и (чест.) - знае (гл.)

И знам. Не ќе најдам никојпат збор за да ти кажам што си ми, колку Не ќе разберам никојпат што сум - се привиѓам човек и земја И не ќе ми одгатне никој кое е твоето и кое моето име Зашто бегај, бегај чинам Во некоја корија легни На некој камен седни На некое стебло потпри се па здогледај те, прегрни те Израсната по распаќињата вишнееш низ вековите - За твоите корени сите неба се ниски!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Пријателе, се враќам, а никогаш нема да бидам Ни во пејзажот, ни во човекот И знам, некого повеќе ќе љубам!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Господи, не сум сигурна колку ова нашепнување треба да го сфатам како шега, а колку како податок што требало да ме збуни и да ми ја предочи нерешливоста на загаткава што самата си ја поставив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не гледа во мене, но сака да зборува: Станувам и знам, вели.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Првиот, што можам и денес да го распознаам и за кој по нешто и знам (иако го пресретнав уште таму, на вратата од почетното распознавање на животните знаци), беше оној: дека сум најдена под високиот брест на тромеѓето помеѓу Моинци, Зрново и Подлог.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, можи дека е најмала и најразгалена, а и знај дека му е миленичка на татко, па му кажва директно шо мисли и со то од ум го вади.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кога е Зоки Поки во бањата, за тоа треба да знае сета зграда во која тој живее: И знае, ами како!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)