ли (чест.) - се (зам.)

* Во себојно фустанче облечено за брзо соблекување, директно од ролшуи на штикли (така ли се стига побрзо?) нетрпелива да го пополниш идеалниот градник, со двете немирни, долги нозе сакаш да го опчекориш градот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Но како ли се снемаа, кој ли ми ги дигна - не знам!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Одвај започна учебната година - а вие? Вака ли се договоривме?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кутрите, уште не научиле дека минато се и сите скришни љубови, па да го постават клучното прашање за истрагата: навистина ли се само обично минато скришните љубови при толку живи бивши љубовници?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А мајчино клето срце радва ли се радва, че голем јунак е станал син ѝ за женење...
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
„Па жалат ли се пари за ваков ќејф...“ - се тргна дајреџијата од моментното, предизвикано од постапката на докторот Петриќ, тешко чувство, му се насмевна на директорот и сам турна од масата една сребрена десетдинарка што беше падната пред него.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Воопшто, знаеше ли тој што прават неговите, што се случува кај нив, живи ли се, здрави ли се?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не му беше толку до рибата, колку што се плашеше од бабата која секој ден го дочекуваше со зборовите: „Пак ли се враќаш со празна торба, старо аро?“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ќе ме препознаеш во гужвата и весело ќе ми мавташ со левата рака, држејќи некој друг со десната... а во твојата насмевка јасно ќе се чита прашањето: „Од каде ли ја познавам... и како ли се викаше?“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
За кого се бориш, бре, бамити ја, вели Наќе. - Ами ти за кого се бориш, вели Стојан од реката. - Абре, со Бугари ли се стокми, вели Наќе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море грамотен човек, му велам јас на даскалот, да не си учел нешто за крал, за цар, му велам на даскалот, Харалампије ли се викаше, му го заборавив името.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но стоел, сакал да ја види таа љубов, сакал да се види себеси по триесет и една или две години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Врз него полегнала тивка очаеност. Само затоа ли се повторил како наслушнувач?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еј, еј! Стој, стој! Што мислиш ти? Така ли се мери?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ми се бендисуваш. Тоа си беше поубаво. Немаше тогаш ни мерници, мелници, како ли се викаат?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Како на вратот гердани ниски камења студени така на плешки денови легнале та натежнале Денови ли се - денови аргатски маки големи!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
– Сине, вистински ли се враќаш? – Вистински, Мајко, вистински! – И засекогаш!? – Да, Мајко, засекогаш... Не ми рече ништо повеќе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еј, јуначка луда, крв црвена, рујна, ти не ли се жалиш што вака се сипеш по ледини ридски, по тревата бујна?
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Ти ли се најде памет да ми солиш!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Вака ли се чистат алишта, глупава Анастасијо? Ова ли е чистота, а? Погледај само овде, погледај (Покажува на палтото.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Мала! Мала работа, голема срамота.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Колку мачно ли се чека една тешка ноќ една темна ноќ што застрашува Сега се смеам и знам дека сеедно не е како ќе дојде таа штом престрашено чекам да биде црна црна
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Брадестите бурлаци запинаат да ги повлечат нанапред уморните октомвриски дождови и сѐ туку се допрашуваат онака на кирилица - тагата превртена наопаку радост ли се вика?
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Говори она: „Не боите ли се вие Бога, да ме убиете без кабахат?
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
„Така ли се зборува со стар човек? Е, чувај Боже, нема веќе почит! Пропаѓа векот!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Јани, бре? Уште ли се валкаш со тоа огниште? Еве, на, суварки...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Проучувајќи ја историјата пред нас, најдов некои византиски списи во историјата на Никита Акоминат, за вашите самостојни господари на тврдината Просек. Добромир Хрис и Добромир Стрез, така ли се викаа?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Уште долго останав сама во собата, загледана во празно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Како ли се концентрирам, си мислев и му завидував што во Индија имаат специјални учители за концентрација на мисли.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не му беше толку до рибата, колку што се плашеше од бабата која секој ден го дочекуваше со зборовите: „Пак ли се враќаш со празна торба, старо аро?“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)