не (чест.) - заплаче (гл.)

И жал, и мака скри девојката; и мирно седна пред својот нежен татко стар, Не заплака, а мени боја, проѕирна и бледна, пожолтена ко килибар.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Ја зајакнуваше и волјата да не заплаче, да не тропа на вратата да бара да го пуштат, ослободат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
(Пауза. Станува Доаѓа до излезната врата. Вади врзоп клучеви. Не може да го најде вистинскиот. Ги фрла клучевите. Само што не заплакал.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Последен шум од занданите молкна, срца се стегат да не заплачат.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Јас не заплакав, иако ме здоболе, зашто моето девојче навистина многу убаво пишуваше: - раката не ѝ трепереше.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ане си го грицкаше лепчето во рака и се воздржуваше повторно да не заплаче.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Насетував како ми се полнат очите со солзи. Со сила се воздржував да не заплачам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Скоро што не заплака со гневни и горчливи солзи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)