не (чест.) - иде (гл.)

Сега не си влезе право дома и не го остави ракавот во камарата над оган, ами влезе в земник, го отвори ковчежето во кое си собираше разни работи и каде мајка ѝ никако не проѕираше, го развитка ракавот, прислушна да не иде некој, ја извади китката, и така сама почна да ја гали, да ја мириса, да ја бакнува по цветот и повеќе по корењето, ја лепеше до образи де од едната, де од другата страна, ја притискаше на гради, та дури го извади гушалчето и ја кладе под левата гола град под која силно, како чекан, биеше нејзиното, тукушто разбудено, младо срце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ата ќе а најде! Арно е да дојде, ама поарно да не иде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тие не идеа како минувачи што случајно погледнале во витрината и решиле да влезат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Не идам јас така? - одговори човекот и извади полномошно од султанот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Командирот го прочита полномошното и како крпа побеле.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Не ти треба ни држава ни бутур. - Џандари у планина не идат, а ќе бидеш и поблизу до Бога.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Никакво решение не доаѓаше, никој не идеше да го брка Џивџик.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
ЈОРДАН: (Седнувајќи). Ох, ох!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Си останал од дете без татко, тој ти е друг татко... Белки за лошо не иде...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
„Допрениот“ не иде (ко што е ред) кај Благоја Железничарот, туку одма наоѓа двајца сведоци и те тужи за два милиона долари оштета.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Бегам и само се обѕрнувам: душа немам да не иде некој по мене и пак да ми го земе детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Многупати татко му го скаруваше за дека се забавал в град и не идел да му помага во работата; арно ама Силјан беше фатил еден лош пат, тики ич не го слушаше татка си и мајка си, што ти велат вај, бај да не се настрви пес на касапница, да после мачно е да се одучи.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Кадијата се наврати нешто во кадилакот и кога погледна преку прозорецот и ги виде селаните на чело со добро познатите нивни водачи поп Јаков, Димитрија и други што беа пред две-три недели кај него, јасно му стана дека не идат олку луѓе кај него за арно.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Дора погледна накај куќата да види да не иде случајно накај нив бабата на Ане.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Речи му да не иде повеќе.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Па слушам тропање на врата. Овој уште стои обесен на пенџерето, а некој тропа на вратата. Значи - не е сам, значи не идат од мака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еда, дури во гумното од Мисајлета Ковачон ми текна да се свртам назад. Еда да не иди уште по мене, да ме бара.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И Чако сети дека не идат од мака и лае.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури в село, еда, се обѕрнав да не иди уште по мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Постојано бладаше, зборуваше со мртвите: - Да дојдам? Добро, ќе дојдам... А, не, не идам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)