќе не постои, А останало само некакво запуштено тело, труп што треба да се извади од ќелијата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ковчегот со доживувања и поединостите што можеле да се престорат сон можеби веќе и не постоеле во моментот кога Привидот одлучил да го избере патот на заминувањето...
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И толку! Значи не може да станува збор за некоја однапред набележана или планирана цел.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сето тоа го правеа божем за да го фатат убиецот, кој всушност не постоеше, зашто Пената не беше убиен, си умрел сам, му пукнал дувот, а во стварноста тоа им беше начин да ги натераат жителите на Потковицата да влезат во колектив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Некој посебен закон против одењето дома по невообичаен пат не постоеше: но тоа беше доволно да се привлече вниманието на Полицијата на мислите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сето тоа и како да не постоеше повеќе; чунки сѐ со него и да се состоеше само во оваа пеколно збивтање; ако не беше онаа топлина зад еден далечен рид напред, што го влечеше неговото сознание и преку тој непроодлив простор меѓу нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А кога сонцето заоѓа и синевината ги покажува своите невидени метаморфози, човек кога се оддалечува од Езерото ги понесува идните залези како ветувања на среќа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но тоа исто така значи дека не постојат галериски отварања за перформансите на светецот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Пепел“, рече тој. „Дури не е ни пепел што може да се идентификува. Прав. Не постои. Никогаш не постоела.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И бог ќе биде со нас, макар што во училиштето, со сите средства, нѐ убедуваа дека тој не постои.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ме убиваше нивното лицемерие, бидејќи во секојдневната работа, во тој сложен и необјаснив сплет од околности и соодноси, сите ние се проституиравме на различни начини.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Трчаме по водата која не постои – рече Еразмо, надмудрувајќи се со старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Имаше право. Не постојат правила што ќе ни помогнат да ги растуриме тешките наслаги што ги трупа врз нас животот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неговите зборови се обичен шепот на песок што се осипува, а неговата рака посочува кон градбата зад него за која изгледа и не знае дека не постои.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се заблагодаривме за гостењето и станавме за да си одиме. – А каде ќе одите? – Во Лобаница. – Аха, по старо е така. – А по ново? – По ново Агиос Димитриос, ама селото веќе не постои...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Продолжуваше само да гледа во густите роеви снежинки, во чие што виорење не постоеше никаква разлика од вчера, завчера, чиниш денеска воопшто не беше некој друг ден, погледот пак му заскитуваше во таа маглива, бела шума од снег, еден болен човек со она чувство за умирањето во своите мускули, нараснато во него повисоко од неговите рамена.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Маркетиншкото преоптоварување предизвикано од овој „бараж од комерцијални звучни ефекти“150 во голема мерка ги намалува позначајните можности за слобода на говорот, со штетни последици за демократијата бидејќи, како што нагласува Петер Слотердајк, „онаму каде што не постои место за противтежна моќ, таму владее страв, ограничување и ропско посматрање“.151
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Го интересира нешто што не постои во реалноста.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Дури ни Неговата добра волја не ги решава секогаш дилемите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Операционализацијата т.е. спроведувањето на проектот во Македонија беше доверено на НВО Алумни на студенти кои студирале во дотичната држава – здружение на граѓани во кое не постоеше синдикат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не постои Бог (еднина) вон тебе самиот во одреден момент.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кикицас ја изгаси цигарата и рече: - Во оваа ситуација тој предлог е веќе задоцнет и не постои никаква реална можност за негова реализација, па дури и за спомнување.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А каде беше тогаш Ангеле? Никаде. Ангеле веќе петнаесет години не постои, но затоа постоеше Арслан веледи Сирме.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Носталгија не постои. Со гаранција. Измислена е од Егејците, за да имаат за што да им зборат на внуците.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Во сето тоа истрелот се изгуби просто како да не постоеше. Го удри, тоа го сети уште веднаш, уште по тупиот одзвук, уште пред да ја види крвта, како се развеа во една црвена перјаница како облак по белината околу она погодено, збеснето - самјачиште.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дедо ми пак по мајка (мајка ми беше од Севојно, сега не постои, го покрија водите на вештачкото езеро кое се вика според селото - Севојнско Езеро), го паметам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Беше сам и беше слаб, му идеше да вреска од тоа, застанат, како исфрлен на снегот; за него не сакаше да поведе сметка ни оној стар мршар, што почна полека да се довлечкува кон крвавата паласка под неговата стреа, како воопшто да не постоеше никој како него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Формата на идеограмот може да биде толку изменета што веќе не се распознава како сликовна претстава на предметот; а неговото првобитно значење може да биде проширено на тој начин да ги вклучува идеите за кои не постојат јасни сликовни претстави.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Не постои стратификација, цели културни сегменти само имитираат (сѐ би било супер да сме декор на некоја џиновска постмодернистичка претстава!) активност и дејност, како некакви фантазмогорични кафкијанско- надреалистички фигури осудени на пар репетитивни движења навака-натака (до министерот, по пари, и назад, да се поделат).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Против решението на судот со кое се одлучува по барањето за одлагање на рочиштето, не е дозволена посебна жалба (чл. 108, ЗПП). 5.  Процесноправниот институт „контумациона пресуда“ кај нас е регулирана во ЗПП под називот пресуда поради изостанок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но се плашев. Можеби и не постои влез во подзмениот свет.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Добрата Душичка ги пружила рацете кон масичката до креветот, заграбила неколку коњчиња, цветови и ангелчиња направени од дрво, и успеала да ги пикне во џебовите од ноќницата пред нејзините браќа да ја зграбат и да ја изнесат од просторијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не постоеше физички чин, не постоеше гласно изговорен збор, што тие не го забележале, не постоеше тек на мисли што тие не биле во можност да го погодат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Овде комшиите не галамат, не се дерат по улица, не мењаат уље на тротоар, не перат теписони на паркинг, не буљат у жена ти и ќерка ти, не тресат теписи на тараби, не се собираат на купчиња у недела од сабајле... Не постојат ни маалски ѓурултии.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Ова мало суштество што до пред десетина минути не постоеше, му ги одвлече мислите од секојдневноста, го вовлече во оној чуден, магловит свет на слики и претстави што можат да се создадат само во мислите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Меѓутоа, тоа го реков и пред­малку, не постои една филозофија, ниту филозофија на филозофијата што би се нарекувала деконструкција и која од себе самата би изведувала некој „природен дел“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова време како да не постоело, како да не бил учесник во неговите настани кои целосно го изменија неговиот живот, но и на неговото семејство во меандрите на егзилот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа успешно се вкоренуваше во новата почва, макар никогаш дооткорнато од родната земја. Тој беше свесен дека не постои враќање од егзил... ***
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
52. ЛОКУМ, РААТ ЛОКУМ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Е, токму таму, во меаната, татко ти успеал да го направи најглупавиот договор што еден умен човек смее да си го дозволи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа во основа е исто, но само малку покомплицирано!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Значи, нашиот народ во решавањето на наведениот проблем може да избира или да не постои за законите и за Европа или да се смири и последиците да бидат подносливи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но дури и ако тоа население не постоеше, структурата на светското општество и процесот со кој таа се одржува во суштина не би биле поинакви.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Колку повеќе се будеше, сѐ поодредено разбираше дека она одвратното и навредливото е токму тоа што постои, а она што го прекина овој смел глас е така полнолико гордо, силно и младо и сета негова намачена душа жедува за она што веќе не постои и што престанало да биде живот и се претворило во некаква оддалечена светлина а без која е тескобно и мрачно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Му се чудам и го презирам. Може И да не постои ваков Џемал-ага.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Обичај беше да го затвораат добитокот в трло, иако опасноста од волци во летниот период, речиси, не постоеше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Впрочем што тој лично има сторено ако не постои загубениот понеделник и ако ја нема, или поточно ако била привид спомнатава белезица?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не сфаќам зошто токму таму ме оставиле и тоа пред портата на црквата, која и не постоела кога сум се родила.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Сите го добиваме тоа што го бараме. Не постои виновник надвор од нас.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сега сум луд, рече. Луд полошо отколку да сум мртов, луд и слушам звуци што не постојат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Второ, во материјална смисла не постои повеќе ништо за што би се војувало.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На тоа не мислеше. Не постоеше дури ни такво колебање, што би го натерало да помисли.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Па и самата изјава „ Ти не постоиш“, не содржи ли и самата таа логичен апсурд ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во меѓувреме, покрај тоа што на фирмата почна слабо да ѝ оди пласманот на својот асортиман и да назадува зад конкуренцијата на пазарот, настануваат и одредени внатрешни превирања и поделби на вработените на неколку табора.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тоа што до пред малку постоеше, сега веќе не постои. А само е пречкртано.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тој никогаш не губеше време за релативизирање или пак за рушење на холивудските митови (во митологијата на американскиот филм, не постои вредност која не е успешно пародирана), и од неговите изјави, и уште попрво, од неговиот однос кон протагонистите, можеме да го видиме респектот кон холивудската традиција, особено кон системот на ѕвездите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа не би можел да ви го кажам оти таков засега објективно и не постои.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да знаат дека не постојат никакви споредни патишта и да не ги бараат попусто нив, дека треба да се пристапи отворено и просто, а после ќе се види колку е угодно да се живее со тој сок, оној вистински сок на работите, како кога вечераш од дивечот, што целиот ден сам си го ловел.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во тој извонреден јазик не постојат, значи, само зборови кои кажуваат како „јако“ така и „слабо“, или како „наредување“ така и „потчинување“; постојат и композитуми како на пример „стармал“, „далекублиз“, „врзувараздвојува“, „надворвнатре“..., кои - наспроти нивниот склоп кој во себе го вклучува она што е најразлично - значат само, во првиот пример „млад“, во вториот само „близу“, во третиот само „врзува“, во четвртиот само „внатре“...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но сега, кога беше сигурен дека Чанга и козите се жи­­ви, кога се воспостави мостот помеѓу избраната смрт на Чанга и можниот живот, кога на овие страдалници пов­тор­но им се врати надежта, татко ми стануваше уште попотиштен, скршен што не можеше да го стори спасоносниот чекор. Таков чекор не постоеше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Лично мене ми е преку глава од ентузијазам кога не постои конкретно разработена и спроведена акција.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Бидејќи, не постои универзален канон по кој текстовите би биле проценувани, постојат цели системи на канони кои постојано се преместуваат и менуваат, така што секој текст е во континуиран дијалектички однос со овие системи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Не постои ништо што не е збор. Дури ни вечноста, дури ни минливоста.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Јас знаев дека тоа ќе оди мачно и со буна во народот, оти сега светот, со новото писмо изгледаше мал, стеснет и премногу едноставен: ниедно нешто за кое немаше слика во писмото на Стефан Писмородецот – не постоеше веќе, тие нештата постојат само доколку имаат име за да можеме да ги именуваме.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Такво парче хартија никогаш не постоело.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сѐ зависи од тебе“, беше рекол О'Брајан; но тој знаеше дека не постои никаков свесен чин со кој би го доближил стрелањето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека Гзиме одеше да ги види децата, во мигот се сетив на првата тајна средба со Јасер Арафат, пред две неполни години, по предавањето на акредитивните писма на едно тајно место, како прв амбасадор на Југославија на државата Палестина, која офцијално не постоеше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Црвениот лав на сонцето играше околу нивното градилиште, а сите мајстори сакаа да се довикуваа со онојго, со Ристана, и тоа беше еден живот, во кој не постои ништо друго, освен тој празник на градењето. Радост.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не станува збор за покажување моќ, туку за џентлментски договор што треба да се почитува, дури и ако не постои закон!
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кога самиот Сократ рекол дека ништо не знае, зарем не е подобро да се користиме со наследеното право од ова признание отколку да го стекнуваме со толкави напори, што веќе ги стори атинскиот покоен мудрец; кога веќе е невозможно да се биде паметен треба да прибегнеме кон утешниот начин - да изгледаме паметни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Обновив минат ден за да те сакам повеќе на заминување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не постои намера стварноста да се црта уметнички или егзактно, но симболите мораат да бидат доволно јасни и едноставни за веднаш да можат да се распознаат и, по потреба, и да се репродуцираат како дел на излагањето.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Помеѓу овие компетентни искажувања разлика не постои.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Па сепак, иако не можеше да се разбере што кажува човекот, не постоеше никакво сомневање за природата на тоа кажување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Седми и осми клас веќе не постојат. Се откажале мајчините галеничиња од српски, француски, алгебра, историја.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Не“, реков јас, повреден што таа гледаше во Земанек и разговараше со него, како јас да не постојам, иако јас бев тој што требаше да ја изведе точката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Минатите настани се тврди, објективно не постојат, туку опстојуваат само во пишаните документи и во човековото сеќавање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На крајот од краиштата, дури и да е овој свет, како што се вели, несовршен, сепак треба да сме убедени дека не постои нешто само по себе што на човека може да му ја земе верата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не беше тоа ниту хипноза, беше некаков вид визија за која не постојат докази, освен чувството кое останува после голема воодушевеност, како на дете кое за прв пат ја здогледува Ајфеловата кула, или водопадите на Нијагара.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Зошто сето тоа би изгледало неподносливо, ако не постои некој вид наследено сеќавање дека работите некогаш биле поинакви ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да избегаш, најпосле, од сите оние луѓе, што крадат, што се надлажуваат еден со друг и што се мачат да приграбат што повеќе, за себе како во животов да не постоеше ништо друго, освен тоа приграбување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа сепак беше друг свет и во него страдањето не е вака јасно и чувството за некоја одговорност и мачењето на некоја свест е само една млака потиснатост што дури и не постои.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Може да се допре со прсти и она што не постои, иако место злато, изложено на завитканите во кадифе витрини, зјае голиот асфалт.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Сето тоа е од храната на Внатрешната партија. Не постои ништо што тие свињи го немаат, ама баш ништо. Но келнерите, служителите и луѓето, се разбира, крадат и... види, имам и мало пакетче чај.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Арно ама она што загрижуе е што 20 % од мушкарците се педери, но и 90 % од жените се спонзоруши така што не постои унифицирано решење за ваквата калакурница у мушко-женските односи.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Никаков, освен еден кус поглед и една единствена двосмислена забелешка: освен тоа не постоеше ништо друго, туку само неговите сопствени тајни надежи засновани на еден сон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
68 5.2. Вохенклаузур (WochenKlausur)
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Зависи од моментот и околностите. За настроенијата не постојат формули...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Всушност и сега можам да потврдам дека однапред не постоела одредена цел бидејќи не постоел план.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Зарем не постоел првенецот Никола Поцо?“ „Постоел, како не постоел“, рече тој.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Богами истрчав од канцеларијата. Да не ти објаснував колку ме насмеа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Второстепениот суд може – на седница на совет или врз основа на одржана расправа – да ја отфрли жалбата како ненавремена, нецелосна или како недозво- лена; да ја одбие жалбата како неоснована и да ја потврди првосте- пената пресуда; да ја укине оваа пресуда и предметот да го врати на првостепениот суд на повторно судење; да ја укине првостепената пресуда и да ја отфрли тужбата или да ја преиначи првостепената пресуда (чл. 355. ст.1 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Навистина сфатив! - му реков пред да истрчам - Ја разбрав пораката команданте.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако на подготвителното рочиште не дојде тужениот кој уредно е поканет и не го оправда своето отсуство, а не постојат услови за донесување на „пресуда поради изостанок“ (в. подолу), судот ќе расправа со присутната странка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Од овие причини, забележливо е поедноставување во овие описи кое во самата работа не постои.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Речиси и не постои соодветен термин за народност на другите јазици, другар Сојузен!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имено, тргнувајќи од премисата дека „општите одредби не ги решаваат поединечните случаи“ тие, се чини со право, судовите ги сфаќаат како практични и искуствени „секундарни законодавци“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Напред, значи, кон традицијата, сонувајќи светови кои никогаш не постоеле.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Нека читателот, сепак, не се залажува од ведрината која се добива од читањето на ова дело: ако алегоријата, претставена од еден од најоригиналните и најзначајни писатели на современата литература во Македонија, мошне богата но често непозната на Запад, претставува според повеќе обележја силна лекција на надеж, ова дело сепак не постои само како трагичен сказ, како рефлексија преточена низ мали импресионистички допири како на клавијатура, но опстанува со својата голема длабочина наспроти опасната суета на идеологиите кои сакаат да направат еден нов човек, низ спасувачко посредство помеѓу непостојаноста на феномените, генерално, и, посебно на посебната нестабилност која владее на Балканот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Нејсе, мислам дека не постои нешто појако од истодобни љубовни бранувања.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- „Гневот не раздели или љубовта? Судбината не порази или гордоста?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сосема нормално е во ваквите ситуации ненадејно да се појавуваат разни случувања, пособно такви какви што не постоеле никогаш претходно.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Да не беа пристаништата, морињата, а рака на срце - и компасот, сѐ уште ќе се занесувавме дека земјата ни е рамна како тепсија, и дека никакви непознати земји и народи не постојат од другата страна на нашава планета.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не постоеше лукавство на кое тој не му беше дораснат, не постоеше опасност што тој не можеше да ја предвиди.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Облакот што нѐ криеше веќе не постои, дури и за него сакаат да нѐ изведат пред поротниот суд на Сена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Можноста да се постигне успех или мир не постои. Секоја поединечна коска Студена, отелотворена тагувалка okno.mk | Margina #10 [1995] 111
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„Таа постои!“ извика тој. „Не постои“, рече О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа никогаш не постоела, тој ја измислил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Росана на нашиот Шеф! - велам јас малку поофициелно. - Колку што мене ми е познато на катов друга Росана не постои.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ме учите дека минатото не постои, дека иднината е отворена.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„Но постои ли тој како што постојам јас?“ „Ти не постоиш“, рече О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Како не постои? - уште еднаш Јана го заврте истиот број и повторно го доби истиот одговор - „Телефонскиот број не постои“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се разбира, не постои и не би можел да постои! прифати Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како воопшто и да не постоела.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не постои вечноста, освен во чудесните залези на сонцето, колку и да се задржува земјата како своја, како татковина!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Затоа и му одговара да пишува дека божем не постои една вистина, или дека вистината не е чиста, дека обидот за чист план се извлекувал, дека таквиот план, под чудни (чудни!) околности, се уривал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се разбира, мислам на неговото однесување, но и на изгледот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Еве како, според истражувањата на Ајзенк, се распоредуваат одредени политички ставови во однос спрема овие две базични димензии: од книгата демократичност „Психологија посткомунизма“ на Миклош Биро; Београдски круг, 1994, анархизам промискуитет либерализам интернационализам религиозност отфрлување на смртната казна пацифизам патриотизам атеизам радикализам конзерватизам етноцентризам комунизам фанатична религиозност шовинизам милитаризам фашизам тоталитаризам Во книгите на Бодријар речиси по правило (слично БОДРИЈАР како кај Дерида) не постојат никакви предговори, поговори, коментари или „објаснувања“ како тој всушност треба да се чита. 6 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И обајцата беа согласни со тоа дека во лексичкиот фонд на секој природен јазик постојат домашни и заемени зборови зашто не постои јазик во изолација, не постои јазик кој е чисто свој.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако наидува на крајно непрофесионален, дрзок и игнорантски однос од претпоставените и откако увидува дека е изманипулирана и практично не постои можност за вонсудско решавање на спорот, таа – заедно со уште десетина работнички 282 кои се најдоа во ист кош, а охрабрени од позитивното искуство на некои работнички од истото трговско друштво, кои уште од порано се одважиле спорот да го решат по судски пат – решаваат, во јули 2009 – та, да поднесат колективна тужба против нивниот довчерашен работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако воопшто постои дарба за прв допир ( прв допир и во нашата прва, и во нашата дваесетта, и во нашата педесетта година!) – дарбата го преобразува времето, ја возобновува и враќа возраста во зачеток, па како што времето не постои како некоја имагинерна и од материјата независна кондиција така и поезијата не постои надвор од времето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
За било кој поединец- лаик, кој не е контаминиран со било каква правна догма, додека судот не „пресече“, односно не донесе одлука за одредени спорни факти – не постои никакво ‘право’ за таа правна работа и за тоа проблематично прашање.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
56. Бидејќи овие зборови им се упатени на членовите на МНЛД и на интелигенцијата надвор од Македонија, каде што постоеја извесни услови за слободен развиток на македонската национална научна мисла, тие имаат оправдување, но не можат во целост да се однесуваат и за македонската интелигенција што се наоѓаше во земјата, па ни за онаа во соседните монархии, зашто не постоеја ни елементарни услови за таква дејност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Притоа мислев на дрвцето покрај шадрванот кое и вистински е со одрана кожа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оти, ако ѝ речам „мамо, ајде да се дружиме“, а не сум го погодила моментот, таа може да одговори, „важи, ајде, немам ништо против“ и пак да продолжи да го прави тоа што дотогаш го правела, исто како да не постојам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Зар не постоеше изреката: O Leskovik guri i thatë sa të bukura i ke gratë! (О Лесковик, камен сув со убави моми!)
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
ДЕЛ СУМ ОД ТВОЈОТ СВЕТ, МОЈАТА УБАВИНА Е ЗАМРЗНАТА ВО ТВОЕТО СРЦЕ, НА ДУШАТА ТИ СПИЕ МОЈАТА ЉУБОВ, А И МОЈАТА БОЛКА И МОИТЕ СОЛЗИ НЕ ТИ СЕ ТУЃИ...
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Како да не постоеја моите дипломатски мисии, моите пријателства ширум светот кои можеа да бидат од интерес за малата Република Македонија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не постои разлика и во гледањето на Хлебников, кој застапувајќи се за еден позначаен неологистички говор, всушност се противставува на скаменувањето и успаноста на нормалниот говор, што зависи од креативната моќ на поетот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Дење - ко да не постои, а ноќе е активен.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Од аголот на социјалната антропологија, денес се смета дека не постои една дефиниција што би била прифатлива за повеќето стручњаци. Маргина 36 135
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сепак, не постојат доживувањата поради спомените, туку обратно.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој збор не можеше да се употреби во неговото старо значење како „ политички слободен“, или „ интелектуално слободен“, зашто политичката и интелектуалната слобода не постоеја повеќе дури ни како концепти, па според тоа беа и безимени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Судбината како да сакаше да се најдат двата големи поети во една точка каде што се соединуваат едниот со другиот егзил, каде што се остварува враќањето од него, неговиот можен крај, пред новите почетоци...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа рече: - Зарем не сфаќаш дека витештвото одамна не постои. – Но ова воопшто не е подвиг! – се побуни. – Само го следам повикот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Она што ми направи впечаток уште тогаш, на самиот почеток на изградбата, беше тоа што никаде не постоеше фотографија или филмска снимка од населбата Долнец онаква каква што беше пред потопувањето од езерото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не постоеше друго место на кое можеше да биде повеќе сигурен дека телекраните непрекинато посматраат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ова е клетва до непријателот тој што најмногу го сакам зошто ако не постоеше немаше ништо да создадам Ова е клетва до непријателот за долг и безгрижен живот му посакувам и да ме надживее да го види опусот сиот
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Срцето не можеш да го излажеш ниту да го украдеш животот, не постои конспиративен к’смет, ќе биде тоа што треба да биде, тоа што е судено, веќе некаде напишано за сите нас, откажете се од илузиите дека е поинаку.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од страв дека во својата жед по знаење, како изгубен патник во пустина, се затрчал кон некоја фатаморгана за да се напие од изворот што, всушност, не постоел.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Имено, кога тужениот, во одговорот на тужбата, не го оспорил тужбеното барање, или нема да дојде на подготвителното рочиште до неговото заклучување, или на првото рочиште за главната расправа ако подготвително рочиште не е одржано или ако дојде на овие рочишта, но не сака да се впушти во расправање или се отстрани од рочиштето, а не го оспори тужбеното барање – ќе се донесе пресуда со која се усвојува тужбеното барање, ако се исполнети следниве услови, т.е. ако: 1) тужениот бил уредно повикан; 2) тужителот предложи донесување на пресуда поради изостанок; 3) тужениот одговорот на тужба или со друг поднесок не го оспорил тужбеното барање; 4) основаноста на тужбеното барање произлегува од фактите наведени во тужбата; 5) фактите врз кои се заснова тужбеното барање не се во спротивност со доказите што самиот тужител ги поднел или со факти што се општопознати и 6) не постојат општопознати околности од кои произлегува дека тужениот го спречиле оправдани причини да дојде на рочиштето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Илузијата што ја скриви птицата веќе не постои Исчезна и опашот и жолтиот клун и монистата на песната На гранките ѕвездени гроздови Зборовите паѓаат врз белината Сѐ е стокмено како во градите на будилник Безброј лостови ја држат напнатоста Прстите шетаат по ‘рбетот на времето Но гласот на сестра ми го слушам додека се обидува да го смести својот насмев на лицето на една исплашена кукла.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кога не постојат надворешни записи на кои можеш да се повикаш, дури и контурите на твојот сопствен живот ја губат формата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие, гоедските суви лепешки, развиваат таков оган, тивок, постојан и јак, и кој не бара стално да си врзан за него, зашто не постои опасност изненадеж да пламне или сам од себе да изгасне.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Друг таков не постои во Германија или, доколку се јави нешто слично, тогаш се вели дека тој е плагијат на келнскиот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не постоеше никаква надеж дека последниот заеднички проект за (без)опасните османскотурски заемки, ниту додека беа живи ниту потоа, ќе биде од некого прифатен за печатење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не постои никаква предвидлива можност да се случи промена во текот на нашите животи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Помеѓу брегот на нормалноста и брегот на лудилото не постои мост.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Купувајќи си место во јавните простори, комерцијални интереси се закануваат да го сведат производството на значење во јавната арена на едностран проток на информации, трансформирајќи ги граѓаните во пасивни примачи.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тоа не беше незаконско ( ништо не беше незаконско, затоа што не постоеја никакви закони ), но ако биде откриен, беше сосем сигурно дека ќе биде казнет со смрт, или барем со дваесет и пет години во логор за принудна работа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа порта сега е безживотна живее а не постои...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Оти законите што ги носи државата сѐ уште не претставуваат ‘право’ – туку, во најдобар случај, тие се само ‘извори на правото’ [fontes iuris].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А можеби и не постоело писмо?
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
- Ако Бог не постои, а судот го прогласи дека не ебавал малолетнички, пред кого ќе одговара тој хоштаплер?
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
А татко му еден ден му рече: кој нема татковина, нема ниту гроб, нема ниту гробници и ти забранувам да патуваш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но просторот сам по себе не е исклучив. Просторот, всушност, сам по себе не постои.“ „А тоа значи, што?“
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тие жилаво се вкорениле во многу зборови на балканските јазици!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како и обично, не постоеше стриктно правило против разговарањето со проловите и против посетувањето на нивните пабови, но тоа беше премногу необичен чин за да остане незабележан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не постоеше закон, дури ни некој непишан закон, против посетувањето на кафеаната „ Кај костенот“, па сепак местото беше некако на лош глас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еден примерок на „ Тајмс“ кој, поради промените во политичките сојузништва, или поради погрешните предвидувања изречени од Големиот Брат, бил исправен можеби десетици пати, стоеше во архивите носејќи го својот оригинален датум, и не постоеше ниту еден друг примерок за да му се противстави.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можноста за коинциденција, како во телефонскиот именик овој пат не постоеше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сите надежи за нова инфраструктура паѓаат: државните институции од советската ера се опустошени, а пазар на уметноста сѐ уште не постои.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Камилски беше вистински волшебник да ја најде дури и книгата која не постои.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Разните деконструкциски анализи испишани последниве педесетина година нагласуваат дека не постои објективно, непристрасно стојалиште бидејќи науката е само постапно осознавање дека целокупната човечка мисла, човечкото знаење во целина, носи особен печат и ги пренесува интересите на оние што ја обликуваат. 22 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На својот shrink сосема заборавив, како никогаш да не постоел...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Иако не гинат во бездната, тие сепак минуваат низ смрт – да се премине од брегот на лудилото на брегот на нормалноста, или од брегот на нормалноста на брегот на лудилото, е исто што и да се премине од еден во друг свет. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Физички не постои, ебате беља! Не постои на начин на којшто диносауруси денес не постојат!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Од педесеттите години започнал процесот на работничкото самоуправување.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
А кога сеќавањето откажало и кога записите се фалсификувани - кога сето тоа се случило, тврдењето на Партијата дека ги подобрила условите за човековиот живот мора да бидат прифатени, затоа што не постоеше повеќе и никогаш повторно не ќе може да постои каков било стандард со кој тоа ќе може да биде проверено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Оттука и бесмисленоста на сите прашања околу некакви намери што се труди да ми ги прикачи иследникот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тие не постоеја за него. Лежеше. Се одмараше. Грицкаше семки и - се здодеваше...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Како во времето на де Квинси да не постоеше закон против наркотици, голем број луѓе го земаше овој препарат на опиумот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Бев амбасадор на Палестина во Тунис, на државата која не постоеше, акредитиран од земјата која малку време по крајот на мојот мандат нема да постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Видерс, меѓутоа, беше веќе нелице. Тој не постоеше: тој никогаш не постоел.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Не постои повеќе овде за тебе,“ ѝ викнал едниот од браќата, ја грабнал за рамената, и ја истуркал од креветот. „Те водиме дома засекогаш!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие не можеа да разберат дека не постојат графи кои ќе ја заробат хуманоста и желбата да им се помогне на оние кои работат за да преживеат, скршени во своето достоинство.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Инаку зошто ќе ни требаше да се посомневаме дека некој непресметлив можеби дошол за да ни ограби некакво божемно богатство кое никогаш не постоело.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не постои магаре што ќе го врзат за дрвото, а да не си го издрапа задникот од него“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Според него, луѓето уште не созреале толку за да можат да ја утврдуваат причината за она што постои како и причината за она што не постои.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Расна дискриминација исто така не постои, како што не постои и никаква забележлива доминација на една провинција над друга.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Двор, градина, чешма и други присподоби не постоеја во него ни околу него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Ма, глупости се тоа...“ „Мислиш дека не постои такво шише?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Зашто не може да има збор за нешто што не постои. Како зборот стол, на пример. Зарем би постоел ако не беше направен.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Едни луѓе кои божем се тука со мене, а се отаде реките, ми велат скоро потсмевнувајќи ми се: - Кој си ти да се буниш! Ти уште не постоиш.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Нема и да оспорат ништо во случај да не постојат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сите тие аам-и и еам-и, се некои кревки ластарчиња, витици кои потеруваат самогласките во мене за да ме потсетат дека јазикот, наспроти нас, е долговечно битие кое не престанува да потерува младици и низ постојана возобнова да го запишува и нашето име во нив.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
„Ако таква бајка не постои, тогаш ти ја имаше измислено.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не постои ниедна шетачка зона.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
до госпоѓицата осуденик допираат само крпчиња пареа од одалечениот свет- бледите испарувања се распрснуваат низ шумата- нема каде да се оди- за госпоѓицата осуденик нема ни најмало патче- таа всушност и не постои- дише чекори зборува дури се храни и води љубов но животот прекинал со неа ни здивче ветер- во шумата сум- во салата сум-
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Го враќаме својот долг кон сите, полека се помируваме, и исчезнува слухот и видот за светот околу нас, не постои ништо, ниту ноќта, ниту денот, пред овие предмети кои спокојството на собата го нарушуваат, тука јас признавам сѐ.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Законот од 2007 година воведе многу новини кои не постоеја во ЗУЗРОСД од 1978 година.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Така Грците тврдат дека државата Македонија всушност не постои, Бугарите ја признаваат државата, но не и словенските Македонци што живеат во неа (т.е. тие се Бугари што тоа сѐ уште не го сфатиле), а голем дел од Србите сметаат дека сето тоа всушност е само „јужна Србија”, и дека Македонците всушност се Срби изложени на бугарско влијание.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тоа е таа кањонска разлика помеѓу нашите навидум исти цивилизации: американскиот копнеж по поседување или консумирање на сонуваниот објект подразбира стоење пред излогот во којшто објектот се наоѓа; источноевропскиот сон го подразбира истото тоа, само што не постои излог.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не ќе постоеше Зоки Поки, ако не постоеше оваа Лидија.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Добро знаеше дека повеќе не постои СФР Југославија. Туку СР Југославија (односно заедницата меѓу Србија и Црна Гора), земја која продолжи да ја признава државата Палестина, самопрогласена во 1988 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Студирањето се плаќа нешто симболично. Државата покрива поише од 70%. За другите 30% не постои студент што не се снашол.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Во суровата тишина луѓето се дават во сопствените солзи, а со секое менување на светлината може да откриеме по една тајна и да бидеме сѐ поблиску до вистинската љубов, за која не постои супститут.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Има моменти, кога човек просто е составен само од мисли, ништо друго нема освен мисли, поврзани или испрекинати, та ништо физичко, дури и сопственото тело, не постои.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сега беше толку ведар, така што речиси и не се чувствуваше себеси, исто како и да не постоеше, затскриен зад шпелите во таа цибрина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Заминував во правец во кој не постои.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие баздриѓани со бели валанки на глава севезден се молат за мене во своите аври. Игуменијата ја спуштила секирата крај него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
4 Во согласност со кодовите на сила, врските никогаш не се непосредно утврдливи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Турчинот што го поседувал тој дел на полето по Балканската војна заминал за Стамбол.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и да постоеја некакви чекмеџиња и фијоки со некакви безвредни нешта во нив, може да станува збор само за работи што не можеле да му служат никому освен на ограбениот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Засекогаш Секој поминат ден без тебе е еднаков на „Утопија“. Замислен идеал, што не постои.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ништо не постои поинаку освен преку човековата свест.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се разделија! Не беа заедно но се почитуваа. Судбината сакаше да се вратат обајцата во Рамалах, во родната Палестина и тука да ги закопа смртта!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Фрли, дури кога успеа да дочека да го види тој огромен ѕвер, со онаа ужасна тврдоглава тупост во секое свое движење, со една таква тупа решеност, во тоа како беше насочена кон него, пред која како да не постоеше никаква можност за скршнување, за отстапување, со една тупост, со која таа би продолжила да иде право кон него и кога би била мртва, на тоа место, на педесетина чекори од него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Меѓу двата брега не постои мост, а сепак некои луѓе преминуваат од едниот на другиот брег.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во еден момент мислам дека преовладеа сознанието дека не постои некоја и премногу значајна посебност кај Роман Гигов што би нѐ упатила кон прекарот Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Иако не постоеше никаков поим за време, сепак еднаш кога времето можеше барем малку да се насети, тој беше сигурен дека сето тоа морало да трае многу долго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За мене тој беше непризнатиот дипломат на земјата која не постоеше, на земјата на животот на своите чеда, по чиј живот можеше да се трага, останувајќи верен на потрагата по него во сопствениот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Германската филмска ѕвезда, Ани Ондра (Anny Ondra) одвај зборуваше англиски и бидејќи дублирањето, како денес, тогаш не постоеше, нејасните места ги снимав со помош на англиската актерка Џоан Бери (Joan Barry), која беше сместена во кабина надвор од кадарот и која го зборуваше дијалогот во микрофонот пред себе, додека г-ѓицата Ондра само ја отвораше устата, како да зборува.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Или и пред тоа не постоеше?...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не постои друга што ќе ја замени.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Дури и самиот Голдштајн, ако и падне во рацете на Полицијата на мислите, не ќе може да им го даде комплетниот список на членовите, ниту каква било информација што би ги одвеле до комплетниот список. Таков список не постои.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ поретко слетува на скопскиот аеродром.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Зборуваа дека тоа било некое речиси човечко разбирање меѓу нивните два погледа. Само што не постоеле зборови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурно никогаш не постоело време во кое тоа било вообичаено!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не можеше мигум да ја разбере причината на моето присуство на свеченоста и тоа во редот на амбасадорите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А веќе не постоеја ниту посебните одредби за т.н. „привремени и повремени работи“ (чл. 46-48, ЗРО/90).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Токму така направи шинтерот Ф во ноќта дотогаш непозната за него; во ноќта кога со чудна помиреност го прифати прогонството во пределот каде кучињата се плашат од луѓето-скитници; во ноќта кога сфати дека дење гулабите се сиви колку и небото, па не се гледаат, исто како да не постојат.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Не постои чоек што не доаѓа у искушение да направи некоја ујдурма.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Со деконструирање на такви научни настани како судењето на Галилеј пред Ватикан и развојот на квантната механика, тој инсинуираше дека не постои никаква логика во науката; научниците ги откриваа и се придржуваа до теориите поради крајно субјективни дури и ирационални разлози.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ако овој, во натамошниот следен рок од дополнителни осум дена по врачувањето на писменото барање од страна на работникот, не ги исполни своите обврски од работниот однос, односно не го отстрани кршењето на правото – работникот може, во рок од 15 дена, да бара судска заштита.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А и да го бараше, не ќе го најдеше зашто не постоеше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И затоа повторно го одложував своето пишување за судбината на Арафат за Палестина, за неговото враќање во Рамалах. Судирите на Фатах со Хамас. Продолжувањето на војната.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мислиш дека не постои друг начин да се спасиш и сосем си подготвен да се спасиш на тој начин.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не постоеше мисла што тој некогаш ја имал, или можел да ја има, а која О'Брајан одамна не ја знаел, истражил и отфрлил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зашто, како воопшто може да се утврди дури и најочигледниот факт, ако не постои никаков друг доказ надвор од сопственото сеќавање ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, рожбата на онаа набиена темничина, која знаеше и толку да уплаши за веќе да не постои никаков завет, зад кој би можело подлабоко да се засолне, тоа животинче, што сега ќе беше уште една жртва на сета расплисната и ненаситна глад, што се клештеше со своите завивања по сета снежна пустелија надвор, ако не беше неговата врата, тој долгоушко, со своите кревки, растреперени високи ножиња, не можеше толку бргу да го заборави оној, што беше останал да крчи од другата страна на вратата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Националност? - вресна службеничката. - Анационална - одговорив. - Тоа не постои! - вресна.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Потчинет бедник, слуга на клетник, На величина која не постои.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
И сфатив дека за нас други патишта веќе не постоеја освен патиштата што водеа кон нашето искоренување... и во тој миг се слушнаа гласови и викања да продолжиме кон Албанија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Јасно, објектите од Tractatus-от се присутности; такви се локовските идеи; такви се ентитетите на фрегеовската семантика (смисла, поим, итн.).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сега не постоеше ништо друго. Од ова нешто сиот свет беше изместен од неговиот видокруг, и мислата му беше целосно преокупирана со тоа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Фактите чие постоење законот го претпоставува не треба да се докажуваат, но може да се докажува дека овие факти не постојат, ако со закон не е определено нешто друго.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Го болеше нешто друго: оние потсмешливи погледи на младите, што ги чувствува и зад својот грб, дури тој бескрајно долго мисли како да излезе од некоја ситуација од која не постои излез.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тоа беше неопходно, зашто освен со директно распрашување поинаку не беше можно да се дознае кој каде живее. Не постоеја именици од никаков вид.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Скопје II – Скопје е: VIII PO.бр.701/09. 2.  Ако на подготвителното рочиште не дојде тужителот кој 177 уредно е поканет, а изостанокот не го оправда, тужбата се смета за повлечена – ако со тоа се согласил тужениот; а ако тужениот не е присутен, тужбата ќе се смета за повлечена ако во рок од осум дена по приемот на известувањето за повлекувањето не се изјаснил дека на тоа се противи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тогаш, во тие времиња, голема казна беше да бидеш избришан од партиските списоци, а тоа беше казна која те исклучува од сѐ и остануваш сам и за тебе и околу тебе ништо не постои.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во Новоговорот не постои збор за „наука“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Доколку не постои основ за соживот, ти преостанува само да викнеш специјална екипа (слична на Гоуст Бастерс) која има за задача на мирољубив и достоинствен начин да ја спакува целата фамилија, да ги замоли да влезат во еден голем кафез и да ги однесе на стотина километри на север.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)