— Мори, дома ли сте домаќинки! — викна Цаца на малата врата и ја држи вратата за жапка, да се осигура од кучката, оти таа навистина не познаваше кума — побратима.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море, дома ли сте, бре домаќини? — викна. И не чекајќи одговор, тргна право горни крај.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Спремни ли сте да се најдеме на своите места во Македонија? Не требаше друго ли да кажува.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Госпожице, ќе ѝ речам, вие од Македонија ли сте? - Да, од Македонија.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Извинете, - зборна тој учтиво - вие одовде ли сте? -Не. - Тогај кажете ми до кога ќе нѐ тормози оваа судбина?
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Сите ли сте комунисти? - Не. Во нашиот одред нема комунисти.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тие погрешно се разбраа и еве таа што му соопшти на татко му: - Ало, вие ли сте, другар Велко? - Да, да.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
„Дајте да запалиме. Женет ли сте?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Забележа дека ја намести устата како да ќе затруби но место тоа, место претчувствуваниот звук, чу прашање: „Не ми рековте - женет ли сте?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Живи ли сте, прашува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А вие како, блиски ли сте со мојот брат? Или само го видовте кај вашата ташта?
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ќе ги собереме по селата тие ѓаури, ќе ги протепаме сите по ред, да знаат дека живеат под власта на исламот, ќе собереме што имаат по некоја пара, и стока, ќе одбереме секој по две-три убави ѓаурки, а сигурно ќе најдеме доста и здрави деца да му пратиме на падишахот за јаничари, – се присети кадијата на бившото грабење на Атпазар, и продолжи: – Согласни ли сте?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
„Ох, не! НЕ!“ „Сѐ уште ли сте таму, господине Бартон?“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)