не (чест.) - заборава (гл.)

Но, секој од нив не забораваше да купи и по нешто за претстојниот карневал.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
СЛОБОДАТА: Не заборавај, денеска дојде денот во кој човекот-борец може да биде овенчан со слава и венци или со проклетство и срам!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
А чорбаџи Сиве, за тие работи, секогаш им се најдуваше. Не одбиваше никого, но исто така не забораваше да се погоди каква работа ќе му сврши должникот што ќе се услужи со неговите пари и до кога ќе треба да го причека.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако не веруа нека праве шо сака, а ние пак ќе правиме шо знајме и со него и со сете како него. Не заборавај да а извадиш таа кремењарката од сајата на трлото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„И кучињата не заборавај ги“ - ѕвонеа во неговите уши упатствата од дедо му што му ги даваше синоќа, а и утрово кога се испраќаа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„И не заборавајте: девојките црвени дамки од пастрмки носат под костените на дојките“.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Да не заборавам да спомнам дека воспоставениот ред е негов израз. На Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го употреби вчера, како коментар на оној мој предлог, мајка ми да ја погребеме ние двајцата со две-три момчиња што ќе ни помогнат да ја качиме на ридон.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не заборавај, разговараме за тајна што само мајка ти можела да ти ја открие.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
КОТЕ: Со здравје да си одиш, жив и здрав да си се вратиш! Не заборавај што му вети на татка ти!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Додека ја гледав како е препуштена на некоја празнина, се сеќавав на зборовите на Сара: „Те молам, не заборавај ја Клара, и помогни ѝ ако можеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И така ѝ зборував на Клара за Сара, ѝ кажував за пеперуткарникот, за пеперутките кои слетуваа на нејзиното тело, за поезијата која Сара ја читаше, ѝ кажував толку нешта кои некогаш се случуваа, ги кажував како да се случуваат сега, и само едно нешто премолчував, она кое беше доказ дека тоа што го раскажував е присутно само во минатото и во сеќавањето за него. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со северните ветрови што ѝ ги поткреваа ќерамидите и ја носеа зимата, со некоја суверена мудрост на онаа што знае сѐ и не заборава ништо, таа слушна како се приближува уште една војна.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И не заборавај да ја заклучиш долу вратата, да не избега затворницава. (излегува).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ВАСИЛКА: Играјте си, веселете се, само не заборавајте и да се поднапивувате. Винцето не е лошо!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не заборавај! Ветерот ќе те однесе далеку, во карпестите голотини на непостоењето...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Кога бил готов, останал седејќи и заздишен, сѐ додека не се случило она, за што ниеден од оние, што прикажуваа, не забораваше да раскаже.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, за сето време тој не забораваше да забележи и по некое познато стебло, по некоја позната делканица од секира во корубата од тие дрвја, секогаш држејќи се за нив, како за единствената нишка, што му беше негова низ таа наеднаш толку многу туѓа шума, свесен дека тука некаде во близината на неговата трага мораше да поминува и патот, по кој луѓето од нивното село одеа или се враќаа од Белата Долина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Требаше доста време за да може да забележи како прво се испрекинуваат, а после како стануваат сѐ поретки, морничавите потреперувања на малото телце на срнчето, кое не забораваше да биде постојано притиснато некаде, во некој ѕид зад себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Господи, не заборавај нѐ ... Му верувале на видовитиот дека ги следи некаков куп крлушки, заби и нокти, бездруго да се надвисне над нив, да ги поклопи и да ги стори испокинати мртовци со дрипаво месо на студените коски, сета таа бедна расфрленост да се сфати со последното делче на свеста и пак таа свест да се бори да остане непобедена.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го заборавиле видовитиот Дмитар-Пејко и не виделе кога над него клекнал Онисифор Мечкојад, барајки му ја со смрзнатите прсти на левата рака жилата на челото, обајцата со исти зборови на усните како и другите - господи, не заборавај нѐ!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак некои од луѓето можеле да наслушнуваат брзо чукање, скржлаво во звукот, тивко; тоа или земјата си го одбројувала крајот или нечие срце било пред молкнување.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Веднаш потоа неколку слични или наполно исти гласови да ја повторат таа самоучка и во тој миг измислена молитва или трепетливо каење пред суровоста на искушенијата - Господи, не заборавај нѐ, - и часкум им се сторило дека врз нив паѓа млака светлост, чудотворен оклоп на нивните верувања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој не се насмеал; рекол дека ни мајка ни кобила не родила калуѓер или оџа што ќе му суди и пред сите ја завлекол раката в гаќи да се драпа кај што не го јаде.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еднакви, со спуштени раце и наведнати глави, биле повеќе зафатени со себеси отколку со она што се случувало.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ненадејно еден глас чудно издупчен од ветар и од уплав, и пак со дива вера во себе, брзо, побрзо отколку што може да се изговори, рекол - Господи, не заборавај нѐ!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И нема да можеш да ги носиш доволно долго за да ги разгазиш, не се твои… не заборавај.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Можеш со нив, ако ти се посака, да го плашиш Методија или Ивана, да изигруваш пред Младичот дека си член на Централниот комитет или човек од самите врвови на организацијата, но не заборавај, ти се молам, дека сите тие фасони, кај мене, не врват.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
А ти повели, па стрелај кога ќе ти се види најинтересно... (Го кине пликото.) ... само не заборавај, твоите истрели ќе привлечат овде луѓе, сеирџии и дека со тоа овој дом ќе стане сосем негоден за довршување на акцијата?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да продолжеше францускиот јазик (уште некодифициран, помеѓу латинскиот и класичниот јазик) да го следи зборотворниот гениј на Рабле, а не патот на академизмот што ќе го следи во наредните векови, тој ќе беше еден од најбогатите јазици во светот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Рабле, којшто говореше повеќе европски јазици, но и грчки, латински, дури и хебрејски, своите гротескни романи Гаргантуа и Пантагруел, ги прошара со безброј нови зборови, привлечни неологизми, состави листа на бизарни јадења на времето, не заборавајќи ги и имињата на класичните јадења.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не забораваше да рече: - Ова е чист мед, од палестинските планини...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат е значаен за нашите позиции во движењето на неврзаните, но и за нашите економски позиции во регионот на арапските земји.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат по обичај го извади од едниот џеб шишенцето со палестински мед со кој сам ги служеше своите гости.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не заборавајте, Палестинците се чувствителен народ, но верни на пријателствата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XV Речиси нема човек кој не заборава дека на овој свет сме дојдени по чиста случајност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Гледајте го само деновиве во нашите кина советскиот филм Сибирска земја, па ќе видите! Меѓутоа, другари, не заборавајте!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но никогаш не забораваше по едно парче да остави за децата на соседите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само да не заборавам да ја прашам Јана за улогата на распосланиот тигар пред каминот во нејзините односи со рогатиот прч.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Убавице, не заборавајте, убавината е нафора на животот“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мислам, по ова негово последно искуство, за кое не забораваше да напомене дека било премереже поттикнато од маглите на судбата, како да ја кладе под себе својата живеачка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еднаш ми рече: „Дури сега гледам колку бил сакан.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не заборавајте дека тој има и брат капетан меѓу Црвените.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Главно зборуваше за својата голема тага, за тоа како ја будат среде сон гласовите на несреќата; го проколнуваше оној „кој му ја фрли смртта в прегратка“; но како што минуваше времето не забораваше да забележи дека нејзин Ролан таму горе сигурно е задоволен бидејќи на неговата могила секој ден осамнува свежо цвеќе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не забораваше исто така да напомене дека голем бил бројот на оние што го почитуваат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како да ја симна од облаците и ја довлечка од далечините за да ја има што поблиску до себе, а ако затреба и да се потпре на неа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Не, ти не забораваш.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
А притоа не заборавете една битна компонента – тој е Словен.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тој се премисли, ја спушти чашката и продолжи: - Не заборавај, ти си излезен од оваа земја, од емигрантско семејство, твоите зборови тежат повеќе од другите тамошни сонародници.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа не забораваше да ми каже, на оддалечување од родниот град јас наместо Поградец сум велел: „Одиме во Адеп, одиме во Адеп!“
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Х.Х. не заборава да ја обнови во нашиот разговор постојаната тема на бункерите, бездруго повторно разработена во Централата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
— Прави што ќе правиш, вели, не заборавај го детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не заборавај да ме запаметиш, си мислам на Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не заборавајте да си ги исчистите чевлите, да си ги исечете ноктите, да си ги исчеткате алиштата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ве молам бидете внимателни и сериозни. Не заборавајте да си ги исчистите чевлите!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)