- Остави го! - ѝ велам. - Не буди го! И пак патуваме, патуваме...
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Не буди ги семињата длабоко што спијат во земни темнини.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
- Остави го! - ѝ велам. - Не буди го!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И сето тоа стана како на сон: небаре цело време преоѓав од еден сон во друг, ни за миг не будејќи се.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)