не (чест.) - паѓа (гл.)

Инјекциите не паѓаат на товар на ФПИОМ, а тоа значи дополнителен месечен трошок за Ф.И.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сѐ додека не се направи пресадувањето на рожницата, работничката мора да биде под постојана терапија, месечно примајќи специјални инјекции кои чинат по 10 ЕУР.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Беше смирен човек, не паѓаше лесно во стапиците на вознесот, на оптимизмот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Слободата сама не паѓа од небото. Ние треба сами да си ја извојуваме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- И, затоа - прифати Даме Груев, сите треба да се заколнеме дека чесно ќе се бориме сами да се ослободиме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој избор на пуцач на пенали не паѓаше на мене случајно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Нулта точка На Ѓоко Апостоловски И оние врз кои паѓа и оние врз кои не паѓа светлината знаат дека секоја билка исчезнува заедно со копнежот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тука — во Полчишта — Толе се зближи со Трајка Брлета и со една — две лири пари си направи конак за да не паѓа в очи на власта кога ќе се враќа кај Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Снегот веќе не паѓаше така насилнички, небото изгледаше попроѕирно, но со тоа воопшто не се поправаше положбата на момченцето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По таа тенка линија, од која вистинскиот, не паѓа.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Ако паднев, јас ќе видев; но јас не паѓав, се служев со животинскиот рефлекс за самоодржување, и затоа не сознавав дека жената ми е во прегратките на некој друг.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Морам да го најдам центарот на светот, и себеси да се поставам во него, за да не паѓам; во циркусот за мене веќе нема место, од пред некој месец, кога ја изгубив моќта да правам секакви вратоломни ѓаволштини.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
АНЃЕЛЕ: (се подбива со Ката.) Требаше оваа година да ја избриче за да не паѓа снег.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Пукотот му ги заглуши ушите, го зашемети. Меѓутоа, бикот стоеше. Не паѓаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Од другиве излети главно нема фотографии зашто се инкриминирачки и можат индискретно да се искористат за јавна бламажа, или тајна уцена па, секако, е подобро да не паѓаш во транс, па да документираш нешто што може да биде сѐ само не да биде трајно... па, нели излет се вика?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Детето не паѓа. Колата малку го влече.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А не паѓам како што се паѓа, велам, туку онака, простум, како мачката што паѓа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На масата садовите се поставени наопаку, но не паѓаат, чинијата полна јадење, виљушка, лажица и нож, парчиња леб и чаша ракија од суви сливи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сè е таму сосема „природно“, приспособено на телото, на некое астрално тело, кое има врска со ова мое тело преку мојот астрален папок...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Биди човек, Кејтенов сине, - го молев, - издржи, не паѓај!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
За жал, никогаш ништо не паѓаше, или тоа се случуваше навредливо ретко.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
— Ама и Илко не паѓа по долу, џанам, — пак се кажа Велика, и испушти една незабележителна воздишка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А, лебами, и за носење не паѓаше подолу ни од една мариовска посестримка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нови, но скромни алишта од Стојанка ја покриваа нејзината става. Ама по убавината не паѓаше подолу од Бојана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се пукаше од сите страни. Уште не паѓаа бомби. Се очекуваше другиот ден, утрото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Стоп, стоп! – подвика Дедо Мраз кога предните нозе на елените, понесени од залетот, се качија дури по главата на човекот па додаде – Не, не, до колку мислите да ме ожените, Ви се колнам, нема да се согласам оти мојот збор не паѓа во вода, ме разбравте ли?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Погледот горд и безмилосен, гневен и убиствен, огнен, суров прониклив, победнички, исполнет со вера и само што гром и оган не паѓа од небо за да го спепели непријателот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Високиот снег надвор беше стврднат како чкор, а месечината така блештеше врз него што се гледаше сета нечистотија со која белината беше испрскана во деновите додека нов снег не паѓаше, а стариот не се топеше.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
— Главата не паѓа подалеку од рацете и од нозете свои, вели жената, никаде не оди без нив, вели и повторно се фаќа за работа на чешмата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)