Ех, небитница, како ќе ви кажам ... Кажи им, му довикнал оној бабуњосан Адам Лесновец и веќе самиот раскажувал: - Штипскиот бег Кара-Мурат сосила ни ги зеде камењата пред три дни.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Никој не греши душа, така е, рекол Доце Срменков а црната креста му се занишала на темето. - Само, ние ...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Крамповите, лопатите, секирите и клештите, виљушките, ножевите и француските клучеви со коишто си помагаме во животот се испокршени, изгниени: Политиката е куца курва, којашто веќе никому не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Му велам дека сум покоен Никола Боткин, сум бил и веќе не сум жив, нема кој да ми пишува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И веќе да не го видам.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Потоа покажал кон попот. - Натерај некоја од жените да му меси леб и испрати го до под Црн Врв.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И веќе спремаше нова стрела.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
О, мислеше, па јас сега толку многу му се радувам на ова, што дојдов тука и веќе со никого и за ништо не би го сменил тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)