„Мило момче, мило мое радосно момче, како ли те сакам!“, восхитено извика Авдотја Игнатјевна, „Камо покрај таков да ме ставеа!“
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Страв
„Еднакви сме, луѓе сме, несреќни сме, брате
Харуне, ти памтење, јас белег“
М. Селимовиќ, Дервиш и смрт
Сличноста нѐ покоси како чума
Замижи, ајде, уште да те барам
Да бидеме течно бреме, вечна дума
Кога не сме среќни, а не несреќни
Во кој конак на времето ли те сретнав
Како да ти дојдам, кога ти се ветив.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Одамна ли те јадат вака, бре побратиме? — го праша Толе Андона со возбуден глас.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Чиновникот го следеше на високи тонови.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)