Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Но, како по обичај, по којзнае кој пат, нивниот збор нема никаква тежина и таа пак не го добива она што законски ѝ следува.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, и после истекот на овој новоутврден рок за исплата, таа пак е изиграна и повторно не ги добива неисплатените плати и отпремнината. 274 Сепак, Костадиновска сè уште верува дека спорот може вонсудски да биде решен, па после одржан нов состанок со директорите, добива ново ветување дека во новодоговорениот рок, конечно, средствата ќе ѝ бидат исплатени.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И покрај сево ова свесно одолговлекување, Костадиновска се обидува овој проблем да го реши на мирен начин, така што во дополнителен устен договор со директорите се договара средства- та да ѝ бидат исплатени одеднаш, но по три месеци.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Додека волкот подзема нови сили, козичката се насладуваше уште со по некоја сочна тревка со длабок корен, небаре подзема и таа сили од длабините на земјата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Но и таа мисла бргу го напушташе.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Навистина, и таа горе лево имаше расипан заб.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Велеа дека и онаа чешмичка во горниот дел од Маказар, единствената во тој дел од која се служат луѓето за пиење и за домашни потреби, ќе секне, зашто и таа била носена, дамна, од оној предел горе над патот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Но и тоа што се направи, се направи повеќе на плеќите на селаните, отколку на државата, и доцна, многу семејства веќе беа заминале, да не доцниме и сега, му велам, младината бега, или и таа што останува, место со производство, планира други работи - трговија, хороскопи, одново како некогаш, агенции за иселување...

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Мојата несигурност се протегаше и на таа страна: Дали се работеше за нејзина цврстина и несебична поддршка, или се работеше за тоа, откога и таа ќе дојде во Маказар, конечно тука да завршат нашите повремени меѓусебни растргнувања што се јавуваа во последно време?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ќе помине некако и таа година...“ И вистина, поминуваше.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тој нестрпливо ја чекаше и кога ќе ја видеше, ќе станеше да ја пречека.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Зборот маниризам ја има и таа предност што, за разлика од „барок“, содржи минимум историски асоцијации.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

И Толе реши да не остане подолен од чаушите, па фрли очи во една русјачка, со која сакаше да ја замени Миша од Полчишта. Па и таа не му се спротиви.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Нема дури веќе ни власт во вистинската смисла на зборот: и таа се изопачила, изродила.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Гледај побрзо пуштај пари да ја омажиме сестра ти, да одбереме едно гајле, оти еве и таа дваесет на Митровден ги наполни.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

А потоа сериозно праша, дали и таа лично можела да им се обрати на ужалените од името на вдовиците.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во возот разговаравме; тој ми расправаше за неговата кариера во циркусот и за љубовта со Ина Коленина; говореше дека во таа љубов и тој и таа влегле со некаква студена страст, и дека, во суштина, ништо не му недостигало; дека бил среќен и дека немал никаква причина да ја остави Ина, но дека сепак, решил да го напушти циркусот, и да ја остави таа жена; токму затоа што немал никаква причина, рече.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се поболе и таа од една чудна и непозната болест, што ѝ ја исуши прекрасната снага и лицето нацртано.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Погледнав кон џипот; внатре, телото на Фискултурецот го притискаше телото на Луција; таа се бранеше (така барем мислам, но во ништо веќе не сум сигурен); јас зедов еден камен, го фрлив на покривот од џипот, а Фискултурецот се сепна; се сврте нагло кон грмушката, и јас видов дека на главата имаше маска; црна маска, бабарска, со четири дупки, за очите, устата и носот, четири дупки за три сетила; само очите му се гледаа, едното зелено, другото сино, и устата, и носот (дали го видов и тоа, или моите растроени нерви од ракијата и жегата ја произведоа и таа слика?); Викна: „Кој има таму“, а јас фрлив уште еден камен, и отстрана му го погодив фарот, и тој пукна, сол се стори.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но, не помалку интересна е и публиката: и таа, при спомнувањето на забранетото, на општествено санкционираното, доживува еден вид оргазмичко задоволство, празнење што наликува на катарктичко искуство.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

На прагот - домаќинката. И таа нѐ изгушка и откако собувме чевли и искажавме топли и убави зборови за убавината на куќата ѝ пожеливме мир и среќа, нѐ седна на миндер покриен со рачно исткаени килимчиња.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Штом ќе изгубев трпение, ако за нешто ми досаѓаше, веднаш ќе се сетев колку и таа е осамена, без мама и сѐ ќе ѝ простев.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Дали поради тоа што него го сакала ѝ се чинело дека тој син некако замислено по малку е и нејзин син, дека и таа има некакво право на него.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Меѓутоа, во полициските записници стои дека на 4.11.1890 год. во една поголема група сослушувани ученици и студенти од Македонија бил и Хаџиташковиќ и дека дури утрето и таа група го напуштила Белград.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ранетите чекаат да се заврти сестрата, а потоа да се испразнат во кофата; поздравите со нож дупат дупки на вагонот да гледаат кај се оди и низ нив чишкаат; милосрдната сестра чека да се стемни во вагонот за да се олесни и таа.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Меѓу другото и таа беше „со обврски“, што укажуваше на нивната подеднаква заинтересираност за дискреција.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Но, уште веднаш потоа мечката пак се сврте кон него, застана сега веќе без никакво двоумење, решена да достои на својот грабеж, како и таа да знаеше дека тој во пушката има само уште два фишека, просто подметнувајќи му го своето тело за тој да ги исфрли уште нив и потоа да ја пушти на мир.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тогаш тој останува сиот со работата и таа тогаш мора да му оди.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Таму го испратил главниот инженер за да подигне нешто тешко, или да ги истресе килимите, а таму беше и таа жена, таа коза, што се фрцкаше често по градилиштето со своите пењоари, или пак со градите испрчени напред под својата жолта блуза.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ама и таа, кој знае дали заслужува некој, ете, вака да ѝ покажува дека ја сака. Е, а човеков...грев.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И таа ќе си замине во шумата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Може цело време работела и таа со нас.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ме погледнува и таа, ама се прави дека не ме гледа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Прос’ска со јазикот и тргна и таа, нагоре, со нас.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ама и таа се смешала со луѓето. Се провира меѓу нив, се чипчи за бутот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И еве го, наголеми и таа живинка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А и таа ништо не одменува, вели. Само го крие лицето и липа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ноќ, воловите жеволеле во туѓа стаја туѓо сено, стопаните фаќале бессилно суштество што до вчера се наоѓало под заштита на светените манастирски ѕидови.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И земјата, заедно со ѕвездите, е дребулија на ставата на вселената, како што е и таа веселана ситно животно со некои свои смукалки закачена за друго, секако најголемо чудовиште.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Над нас мракот беше испресечен со зелени пукнатини, под нас земјата се грчеше од гнев.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

По ставата на чудовиштето се припиени илјадници пијавици - кој ќе ги напои со крв?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И небото и таа земја, врзани со линијата на ридот зад урнатиот манастир, немо ги слушаа сите наши болки зашто беа свикнати на човечки мачења какви што беа нашите - само небото во тие мигови можеше да знае кој и како умира на земјата, тоа небо на светци со мртво лице на еден мртов Јаков Иконописец и таа земја во чии мочуришта живеат острозаби чудовишта.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој чекорел во свечена осаменост на обред во кој се кадат со темјан слабушкавите за битка, всушност не ги подавал рацете кон копнежи туку со здив, со чело, со врелина во врвовите на прстите џбарал слободен простор по чии невидливи врвици можело да се стаса до златни бранови на 'ржено море а во нивната лелеавост да се живее и да се чека на доаѓањето на русалките и девојките; со нив ќе е и таа, Ганка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Конечно и таа ќе најде кочијаш кој ќе ѝ ги стегне дизгините. - помисли Никодин и прозборе - Значи конечно го најде вистинскиот кој го бараше.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Сакаше еднаш и таа да ги потпече на тивок оган.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Кога и таа ја здогледа Рада, речиси ги прескокнуваше столовите за да стигне до неа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Сметаше дека ќе дојде време и таа да ги покаже своите заби.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Доколку и таа ви го раскаже сонот кој ѝ бил зададен, а вие го имате веќе прочитано во оваа приказна, целта е постигната и сите предуслови се тука.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Токму тој ден ѝ ја оставила и мачката, зашто веќе ги потрошила сите пари што ѝ ги оставил Сатурн.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Пред да замине од Барселона, ѝ ја оставил полумртвата мачка на некоја девојка, која ја презела обврската и понатаму да ѝ носи цигари на Марија. Но, и таа набрзо исчезна.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ако, Вас, драг Аристине, Ве праша Асенета: зошто токму клуч и зошто токму обетка?, ќе одговорите со следново.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тој застана, а и таа, следејќи го неговиот ритам на движење.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Времето минуваше. Залезот на сонцето го облече пејзажот во ново руво. Синевината и таа како да заоѓаше.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Уф, чинеше тој; чинеше и таа. - Како ме најде? - Те барав дома...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

И би изнашол, би нашол! Макар само и таа, што животот би ти станал токму двојно поевтин.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

- Секако, - рече. - И без било кој да советува, еднаш ќе мора и таа работа да се заврши.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Бисера им ги даваше вчерашните на девојчињата, носеше и таа како млада невеста по чешмата, по реката и каде што излегуваше по комшии.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ами ете, кога човек мисли оти а ватил рибата, она — прц! — се замисли Доста, но и се утеши брзо: „Нека ми се живи децата, та ако не ми се попови снаи'“ — и погледна во Нешка да види дали и таа нешто размислува.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А пак и таа знаеше да се носи ѓаволски! Само пред себе гледаше, никого без потреба не погледнуваше, ни муабет без потреба правеше.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ете, и двајцата сега се вдовци, а третиот, најстариот, е со жива жена. Па и таа се погоди разбрана.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Нека работи и таа по туѓите чифлизи, нека печали, нека се храни!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Доста си го надои девојчето, си го кладе да спие и се зафати и таа со нејзините манџи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Еден господ ја знае? Можеби и таа си ја имаше негде „обесено пушката“?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Му кажуваа дека е тука и Добра, сестрата на Пелагија, со малечката, мајката на Ангелина, Тина Гледачката, која сѐ уште е избегана малку... оти видела цела чета глувци како излегуваат од нивната бишка, а за Ангелина, велеа, не знаеме ништо, само се надеваа дека и таа ќе приправи, што ќе прави ваму сама, телото се исушува како слива и после оти саде коска ја фрлаат.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Мечка страв - мене нестрав, бидна и таа работа: - Госпожа Џун, морам нешто да ве прашам - ви пречи ли вам тоа што ние гласно гледаме филмови?

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Се заљубил во неа. Се заљубила и таа. Се гледале. Таа се соблекла.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Јас молчев. Молчев зашто не му го снам јазикот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се потпрев на дирекот. Си помислив: „Господе, зар и таа?...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Кога веќе ги натоварив бурињата и ја потерав маската, нагоре, свртев глава кон гробиштата.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- Их, ама и таа ми е некоја кралица...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ги кршеа крстовите и ги фрлаа во огнот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Трајанка сега си спомни за сето тоа и затоа и таа почна да плаче како и секогаш кога мајка ѝ ќе седнеше крај ковчегот и со зетовските чорапи во кои беше парата ќе почнеше да ѝ раскажува за нејзиниот добар татко.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Само видовитите можат да ја протолкуваат и таа друга страна. Но не секогаш!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Да знаеш дека тихата вода помага да личиме на неа, да се однесуваме како и таа - благо.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Што се однесува до твојата Партија дозволи да ти речам дека таа ги заборава дури и оние кои ја крепеа. Инаку, кога веќе сакаш да знаеш, јас ја почитувам.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Пред преселувањето Перса ја замоли девојчето кај неа да го остава По цел ден сум дома, а и големка е веќе, кај јас таму и таа, ќе ми го разубави животот, да знаеш, златна!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Сега знае дека Димостен ѝ има простено што не го дочекала во одајчето во Гаково, веројатно и се гордее што таа заедно со Танаско и Пена го вратија дедото Костадин при неговата Петра за и таа лесно да му се придружи за на тој свет.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Со месеци се немаат видено и тој е изненаден дека и таа има израснато високо, и не само што израснала и се пополнила, туку блеска со некоја чудесна убавина што се шири не само од нејзиното фустанче, туку и од нејзиното гласче, од насмевот во лицето, од затемнетото синило во очите.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пеличка ги има свиено своите рачиња околу вратот на мајка си, како што и таа ги има свиено околу нејзината половинка.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Имајќи го искуството од прилепскиот тутунов комбинат скоро беше сигурна дека и таа ќе се вработи.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

На малечката и итра Митра не ѝ одмина таа загриженост на Перса, едноставно како да ѝ ја преслика мислата во себе оти и таа од ова дете слути само лоши работи, а какви, Господ и иднината го знаат тоа.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Чана ја насети вознемиреноста кај Пелагија па и таа ја исправи својата крупна снага над креветот.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Малечката Пелагија воскликнуваше од радост додека ја капеше мајка ѝ, а пак Пелагија додека ја сапунисуваше се прашуваше себе си дали и таа на тие годинки ја имала истата снагичка?

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пелагија не беше преокупирана со нереален сон дека некогаш и таа може да има таков стан, знаеше дека во нив ќе дојдат бегалци кои навреме се откажале дека се од онаа Македонија што е зад Кајмакчалан па таа заедно со нејзината Пеличка и Мурџо ќе мораат да го напуштат подрумчето оти и тоа припаѓа на некој од овие станови што се завршуваат и со нејзината мака.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пелагија каснува од слаткото што мириса на дуња, на дом, на сигурност, сака и таа да се уфрли меѓу зборовите на тетката, ама нема место за нејзините зборови, не може да направи простор во нејзината реденица оти таа ги стиска зборовите еден до друг, смислата одвај да допира до свеста на Пелагија, само негде длабоко во срцето веќе знае дека не само што нашла засолниште, туку како да ја нашла тетка Евдокија од Прилеп, односно како да оживеала нивната мајка, нејзината и на Добра, одонде, од зад границата, па наслутувајќи големи премрежиња, брза да ги откине од патот на страдањето.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Дојде и жената, Гркинката, и таа застана и нѐ гледа.