„Постои ли некаде во близината едно поточе?“ шепна тој.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Постои ли некаде некое место, некој свет од Цврсти предмети, во кој минатото сѐ уште се случува?“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Прашуваше има ли некаде во Европа старски дом за сиромашни галабици на кои, нели, не им личи да пцовисуваат на улица, а и да сакаат веќе не можат никому да му се одмаздат за беспарицата што им ги кубе крилјата.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
„Го видовте ли некаде лицето мое сончогледно?“ И истрчувам – од врвот на јазикот, од провалијата во зениците. И секогаш ноќно, пополноќно.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)