не (чест.) - квичи (гл.)

„Ме чу. А сакаш да знаеш не квичам ли јас, не ли ме фатила твојата клетва да станам пес.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А тоа значеше докторите да не трчаат брзо по ходникот со дрвените кломпи, да нема пискотници и врескања, и онаа одвратна стара количка да не свири како раштимувана виолина и да не квичи заедно со несреќницата легната во неа, свесна дека одлежала залудно денови, месеци... Долго, но не и доволно долго.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ни песот - веќе не квичи: можеби сѐ така треба да биде, тој да се вози, детето да чекори крај него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)