не (чест.) - оди (гл.)

Ни в црква повеќе не одам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И покрај сево ова свесно одолговлекување, Костадиновска се обидува овој проблем да го реши на мирен начин, така што во дополнителен устен договор со директорите се договара средства- та да ѝ бидат исплатени одеднаш, но по три месеци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
— Не одат денеска мојте жени на работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сонував како се кријам да не одам на училиште и тамам да се пикнам во меѓата под манастирот кога, како од земја да никна Петре Даскалот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Не трчај - да не се испотиш! - Ако случајно се испотиш - не пиј вода - да не настинеш!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- И уште нешто, јас без оган не одам никогаш. –рече тивко баба ми.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
И, ајде сега не сврти ја пак на смеење, ама насмевката кон никаде не оди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гледајќи ги дресерите и кучињата, и таа се соживуваше со дресурата и често плускаше со камшикот и се лутеше кога дресурата не одеше како што треба.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Да знаев да не одам, што се вели, патот пуст, и полето пусто и уплашено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега е добар. В црква не оди. Седи дома, пцуе, се држи за градите и многу кашла.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Знае дека комунизмот и господ не одат заедно, но се куражи со помислата дека можеби и Христос бил комунист, не знаејќи за тоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го акнав по глуждот оној што одеше пред мене, а тој ми се сврте и, држејќи се за удреното место, плачливо праша: - Копиле, зар не знаеш да маршираш, а?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
— Не оди, но во темница свети.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вака тој живееше и работеше мирно, во малкуто спокојно време пред неизбежните настани, кои сигурно не одеа во негов прилог.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таков беше адетот, а и мајка Ленче никогаш на слава кај деверот не одеше со празни раце.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Потоа решително ми предложи: - Слушај, не оди на училиште.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Учествував во драмската секција уште од второ одделение и не можев да не одам на тие проби, и покрај целиот отпор што го чувствував кон неа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ни телалите од долните села повеќе не одат средсело за да им го соопштат на луѓето она што самото по себеси се подразбира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И да го мените светот, не менувајте го своето минато, вели дедо, никаде не одете без него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За месење и готвење беше цела домаќинка, бидејќи беше осумнаесет години момок на манастирот, та кога не одеше по селата да проси, тој му помагаше на маѓерот во домаќинлакот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Што застанавме, рече некое од децата. – Што не одиме?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
ТЕОДОС: Кај вас! Не, не одам, па сто пати адет да биде! Не одам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И тогаш тој нејзе вака и рекол, „Ти не можеш да бидеш благословена додека мажот ти, Неговото Величество, не оди на војна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со ручекот беа готови. Тале го одврза коњчето, му го кладе самарчето и рече: - Еве ти пари за дрвата, едно кило шеќер за дома и собуј ги искинатите свински опинци. Место нив еве ти нови. Да не одиш бос.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Иван Степанович, во војна можат да заминуваат само оние кои ги сакаат војните. А јас ги мразам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не оди возот за малку, велат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
VII Појавата на чадот ја заплаши и ќерка му на Илка, Кала, која беше премногу дебела: се заплаши и не одеше веќе на брегот да се лечи од дебелштијата, како што тоа го правеше, одејќи на она место каде што топлата вода правеше вир и легнуваше во него.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А и тие се успокоија. Брзаа, се разбира, но не одеа како да бегаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
По целокупното окончување на спорот Кукулев, барем формално-правно, остана да работи во Радиото уште околу две години – иако тој, впрочем како и сите вработени во локалните радиодифузери, не одеше на работа и не земаше плата –  бидејќи de facto локалните радио и ТВ станици беа затворени и воопшто не работеа!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се наредува пак јуриш, ама никој не оди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да пиеш вода само од твоето шише!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не одеше веќе за да ги прерипа куќите; нозете му се влечеа по калта, долгите раце млако му висеа дури до коленици.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
— Однесете им ги барем кошулава и чевливе, вели, да не одат така попусто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се оддалечил со куцање. Не одел многу.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Паднеш ли, таа ќе те дочека. Седни и ти, пријателе.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Цела недела откако Рози беше погребана, тој не одеше на работа и не се бричеше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Никако не оди: крв ти капе од лицето. Такво беше сакањето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
МИТРЕ: Така е, ама ако врне нека врне — патот си врви; Та ако врне да не оди Анѓеле во Америка!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
СВАТ Брат за брат Ракија за сват Да не оди празен по пат
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
- Јас не одам веќе по пчели и по муви, вели Дуко Вендија и не одам по умот од Давидета Недолетниот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Задоцни ѝ вечер од неодложниот состанок со колегите и колешките, ама со усул, и излажи дека си си се зезнал што си бил, ама, ете, немало смисла само ти да не одиш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Господи! Господи! Зар уште ќе ме казнуваш? Зар не можеше со нешто да ми најавиш да не одиме токму сега кај Пена и Танаско?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
За ова со Бошка тој реши да ја сврши работата, ама кај него да не оди – па макар пукнал.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Слепиот Тимон им викаше на луѓето: „Работата гледајте си ја, луѓе: не одете по умот нивни, зашто ќе ви го однесат; и персискиот цар не видел аир од нив: за да им го олесни тешкиот живот на луѓето, побарал од царот на Индија да му испрати даровити музиканти што ќе го веселат народот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Како не сме го виделе ова, да не оди вака пусто?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но не одеше лесно. Луѓето се правдаа со немањето пари за водомери, а всушност, се плашеа од можна наплата на потрошената вода во иднина.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Домаќинките не одат по комшии, си ја чуваат куќата своја и си ги гледат своите работи.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не се прима со основата, вели. Се чудам што е ова, вели, го врзувам песијазол јатокот, го провирам и пак не оди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Овдека времето кон никаде не оди, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа не оди во кафеани и историја.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Макар колку поради тоа одењето да ми се успорува. Јас веќе не одам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не оди ни вака, ни така.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му го раскажав ова на мојот пријател, а тој ми вели: „Не оди толку далеку.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Така мора да биде за да не оди по кафераните во Луксембург, каде што за едно лизнување на некаков алкохол се плаќа колку за едно кило ракија кај нас.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ленка ми се обеси на вратов и не со глас, ами со липање молеше: - Не, не, бате Кире! Не. Не оди, не оди, не оди... Тргнав...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Да не одеме повеќе таму? - А каде ќе се наоѓаме? - Не знам, и тоа не знам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Тоа што чу, мати. Со попот Ставре го смисливме планот само за да го спасиме народот сургун да не оди.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Јас треба да учам. А ти си мал и не одиш на школо.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Да не му се прилагодуваш на времето доколку не одиш пред него, да не ги ебаваш многу новитетите па дури и ако си стар.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Брат ми ја беше запомнил мојата желба, и една недела подоцна ми кажа дека во куќата на еден од неговите професори доаѓа сликар кој таму држел бесплатни часови по цртање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
ТЕОДОС: Ќе си направам дома параклис... Икони, кандила...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Не оди кај него, му велам, нека не те лаже, Не те вика тој за играње, му велам, не те води на арно место. Сам нека си игра, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Мајките не одат гологлави, ми вели детето, тие сите жалат и носат црни шамии.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Една недела подоцна, кон крајот на мај 2009, раководителот на сметководство – преку телефонски повик – го 175 известува Х. Џ. дека Потврдата бр. 83496 за неисплатените плати не е готова.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Нема потреба никој да не потсетува кога е утро, или дека дошло време за ручек.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Пак работата не оди, - замислено рече тој. - Зошто?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
„Зошто да не одиме да го гледаме бесењето?“ се дереше момчето со својот силен глас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, не одеше сѐ глатко и мазно како што претпоставуваше Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Плаќаат добро, вели, зошто да не одиме.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Не е проблемот во џиповите. Проблем е што народот не оди секоја недела на литургија - му возврати свештеникот. - Па како да оди кога нема доверба.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Но тоа не одеше така лесно.  До август триесет и третата, траеше нивната солунска идила.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И да биле некаде во помлади години, не отишле подалеку од Струмица, од Мелник, од Штип, па кога зборуваа за светот, нивните претстави не одеа подалеку од тие места.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ама не оди тоа така зашто „цуцата“ за инает ќе пробува додека трките не завршат и, на крајот, ќе сака еден ден да преспие за да ѝ легнат впечатоците.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Митко би ставил дрва, та тоа е барем лесно, но зошто да му се покори на еден Сашо, кој ни на школо не оди!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Не оди – подвикна здишано – ќе заобиколиме... Слушаш? Свртија в лево.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По ова, тие ја замолуваат спорот да не оди на суд и се сложуваат да ѝ го исполнат барањето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со комитите одев и не одев. Одиш, колиш и чекаш да те заколат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Потоа баба ми ги скрила прашалките од мене за да не одам на гробишта.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Веќе одамна не одиме заедно, туку еден по еден, со ред.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Откако се подисуши, Марија седна, се завитка во покривката и се обиде да запали цигара, но чкорчињата беа влажни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
АРСО: Ајде, ајде! (Разлислува за миг, му шекнува нешто на Поцко, кој не знае што да прави, и отидува по Теодос.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Меѓутоа, тој веднаш ја предупреди да не оди премногу далеку.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не оди мојата анама ни во Кизлар-амамот кај Јаја-пашината џамија, каде што се капат само моми и жени, ниту во Шеки-амамот што е во заветрина, а како што знаеш, дури во бојаџиската чаршија. Сака во Чифте-амамот и толку.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
6. Внатре, пак, во Потковицата, иако не без ризици, сепак нормално, човешки, пеша, на коњ, или со запрежно возило, моторни, освен трактори и џипови, не одаат, без попусти напори и закани дека, ако се намериш преку ридиштата, ќе се зацапаш во блатата и мртвиците, може да се влезе, и да се излезе од неа, само по два пата - по Пазарџиски Пат и по Голем Пат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Како да излезе поербап, како да не оди на давија, а пак да спечели.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тоа и само по себе го инхибираше, уште повеќе што знаев и така, над рамото, да му речам: „Да ти кажам право, ова некако не оди!“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ѓузепо, поручек не одеше на работа за да даде податоци за денешната работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Работите не одат на арно! – го промени веднаш текот на разговорот татко ми. – Со Сталин или без него, ние остануваме со нашите кози! – пресече Чанга. – Но независно од Сталин – продолжи татко ми – кај нас сигурно нема да доцнат „плановите за новата социјалистичка изградба”, кои секако ќе ги зафатат и нашите кози. – И во мене нешто коби.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И бизнисот ако не оди, и плановите ако не се оствариле, и профитот ако испарил, и жена му ако го оставила, и син му ако се дрогира, и берзата ако паднала, и војнава во Ирак ако не ја бива - за сѐ си е виновен само тој.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
— Не оди, ми вели Татјана Перипелицина, тие по цел ден се будали.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само што момата бојлер вклучи инспектор дојде струја да исклучи со ладна вода миеше коса мајка ѝ викна да не оди боса Плочките ладни реума влечат ѕидови пукнати треба да кречат татко без пари во возови на влеча а мајка ѝ 10 години во стечај
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
На неделата, или и пред недела, крштаваат сиромасите што не одат на пазар нарочно за крштевање ќе купат по некое бришалче од анот в село, ќе го внесат детето в црква и од црква — дома; бабата и нункото колку за адет ќе каснат и ќе си одат без голем калабалак и мастраф.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Престапувам, отстапувам кон џипот, а мислам дека не одам, дека на едно место стојам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Најпосле, само тој ли ќе јаде? Ѝ рекол дека очите му се покриени со пајажина на старост, дека не ќе види кај свршува кожата и кај почнува месото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На бродот ... ова ... не одело повеќе онака како порано...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Не одам, - се спротиви девојката. Но тој тогаш ја зашлака како што се шлака мало дете и таа сета потресена тргна горе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Онаков, дома да го однесеш во Орландо, никој нема да го познае.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
— И пак ги подава да не оди боса по „мразот“ на Св.Кирил и Методи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Клап, и не оди понатаму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И нож да дојде под гуша, не одам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Отидовме, ама без шише пак не оди. Ја истресе сливата и си седна во браздата. Се одвали вака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако не се може поинаку, вели, ако е преголема ихтиза, човекот ќе бара некого од спротивниот табор со кого има горе-долу муабет, и ќе го моли тој да оди во дуќанот да му купи, но овој самиот никако не оди.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Гледај да останало, за да не одиме по други воденици.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ништо не оди, вели, сѐ се кине како меѓу ножици да го провирам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сиромаштија, велиш? Ами даскал и сиромаштија не одат, домаќине.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И тргнав надолу, по насипот, кон оревот. Но Земанек рече: „Јас не одам“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Ништо. Не пијам. - Пушиш, а не пиеш. Не оди тоа. Ќе се напиеш нешто за мој атер.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ја чистам, по малку ја окопувам. Не оди без офкање – се тешам дека е добро за линијата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Слично како и во случајот со неисплатените седум плати, тие ја уверува дека тоа набрзо ќе се случи, односно дека во најбрз можен рок таа ќе ги добие и заостанатите плати и неисплатените испратнини.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со оваа официјално издадена потврда, оштетениот работник повторно се обраќа до финансискиот сектор на фирмата и бара исплата на платите по мирен пат, за да не оди работата на суд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако знае човек да ѝ го заврти умот, ќе ја кандиса и за слеп сиромав, и за црн Ѓуптин да тргне; ако не знае, и бег да ѝ се врти, ќе го направи мат и маскара и не оди!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А што се однесува до Белиот корпус во него не одам!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И Арсо скршнува во другиот сокак. Тој сокак не оди на крчма туку на друго место. Таму живее учителот. Со него останува повеќе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Јас ќе претрчам до Иван... Имам нешто работа. Ти прибери го добитокот, измолзи ја кравата, надој го телето... И да не одиш нигде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сега Хера не одеше повеќе на лекар да ја лечи главоболката, како што тоа порано го правеше, пиејќи разни лекови кои во почетокот ѝ ја смируваа болката, а подоцна не. Ѝ правеа разни проверки на крвта, урината, шеќерот, ѝ ги испитуваа бубрезите, срцето, притисокот; ѝ советуваа да не се преморува во работата, повеќе да се одмара, да избегнува потиштеност и затворање во себе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Лажно е времето, лажни луѓето. Не одеше поинаку.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Други пак за атер и на Китан и на Танаил, не одеа никаде, седеа дома.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
АНЃЕЛЕ: После пак ќе ти пратам да си купиш некое нивче, да не одиш аргат по туѓи ниви.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Навистина, не одеше само во алови кистови како Жиовката и Мита Доломарова, но затоа пак не можеше човек да ја види искината, закрпена или извалкана и исчурена, како што одеа Пиловите невести на кои преѓеска им се смееја со Митра.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ама ете, во собата, ме фаќа некој страв и срам, вели и сета крв ми запира. Кон никаде не оди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Па, што не одиме во Германија, или Америка, за да ги имаме во големи количини? - се зачудив јас.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
— Главата не паѓа подалеку од рацете и од нозете свои, вели жената, никаде не оди без нив, вели и повторно се фаќа за работа на чешмата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Не одам, баму ја, вели Јон, нека остане еден доктур понеучен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега е време за ново апче. Мојата нова терапија не оди со сини картони.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Гласот веќе ми замалува, кон никаде не оди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Рече дека не сум сакала да одам во училиште затоа што не сум можела да ги научам основните работи; рече дека не умеам ни да разговарам па затоа не одам да играм со девојчињата; рече дека сликањето не е за девојчиња.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Откако сѐ провртеа и, бидејќи беше зима, немаше баби на клупи на видик, похрабрите правејќи бучава, божем се работи за најлегално влегување во стан, се обидоа со хебла да го избијат цилиндарот, а не одеше лесно, па нервозниот ја скрши вратата со клоца.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама, наеднаш и коњот почнува да ми се завраќа и да не оди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Немој, бре чедо, не оди по умиштата од тие другари; слушај ме, синко, јас што те учам и мајка ти, оти ќе те фати некоја клетва од нас, бре синче Силјане!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Господе, се чудам, па тие не мрдаат со нозете, не одат, не чекорат, а пак ми се оддалечуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Добери се под капавица и ќе чуеш: погоре, погоре, не толку горе, слези малку подолу, не оди лево, е, тука, тука, тука, не, бре, само тука, кај отиде сега со раката, појди малку кон средина, е тука, тука, тука, ај сега малку кон десно, да не те заболе раката, ај добро, почини!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не одевме долго. Низ една голема железна порта влеговме во еден голем двор и застанавме вчудовидени...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ми кажа дека е лекарка, но за да не оди во провинција, се решила за оваа работа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никој во разговорот не одеше подалеку од опсесивната тема- литературата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во тоа време солунските ционистички кругови го поддржува новиот главен рабин, во надеж дека, поради неговата ционистичка определба, тој ќе ги консултира за секоја одлука.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
АНГЕЛЕ: Не сакам. Маж без пари, жена без цицки и ракија без мезе не оди.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Одиме! Не одеа туку трчаа. Бојан прескокнуваше џбунчиња, трње, а Денко се трудеше да не биде подолен од него.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Многу труд вложи отец Стефан за да го научи логотетот на старите, постоечки букви, но никако не одеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Верувате дека на луѓето лошо им се пишува? Кога сите луѓе би одбиле да одат во војна, тоа е мошне просто, би рекле: „Јас не одам.“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
СЕЛАНЕЦОТ: Е, ујган работа, и да се одморам, зашто нозеве не одат како што треба. (Седнува, повеќе паднува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
По ова, Кукулев – од инвентарот кој остана во просториите на Радиото – успеа да си наплати само 90.000 МКД (1.500 ЕУР), што горе-долу е само ½ од вкупниот досуден долг!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И воопшто тие сега не одеа на таа страна од планината.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Уплашените козари го молеа, го преколнуваа Чанга да запре тука, да не оди до крајот на расказот. Но Чанга продолжи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
— Не одете таму, вели Хубер, социјализмот е секаде иста болест.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Не оди блиску до Треска, може да се слизнеш и да паднеш во реката!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Но не мируваат лошите очи на Петрета, тие му наѕираат прекорно в душа: зошто се губеше ти во напразни сништа, зошто не одеше устремено со гради накај неа до оној миг кога градите ќе се допрат, зошто не сруши сѐ заради необичноста, да заборавеше дом и име, чест и спокојство, пуста пајажина?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Каков анален простаклак од устен происход е да се каже: „Овие не се мустаќи, ова е сунѓер за газот бришење; ова не е алатот, ова е џезве за кафе да си варат жените; овие не се очи, овие се ламби за да не одат жените на мочање по темница; ова не е глава, ова е шутка, во неа да се мочат и серит домаќинот и домаќинката, сега е зимно време, мрсно се јадит, дрско се серит.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
МИМИ: Многу пиеше. Што не одиш дома да спиеш?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Којзнае што ме натера ѓаволот. „Неволјата не оди сама, велеше дедо, не прави трошок за малку.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никако кај него! Јас сум твоја сега. Не одам кај него повеќе!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И тогаш одите кај него на Апер Маркет и од петни жили стискаш да не одиш во тоалет, зашто тоалетот е тужибабата, мечтоубиецот...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но сега Коле е редовен. Не изостанува, зашто мајка му веќе не оди по полето: работи по куќи, а со себе ја води и сестра му.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кога не одеше по риба, одеше во шумата да собираш печурки.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
„Зошто не одиш на доктор?
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
______ 7 Пелагија не ќе се ни сетеше дека наближува Голема Богородица ако мајка Перса не споменеше патем додека пиеја кафенапред во дворчето околу малечкото масиче, додека Пела клечеше пред Мурџо малку потаму на патеката и го караше што не оди да си прошета, таа е веќе голема, ете уште неколку дена и ќе оди на училиште и тој таму не ќе смее да биде со неа оти кучиња, мачиња и други животинки не пуштале да седат со децата, навикни се да бидеш малку са, му велеше и нејзиното гласче одвај стигнуваше до ушите на Пелагија за да ги покријат зборовите на мајка Перса која кажува дека по четири дена ќе биде Голема Богородица.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ама не одам кај богатите. Будалите ги барам. Оние што сиромаси од ум и за ум.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Бездруго оваа работа не одела лесно, Коница се соочувал со низа проблеми? се надоврза Климент Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но ни во тоа не одеше до крај, не беше сигурен дека децата можеби се прави.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Пак се склечка работата, пак почна да чкрта, да не оди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бидејќи Ристе Бојанин не одеше в црква ни наутро, ни со подарок, Бојана беше ослободена од таа должност и спа до сонце огревање.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Лидија оди в градинка, а Зоки не оди, зашто има баба која може да го чува дома.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Им ја даваат лекарите отпусната листа и тие излегуваат надвор, но тој не оди со Марија дома, се одвојува од неа и оди право во суд и поднесува барање за развод.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Добро, да речеме дека повеќе се плашам одошто ги мразам, но тоа е така, и ќе остане така.“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еееј, докаде достигнаме ние мариовците! Ни по градишчата чупињата не одат на школо, а ние во Мариово тргнаме веќе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Немам сила, немам храброст а знаеш љубовта е нема а јас ко чедо на амор се претворив во дух... ќе изградам куќа од зборови и во неа би те затворила со клучот на моето срце би те чувала да бидеш мое гнездо во кое слетува мала птица да бидеш мој дом со отворена мускулна врата за срцето на малата птица лекокрила, многу нежна да бидеш свежо утро но тиха вечер... светилка што искри во мракот во мојата коса, една надеж, небиднина една среќа во ѕидините на срцето што се руши ко стена да бидеш последна љубов дојди, не оди си, дојди!!!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
— Не работи, вели, не оди...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога ќе си одиме ние, што мислиш каде ќе одат луѓето од ова село? Случајно да не одат кај нашата власт?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да одам - да не одам. Море ќе одам, си велам, ме копка писмово.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)