не (чест.) - нападне (гл.)

Чанга не се задлабочи во татковата мисла, па неговиот коментар повеќе го следеше текот на сопствената мисла: – Лавот никогаш не напаѓа лав, или тигарот тигар...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И покрај фактот што во Битола сите знаеле148 дека Организацијата не испукала ниту еден куршум, не нападнала ниту еден Турчин, значи не дала ниту еден посериозен повод за битолските колежи (по примерот на Солун), генералниот инспектор на трите вилаети (Солунски, Битолски и Скопски) Хилми-паша, чие седиште тогаш било во Скопје, пред рускиот конзул во Скопје и пред дописниците на „Будимпештански Хирлап“ и „Манчестер Гардијан“ ја дал следнава неточна и тенденциозна изјава: „Околу пладне (на 6 мај) во Битола на повеќе места во чаршијата се пукаше против Турците.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Маргиналецот не напаѓа фронтално, затоа што фронт нема; има безброј мали, ситни сцени што симулираат конфликт и чија резултанта е тој огромен, космички, ентрописки (во нас енграмски запишан, врежан ко испарена трага, и оттаму таа страшна воинственост, борба за простор, за нечија свест?!) раскол!?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Притоа, длабоко во себе, таат надеж дека ако Хаџи Ташку и дружината не нападнаа вчераноќ, веднаш по тепачката на Алилово и кога Потковицата беше сета завеана со снег, а луѓето поматени од убиството на стрика Анѓела, сигурно дека ќе се плашат да го сторат тоа ноќеска.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Шест години поминав во концлогор со вашите луѓе, им велам, но тие никогаш не нападнаа човек што не може да се брани...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)