Постојат привремени вечности запишани во песна      и постои живот кој е умирање:      Ја искашлувам последната прашинка      вдишана на детско игралиште                                       ?*            Влегов ли дома и дали воопшто забележав дека куќата ми е претворена во забавен парк?
               
             
           
            
            
              „Азбука и залутани записи“
               од Иван Шопов 
              (2010)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  6. АКО ИМА НЕКАДЕ ПОАРНО, ВИКАЈ МЕ И МЕНЕ -  но така викнат ќе можеш ли дома да се вратиш?
               
             
           
            
            
              „Куршуми низ времето“
               од Љупчо  Стојменски 
              (1976)