и (чест.) - од (предл.)

А како причина плус за ова, покрај ликвидацијата,5 се јавува и смртта на сопственикот на СТД „Јасмина“ – со што настанува фактичка состојба, поради која не може да се оди понатаму со присилното извршување на побарувањето, кое иако правосилно и извршно, станува ненаплатливо.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со оваа официјално издадена потврда, оштетениот работник повторно се обраќа до финансискиот сектор на фирмата и бара исплата на платите по мирен пат, за да не оди работата на суд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Повеќе за малициозното ограничување на ова уставно право на работниците, но и за успешните приказни од штрајкувачките искуства во РМ види ја студијата Штрајк – искуства и состојби [уредник: Здравко Савески]; ДСП „Ленка“; Скопје, 2011. 4.  Работодавачот, почнувајќи со исплатата на платите за јануари 2009, утврденото право на нето-плата за декември 2008-та го зголе- мува за износот на: пресметаниот данок од плата, задолжителните социјални придонеси, согласно со пропишаните законски стапки и за износот на трошоците поврзани со работа по основа на исхрана за време на работа и превоз до и од работа, пресметани согласно со закон, колективен договор и договор за вработување (нов т.е. изменет чл.3, ст.1 од ЗИП). 97 5.  Европскиот суд за човекови права е постојан суд основан од страна на државите – договорни страни на Европска конвенција за заштита на човековите права и основните слободи [оваа Конвенција нашата земја ја има ратификувано во 1997-та].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А токму поради еродираниот морален хабитус на медиокритетскиот и малодушен феномен наречен „македонски судии“, насушно е потребно, добро и правично [bona et aequi], да се регулира 308 оваа „сива зона“ – со цел економски помоќната страна да не ја злоупотребува својата доминантна позиција на пазарот на труд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Лошото искуство кое го има претрпено го одвраќа и од активирање во полето за заштита на работнички права, како и од самото учество во облици на протест и поддршка на работниците. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работодавачот може да бара и надомест на штета која ја претрпел поради штрајкот кој не е организиран и спроведен во согласност со овој закон (чл. 242, ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Која ли страна тие ја одбраа – на законот, а против Правдата; или на Правдата, а против законот?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, Јаневски не можеше да си го наплати своето парично побарување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овие припадници на богатата класа уживаат во комодитетот на своите удопства, привилегии и имунитети – кои им ги носи професијата, земајќи редовна плата од над 1.200 ЕУР месечно, додека мнозинството македонски работници само може да сонува плата и од 120 ЕУР.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овој пат таму, крајно игнорантски и безобразно, му е кажано дека „може слободно да тужи“ – алудирајќи на претходните „случаи“ како него, кои исто така тужеа но го изгубија спорот останувајќи изиграни и од судот и од тужената странка, која нели е во државна сопственост.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во градот сите политички раководители, сите до кои беше стигната „тајната директива за трансформација на козарите (со милиони во сета земја) во работничка класа“, притеснети од гладот, но и од среќните решенија на козарите, се плашеа севезден да не стигне извршната директива, па да се бара конечна ликвидација на сите кози во земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Имаше прецизни извештаи и од најоддалечените планински села, од градовите, од долините, за илјадници, милион ликвидирани кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За сѐ се виновни козите! Како да мора да има вечни непријатели, сега и од редот на козите, за да продолжи – социјализмот!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Затоа, за Чанга секоја книга од татковата библиотека како и од книгите за козите што ги наоѓаше од некои свои извори, претставуваше драгоцен камен на големата тврдина.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Има и од пиле млеко, - ми вели човекот, ем шеговито ем со блажена насмевка на лицето.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се знае не само од документи, туку и од раскажувања од колено на колено, дека умрел како голем богаташ“. „За тоа знам и јас“, реков.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Кочовите се покажале поголеми крвници од родот Поцо, веројатно охрабрени и од ова за што зборуваш ти, од тоа што го придобиле на своја страна Абди-паша, кој долги години бил пријател на Никола.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
МАНОИЛ: Борбата започнува денеска? (Се слушаат неколку истрели и во близина и од подалеку...
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Не можеше ни Орде да устои пред тоа чувство, но добродушноста на неговиот потсмешлив однос, што почнуваше да се јавува, беше несомнено потсилена и од онаа врска на кумство што ги сврзува двајцата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Безбедно од продирање на забелешки; безбедно пред опасноста од преплавување со љубов, како и од уништување со омраза.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ако се разбудев порано тоа утро во Венеција ѓоа на мостот на воздишките ќе ја сретнев калуѓерката од под чиј фустан Џакомо Казанова избега под друг фустан, оти за него бегството на слобода немаше никаква смисла без бревтање во зоната под фустаните.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Вистинската слобода отсекогаш била мултиколоритна и повеќе зависи од бојата а не и од кројката на фустаните.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Култот што неговите дворски шутови и поданици го гаеја беше на повисоко ниво и од обожувачите на телето во Египет.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Овие успеси ги принудија Германците да соберат нови сили, особено балистички од Струга, Дебар, Кичево, Гостивар, Тетово, па дури и од Косово, и на 8 мај да преземат офанзивни акции против Првата македонско-косовска ударна бригада, кои траеле сѐ до 15 јуни.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Полошо и од сиромаштија, затоа што во неа можете да се препуштите, да пропаднете, да се опијанувате; но ова беше сиромаштија што не се предава, достоинствена сиромаштија.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Само понекогаш ќе ги штрекнеше старото палто на Павле. - Е, до година...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Летото весело си го поминаа, дури повесело и од што се надеваа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пролетта точи миризби и од прекчера. И од порано...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Еве, сѐ повеќе луѓе се интересирале за неговото сликање, а тој не отвора изложби секој ден; доаѓаат луѓе и од странство, бизнисмени, мецени, имбецили, можеби некој ќе се заинтересира и за него, ќе посака да му наѕре во ателјето што слика, може нешто и да купи, тие се парајлии, што е за нив некоја илјада долари или марки?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Нивните хумористични емисии понекогаш се слушаа повеќе и од политичките говори.  Не само кадровикот, туку и директорот требаше поначесто да ги зауздува преку уредникот да не претеруваат, да не му наштетуваат на опшеството, да не му поставуваат непотребни сопки во неговиот бесконфликтен напредок.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Но се плашам. - Од што? Од височината ли? - праша Бојан. - И од височината и од орлите!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Денес в село сите ќе се соберат и колибари, и отселени по градовите, па дури и од Америка ќе дојдат...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Набрзина зедоа по парче леб и сирење, па криејќи се и од Стрела и од малиот Караман, ја фатија угорнината над Заветна.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Босите нозе и правта се родени негде далеку но соништата ќе слезат и од белиот ѕид.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Стравот има поголеми очи и од смртта.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Со денови, дури и од други синори, домаќините на своите кримилишта довезува земја, црвеница, за газење црепни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Црепните почнуваа да ги газат, на Руса Среда, 14 април стар стил, но тоа беше само отварање на црепнарската сезона.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
ФРОСА: Многу ќе го поздравиш и од мене и од децата. Кажи му дека и нив ги имав земено да те испратат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
За да го сведам на вистинска мера значењето на нејзиниот збор „часот“ и реков дека не треба толку да е сигурна во своите пресметки во врска со пристигањето на некаков си час.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаев дека го мрази сожалувањето, а тоа можев да го забележам и од фактот дека не реагираше кога јас дури и наметливо ќе ги употребев зборовите што таа последните денови почна да ги одбегнува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А можеби се оддалечуваме и од реалноста“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„В ред, в ред! Ја сфаќам твојата упорност, Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Малку потаму, на издигнатите падинки и од левата и од десната страна, стојат две куќи.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Имаше нешто необично што останало за змијата додека лежеше таму на приквечерната светлина, нешто сугерираше на моќниот маѓепснички човек од примитивните времиња што чувствувал за змиите, гуштерите и рептилите за да се заштити и од злото и да ја повика добрата среќа, нешта што тој ги обликувал во слики од сребро и од злато за да ги носи како амајлии и талисмани, па дури и да ги обожава.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Поради реткоста, кршливоста и кратковечниот квалитет на делата на Дишан, секој обид тие да се изложат на разбирлив начин (надвор од непосредните рамки на колекцијата Аренсберг, во Музејот на уметноста на Филаделфија) неизоставно се потпира на реконструкции, реплики, копии и едиторски трудови. (2) Ова особено важи за редимејдите, од кои повеќето биле сметани за безвредни па затоа и исфрлени (дури и од самиот автор). okno.mk | Margina #4-5 [1994] 105
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На сличен начин, во следната просторија од изложбата, познатото „Велосипедско тркало“ (1913 ) на Дишан, кое како и „Полицата за шишиња“ исчезна по кратко време од своето настанување, беше претставено со реплика на Линде, направена во 1961 год.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Та нели светот земен е понесовршен од светот небесен, па еднакво така и од понесовршени нешта треба да биде сочинет?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Откако сум роден, повеќе сум разговарал со Бога, одошто со него; мислам дека е помолчалив и од Него.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Или, зарем ако немало ништо, ќе ме прегрнеше тогаш, во фискултурната сала, под разбојот (макар и од бес да ме прегрнала); зарем ќе се согласеше да стоиме така пред сите, пред целиот клас, два долги мига, бескрајни секунди, лице во лице (носевите речиси ни се допираа); и зарем ќе ѝ речеше на својата најдобра другарка (која беше, за среќа и моја другарка, и како што бидува обично во тие младешки години – беше поштар меѓу нас двајцата), зарем, значи ќе ѝ речеше дека песната од први клас сѐ уште ја чува, и дека не прочитала ништо поубаво до сега од таа песна, ама дека не може да се согласи дека девојката опишана во песната е таа, оти таа, Луција, е лоша, грда, недостојна за таа песна; и зарем ќе ѝ речеше на таа девојка дека ја загрижува тоа што од првиот ден во првиот клас веќе не сум ѝ напишал песна, и дека не знае зошто е тоа така?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, од друга страна, со тоа што ми заповедаше да тргнам со неа, таа покажуваше бесна немоќ, и тоа беше симпатично. (Боже, можно ли е да сум бил толку незрел и глупав за да не сфатам што сакаше Луција да каже со тоа, и дека бараше да бидам со неа на еден општествено дозволен начин, како другар од партијата; зарем бев толку глупав да не сфатам дека тоа беше единствената форма под која можевме тогаш да бидеме заедно, тогаш кога партиската свест беше посилна и од свеста за физиолошките потреби?) За да ја развеселам, реков дека ќе потпишам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас стоев сосема изненаден; не очекував дека тука ќе биде и Луција; од Фисот очекував сѐ, но не и од Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Една вечер се забавивме со Земанек на тренингот. Дојдоа да нѐ гледаат некои девојчиња од гимназијата, но и од текстилното школо, и ние беснеевме на мотоциклот, еден по друг: првин Земанек скокаше од ритче на ритче, а потем јас возев на едно тркало.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ги следевме маките и страданијата на овој народ со векови. Порано од натрапниците, од туѓинците, а сега и од нашинците, од своите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ти станувам јас така, нали, за на пазар, момчак неотспан, папсан и од младоста и од работата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И дали сите дојдени Србо-Хрвати останаа како такви или дел и од нив се побугарија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така, сите услови за националната преродба на Македонија се имаат на лице, па и таа преродба и од гледиштето на втората историска теорија за образувањето на малите етнографски единици од една поголема на Балканскиот Полуостров е совршено логична.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
58. Се однесува за членовите на ТМОК во С.Петербург, на чело со Христо Шалдев, кои, по интригите на последниов, добија дури и директивна поддршка дури и од ЦК на ТМОРО (на чело со Бугаринот Ив.Гарванов).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
103. Се работи за отцепничкиот ВМОК на чело со Хр.Станишев што во извесна смисла се поддржуваше и од ЦК на ТМОРО.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа се гледа и од големата приврзаност на Македонците кон царскиот трон.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ако го споредиме српскиот шовинизам со бугарскиот национален индиферентизам и ги разгледаме од македонско, па и од општочовечко гледиште, тогаш ќе треба да признаеме дека српскиот шовинизам, како резултат на основно изучените народни интереси, стои многу повисоко, и многу погоре од бугарскиот национален индиферентизам, којшто е резултат на отсуство на секакво разбирање на бугарските државни интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тогаш беше изработен всушност таканаречениот „Закон за европските вилаети”, кој, меѓутоа, беше одбиен од султанот, па тоа одбивање после беше прифатено и од самите големи држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да се откаже човек од својот народен јазик значи да се откаже тој и од народниот дух.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Посебниот карактер на романската пропаганда се потврди и од блиските настани со настапот на оружената четничка акција на пропагандите, кога романската, како пропаганда на земја што нема заедничка гранична линија со Македонија, во таа форма главно и не се изрази.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Истите размислувања за нашата татковина може ќе ги чуеме и од некои од нашите сонародници – Македонски Словени што се викаат Бугари, кога ќе се исцрпат сите други средства за борба со македонското национално обединување.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Еве што означува: Македонците беа крстувани со национални имиња со кои тие се разликуваат од другите соседни со нив народности, т.е. од Турците и од Грците, па и од Власите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Националниот сепаратизам ќе се зголеми исто така и од лицата што ја осознаваат сета штета од националните и верските пропаганди, кои под вид дека ги бранат нашите интереси, безбожно ги експлоатираат нив, и коишто ќе се решат на борба за националното обединување на Македонците против сите тие пропаганди.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Инаетот е полнет откај газот. Инаетот е поблаг и од медот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Уплашен мој. Ти си бил понесреќен и од мене.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Оние застанаа во еден миг. Тие знаеја за него, тие сите го сеќаваа одамна на прозорецот него, но сега застанаа сигурно и од нешто сосема друго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа и од таму, и од небото дебнеше остриот месец со своето гладно око, готов секој миг да ја исправи муцката и да завие по снежната штамовна дивина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Од тоа првин почнаа сосема тивко да му потреперуваат мускулите на натколениците, за потоа тој трепет да почне да се всадува во неговите дамари и, па колку и да си го криеш и од себе си тоа, ова старче Језекил, сепак, она секогаш испливуваше во бледилото на неговото лице, при секој опорит и скочанет чекор, при секое движење, врзано од невидливите јамкишта и јазли на страот, кои го обраснуваа, обраснуваа и така прежилуваа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Идеше киселикава миризба на сурова буковина и суво штипкање на пилотини во носалките, од тоа кивна, загазувајќи до глежневите во белиот слој пилотини, по кои чекорот му беше мек, помек дури и од снегот, а ги чуваа тука за да држат топло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во стеблото пред себе виде едно место, каде што имаше закачено забот од самјакот; беше како делнато со секира и од него почнуваше да се лишти и од воздухот попроѕирна густа капка смола.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурно уште покукавички и од она заскимтено молење, со кое се одзва притивнато и колку што се може понечујно и неговиот мршар во близината, која не можеше да остане безгласен во таа морничава химна на гладот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко знаеше дека тука нема да може да направи ништо ни со своето стоење, ни со својата посегната рака, пред која срнчето продолжуваше да трепери како прат; та тоа и потаму се плашеше и од својата сенка, и тој го стори само она, што сега можеше да биде сторено.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Добро беше, кога излегоа по тебе во дворот што му рече нему: „Слушај, бреј, копилјаку мајчин. Зарем ќе продолжиш и од нас да крадеш...“
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она, со што најмногу им се одзиваше ним, беше некаков плач по себеси цврст, што се извиваше во секој лелек на таа ноќ, па и во оној, што поникнуваше и од неговото легло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури последната вечер, кога беа блиску до селото, по една недела пат, Башмајсторот го повика онојго крај огнот и пред сите му изброја сѐ, што имаше заработено, а му придаде нешто и од својот ак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Да се браниш макар и од вакви ништовни животинки дури има и некоја смисла.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А и ти на нив, па така ги знаеш цените на цел ред од твојата, а и од страната карши, солидарно помагаш во редењето на робата на комшијата, а и тој на тебе кога собираш како споулавен, ако дувне бура,а вазните се кршат наоколу.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не земај, господе, само од мене, земи и од друго место, си ја валкам устата. Веќе не знам што зборувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Устите ни горчат и од планински чајови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И ние бегаме, продолжува Бошко, и од нивниот глас бегаме, вели, и од сенката нивна бегаме, а сонцето пржи, вели, и земјата се витка како тиквинка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама Маса Кулумоска се разбираше и од баење, кушање, да му црцне млеко од туѓа жена, под корен да провира и други маривети знаеше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да се переш, - нема сапун. Нема и од што да свариш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може да не умираа сите од глад. Може да умреа и од нешто друго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кој да ги памети сите. Повеќето не се вратија... Сетне имаше и од Леринско, од Воденско.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А колкупати со гола рака сум ѝ го бришела носето и сум ја бришела и од други ѓубренца.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И од други тревишта варам и ги напивам децата. И ги мијам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе го изедеме за душа од Ѕвездана, велам и за душа од Капинка и од Ангелета, и од Здравка, и за душа од Роса, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И од куќата, велат, и од нивите, од сѐ.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас сум понесреќна и од мртвите, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Повеќе да сркаат грав. А ако сркаат повеќе грав, пак ги удираш по рака: - Јадете и од лебот, ќе им велам, што сте се навртиле само на гравот, ќе им велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Напред! Сега Бугарите се јавуваат и од третите окопи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога ќе се стемни, можеш и од под куќа да им го наслушуваш чешањето на луѓето. 78
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пред малку само трчавме еден кон друг: и од едната страна има наши луѓе и од другата страна има наши луѓе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така. Па после, ваму си, таму си: дојде време да се видиме и од поблиску.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што време ни даде, господе: човек да се крие и од човека?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Имаше многу Македонци. Од кај нас беше Геро Ѓенески, Неделко Сивески, Гоше Љубин, од Мренога имаше еден, Ѓоре Јолески, па Стојан од Сапотница, Ристе и Миленко беа од Жван, Стојко од Жашле, Бошко од Суво Грло, Наќе од Церово, Исијан од Брждани, а имаше и од Црско, од Брезово, од Облаково, од Црнеец, од кај немаше...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Веќе ми е срам и од мене и од жената, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се кријам и од Јона: да не го гледам кај што се мачи и да не ме гледа тој кај што се мачам. Поарно за обајцата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е, после чув и од која куќа бил и што имаат. А повеќе чув што немаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После малку се среди: Англичаните и Французите пак почнаа редовно да нѐ снабдуваат. А имаше и од кај да се купи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Молчи да не му се изеде устата. Веќе и од мува се плаши да се брани.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бегам и од нив, бегам и да не гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја фатил секирата за рачка и вика: ״назад, не гази ја тревата моја, оти тука пот и пот се леало. И моја пот, и од татка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И Дуко Вендија ми го снема. Побрз е и од куршумите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Не сум виновен, се колнам. Онисифор Мечкојад ми скрши ребро.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го почитуваше, се сметаше за негов должник од времето на својата свадба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Останал сам вртејќи ја апнатата рака кон месечината за да ја види крвта, ноќе потемна и од ноќ. Видел, 'ржел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе спијам во славејчево гнездо, довикнува, И ни едно ни две, туку ги рашири рацете како воскреснат Лазар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Им се сторило дека онде кај што нема умирања ни животот нема целосно значење - дури и од пепелта на шумските огнови никнуваат сипаничави печурки- смрчки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чинките на човековата беспричинска радост им ја грееле крвта, ги тргале кон огнот зад ѕидот на урнатината и кон гајдата на Каменчо Скитник, човек што можел и од кал да измеси слатка погача.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неделко Шијак, ако паметам сега точно, лежеше на својата кола подалеку од огновите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борис Калпак воздивна. „Ми го подари Трипун Караѓоз. Се плаши - ќе му ги исече некој прстите и ќе му го земе, како што тој го симна од мртвата рака на злодејот со чалма.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин се плашеше од помошта моја. Го апнала змија, сега бега и од гуштер.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се свртев и се оддалечив од нив а ноќната треска, во која умирав заедно со старецот Неделко Шијак и не умрев, побрза од сето мое месо и од сите мои млади жили кон грлото: се склопчи таму, со притаеност на лутица чекајќи свој миг да пушти од себе и студени и врели боцки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа можеше да се види и од подалеку: ќе зачекори - ќе застане, пак чекор - пак вкочанетост, сѐ така, со бавност на човек што со рамните стапалки испитува не ли е пред него жив песок или гнездо на поскок со рокче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со нас беше и Салко Вадидуша, поцрн и од Арап, со арапски усни и зет на болниот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не очекувале, сепак видовитиот несреќник јасно проговорил, не можело да се сфати умира ли или зачекорува исправен и наеднаш повисок и од највисоките.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И врбите и јасиките ќе се покријат со зелени дамки, дренот ќе се искити со жолт цут.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сепак, мајче, четириесет и тројца имаме запреги да пренесеме товар и од подалеку, од гробот Христов ако сакаш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И преку ден врз него се таложела смолесто леплива темница од која си се заборавало - кој си, што си, кон што патуваш меѓу тромави двоколки, не грбав туку повеќе подгрбавен и од грбле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чекале некој нешто да објасни. Како да се надевале дека со него ќе е мртва и големата сенка што ги следела ноќе, се надвиснувала над нив, им ја пиела срцевината. Се чувствувале некако свечени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Трепетот на невидливата птица на звукот ги облагородил луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стоеле неподвижни и во исчекување нешто друго да го разбуди времето во нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Раскажуваа дека Неделко Шијак му се пожалил со влажни очи - синовите ќе го остават без каменен крст кога ќе сконча, и зетот му ветил со клетва дека самиот ќе изделка крст поголем и од игуменските во дворот на манастирот Свети Никита, на крстот ископано име со букви - овде лежи божиот човек Неделко Шијак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпосле не можел ли друг да му пушти крв на старчето, не можел ли друг да докажува дека од грст пепел на оној што е апнат од змија не се окотува змија со капка отров во коренот на иглестите заби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му ги собрале парталите и оние неколку парички што му ги дале добри луѓе за душа на своите мртви, мислев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури и од пенушките на црниот јасен ќе шибнат сочни прачки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој крај средниот оган споменал дека видовитиот Дмитар-Пејко, пред злата крв да му го покрие разумот, расправал долго и со благ занес во очите за благородноста на човекот, за дарежливоста на земјата, за силата на водата; секој збор на старецот бил светол и звучен, до проѕирност измиен со мудрост; прикаските имале подлабок корен и од самиот живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ломбачките нозе му беа исповиткани во крпишта и во секакви сури кожи во митарење. Го болеа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Круме Арсов гореше, сега умира далеку и од нас и од Кукулино. Кажи кој го запали.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Барале и не нашле сунѓерести печурки, наречени смрчки, да ги испечат на жар и само ретко, понегде, можеле да им го грабаат на животните ланскиот желад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе работиме и за другите села, се замешал вториот; и тој бил Онисифор, само со поинакво второ име: го викале Мечкојад, му се тргале од пат, повеќе му се плашеле отколку што го сакале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Нема. Ќе останам овде до ден. И повеќе. Додека не ми дадеш. - Проклет да си.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дојде Чучук-Андреј и рече со пелтечење дека луѓето сакаат да појдат и да го извадат избеганиот Онисифор Мечкојад и од дупка на гуштерица ако треба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зелениот камен веќе лежеше врз домалиот прст на Калпаковата широка шепа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе лета и од облаци ќе ги гледа нашите штури нивички.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Добитокот и од камен корнел трева.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Иако мртовечкиот ветар го бришел сјајот на ѕвездите, над нив светела некаква леденикава ведрина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господин Жан Мартин ги знае келнерите. Во Париз тие се побезчувствителни и од полицијата. Мошне арно ги знае.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се колнат тие, а клетвата е поголема не само од мисирка туку и од овца. Што да прави Пецоица? Сака-нејќе ќе поверува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Повторив затоа што ушните длапки ми беа полни со неговото ситно, крцкаво кикотење. Колку од здодевност, толку и од мрза.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ама, ете така, со млада кога се спиело и од кочанки да била постелата, пак не би ти се станувало, а камо ли што од баба Анча постелата е полна со слама и паперка.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Така што проблемот и од таа страна е веќе надминат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Стојмене! Давај го јарето! - остро му нареди еден од милиционерите кои беа посурови и од поранешните џандари.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Прости ми, татко! Прости ми, мајко! Ако нешто сум ви згрешила. - нежно им ги целиваше рацете на своите родители. - Простено нека ти е чедо и од нас и од бога!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада прозборе со себе си... Значи, овој див е скротен од некој што е посилен и од него.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чекањето се оддолжи. Рада беше изненадена и од тоа што на нејзината рака немаше алка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но по неколку дена стигна везировиот човек со останатиот дел на парите и изградбата продолжи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веќе го беа пресекле и од едната страна и од другата каменитиот и стрмен брег, кога снемаа пари.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Отпрвин ми се чинеше дека сликите доаѓаат од некоја друга земја и од некој друг град, а потоа и од некое друго време.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Вратени кон себе, некогашните колонизирани народи стануваат заточеници на својата припадност, вкочанети во тој колективен идентитет што ги ослободил како од тиранијата така и од европските вредности.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се воодушевувам и од Мадона, но повеќе ме возбудува како личност. Нејзиниот карактер. Носител на модните идеи. Свежа и предобра за да остане незабележана.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Часовникот како да претчувствувал дека нешто ќе се случи со него, та затоа цела ноќ така силно и возбудено чукаше простувајќи се и од куќата и од своето работење.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Тине, нема да се мажам со конзуло. Ако некогаш во животов се мажам ќе биди САМО за и од љубов.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Беше восхитен и од универзалната ерудиција на Фаик Коница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Врбите пожолтеа и се исушија, стеблата паѓаа и од допир на прст.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Имаше сеќавања и од друг вид.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и од монетата очите го следеа. На монетите, на марките, на кориците на книгите, на транспарентите, на постерите и на кутиите од цигари - насекаде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мајка ти, значи, била гостоприемлива, реков јас. Некогаш така било, жените ги криеле поубавите залаци дури и од децата, заради гостите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Морав да признаам дека не сум знаела со кого сум живеела или, не дека сосема сум била лишена од предупредувањето на мојата интуиција, од предупредувањата на моите соништа, а и од конкретни факти, но дека сето тоа не сум го пуштила сосема да продре до мојата свест за да може да бидам онолку потресена колку што било неопходно, и да го преземам она, што било потребно.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Дали каснале залче? Или од папсаноста ги фатил сонот? А може и од уплав?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
За да го отстраши и од смртта, татко му пак го викнал вајарот и му рекол да ја изваја смртта онака како што му ја опишал синот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
6. Суспензија Со ЗРО (1993) беа избришани серија одредби кои се однесуваа на, задолжителното или факултативното, привремено оддалечување на работникот од работното место или, пак, дури и од кај работодавецот (чл. 41-45, ЗРО/90).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Сега можеше слободно да бара снаа и од најбогата куќа и со сермија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се жалеле и од други работи и правото на озборување било неограничено
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
И покрај сѐ, повеќе децении, Мајка убаво ги разбираше Татковите резерви за враќањето кои беа и од политичка природа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Манастирот подоцна, им рече игуменот, со доброволни прилози на народот, пак се обновил, но низ времињата бил често опустошуван и плачкосуван од качачки банди: опустошуван бил и од чумите што ги носеле војните; но тој пак опстојувал и ја ширел просветителската дејност преку учениците што учеле во неговото училиште.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Италијанецот го остави реброто исчистено и светнато, ги избриша долгите ишилени мустаќи како рокчиња и рече: - Целиот Балкан е овошка на пат, но постојано пушта корења да црпи сокови и од Европа и од Азија...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тие веќе се плашеа и од помислата на него. Сега скоро бурна во нив.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Силјан асли тоа бараше, за да го пука татка си и мајка си, кога ќе чујат оти и од Прилеп беше избегал.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Во тебе сиов рид со плодови и птици се преселил и цути врз рамената твои а очите се посини и од длабоково небо.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
А вие Семјон пожестоко и од мене се судривте со тие зла бидејќи бевте помлад кога нѐ подбраа Црвените, долу на Крим, му се обрати тој на татко ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тој секогаш леташе за потребите на Семејството, побрз и од луњата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Нели, и самата наеднаш ќе констатираше: Ништо полесно од тоа, да му влеташ на маж в преграб.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Точно е дека и од порано се сомневав во фриволноста на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Добро, - вели баба му. – Но, ќе треба и од лекот да пиете заедно.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Зоки и без тоа се плашеше по малку од Драган, зашто Драган беше некаков си извидник, а извидниците знаат да откриваат секакви тајни – а сега се исплаши и од другите деца, па се склупчи и рече: - Не сум јас. Нели нема да ме тепате?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Разговаравме со него надолго и нашироко“, објаснува Иван Степанович а со оние свои црнки, поситни и од најмалите бубалки, лази по собата, бара стол на кој ќе го спушти малото тркалезно тело.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А настапија денови кога има за што да се разговара, нели?“ го прашува тој по сè изгледа татко ти и уште се двоуми каде да седне, на миндерлакот или на столот од онаа страна на масата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ПОЦКО: Ние можеме и од шише.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И од Костур идат, и од Лерин, и од сите села.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше сум му скинала и од месото и од ракавот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И од Вичо, и од Малимади, од Бигла, од Лонѕур.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На 6 април Грција беше нападната и од Германија, а на 28 истиот месец грчката војска потпиша капитулација.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се дава команда да ги собираме мртвите другари: дојде време и од нив да бараме помош.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие и од своето јадење се понижени, велам, но како може, јадејќи да плачат?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секогаш исто, а може и од иста рака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А јас треба да се вардам и од кој народ ќе се кажам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти иде и од своето месо да кинеш и да јадеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Фала што ни кажавте, ми иде да им речам, ама и од тоа може да се покрене процес.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го испуштам од устата, од носот, дури и од алиштата ми излегува чад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зеде збор Захаријадис. — Ние не бевме доволно будни, вели, и не можевме да претпоставиме дека непријателот ќе се регрутира и од нашите редови.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бегам ко препалена, и од сенката нејзина бегам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По него се загнал друг, а потоа и од него ништо не се познава. Трча и Андреја Тарковски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почнаа да ми пуштаат и од храната нивна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И гробовите ни ги земаат, вели, и од мртвите се плашат, вели и си плаче насуво, нема солзи во очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И од потаму има потаму, ама за нас нема место.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Врне и од небото и од земјата: нема место од каде што не врне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас ќе задремам, а тие свикале: — Земете малку и од ова!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми е страв и од нив, а ми е страв и од вас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ отсекле и од „Мала Африка".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
боже, колку е злоставуван и од фашисти и од комунисти, оставен само по скинати чорапи, речиси бос, подгазувајќи си ги црвените палци со петиците, криејќи си ги напати ко штркот зад колено, спиејќи само на една нога;
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Крлеж. Многупати и од сонот не го вадам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури и од тоа што му е познато и јасно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Има и Вевчанска река. Таа ги собира сите нечистотии фрлени во неа од селата Враништа, Велешта, Дабовјани, секако и од Вевчани - и сето тоа го носи право во Дрим.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во детето како што се гледа од гестовите а и од интонацијата на зборовите има премногу гнев кон сѐ околу него, а самиот како да не е свесен поради што.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Митра се приближува до Чана, пониска дури и од седнатата Чана, како со страв прошепотува Гу згрешиме денут мори Чано, вадин ки да е Гулема Бугуродица!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Со месеци се немаат видено и тој е изненаден дека и таа има израснато високо, и не само што израснала и се пополнила, туку блеска со некоја чудесна убавина што се шири не само од нејзиното фустанче, туку и од нејзиното гласче, од насмевот во лицето, од затемнетото синило во очите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ликот на Доне, а снагата на Чана или на некој предок од нејзина страна поголем и од неа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Нека ви е честито и да се ќердосате! се посегна и ја целува во двата образа. Грмна и од други усти Нека им е честито!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Гледајќи како се оддалечува Чана, а никако да ѝ се смали фигурата, Пелагија се прекори себе си за лошата мисла што ѝ го жегна срцето Не, не, нашата врска е посилна дури и од онаа што ме врзува со мојата Добра!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се уплаши и од себеси и од своите слики.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сега, додуша, Свети Ѓорѓија-Горг одамна е метох на Хилендар, му дава половина од житото, виното и сирењето, може и од грнците, но така сепак ќе е најдобро и вие да направите, ќерко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мраз лут нека стега, полут и од лани, снегот мек и дебел житата ги брани.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Го лижнуваш со јазикот - постуден е и од сладолед.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Му благодарам и од мене и од Билјана на тој чуден чичко.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)