не (чест.) - мириса (гл.)

Ете, дал господ диви луѓе што не мирисаат нас Турците, та да не сретнат мене сам некаде, да одерат на стари години! — се приближи со дикат Арслан до темата за која го викна коџабашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ќе ме топат виа пци денеска. Треба да имаат нешчо намирисано“ — си помисли во себе, но почна да го разбива мудуровото мислење, па му вели: — Море бег, ако се плаше орачот од врапците — не сее просо, токо гледај си ти ќевот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не мириса ниту како атлантскиот брег во Португалија, ниту како ледените морски води на Данска и Норвешка, ниту пак како топлите карипски заливи во Порторико.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не мириса како медитеранското море во Италија, Шпанија или во Турција.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Иако зборовите всушност не мирисаа, освен зборот "кадифе" кој имаше сосема дистинктивна арома, неспоредлива со останатите.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Веќе не мирисаше на гнил зеленчук - воздухот беше ослободен од отров .
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Скина едно и го помириса. - Не мириса, - рече.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ништо не е важно. Ништо не мириса поубаво од ова.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Веќе не мирисаше на гнил зеленчук - воздухот беше ослободен од отров.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- А сега има секакви работи. Дезодоранси, парфеми. Можеш да си ставаш за да не мирисаш.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Мамо, дали смрдам? - праша. - Не, - мајката не се мрдна од пред шпоретот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А потоа, во доверба му нашепнал: „Ни дале наместо боева муниција, од онаа, другана, што служи само за воени вежби. А таа не убива, руски пријателе. Зар не мириса тоа на предавство?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И тогаш наеднаш се досетил бистриот Капетан. Живкович мислам се викаше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Што мирише овако, прашува Јоле, печени пиперки, велам јас, не мирише овако паприка, вели Јоле, може е клечитурај, велам, или може некој се преобува, од кое кафе да сварам, вели Велика, од најцрното, ѝ се одѕивам, камо да е така, ми враќа таа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ги најдов во стариот сандак.“ Таа помириса. „Воопшто не мирисаат на нафталин. Како да се сосема нови.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Зарем не би било убаво в недела да прошетаме онака како што правевме некогаш, со твојот свилен чадор за сонце и твојата долга облека што се влече по патот, да седнеме на оние столчиња со ногарки од извиено ковано железо во салонот и да уживаме во мирисот на бакалниците, таков каков што беше некогаш? Зошто бакалниците не мирисаат веќе така?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)