Не доцнеше ниту Мустафа С, кој дојде со една старотурска книга во ракопис за да ја протолкува Татко и потоа да ѝ ја одреди судбината: дали ќе заврши во Архивот, Институтот за историја или во ориенталниот фонд на Националната библиотека.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко покрај основните податоци за потеклото на зборот милет, разговорот го започна уште со неколку воведни напомени: Милетот, во Османската Империја, претставувал облик на социјална поделба по религиозен (и етнорелигиозен) карактер.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Старата излитена чанта, надуена од неколкуте книги во неа, му го враќаше некогашното достоинство кога чекореше врз калдрмата крај реката.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко, убеден дека јазикот на пријателството не го прават зборовите туку значењата, навидум се сложи со предлогот на Камилски, верувајќи дека, сепак, тој до крајот на мисијата ќе го промени своето мислење...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко не доцнеше на закажаната утринска средба, носејќи ја старата цариградска чанта, со која го мина работниот век во судовите, а подоцна и во Архивот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Климент Камилски, по обичај, не доцнеше, носејќи го неизоставно своето жолто куферче, преполно со книги, ракописи и белешки како своја мала прирачна библиотека, во која ги менуваше книгите според новиот збор што требаше да се третира.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Не доцнеше ниту долгоочекуваниот четврти играч.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски не доцнеше со потврдата на Татковото претчувство, и тој предложи да се задржат на зборот душман, душманлак антонимично поставен кон зборот пријател, пријателство, како претходно третираната синтагма ајде, ајде јаваш, јаваш во филозофски контекст.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
- Е, де, денес за чудо возот од Белград не доцнеше. И еве ме, малку порано дома.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Историјата не доцнеше многу. Тоа се случи по падот на сталинскиот комунизам во Албанија кога мамутските статуи на Сталин и Енвер Хоџа беа соборени во Тирана.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Сите очекуваа да продолжам. Јас не доцнев: - И така завршуваше божјата волја. Почнуваше новото земно царство.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Јас не доцнев: - Религиозноста, другар А.А., има своја богата историја во Русија. Се разбира и атеизмот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но и тоа што се направи, се направи повеќе на плеќите на селаните, отколку на државата, и доцна, многу семејства веќе беа заминале, да не доцниме и сега, му велам, младината бега, или и таа што останува, место со производство, планира други работи - трговија, хороскопи, одново како некогаш, агенции за иселување...
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Првиот ред, точно ако е сочинет, самиот ќе се сети што треба зад себе да роди, како што зрното само од себе, со Светиот Дух во него се буди точно во времето на кроењето на лозјата, напролет, и никогаш не доцни, иако сонце не гледа, оти под земја е.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Па, Јадранка никогаш не доцнеше, беше предвреме и кога не требаше да биде.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Не доцнеа инструкциите од републичките и федералните центри.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)