не (чест.) - плаќа (гл.)

Таа не плаќаше ништо што земаше. A земаше секој ден по една две овци, леб, мазници, кокошки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На чорбаџиите им се фрли нов намет.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нешто се тресе во водата ладна стружанка млада широкоградна камен од бубрег во бешика спадна голем ко орев го измочав падна Во Струга сакам и плажа да имам да не плаќам данок пари да зимам езеро чисто јас да благословам нелегално пастрмки со мрежа да ловам Оф леле леле либе ле Дримот ги лади јајцата две виршлата веќе одамна се свари за тебе ќе пишам на старост мемоари Донеси либе пиво од туба да заблажам душа и слатко од дуња облечи вечер свечена руба од сите ороспии да бидеш најубаа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Се смести кај неа и за возврат ѝ ја чуваше и негуваше пудлицата која веќе Марија не ја носеше во Пансионот и не плаќаше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А најдобри се со понадиците: „Лубеница во зима, на деветти кат, во зграда во која ’ѕвездите’ не плаќаат за одржување, па, засега, само лифтот не работи. И, малку е темно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таквите луѓе не плаќаат наметок ни житен, ни вински, ни месен, ни сирен, ни затвор пазат, ни гласници бидуваат, не се дозволува што било да им се земе - било коњ, магаре, вол, а и државна такса не плаќаат, ниту глоба на кој било чиновник, како и самоволно да бидат апсени поради клевета, непослушност или друго, па и никој да не им суди, зашто на ваквите луѓе им суди само манастирскиот суд и игуменот.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Замисли да не плаќаш арач! Замисли да не плаќаш џизие!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кирија не плаќа, на господа му се потсмева.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Вие се фалите како вас Турчин не ве бил досега, како не признавате ни цара ни везира, како не плаќате никому ништо.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кој не не знае, евтино не плаќа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Не те служам. Не плаќаш, се тепаш со моите гости.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Што плаќам? - Вие господине не плаќате ништо, а вашата госпоѓа плаќа само едно евро.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Оваа ригорозност се должи на широко распространетата практика на работодавците да не плаќаат придонеси од плата.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Им ги запечатија радиото и телевизорот, оти не плаќале претплата. Не одбивале, туку не можеле.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)