Збогум мој Прилеп, да би оган те изгорел со сите твои Аџи Рамповци, Аџи Илиовци и сите христијански бегови и паши!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Ах, Прилеп, Прилеп! Оросписки град. Пред дваесет и пет години ти собра потписи да се вратат Русите од Велес, сега со прст не мрдна да помогнеш.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ѓорче се скамени наместо кога прецени дека една таква ситна работа можеше да го издаде, и не мрдна од местото дури Толе со големо задоволство не му ја „искастри“ брадата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Тамо е, тамо. Не мрднала ни чекор од дворот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тој остана на правливиот пат и се додека покрај него не помина и последното товарено добиче, не мрдна.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Мачорот така цврсто спиеше та дури ни со мустак не мрдна.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Селаните не мрднале со прст да му помогнат во тешкотијата во која се нашол сега. Но има уште.“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Држењето на мачорот беше блага љубопитност што се граничеше со незаинтересираност, но кога, по една минута, или приближно толку, глушецот не мрдна, неговата предна десна шепа се спружи и нежно го поттурна суштеството.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Кај се траело да не мрднеш на таква радост.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А пак Кате, додаде: „А пак кога појдеме дома и на поседа мајка и никаде не мрднува, седи со нас како другарка да ни е“.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
САВЕТКА: Леле, леле, леле... што ќе направиш, приказанија! (ја дрпа да стане). Мрдни мори од местото, да би не мрднала...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Свртена накај ѕидот, се преправав дека сè уште спијам.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Јас само се насмевнав и не мрднав.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)