Мајката Перса и малечката Пелагија веќе стојат на прагот па радосната шамата сосема го истиснува сонцето, а и златните зрнца од нивните коси и алишта.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Еден пилот, со кого спа вечерта, го заложи и златниот часовник.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Носел и златен ѓердан, но децата не го видоа кое од страв, а кое и затоа што му го покриваше брадата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Еве, изминува така да се рече и златнава есен, никако да ги слушне очекуваните зборови.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)