Најважното нешто во секое сочинение за оној кој кон уката на крадењето се стреми...“, рече и не доврши. Оти времето не беше дојдено.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Дубровчанецот уште не доврши, а веќе вадеше од кожената торба на колкот помалечко книжуле, нешто поскромно украсено, но миловидно во своите метални рабови.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
- И нашите опожарени куќи, - прифати Пандо - нашите ниви што ги поплати троскот, нашите лозја што ги испржи болест и нашите мисли и надежите наши... – тој не доврши.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Го вади револверот и го полни. Но уште не довршил, се предомислува.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Проблемот е... - Рада не доврши зашто прстот на Јана беше ставен на усните на Рада. - Пссст. Сега не!
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Можеби ќе измолам и - ... не доврши). „Не, не се враќам“ , рече, гребејќи го со нокти темето.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)