Му фрлиле ноќеска јамболија врз глава и му викнале со ластегарки. Кога плачел и молел...“ „Молел. А Елин е.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Деновите се склопчувале, згуснатите снегулки понекогаш го смекнувале студот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Бричење! – викна Х . – И брадата и косата! Берберот одлично му го избричи лицето, што не може да се каже и за главата.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
„Молел нашински. Освен тоа и брадата му ја искубале. Го оставиле ќосав и избегале без да знае кои се.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Соголената черупка, повеќе насмеана од кога и да било во животот, се намалила без она малку коса и брада што пред тоа се лелееле на ветар и што било знаме на еден крај, сѐ додека некој килав Јаков од Кукулино не се сетил да ја завитка во безбојна крпа и кришум да ја закопа на песокливиот брег на Давидица.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)