и (чест.) - ние (зам.)

Дојдовме и ние децата, откај козите мислејќи дека добро сме ги сокриле и сме оставиле доволно лисје.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И ние кога ги пасевме нашите кози ја земавме и Мила.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Да, и ние децата, со среќната мајка и нашето братче, со нашето козле, не знаевме дали летаме кон небото или нѐ задржува земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Охрабрени и ние, децата излеговме од куќи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Потоа, пресреќен и радосен, притрча да нѐ гушне. Притрчавме и ние...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Доста вјаваа ако е за фајде; да ги симнеме еднаш од грбот, да си починеме и ние, нели сме душа, стопанка му — заврши детето, а Толе веќе се пренесе со мислите како ќе излезе од апцаната, ќе му појде првин на Валијата во Битола, ќе го поткастри со сите негови мезличари, со сите гавази и слуги; после ќе ги најде сите бегови од прилепско битолското поле, ќе си оди во Крушевица, та ќе ги суреди Адемовци, Селимовци, Ќемаловци и сите други како нив. Море ќе кола, ќе кола, ќе кола дури ќе ми сечи ножот и дури ќе ми мава раката".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И доколку само со едно и единствено вдишување Буда или Александар Македонски, Исус или апостол Павле, Цезар и Антонио внесувале во себеси над дваесет милијарди атоми - тоа истите тие, и невидливи и вечни - денес ги вдишуваме и ние.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сакавме и ние нешто да пофатиме, но Љупчо не даваше.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И ние ли, потпрашуваше старата погледнувајќи накај покривот кој прокапуваше на секој подолг дожд.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Излеговме и ние од свечената сала. Надвор, до излегувањето на последниот присутен на претставата, останува полицискиот кордон.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
ФРОСА: Седни, адет е! И ние кога си одеше Доне си ставивме, и секој... Адет е!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Многупати на човека му се чини дека слегува удолу, а всушност тој се искачува, се подвигува. Така и ние, сега“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Газдата нѐ засака многу, а и ние него.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Со исклучок на третиот текст (кој, иако истргнат од врзопот текстови во кои се расправа за феминизмот во пост-комунизмот, дава одлична слика за феминистичките стремежи во поднебјето во кое и ние пр(о/е)живуваме), останатите текстови предочуваат дел од главните определби и настојувања на „западната“ феминистичка философија, како и нејзината поврзаност со постструктурализмот, постмодернизмот, (пост)прагматизмот, херменевтиката, феноменологијата, идеологијата, политиката.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ги слушав зборовите на моите сестри кои најавуваа ужаси – а пред моите склопени очи, наместо апокалиптичните настани за кои зборуваа тие, се појавуваше само испружениот заврзан показалец на брат ми, кој мафташе во воздухот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Вечерта на оној ден кога нашиот брат засекогаш замина од Виена, моите сестри тивко зборуваа дека сега е најважно тој од Лондон, со помош на своите пријатели, што поскоро да ни овозможи да заминеме и ние.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа го знаеја сите, го знаевме тоа и ние, но не му верувавме.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И така, значи, Бугарија ни ги направи досега веќе сите арнотии, остануваше само и кај нас да развие класа „самостојни националисти” што ќе разберат најпосле каде е коренот на секое зло во нашето национално развивање, т.е.Бугарија реши и кај нас да насее русофобство, та и ние да ја изгубиме секоја вера во православна Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Исто така не знаевме за нив и ние.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако пак тие мислат со нас да не се церемонат и да нѐ лажат Европа и нас со реформи што не ги исполнуваат, тогаш не ќе се зачуди Турција ако и ние ги обрнеме нашите погледи кон Европа и од неа бараме да се воведат во нашата татковина со сила тие реформи што се признаваат од силите европски за вистинска требност за успевањето на религиозно-националното и културното развивање на македонските рисјани 5.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од детинството сѐ што им е мило ним и нам ни е мило; на сѐ што се радуваат тие и ние се радуваме; тие плачат и ние плачеме; тие се смеат и ние се смееме.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако прашањето за народноста на Македонците има првостепено значење за Бугарите, Србите и Грците и секоја од овие народности го третира по свое, тогаш зошто и ние тоа прашање да не го земеме во свои раце и да го разгледаме сестрано – и од бугарско, и од српско и од грчко гледиште, и критикувајќи ги сите нив да не си изработиме македонско гледиште за нашата народност, а се задоволуваме, според местото каде што сме се учеле, или со српското, или со бугарското или со грчкото гледиште?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таква мислост кон нашиот народен јазик треба да имаме и ние, ако сакаме да му останеме верни на духот на нашите предедовци.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако и ние ја сакаме нашата татковина и самите себеси, тогаш и ние треба да ги претпочитаме нашите месни македонски интереси пред општобугарските, општосрпските, општогрчките.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако се поставевме во положбата на руската влада, и ние не ќе можевме да постапиме инаку.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во истата смисла ги употребувавме и ние, однесувајќи се кон себе, тие имиња.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бугарија реши и кај нас да насее русофобство, та и ние да ја изгубиме секоја вера во православна Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Значи, ако и ние се лажеме во претпоставката оти националниот сепаратизам ќе биде поддржан од комитетите, од Организацијата и од македонската интелигентна колонија во Бугарија, тогаш, и во таков случај, доста е една силна српска пропаганда во Македонија за да земе најголеми размери националниот сепаратизам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ако имавме ние морално право да бараме од претставниците на европските држави во Македонија точно и непристрасно да ги осветлуваат своите влади и европското општествено мнение за работите во Македонија, тогаш наш морален долг беше да сме и ние осветлени за европските интереси во нашата татковина, особено за интересите на балканските државици.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Тука се разминуваме - замавна со показалецот Џемал-ага. - И ти и ние сме убивале, нели? - Тука се разминуваме, - повтори Џемал-ага.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе одиме, ќе одиме и ние на годишен одмор, еден ден на Маркова. Добра боја се фаќа и таму!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога децата ќе се заиграат помеѓу себе, тогаш и ние двајцата ќе можеме да се придружиме на трпезата да принесеме уште нешто, пред да ја изнесеме најголемата тава што специјално за нас ја печеа грнчарите дури во Велес.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Чума да им никне во срцето. Ама сега почнавме и ние да крадеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И чувме дека Бугарите јадат магариња, па и ние едно испековме. Го јадеме со гроза, ама го изедовме. После немавме ни оган, ни магаре.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Блазе си ти оти имаш жарче до срцето, велам, ај, и ние да спиеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе се почекаме и ќе се разминеме. Неми сме и ние и тие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
кој знае да свири на гајда, прашува со полна уста јадење, и ние со очите го предаваме Флорина Богданоски и Флорин ја донесе гајдата и ја наду и војниците почнаа да ѕенѕаат со газот и тогаш се налути тој старшијата и од раце му ја дрпна гајдата на Флорина Богданоски и, гледај како се свири, му вели и ја дуе гајдата одново, му се црват образите, му се шират како и гајдата, и војниците стануваат, се фаќаат околу трпезите црквински, пијана работа, се фаќаат околу трпезите и после нѐ натераа и ние да играме, а тој свири, беше знаело мртвото, ако војник, беше знаело да свири и ние се фаќаме, било пишано да играме пред мртвите,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што е смешно, велам, кажете и ние да се насмееме. - То није играње веќ ’рвање, вели капетан Мирковиќ. 141
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ај, ќе одиме и ние со Уља. Во Битола. Ќе ја носиме Горица, да ја бараме од увото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И секакви работи што се требни. Ракија и вино пиеја офицерите, ама понекогаш пиевме и ние.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Олкави вака солзи, ко петлици. И тие плачи и ние плачи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Којзнае тој што видел, ако видел нешто, вели и се враќа. По него се враќаме и ние.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога ја видовме таква мајка и ние почнавме да плачеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По него и ние велиме; сите, еден по еден велиме: - Е, бог да го прости! Несреќа!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама тргнавме и ние по колата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите бевме виновни: и оние што го бесеа несреќникот, и ние другите што не го избавивме од умирање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Проказник: „Што да сторам?“ „Поведи нѐ“ рече Борис Калпак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ако не го фатиме твојот имењак, и ние и нашиот добиток ќе ги оставиме коските во пустинава.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господи севишен, ти ли ни внуши да бидеме судии со твое име на уста од која се испарила ракијата што кришум еден од друг ја пиеме?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие имаат закон како што имаме и ние, луѓето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Знаеш, љубов моја. Се прашувам дали и ние ќе остариме заедно? - Да, да... - одговори Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ама, времињава не се арни, Томе, гледај шо се случува прво низ цела Европа, а и ние македонците тука од војни, ропства и поделби глава не можиме да крениме.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Здравје да е, прво тука да ни тргни работата, па потоа и ние за нас, за фамилијата ќе му ја мислиме.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Сепак, Париз е центар на светската висока мода и на овој начин и ние по малку, преку Г-ѓа Перуниќ го почувствувавме тој воздух, барем малку, за момент...јас се извинувам, но сега морам да одам, веќе е многу доцна, мајка ми сигурно веќе ме мисли.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Да внимаваме и ние да не се прејадеме? рече во шега Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Впрочем, внимателно, има и други јадења...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со мотика на рамо за корка сува леб, по патиштата стрмни, по полињата рамни, у вивналиов ден - да тргнеме и ние страдалници од век!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Најстариот брат прв се созеде, стана и дотрча до поштарот. А потем и ние по него.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Ако треба на секој камен ќе ставам потпирач и куќата ќе си стои тука... И ние во неа“, велеше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Па и ние да не сме Срби, - рече Шишман. - Пиши таму Срби, - рече Шишман.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дали и ние како деца бевме толку ужасни?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Колкумина витези, прашувам, исчезнаа поради тоа чудовиште и пропаднаа, како што и ние ќе пропаднеме?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сѐ повеќе и повеќе клетки се здружувале и на крајот настанале рибите, па и ние, и сите ние сме од групи на клетки што решиле да се здружат за да си помогнат взаемно. Зарем не е така?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Почнаа прво грчките деца да поставуваат скечови, а потоа и ние.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Велат: „И ние сме од првата линија“.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Убаво, многу убаво изгледаа, особено кога зајдуваше сонцето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Да, ги сакам и Македонците, зашто и тие се бореа против туѓинците во истите ровови во кои што се боревме и ние...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Каков светец, таков четец, ајде! Ајде, Стојанке, да гледаме и ние ваму, да направиме нешто! (Излегува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПЕТТА ПОЈАВА ТОМЧЕ
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ја издржал борбата, останал со умот во главата и кога разбрал дека му ја запалиле куќата со децата и жената внатре, продолжил да се бори со една дрвена нога, таков го запознавме и ние во Гаково.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А и ние да чуеме дали им е блиску гласот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бегаме газ преку глава, се тркаламе и ние со камењата, и облека и лице ќе си искинеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да купиме, вели Оливера Поточка, да јадеме и ние еднаш ко луѓе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па и ние сме волци, а може и повеќе од тоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Слегуваме и ние таму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ние сме Македонки, ѝ велиме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И ние имаме плата, велат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се крстиме и ние со неа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ние за Југославија. Како така?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ние сакаме на мажите да им бидеме слатки како вашите чоколади!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- А ние – што ќе се случи со нас? Зар и ние ќе станеме споменици на мразот?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Изразџавкаа: - И ние сакаме да бидеме убави како тебе!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И ние сакаме румени образи, медени усни покриени со превез од свила!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Се прошчам, кршам вошки и велам: ако и ние утре за една коза или за едно глупаво и невино хихикање, како овој што се смееше пред малку, ќе го клајме народецот да крши камен, е, тогаш...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тие мириси беа измешани со мирисот на сувиот босилек што сите жени го носеа во џувки и по прчалките, а и ние машките секој имавме по некој страк босилек во џебовите, зашто така чинело, босилекот чува од зарази и секакви болести.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Од тоа се плашевме и ние. Испаѓаше дека не ни останува ништо друго освен да чекаме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Така и ние децата. Се собравме цела сурија и јуревме на месечината крај луѓето и низ луѓето нагоре и надолу сѐ до пред црковната порта.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И ние решивме да се враќаме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тие ни кажаа дека непријателот пред малку отишол во насоката од каде што дојдовме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ајде, додека гледаме како снегот тихо паѓа, ајде и ние да ја шепотиме оваа бела песничка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)