не (чест.) - помага (гл.)

Постоењето на објасненија, во случајов и на виша сила, не помагаше многу.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Секавично помислив што треба да речам, за да го смилостивам. Да се инаетиш - не помага.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Напати во заборавената куќа влегувам на погрешна врата Ме водат вашите гласови о луѓе Одвнатре викате а никаде ве нема Не помага ни тоа дека ги удвојувам очите.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Мене сосема ми е блиска идејата дека целиот свет е само еден запис што треба да се прочита, и никакви други филозофии тука не помагаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тетка Рајна викаше по мене, се караше да не ѝ растурам, или да не се прашам, но тоа не помагаше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Најстариот, оној што на пат носел остар наџак, рекол дека проказата ќе го изеде сето живо месо во селото. Не помагале ни молитви ни лекувања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По една своја воздишка на грижа, челникот можел да процени дека познавачот на треви е болен и се сетил дека така исто бил црн и Симон Наконтик дури и по смртта и го побарал другиот тревар, го нашол и го прашал навистина ли од чумата или од улерата се поцрнува пред умирање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да, од такви болештини се поцрнувало, тоа можел секој да го знае, и тука не помага билје, таков лиснат или цветен лек не никнува од земјата, ракијата и лукот ѝ се смрт на смртта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа живите рани го начнале месото и на другите од куќата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Една непозната недоверба во убоитоста на својата пушка, во вредноста на своите раце, против која не помагаше дури ни тоа, што сега беше изморен и сакаше да спие, решен уште утре да изнајде сѐ загубено од себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
се фаќа за носот и повраќа, некој снебивлив и кревок човек, ние одиме и смрдиме, ни смрдат алиштата, ни смрди и дишењето, душата, одиме меѓу пушки и штикови в затвор, а таму - пак сослушувања, нови премрежиња, кај ви се пасошите, ни велат, ги фрливме в море, велиме, од страв да не бидат откриени, велат, не од страв, туку од радост, велиме, не можеш со ѕидон да се разбереш, ние кажуваме едно, тие прашуваат друго и ништо не помага, нѐ осудуваат на смрт со стрелање, мене, Стевана Докуз, Илија Јованов, Добри Закоски, Јоше Богески и Силета Плевнеш, Стеван се тресе, го собира срцето ко полжав роговите и олкави солзи му се тркалаат по образите, му паѓаат в уста, а тој само шмрка и ги подголтнува и идат две војничиња со муцки од глушец и со ситни очи како топуски и ни собираат сѐ што имавме купено: чевли, шапки, палта, панталони, обетки и прстени за жените, џепни сатови, пари, сѐ, еден зема, другиот ги собира на една мушама, ги подврзаа плачките и ни даваат белешка, што зеле, ја подврзуваат мушамата со крајовите, ја креваат и си заминуваат, отиде печалбата наша и седиме, никој не заспива, од утре ќе имаме напретек време за спиење, уште една ноќ живот, си светкаме со очите и прашуваме кој го фрли прв пасошот,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се крстам, наѕирам, вели, ништо не помага.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го собираме вратот ама не помага ни шинелата. Ништо веќе не држи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама вели си ти, не се дува откако ќе се изгориш. Ништо не помага.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Иљач нема, вели Маса Ќулумоска, а зборовите не помагаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не, бре, ништо не помага. Бега војската, гази преку своите другари.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе донесе Доксим Тренчески катран и ние ќе ги измачкаме вратите, добиците а кога ќе видиме дека катранот не помага, почнуваме да се варосуваме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Понекогаш пензионираниот пожарникар од Пупипафија Генерал Шмрк за кого мислевме дека се допишува со англиската кралица, ја повторуваше следната поговорка: „Не помагај му на човекот, тој тоа не ќе ти го прости!“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
За среќа или несреќа, ќе се сетев на Водомаровата доверба кон мене и на страдалниците од Шумшул- град, вклучувајќи го и човекот со два гласа, и ќе се откажев од коркачката намера.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Го носеше по разни лекари и болници, но ништо не помагаше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Со него заедно плачеше и мајка му и не знаеше што да му направи; му даваше насила да цица, но тој ја отфрлаше брадавицата од устата, ја стегаше устата кога му даваа со сила лајче со чај од тревки; му врзуваа амајлии против урок, нагаза, нави, шенци, клиње, не знаејќи од што му иде лошината; му облекуваа кошулче од немо дете, му ставаа камче во лелејката од пресушена река или поток за да му пресуши плачот; го шетаа од раце на раце тропајќи во тенеќе или бутин за да го ошеметат, но ништо не помагаше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Духот којшто нема никаква врска со нацијата, народот, расата, туку со јазикот, се брани со мислење и пеење. Националните жандармерии тука не помагаат.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
1. Нови абери цел ден не стигнуваа, трендафилчињата и сувото смилје на Калија не помагаа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јас упорно пак навалував: „Ајде, малку, барем пробај, па како мислиш да се подигнеш без јадење“. Не помагаа моите убедувања.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ме молеше да ти ги подигнам перниците, твојата глава да биде на повисоко, но пак не можеше да дише, кашлаше, се гушеше…, употребуваше некој спреј за устата, но и тоа не помагаше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сѐ што правеше Дукле за да ослаби, не помагаше; Кала како да се гордееше што беше толку дебела, што беше реткост, исклучок во селото; при исфрлувања на секое кило од себе, се плашеше да не тргне надолу, па да не знае што да ѝ направи на кожата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Палеа и слама, лепешки, објала, козина, пиперки, за да ги бркаат. Ништо не помагаше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се собираа луѓето и секој по нешто предлагаше, но не помагаше: рикаше, завиваше како борија.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ја советуваа да држи диета, да пие лекови и тревје за слабеење, да се движи, да работи, но пак ништо не помагаше, ја ставаше Дукле на вагата да ја измери и гледаше дека се здебелува.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Притрчаа луѓето, послугата од барот, почнаа да го тријат, да му укажуваат помош, но кога видоа дека не помага, со кола го префрлија во болницата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Спискаа луѓето, ја триеја по лицето и вратот, не помагаше ништо.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Од лутина, започна Тане да ја бие за да ја смири, но не помагаше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ја носеше Дукле по лекари, по бајачки, по кушачки, по разни бањи, но ништо не помагаше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
По извесно време, студенилото му премина во оган: гореше, се потеше, фрлаше сѐ од на себе, но ништо не помагаше; чувствуваше како повторно да се наоѓа во Сахара, во нејзината жештина што еднаш ја доживеа; во бунилото повторно му излезе Сахара пред очи и жената со која што тргна и која постојано му го отвораше прозорецот од џипот и му велеше: издржи, издржи уште малку, а низ отворените прозорци место свежина влегуваше уште поголема жештина.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
— Море вјавај си, невесто, зошчо да слеваш, — ја кандисува дедот Петко, ама сето тоа не помага, та Илко ја запре маската и Доста скочи од неа како младо момче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Долго го молеа да им зазбори, но ништо не помагаше.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Не помагаше тоа твое лечење...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Подоцна ѝ крадеше тетратки, моливи, гуми, боици, острачиња, цртанки. Јадеше шлаканици, но ништо не помагаше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Таа му објасни сѐ што чинела за да ја спречи, за да ја одврати од пушење, но ете не помага...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Се завива со сѐ што има внатре, но ништо не помага: ѝ се тресе снагата, ѝ штракаат вилиците; од студ се буди; гледа: Бандо во немирниот сон ја исклоцал со нозете покривката од неа и ја оставил гола.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Пиеше таа сѐ, но ништо не помагаше: паѓаше со сѐ што во тој миг ќе ѝ се најдеше во рацете: слугарка со чаши, стомна, малите дечиња.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Ништо не помагаше, бројот на љубопитните дури и се зголеми, та стана голема турканица.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Седиме покрај пламенот, ги грееме рацете и лицата, но ништо не помага. Постојано се тресеме.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, оганот не помага. Студот доаѓа од внатре.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Инаку, подобро е и да не даваме, подобро е да не помагаме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Не, бре, ништо не помага, не се разбира човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе не помага зборување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никифор ме спетлал, јас се стегам, ништо не помага.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си ги ложам градите со облоги, се редам со винска киселина, ама не помага.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)